Toertocht (18-33-45-55 km) van WTC-MTB Den Eel te Ravels-Eel op zondag 15-03-2015.

Voor zondag 15 maart was onze keuze gevallen op de toertocht van WTC-MTB Den Eel vanuit Ravels-Eel. Het was al enkele jaren geleden dat ik hier was komen rijden ten voordele van Roosendaal. Na een droge week begon het dan toch wel net te regenen op het moment dat ik thuis mijn fiets aan het opladen was! Me aan de start klaargemaakt in de regen, maar tegen dat ik goed en wel op pad was hield het op! Omdat ik trager rijd en ik vroeger ter plaatse was ben ik zonder mijn fietsmaat Jari vertrokken na mijn uur van vertrek gemeld te hebben. Hij zou me wel inhalen! Om 9.10 u had ik me ingeschreven in de tent en kon ik op pad. De tocht voerde me de eerste 2 km over enkele landelijke asfaltbaantjes tot aan het kapelletje van de Mosdijk. De meeste tochten passeren hier naar het einde toe. De landbouwweg uit betonsporen voerde ons dan in de richting van de bossen. Eerst werden we nog van het pad af geleid voor een korte singletrack in een bosje naast de weg. Een track met veel bochtjes en een droge ondergrond van bladgrond. In dit bos had zich de fotograaf van mtb-you verstopt om ons digitaal te vereeuwigen.

We kwamen toe in het Gewestbos Ravels en kregen er het altijd natte brede bospad voor de wielen. Daar was het slalommen om de plassen en modderplekken te kunnen mijden. We deelden er het pad met een paardenkoets. Brede bosdreven voerden ons tot aan de rand van het bos waar een grenspaal staat, geflankeerd door een windmolentje in de velden. Vermoedelijk op zo’n 6 km van het vertrek. Mijn draadloos kilometertellertje had het intussen laten afweten, vermoedelijk is de batterij ervan leeg! 09.40 u. Even verder kwam er een eerste splitsing tussen de 18 km en de 33-45-55 km. Diverse paden voerden ons door de bossen op Nederlands grondgebied, soms met plassen, soms met wat slijk, maar alles lag er veel beter bij dan tijdens de afgelopen natte weekends! Ter hoogte van een asfaltbaantje kregen we een tweede splitsing tussen de 33 km en de 45-55 km. 10.00 u. Een kwartier later reed ik over een zeer mooie rechte singletrack op een soort dijkje naast een beek om toe te komen aan een huis in het bos. In de buurt stond weer een grenspaal. Ik ben er nog al gepasseerd, maar in de andere richting.

Een grasspoor leidde tot de oversteek van een grotere baan die beveiligd was door twee seingevers terwijl een derde man in het tenue van de organiserende club foto’s maakte van de passanten. Hij riep me toe dat het handig was dat ik zo traag reed! Aan de overkant van de weg reden we naast een overvolle beek. Halverwege het pad dienden we door de beek te rijden. Er was geen alternatief. Verder door was er immers nog meer modder en kon je niet verder omwille van een beek die dwars op de eerste liep! Springen met de fiets in de hand was voor mij de beste optie, eerder dan het risico te lopen van op mijn bek te gaan! In het dennenbos dat we in reden kwam er een splitsing tussen de routes van 45 km en van 55 km. 10.30 u. Gekozen voor de langste tocht. We vervolgden onze weg door een donker dennenbos tot aan een eenzame grote hoeve aan de rand ervan. Niets dan bospaden werden ons deel. De 45 km en de 55 km kwamen weer samen en gingen weer apart. We reden in de bossen van het landgoed De Utrecht.

Enige tijd later arriveerde ik aan de eerste bevoorrading op de plek waar het bospad uitgaf op een grote baan, de N269. Die baan kreeg ik nog al te zien tijdens toertochten in deze streek. Twee mannen zorgden er voor eierkoeken en lekkere sportdrank met citroensmaak. Naar hun zeggen was deze stopplaats op 22 km van het vertrek gelegen. Op mijn kilometertellertje had ik niet meer kunnen rekenen! We dienden de weg te kruisen, reden een tijdje over het apart gelegen fietspad om dan rechtsaf verder De Utrecht in te slaan, deze keer over meer open terrein. Ter hoogte van de Spie-Hoeve doken we opnieuw de bossen in. Dat betekende dat we op het grondgebied van Esbeek reden. Een mooi stukje parcours over heuveltjes op en af leidde ons naar het Landgoed Wellenseind. We dienden de grote baan Wellenseind, dezelfde N269 van daarnet, te dwarsen. Ook hier stond een seingever. Het ging opnieuw de bossen van De Utrecht in. Ik reed voorbij de afsluiting van een kampeerterrein met vaste chalets waar ik nog al ooit gereden had. Vanaf deze plek konden we genieten van leuke bospaden waarvan sommigen door bruin afgestorven gras voerden, alsof men over een bodem van turf reed. We reden door een knap bos over een mix van verschillende soorten paden om uit te komen op het asfaltbaantje Beekakkersweg ter hoogte van een straat die Kruisvelden heet. 11.5 u.

Aan een schuilhut reden we de bossen van het domein Panneven in. Paden als een wasbord voerden ons door het bos tot aan een kalm asfaltbaantje, de Poppelsedijk in Hooge Mierde. We reden er voorbij een hoeve aan de rand van de bewoonde wereld. Een zeer lang pad voerde ons dan over de rand tussen bos en velden. In het bos zag ik de twee bikers met publiciteit van Garage Felix in Brecht rijden. Zij hadden me daarstraks ingehaald. Ik diende op een bepaalde plek inderdaad rechtsomkeer te maken om de hele weg weer terug te rijden, maar nu over een singletrack door het bos. Deze track bracht ons naar het mooie bos aan de Spartelvijver , een recreatieoord in Reusel-De Mierden. We konden er rijden over de vele knappe tracks die hier en daar over heuveltjes gaan. Daar stond op een open plek in het bos, vlak bij de ingang van de Spartelvijver, de tweede bevoorrading. Volgens een biker met een pak van Secret Trails stond ze op een 35 km van het vertrek. Hij was de tocht al voor de tweede keer aan het rijden en had zo’n 85 km afgeklokt. Er lagen bananen, wafels en eierkoeken om te eten en dezelfde sportdrank als daarstraks om te drinken. Twee jonge kerels maakten er de dienst uit. 12.15 u.

Na de tweede stop konden we nog genieten van enkele paadjes aan de Spartelvijver. De mooie lange singletrack die ons er bij andere tochten naartoe voert leidde er ons deze keer van weg. Halverwege even plaats gemaakt voor de Secret Trails-biker die na mij aan de stop weer was vertrokken. Afwisselende paden, breed en smal, leidden ons dan door een bosrijke streek in de omgeving van het Zwartven om uit te komen in de straat Eendengoor te Hooge-Mierde. Er volgden niets anders dan bospaden over de Turnhoutse Heide en De Utrecht. Ik reed intussen omzeggens alleen en werd nog heel af en toe ingehaald door andere late bikers. Het werd hoe langer hoe vreemder dat Jari mij intussen nog steeds niet ingehaald had! Een telefoontje maakte duidelijk dat hij intussen alweer aangekomen was! Hoe kon dat nu terwijl ik eerder was gestart en wij elkaar onderweg niet gezien hadden? Omdat ik bij gebrek aan werkende teller geen flauw benul had van hoeveel kilometers ik nog te gaan had, beloofde hij van nog een kwartier te wachten in de tent. 13.00 u.

Even later kwam ik uit het bos tevoorschijn aan de andere kant van het veld van vanochtend. Aan de overkant zag ik in de verte de grenspaal en het windmolentje staan. Dat betekende dat ik zo stilaan weer op de terugweg was. Ik kruiste de grens om opnieuw België en het Gewestbos Ravels in te rijden. In mijn zog kreeg ik een aantal mannen van de inrichtende club, vermoedelijk schoonvegers van het parcours, want het antwoord op mijn vraag of zij het waren die de pijlen kwamen opruimen was negatief! Na enkele brede bosdreven kwam er een keuzemogelijkheid tussen “lastig” en “gemakkelijk”. Aan de omgeving te zien vermoedde ik dat “lastig” de bultige singletrack door een na boswerken gehavende strook bos op de rode vaste route was. Die had ik nog niet zo heel lang geleden gereden en heb ik links laten liggen in de hoop nog tijdig toe te komen. Het bleek inderdaad die bewuste track te zijn! Nog een tandje bij gestoken. Brede boswegen met hier en daar ferme modderplekken werden mijn deel. Samen met de bikers van Eel haalde ik de jongedame in die me gepasseerd was toen ik met Jari stond te bellen. Assenwegen en landelijke asfaltbaantjes voerden me dan terug naar de tent in Ravels-Eel.

Jari had zich al omgekleed en zat gelukkig nog te wachten in de tent. Aldus had ik er niet voor niks zoveel vaart achter gezet nadat ik het grootse deel van de tocht rustig afgemaald had in de hoop dat hij mij zou inhalen! Toen ik hem vroeg wanneer hij aan de eerste stop was werd duidelijk dat hij een stuk van het parcours gemist had. Hij had maar één bevoorrading gehad. In de buurt van de eerste stop moeten we elkaar dus gemist hebben! Dat verklaart misschien meteen ook waarom ik kort na die eerste stop een grote groep bikers van rechts uit een pad zag komen terwijl ik vanuit een heel andere richting kwam! Ik ben nog teruggekeerd en het pad in gereden om te zien of daar pijlen hingen, maar dat was niet zo. Het was dus geen plek waar de 45 km en de 55 km weer samen kwamen! Er zijn er misschien nog verkeerd gereden! In ieder geval was dit een zeer mooie toertocht, bijna uitsluitend in de bossen. Misschien ook de mooiste in de streek omdat de startplaats het dichtst bij de bossen gelegen is. Het parcours ligt wel voor het grootste deel in Nederland. De hele organisatie was prima. De enige domper op deze zondag was het sombere grijze weer. Bij zon ziet deze streek er nog eens zo knap uit!

Route op Google-Maps (editie 2014): klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be!

StrammerMax