Toertocht (25-45 km) van Go 4 Duchenne te Wintelre op zondag 19-04-2015.

De opties voor zondag 19 april 2015 in België waren de toertocht in Haacht en de zeer mooie toertocht in Tangissart (Court-Saint-Etienne) in Waals-Brabant. Deze laatste stond de vorige jaren aangestipt als niet te missen, maar dit keer heb ik La Trace d’Hez zoals hij heet toch eens links laten liggen. Omdat ik het goede doel wilde steunen! Eerlijkheidshalve omdat mijn conditie niet van aard was om te klimmen en ik geen zin had in een zware inspanning. Daarom trok ik naar het vermoedelijke eenmalige evenement van de toertocht in het Nederlandse Wintelre, ergens tussen Tilburg en Eindhoven. Een groepje bikers dat onder de naam Go 4 Duchenne fondsen inzamelt voor hun deelname aan Duchenne Heroes, een zware benefiet-mountainbiketocht ten voordele van het onderzoek naar de ziekte van Duchenne, had hier een toertocht georganiseerd om geld in het bakje te krijgen. Omdat Jari en ik de laatste tijd al een aantal zeer genietbare tochten in deze streek hadden gereden, waaronder Hooge Mierde, Hilvarenbeek, Esbeek en Vessem, kon deze tocht niet tegenvallen. Omdat Jari nog elders verwacht werd is hij naar Haacht getrokken, dat was dichterbij en dan kon hij rijden zo snel als hij wou. Aldus trok ik nog eens zoals vroeger in mijn eentje naar de start.

Het was even zoeken naar de startplaats in de Taverne D’n Hut omdat de GPS in de wagen mij naar Wintelre wilde sturen dwars door het bos, terwijl een bord aangaf dat de weg verderop afgesloten was voor gemotoriseerd verkeer. Toen ik terugkeerde kwamen anderen voorbij die even later ook rechtsomkeer maakten, het had dus geen zin van voorbij het verbodsbord te rijden. Een derde man die hetzelfde lot onderging en de streek blijkbaar kende kon ik met de wagen blijven achtervolgen om zo de start te vinden. De weg er naartoe liep dwars door een knap bos net op dezelfde wijze zoals ik enige tijd terug naar Hooge Mierde reed, maar dat ligt elders. Het betrof meer bepaald de Goirlesedijk en in Hooge Mierde was het de Poppelsedijk! Ik passeerde plekken die me bekend waren vanuit de toertocht in Vessem. Parkeren kon op een weide tegenover de in het midden van nergens tussen de velden gelegen taverne met speeltuin. Inschrijven kon in de vaste tent en om 9.50 u was ik op pad. Dat was tien minuten voor het sluiten van de inschrijvingen en in Nederland is het geen goed idee van laat te vertrekken. Men begint daar altijd vrij snel aan het weer ophalen van de pijlen! Omdat ik naast mijn gewone job ook nog inwonend huisbewaarder ben van een aantal zalen die uitzonderlijk die zondag gebruikt werden kon ik niet eerder weg.

We werden weggeleid over een asfaltbaantje naast het kampeerterrein Chalet Park Dennenoord met vaste chalet-woonwagens en na 1 km dook de tocht al resoluut het bos in! En wat voor een bos! Een bos met zeer knappe paden over een aantal uit de kluiten gewassen heuvels! In principe kon de tocht al niet meer stuk! Ik heb er nochtans toch gevloekt, want de ondergrond was er zodanig droog en zanderig dat het er niet aangenaam rijden was en ik regelmatig kwam stil te vallen in het losse zand. Ik hoopte maar dat het niet overal zo zou zijn! Tot 4 km had ik het dus al knap lastig tijdens de zeer vermoeiende intro die je geen kans had gegeven tot enig opwarmen! Letterlijk en figuurlijk, want het was vrij koud ondanks de schitterende ochtendzon. Op 5 km ging het een donker bos in. We reden er over een droge ondergrond tot we uitkwamen op het parcours van een rode vaste route. Daar zouden we in de loop van de rit nog stukken van meepikken zonder het parcours ervan klakkeloos te volgen. Tijdens de doortocht van De Klampbergen kruisten we een asfaltbaantje. Een jongen foeterde er op zijn vader die voor hem reed omdat die plots zonder teken stopte waardoor de zoon omviel.

Na een droge singletrack door het bos kruisten we de meer open heide. Mooie singletracks, soms deel uitmakend van de rode vaste route, volgden. Ondanks de droge en zanderige ondergrond viel er behoorlijk goed te rijden. Op 11 km van het vertrek was er een duidelijk aangegeven splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op een kruispunt van dreven aan de rand van het bos. Ik had het gevoel hier al eens geweest te zijn, maar ik ben niet zeker. Als het zo was, dan was het tijdens de tocht vanuit Vessem vorige zondag. Twee mannen die achter me reden kozen voor de kleine toer, ik reed de richting van de 45 km uit. 10.45 u. Ook vanaf hier omzeggens niks anders dan bossen. Op 12,50 km werd de oversteek van een grote baan geregeld door twee seingevers. Aan de overkant troffen we een iets meer technische track over een moeilijker singletrack met wat bulten en wortels. Dit alles werd gevolgd door een mix van singletracks en brede zandwegen door de bossen. Op 15 km doorkruiste ik een oud dennenbos en reed voorbij de in onbruik geraakte staties van een trimparcours langsheen kwistig met keien bestrooide boswegen. Ook de tocht van Vessem passeert hier, zo niet dan toch op een gelijkaardige plek.

Omstreeks 17 km bereikte ik een plek die gelegen is op een groene vaste route. Onmiddellijk daarna kwam ik uit het bos tevoorschijn in een meer open landelijke omgeving met zo goed als geen bebouwing. 11.10 u. Wat me meer zorgen baarde was het feit dat ik twee mannen achter me aan kreeg die achter me bleven hangen, wat uitzonderlijk is. Ondanks het feit dat we nog door twee afzonderlijke snelle jongens werden ingehaald, werd mijn vrees door één van die mannen bevestigd. Het waren de bezemrijders die als laatsten het parcours bereden! Dat baarde me zorgen want dit betekende dat ik nog meer dan de helft van de rit met die kerels in mijn zog diende af te leggen terwijl ik er gewoonlijk een traag tempo op na houd!

We reden een eind door een bijzonder mooi stuk bos en enkele op elkaar volgende zeer knappe singletracks leidden tot de pauze. Deze kwam op 24 km van het vertrek en ik arriveerde er om 11.30 u. Het aanbod aan de bevoorrading had de allures van een buffet met sportdrank, thee, aspergesoep, hardgekookte eieren van een lokale eierenboer www.lekkernei.eu (inventief gekozen naam), met kaas, ham en worst belegde broodjes, krentenbollen, cake en koeken. Alles zorgvuldig uitgestald op tafels onder een tent en aangeprezen door enkele dames op post. De tijd genomen voor een bekertje soep, een broodje kaas en een krentenbol. Lekker! Aan de stop stonden nog enkele bikers, waarvan twee vrouwen met kinderen.

De bezemrijders bleven nog wat napraten aan de stop zodat ik wat voorsprong kon opbouwen. Na de stop ging het over een singletrack die in het bos evenwijdig liep met een asfaltbaan, ik veronderstel de baan naar Vessem. Op deze track was er een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km. De vrouwen met de kinderen sloegen rechtsaf op de kleine toer. Voor mij ging het de baan over en aan de andere kant opnieuw het bos in. Ik kwam weer uit het bos tevoorschijn op de oever van de waterloop de Kleine Beerze. Na even langs de Kleine Beerze te hebben gereden diende ik deze te kruisen ter hoogte van een bruggetje naast een smalle pijpleiding, eerder een smalle metalen balk die naast de pijp lag. Op deze plek was ik nog niet zo lang geleden geweest tijdens de GPS-rit vanuit Hilvarenbeek. 26,50 km. Het ging opnieuw het bos in waar ik op 27,50 km een baantje diende te kruisen. Tegen de twee seingevers gezegd dat de bezemrijders aan de stop waren en dat ik dus de laatste was op het parcours. Zij zouden snel kunnen beschikken! Omstreeks 29 km bereikte ik de mooie bochtige singletrack die bij aanvang door een stuk gerooid bos voert en zich daarna met vele kombochtjes door het bos slingert. Hij maakt deel uit van de vaste rode route en vorige zondag werd hij ook bereden tijdens de Beerze Brave Veldtoertocht vanuit Vessem. Intussen hadden de bezemrijders mij weer ingehaald.

