Boerenbike Wayenbergkermis (30-40-50 km) van de KWB Droeshout te Opwijk op zondag 26-07-2015.

Ik lag nog lekker te ronken toen de wekker die zondag afliep! Het drong tot mij door dat ik vandaag mijn jaarlijkse afspraak had met de Boerenbike in Opwijk-Droeshout. Op een godvergeten weide op de grens van Merchtem en Droeshout, waar de Weyenberg overgaat in de Waaienberg, vindt elk laatste weekend van juli de Wayenbergkermis plaats. Een nostalgische driedaagse boerenkermis van de KWB Droeshout zoals er allicht niet veel meer bestaan. Geen dure decors zoals Tomorrowland waar de media de mond vol over hebben deze dagen. Een grote tent, een houten plankenvloer, een Decap-orgel, een springkasteel, een wedstrijdomloop voor paardenkoetsen, lekker eten en drinken aan schappelijke prijzen, dat is alles wat er nodig is om de dagelijkse zorgen even te vergeten. Ik stond in de tweede rij geparkeerde auto’s op de weide naast de tent en kreeg al direct enkele “bekenden” te zien, meer bepaald Catwomen en haar gezelschap, mij bekend van sinds haar petotter in het bos van de Patotterij op de grens van Waasmunster en Belsele! Bij de inschrijving deelde een meisje een balpennen uit die speciaal gemaakt waren voor de tiende editie van de Boerenbike. Van een KWB-moeder kreeg ik een polsbandje om en kon ik op pad. Vertrek om 08.50 u. Omdat ik mijn gsm in de auto vergeten was ben ik direct van daar vertrokken en heb ik, aan de foto’s te zien, het speciale begin van de toertocht gemist. Op de weide stonden een aantal te nemen “hindernissen” zoals een trap en een wip! Jari vertrok later, hij zou me inhalen.

Het ging Droeshout uit over een veldweg en een spoor naast een veldkapelletje en een verlaten huis om na een asfaltbaantje de Steenweg op Vilvoorde, de baan van Merchtem naar Droeshout, te kruisen. Het ging de weide voorbij waar we kunnen parkeren tijdens de tocht van Straf in Bergaf in april en een smalle servitude tussen twee draadafspanningen in. Daar ben ik even aan de kant gaan staan om twee tegenliggers op gewone fietsen te laten passeren. Via een leuke afdaling over een grasspoor en een klimmetje over asfalt ging het op 4 km Opwijk uit. Een grote delegatie van de Goodfellas uit Dendermonde, met Boxer aan de kop, stak me voorbij. Een veldpad leidde ons naar een grote baan om na de oversteek ervan op een veldweg tussen de maïs te belanden. Rechtsaf volgde een lange klim over nog zo’n zandweg tussen de maïsvelden. De regen van zaterdag had het stof weten te blussen. De zandweg leidde naar een strook bos waar het pad er nog nat en wat modderig bij lag.

Op een plek waar men rechts een mooi zicht heeft op groene glooiende velden en ik ooit een natuurfotograaf aan het werk zag doken we een knap bos in. 9 km. De paadjes kwamen me bekend voor en na enige tijd werd het me duidelijk dat dit het Kravaalbos in Meldert-Aalst was! We doorkruisten het bos over enkele leuke paden, waarna een afdalende zandweg me naar de bij bikers bekende Huizekensstraat in Meldert voerde. Een typisch Vlaams landschap: oude en nieuwe huizen, villa’s en rijhuizen door elkaar en geen twee huizen op dezelfde rooilijn! 10 km. Linksaf en weer linksaf opnieuw het Kravaalbos in, maar nu lekker klimmend. Eens boven kregen we zelfs een korte singletrack voor de wielen. We reden langs het bos en door het bos waar er na de regen nog enkele modderige plakken waren achtergebleven. Uiteindelijk kwam ik uit op een asfaltbaantje waar een kapelletje stond waar, als ik het goed heb, de toertocht van Ganshoren een bevoorrading had staan. 11,50 km om 09.45 u.

Het ging de Grotendriesstraat in waar we dienden te klimmen in een onverharde weg met wat slijk en plassen. Na een klim over een asfaltbaantje bereikte ik een dorpscentrum met kerk. Dat kan Meldert zelf geweest zijn, of misschien eerder reeds Asse-Ter-Heide. Het parcours kruiste een grote baan en een straat bracht ons weer naar de velden. De veldweg leidde naar het asfaltbaantje waar op de hoek, aan de rand van de bebouwde kom van Asse, het witte huis staat waar Straf in Bergaf een bevoorrading heeft al naargelang de richting van hun toertocht. Want die is nooit jaar na jaar hetzelfde, net zoals deze Boerenbike. 14,50 km om 10.00 u.

Veldwegen in deze glooiende streek en de zware off-road-klim over een grasspoor, dit jaar al enkele keren gepasseerd in beide richtingen, brachten ons naar het asfaltbaantje nabij het kasteel Putberg. Maar in plaats van door te rijden naar de Putberg ging het linksaf een spoor in een maïsveld op, overgaand in een zware klim in een bos met nogal wat modder. De beloning was een knappe snelle afdaling over een veldspoor tot in de Platijn in Asbeek (Asse). We reden de taverne Hof Ten Eenhoorn op de Keierberg voorbij. Een stevige klim over dit kasseibaantje leidde naar de eerste bevoorrading die opgesteld stond aan een hut van een paardengedoe. We konden het tentje al van beneden zien staan! De stop kwam op 17,50 km van de start en ik stond er om 10.15 u. De bevoorrading op de tafels onder een tent was ruim met watermeloen, bananen, appelsienen, koeken, wafels, peperkoek en cake. Ook de lekkere zoete, door een machine gekoelde sportdrank, was aanwezig. Vorig jaar was het tijdens de Boerenbike bijzonder warm en hadden de bikers de hele voorraad opgedronken, meer dan een liter per deelnemer!

Aan de stop was meteen de splitsing tussen de 30-40 km en de 50 km. Voor de langste tocht begon hier een extra lus. Ik diende daarvoor op mijn stappen terug te keren naar Ten Eenhoorn en linksaf het andere gedeelte van de Platijn in te rijden. De goed gevulde maag werd al direct op de proef gesteld door een fikse klim over het kasseiwegeltje. In de bewoonde kern van Asbeek kruiste het parcours de Edingsesteenweg. Dat betekende dat we vanaf hier de mooie zandpaden en grassporen langsheen de kapelletjes op de Kruisborre voor de wielen kregen. Ik zag nog de roze pijltjes en een bordje met een Strava-challenge staan van de nachtrit die we op vrijdagavond vanuit Itterbeek (Sint-Anna-Pede, Dilbeek) gereden hadden. Op 19,50 km kwam de voor mij onmogelijke wortelklim aan het Kruis van Sjat. Voor de tweede keer dit weekend! Aan het kleine kapelletje boven hadden we vrijdag halt moeten houden omwille van een lekke band. Nu ging het rechtsaf klimmend de onverharde Kruisborreweg in om opnieuw de drukke Edingsesteenweg te kruisen ter hoogte van Café De Koekoek. Er passeerde daar net een grote groep wielertoeristen, allemaal in hetzelfde blauwe pak gestoken. 19,75 km.

Het ging in het bospad naast de parking naar beneden, dan door de dreef met de bomen tussen de laaghangende takken, beneden naar links en dan direct naar rechts naast de mooie villa die daar staat. Zo heb ik op korte tijd alle opties op deze plek eens gehad: naar rechts bij Straf in Bergaf, naar links tijdens Itterbeek en nu rechtdoor. Het was even klimmen om naast een witte gevel toe te komen op een hoogvlakte. Daar werd de tocht verder gezet op grassporen tussen de paardenweiden en over een hobbelig aardappelveld. Een asfaltbaantje bracht me tot op het grondgebied van Affligem. Daar volgden we even het Rene Mertenswandelpad doorheen een strook bos. Er liepen daar twee wandelaars met hun hond. De tweede jonge hond hing zich bijna op aan zijn gareel door naar mij toe te willen komen terwijl zijn bazin hem probeerde kort te houden! 22,50 km om 11.00 u. Het moet ongeveer hier geweest zijn dat Jari me inliep. Er volgde een zware off-road klim vanaf Kleineksteren tot boven op de Eksterenberg in Affligem waar enkele mooie villa’s langsheen een asfaltbaantje staan. Dat moet ergens tussen Hekelgem en Essene zijn. 25 km. We konden enkele leuke veldpaden door Affligem berijden. Op 27 km zagen we in de verte het bizarre radiobaken voor luchtverkeer, het VHF Omni-directional Range station (VOR) in Essene staan. Tijdens de toertocht vanuit Buggenhout op 9 mei passeerden we hier ook. Mooie veldpaden en baantjes met ferme kuitenbijters leidden ons opnieuw naar Asbeek. Op 31 km arriveerden we daar voor de tweede keer aan de bevoorrading zodat we nogmaals de stevige klim over de kinderkopjes van de Keierberg voor de wielen kregen alvorens weer van alle lekkers te kunnen eten. De tweede stop kwam op 31 km van het vertrek en we stonden er om 11.45 u. Er was nog weinig beweging en dus ruimte voor een korte babbel met een nog arriverende biker en de helpers ter plekke.

Na de stop ging het weer verder over het grondgebied van Asse waar een veldpad ons opnieuw naar de Kruisborre voerde voor een lekker lange afdaling over deze zand- en grindweg voorbij de grootste van de Kruisborrekapelletjes. 33,50 km. Het ging verder over een veldweg en doorheen een strook nat bos. Op 35,50 km troffen we een splitsing tussen de 30 km en de 40-50 km. 12.15 u. Leuke wegeltjes en een grasspoor op en af met soms fikse klimmetjes leidden op 37 km tot aan de snelweg. Daar reden we de brug op. Onze tocht ging verder doorheen een landelijke omgeving en ik herkende de bevoorradingsplek van de toertocht vanuit Ganshoren. Een zware klim in een veldspoor bracht ons naar de Verleeningweg, een trage wegel in Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek). 40 km.

Het ging opnieuw naar Asse voorbij de plek waar we vrijdagnacht met een lekke band hadden gestaan gedurende de nightride vanuit Itterbeek vlak bij de Kapel van Petrus Ascanus in de gelijknamige straat op Tenberg (Walfergem-Asse). Vanaf daar kregen we een afdaling over een veldspoor of trage wegel die wel door meer toertochten benut wordt. 43 km. We reden ondermeer door de Terlindenvijverstraat in de buurt van de gelijknamige waterplas. 13.00 u. Op 45 km reden we door het centrum van een gemeente, ik vermoed Asse, om daarna weer de landelijke omgeving te bereiken met veldwegen en trage wegeltjes op en af. Ik meen met te herinneren van tijdens dit laatste deel van de rit nog twee keren een grote baan te hebben gekruist. We kregen er nog een aantal pittige stukken voor de wielen, het rijden werd zwaar en ik begon moe te worden. Jari zat intussen een eind voorop. In een klimmend grasspoor tussen weiden staken me nog twee later bikers voorbij en dan zag ik nog een derde afkomen. Dat was Peter uit Bertem! Na een bochtje had een dikke wortel in een klim me liggen zodat ik de rest van het steile paadje te voet kon afhaspelen! Het paadje gaf uit in een grindpad en doodlopende straat.

Toen Peter uit het zicht was verdwenen heb ik nog een klein stekelvarken van het pad opgepakt en in de graskant gezet om te vermijden dat het dier op een onaangename wijze kennis zou maken met noppenbanden van eventuele volgende bikers. Ik vermoed dat ik uiteindelijk op twee na als laatste ben toegekomen. Er kwam nog de overtocht van de landelijke velden in Merchtem en via Paddebroeken en de Weyenberg / Waaienberg bereikte ik na 51,50 km de tent op de weide in Droeshout. Ik was opgelucht toen ik de kerktoren en de vlaggen op de kermisweide in het vizier kreeg! 13.30 u. Bij aankomst werd ik al direct aangesproken door Kristiaan Salto Mortale, de drijvende kracht achter de Boerenbike. Of het goed geweest was? Neen, het was niet goed geweest, het was schitterend geweest. Hoe zou het ook anders kunnen in deze streek en met de hulp van de bikers van Straf in Bergaf die in groten getale bijeen zaten rond een tafel! Een leuk aspect van de Boerenbike is dat je na de inspannende rit nog een lekkere hap kan eten. Voor 12 euro kon je genieten van een steak, ribbetjes of een vleesbrochette van de barbecue met een portie koude groenten, meer dan genoeg om zonder honger weer huiswaarts te kunnen trekken. Peter at een koppel pensen met appelmoes. Intussen speelde het orgel een resem deuntjes. Peter, die er vorig jaar ook was, was om dezelfde reden als ik weer naar Opwijk gekomen. Met de vrees dat het altijd de laatste keer kan zijn. Het was de 43^ste editie van de Wayenbergkermis. Zulke authentieke boerenkermissen beginnen stilaan te verdwijnen. Bovendien zijn het allicht altijd dezelfde mensen die voor alle voorbereidingen van en het werk tijdens deze driedaagse moeten opdraaien. Wij komen ons amuseren maar weten allicht niet bij benadering wat bij dit feest allemaal van werk komt kijken! Daarom onze welgemeende dank aan de mensen uit Opwijk voor hun jaarlijkse inzet.

Tijdens de rit hadden we van het begin tot het einde mooi weer en dus geluk gehad. Toen we even over drie uur aanstalten maakten om huiswaarts te keren begon het te regenen. Het valt me steeds zwaar van hier weer weg te gaan. Zoals altijd keek ik nog eens om naar de tent, de paardenkoetsen en draaide het autoraampje open om de muziek van het orgel te horen wegsterven bij het wegrijden van de weide. In Merchtem moest ik omrijden wegens een wielerwedstrijd en van Tomorrowland had ik op de terugweg door Boom geen hinder. Over Tomorrowland werd de laatste dagen veel gezegd. Maar de Wayenbergkermis was ook een kleine vermelding in de lokale pers waard: klik hier en hier! Hopelijk kunnen we volgend jaar weer neerstrijken op deze weide en de tijd even stil laten staan…

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax