Eerste Hotel Brabant van Leeuwen GPS veldtoertocht (65 km) van de Rijwiel-Toerclub Hilvarenbeek te Hilvarenbeek op zaterdag 21-03-2015.
Die zaterdag was het vroeg uit de veren geblazen voor de eerste editie van de Hotel Brabant van Leeuwen GPS veldtoertocht van de Rijwiel-Toerclub Hilvarenbeek in Hilvarenbeek. De lengte van de naam van de tocht bleek omgekeerd evenredig met het, ten onrechte, lage aantal deelnemers. Blijkbaar zijn de toertochtrijders nog altijd verknocht aan de gebruikelijke pijltjes! Nu ja, ook voor ons was het de eerste keer dat we aan zulke rit met GPS en zonder pijlen deelnamen! De inschrijving was tussen 9.00 u en 10.00 u, dus hadden we in alle vroegte afgesproken op de carpoolparking naast de E19 in het Belgische Loenhout om van daar samen verder naar Hilvarenbeek te rijden. Inschrijven kon in het Hotel-Restaurant Brabant van Leeuwen alwaar de te volgen route op uw GPS werd gezet. Goed dat Jari zijn verbindingskabeltje had meegenomen, want niet alle kabeltjes blijken compatibel met een GPS van Garmin. Hij heeft het dan ook ter plekke in bruikleen gegeven aan de mensen aan de inschrijving voor het geval het nog voor andere deelnemers nodig was. Omdat we ruim op tijd waren was er nog gelegenheid voor het drinken van een koffie. Om 9.15 u waren we op weg voor de tocht, bij aanvang in het zog van een club in geelgroen fluo gehulde mountainbikers, vermoedelijk leden van de organiserende vereniging zelf!
Het ging het dorp uit en eventjes langsheen grote wegen om na 3 km een eerste strook bos te bereiken, luisterend naar de naam Landgoed Annanina’s Rust. De doortocht van het bos was van korte duur en via de Biestsedijk bereikten we op 4 km het grondgebied van Diessen. Zanderige landbouwwegen leidden tot aan een grote baan, de N395, waarna we een strook bos bereikten alwaar we een singletrack voor de wielen kregen. Deze singletrack was aan het begin en het einde voor de veiligheid afgesloten door houten barelen en voerde ons door het natuurgebied Turkaa naast een vijver. 7,50 km. Vanaf hier reden we geruime tijd en gedurende ettelijke kilometers over grassporen in zuidelijke richting naast de Reusel, een waterloop die hier de aanblik bood van een smal kanaaltje. De grassporen waren niet overal even duidelijk te zien en we dienden de Reusel een aantal keren te kruisen via bruggetjes aan straten. Tijdens onze rit langsheen de waterloop kregen drie keren een enkeling en een groepje van vijf bikers te zien. Hier en daar dienden we op onze stappen terug te keren omdat Jari nog niet gewend was van het parcours op GPS te volgen, totdat hij de ideale schermgrootte had gevonden. Van dan af ging het meer dan vlot!
Zo keerden we op 11,50 km even op onze stappen terug om van de Reusel weg een strook bos in te duiken, ook al zagen we verderop de bikers van daarnet rijden. We waren bevreesd anders een mooi stukje parcours door het bos te zullen missen! Na de doortocht van de bospaadjes volgde een korte lus over een aantal zandwegen. Brede boswegen voerden ons dan door de van beken doorsneden Goorbossen om uit te komen op een toeristisch fietspad dat aangelegd was tussen de bosrand en een groot meer, het Goorven. Dat ven maakte deel uit van een natuurreservaat met verboden toegang. 10.40 u. Even verderop reden we over de open vlakte van de Neterselse Heide waar we te kampen kregen met stevige tegenwind. We kregen er nog een eenzame deelnemer te zien die ons voorbij reed. Een zandpad waarover dwars greppeltjes gegraven waren ter wille van de waterafvoer leidde tot een asfaltbaantje dat we in het zog van een groepje van vijf bereikten. Tot 22 km reden we over de open heidevlakte.
Er volgde een zeer mooie singletrack, deels door het bos en deels over de open Neterselse Heide en goed voorzien van wortels. Een bospad leidde tot op een grote baan op 24 km van het vertrek. 11.15 u. In het gezelschap van nog twee bikers overschreden we de grens met Baarschot (Hilvarenbeek). Het parcours boog van de grote baan weg waarna we een lange lus over zandwegeltjes door een bos voor de wielen kregen. Hierbij passeerden we samen met nog twee bikers de camping Rakelbos op 27,75 km van de start.
Aan de rand van het dorp Westelbeers (Oirschot) reden we ter hoogte van de Mariakapel uit 1637 het Westelbeersche Broek in op een paadje naast de waterloop de Groote Beerze. We vervolgden de rit over een bijzonder lastig te berijden nat en bultig grasspoor evenwijdig met de Groote Beerze tot we ter hoogte van het asfaltbaantje Fons van der Heijdenstraat een “oversteekplaats voor wild en grote grazers” te zien kregen. Daar ligt een soort onder elektrische spanning staande mat over de weg die de grote grazers te grazen moet nemen indien ze hun territorium zouden willen verlaten! Met schoenen aan of per fiets kan je gewoon over de mat heen, voor honden en paarden is een knop voorzien die de elektrische stroom een minuut uitschakelt om de mat te kunnen kruisen! Een slimme grote grazer kan dus best wachten op iemand met een hond of paard! We reden eventjes door de landelijke straat om dan weer het bos in te gaan.
Ter hoogte van het natuurreservaat De Grijze Steen dienden we de Groote Beerze te kruisen over de meest eigenaardige brug die ik ooit gezien heb! Het was niet meer dan een smalle metalen balk waar langs beide zijden een reling aan vastgelast was! Het had wel wat voeten in de aarde eer ik er met de fiets over was, want dat ding begon vervaarlijk te wiebelen! Wat ben ik soms toch een sukkel! We reden aan de overkant van de waterloop in de richting van waaruit we kwamen. Over een nat en vrij lastig spoor evenwijdig met het water. Een zeer afwisselend pad door gras, over zompige stukken en langs bomen met zeer laaghangende takken! Zeer mountainbikewaardig en avontuurlijk! Op 33 km van de start kruisten we nogmaals de Groote Beerze en deze keer over een normale brug! Het ging heel even terug in de richting van waaruit we gekomen waren over een omwille van een sterk aanzuigende ondergrond vermoeiend pad!
Even later bereikten we de bevoorrading die op 35 km van de start opgesteld was in de schuur van een groot landbouwbedrijf in Netersel. Gezien het kleine aantal deelnemers hadden de mensen de passanten hier kunnen tellen en wisten zij en wij meteen dat we de laatsten waren om er toe te komen! Tijdens een nuttigen van een banaan, een stuk peperkoek, een suikerwafel en een beker hete thee, een praatje gemaakt met de mensen ter plekke. Netjes gedeeld met een doodbrave hond die het al snel doorhad dat hij bij mij het gemakkelijkst wat los kon krijgen en reikhalzend kwam zitten schooien voor een hapje koek! Na de stop reden we even door de bewoonde wereld van Netersel en kregen we afwisselend veel landelijke zandwegen en enkele stroken asfalt fietspad langsheen grotere wegen door een agrarisch gebied met nog veel grote hoeves. We hadden af te rekenen met soms forse tegenwind en gedurende het eerste deel van de rit na de pauze ook met regen die tijdens onze rustpauze begonnen was!
Op 43 km sloegen we een veldweg in waar een bordje ons duidelijk maakte dat we het landgoed De Utrecht weer binnen reden. 13.00 u. We reden dan langsheen de bosrand over een pad, overgaand in een dolomieten fietspad waarbij we op 45 km het landgoed Wellenseind passeerden. In de verte zag ik links van mij een oude schuur staan waarvan het pannendank half ingestort was. We doken het bos in en kwamen toe aan de bekende houten Koevoirtbrug die de kruising van het riviertje de Reusel verzekert. De brug lijkt me wel aan renovatie toe. In de zomer is de omgeving er ook veel mooier wegens helemaal groen. Met dit grijze weer zag de plek er nu eerder somber uit en een den met een recent gespleten stam maakte het uitzicht er niet mooier op. Het is niet de eerste keer dat ik er kom. Ooit passeerde de Lichtjestocht van Esbeek hier. Die vindt volgende zaterdag plaats.
Een pad voerde ons door de bossen naar de grote baan, de N269, die we kruisten ergens tussen Esbeek en Lage Mierde om recht aan de overkant de Scheidijk in te rijden in de bossen van De Utrecht. We vonden het bizar dat er links en rechts van het brede pad een strook dennenbomen leek gerooid te zijn terwijl men langs de kant nieuwe laanbomen had geplant. We kregen enkele paden door het bos onder de wielen en via de Duivelrijtse baan, een zeer lange zandweg, reden we in de richting van het ven De Broekeling. Aan deze bosvijver kregen we voor de tweede keer op korte tijd de beeldengroep “Baadster in Broekeling” te zien. Dit is één van de beeldhouwwerken die gemaakt zijn door Hannes Verhoeven naar etsen van Andreas Schotel, beiden kunstenaars uit Esbeek.
Op 50 km kwamen we het bos weer uit om gedurende een 2 km te rijden over het asfalt van de Tuldensedijk, weg van het andere beeld van Verhoeven, een boer met paard dat “Verroeste pk’s” gedoopt werd! Via de Roovertsebaan reden we in de richting van de bossen die deel uitmaken van het knappe landgoed Gorp en Roovert. Dit landgoed is in privaat bezit maar toch vrij toegankelijk. Het wordt bespoelt door het beekje de Roovertsche Leij. We reden er voorbij de mooie gerenoveerde in dezelfde stijl opgetrokken huizen van het landgoed. Na een lus door het bos kregen we deze gebouwen nogmaals in de verte te zien. We kwamen terug even op de Scheidijk, de landweg die van de N269 komt, en reden vanaf een grenspaal op 53 km pal op de grens tussen België en Nederland. 14.00 u. Vanaf hier troffen we leuke paden in heel veel bos op de Roovertsche Heide. Op 59 km van het vertrek konden we er genieten van een kilometerlange singletrack, gevolgd door knappe bospaden. Na dit prachtige sluitstuk arriveerden we op 62,50 km aan een bosparking. De vermoeidheid begon stilaan toe te slaan.
Via een het gelijknamige straatje in het gehucht Hoog Spul bereikten we de bewoonde wereld van Hilvarenbeek. Na een kort bezoek van Jari aan het plaatselijke Kruidvat voor een aankoop bereikten we met 65 km op het tellertje de aankomst. We werden al direct te woord gestaan door een man van de organiserende club met de melding dat de tuinslang voor het reinigen van onze fiets nog beschikbaar was. Een andere man kwam met het uitgeleende kabeltje en een tros bananen achter ons aan toen we naar de auto liepen! Maar wij waren nog niet van plan om op te stappen! Enkel onze schoenen gaan verwisselen om niet met slijkvoeten in het hotel-restaurant binnen te gaan! Want op zo’n plek kan je eten en dat laten wij niet voorbijgaan! Een boerenschnitzel met groentekrans, een spiegeleitje er bovenop en frietjes kon ons zeer bekoren. Na een mooie lange rit en lekker eten kon onze zondag niet meer stuk!
Wij hadden genoten van deze knappe rit, ook al hadden we meer bos verwacht. Het parcours ligt iets meer naar het noorden in vergelijking met andere tochten in de streek zodat enkel de uitlopers van De Utrecht en Gorp en Roovert aangedaan worden. Dichter naar de grens toe, nabij het Belgische Poppel, rijd je meer door de bossen. Enkel de lange zandwegen na de pauze werden na enige tijd wat saai. Voor ons was het ook nieuw, maar ritten met de GPS zijn als toertocht blijkbaar nog niet ingeburgerd, want er daagden slechts 35 deelnemers op. Dat is jammer voor de vereniging, ook al had ik het gevoel dat ze zeker niet mikken op veel deelnemers. Allicht zal het daardoor vermoedelijk toch niet bij deze ene uitgave blijven, want naar zeggen van de man aan de afspuitstand wil de club mee gangmaker zijn van de nieuwe trend om met de GPS op pad te gaan. Volgende keer dus allen daarheen!
Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!
Voor foto’s: klik hier!
Dit verslag is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!
StrammerMax
|