Op 30 km reed ik voor de tweede zondag op rij voorbij de nieuwe uitkijktoren naast de vennen Kromven en Keijenhurk op de Landschotse Heide. We kregen enkele knappe bospaden op en in de buurt van de rode vaste route in de dennenbossen in de omgeving van de uitkijktoren. Ik dook er een grasspoor in waar ik vorige zondag tijdens de tocht van Vessem ook gereden had. Ik kwam weer uit het bos tevoorschijn op een grote baan die ik diende te kruisen om dan aan de rand van de bebouwde kom van Middelbeers de Hillestraat in te rijden, exact zoals vorige zondag! Eén van de bezemrijders kwam naast me rijden en een praatje maken. Na weer een eindje bos kwam ik met die twee weer uit op een baan, exact zoals vorige zondag. Ik diende ze op dezelfde plaats te kruisen. Maar er hing geen pijl meer! Aan de overkant ging het weer het bos in en een eindje verderop was inderdaad al een in fluokleuren getooide biker bezig met het wegnemen van de pijlen. Waar ik op gehoopt had gebeurde, de twee bezemrijders bleven bij die kerel hangen zodat ik voorsprong kon opbouwen!

Een tandje bij gestoken opdat ik het tweetal voor kon blijven! Niks dan mooie bospaden passeerden de revue met zowel op 37 km als op 39 km bijzonder knappe singletracks op en af enkele heuveltjes! Daarna werd de tocht verder gezet door een meer zanderig heidegebied. Naar het einde toe reed ik over een zeer lange zanderige singletrack met zeer veel lage bultjes. Wij noemen dat een wasbord. Dat is leuk voor eventjes, maar ik kreeg er op de duur wel mijn bekomst van! Al dat schokken is niet zo ideaal voor mijn ouder wordende knoken! Het pad liep evenwijdig met een meer in de diepte gelegen asfaltbaantje dat mij de indruk gaf van een toeristisch fietspad door het natuurgebied te zijn, eerder dan een gewone rijweg waar het mij te smal voor leek. We reden er een hele tijd naast, van 45 km tot 48,50 km. Onderweg kwamen er als afwisseling nog enkele hoge bulten om over te rijden.

Om 13.10 u arriveerde ik weer aan D’n Hut. Daar waren niet veel bikers meer, wel mensen die er buiten op het terras van het restaurant zaten te tafelen. De bikers die er nog zaten waren vermoedelijk medewerkers omdat ze de bezemrijders en de afpijler die ik onderweg gezien had bleken te kennen. Even later kwamen ook de Duchenne Heroes voor en door wie dit alles op poten gezet was toe. Nog net voor de tent haar deuren sloot nog een drankje kunnen kopen. We hadden bij de inschrijving een bonnetje gekregen waarvan ik niet had verstaan waar het voor diende. Blijkbaar om in te ruilen tegen een gratis ijsje, maar de ijsventer was alweer vertrokken, dus daar heb ik geen gebruik meer van kunnen maken. Na aan een tafeltje nog even genoten te hebben van het mooie lenteweer en van de dreumesen die in de speeltuin hun gangen gingen, de auto weer opgezocht en tevreden weer naar de andere kant van de grens gebold!

De organisatie kan prat gaan op een perfecte, duidelijke en overvloedige afpijling, zelden zo goed gedaan! Een bevoorrading om u tegen te zeggen met fruit, koeken, tot krentenbollen en belegde broodjes met ham en kaas toe! Ik was al blij dat ik bij de inschrijving uit sympathie voor het goede doel iets meer betaald had dan nodig. De organisatoren hebben hun centen dubbel en dik verdiend want zij hebben in ruil voor onze sponsoring een toertocht aangeboden die op alle vlak perfect georganiseerd was: de parking, de afpijling, het knappe bosrijke parcours, bijna volledig off-road, seingevers op enkele gevaarlijke plekken, bezemrijders die nagaan of niemand achterblijft en de prima bevoorrading aan de stop! Er daagden zo’n 350 deelnemers op en deze tocht verdiende meer dan dat! Respect voor de organisatie. Het enige minpunt voor mij was dat ik de bezemrijders lange tijd achter me aan had zodat ik niet veel kans had om eens te stoppen. Het ware misschien ook zinvol geweest van bij de start een noodnummer mee te hebben gegeven zodat in geval van problemen onderweg contact kon opgenomen worden met iemand van de organisatie. Hopelijk blijft het niet bij een eenmalige uitgave want deze rit was er eentje om niet te vergeten en beslist nog eens over te doen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax