Toertocht (kids-23-33-40-52 km) van de Peltercrossers te Overpelt op zaterdag 21-02-2015.

De toertocht van de Peltercrossers vanuit Overpelt-Holheide is een klassieker op het jaarlijkse lijstje van de niet te missen ritten. Me thuis nog moeten haasten om alles op tijd in kannen en kruiken te krijgen en Jari opgepikt in Wommelgem. We werden uitgebreid verwelkomd aan de fietsparking alsof het de eerste keer was dat we hier kwamen! Ik hoef zelfs geen GPS meer op te zetten wanneer ik naar ginder rijd! Om 12.25 u waren we ingeschreven en op pad. Zoals steeds vertrok de tocht via het bos naast de voetbalvelden waar sinds korte tijd ook een vaste route passeert. We kregen er het wortelpaadje op de rand van het bos en bereikten via de woonwijk van Holheide een veldweg die ons naar de Hunnenbergstraat voerde. Zelfs de straatnamen begin ik hier al van buiten te kennen! Daar ging het rechtsaf het bos in en na een lang bospad kruisten we een asfaltbaantje om verder door het bos te rijden. Aan een kruispunt van boswegen werd een kleine lus gereden over een singletrack. Op 5,50 km troffen we een eerste splitsing tussen de kidstoer en de 23 km enerzijds en de ritten van 33-40-52 km anderzijds aan een kruising van boswegen.

We reden door wat ik het “lichte bos” noem, in de buurt van een brug over de Noord – Zuidverbinding, omdat de mengeling van dennen en dunstammige loofbomen nog veel licht doorlaat op de paadjes. Reeds op 6,50 km kwam er een tweede splitsing waar de rit van 33 km zich losmaakte van de 40-52 km. De paden in het “lichte bos” lagen er zeer nat bij en we kregen dus af te rekenen met slijk en plassen. We verlieten het bos ter hoogte van een oude grenspaal die niet origineel op die plek stond, reden door een rustige villawijk van Hechtel-Eksel om in de Diestersebaan rechtsaf te slaan in het volgende bos. 9,50 km. Natte paden voerden ons tot aan de rand tussen bos en velden om zo op 12 km het goed van wortels voorziene zandwegeltje te bereiken. Na een afslag naar links werd ons de keuze gelaten tussen de 40 km en de 52 km op iets meer dan 12 km van het vertrek. Omstreeks 13.20 u sloegen we daar linksaf op het parcours van de grootste afstand.

We vervolgden onze weg door het bos en kwamen aan de rand van een grote baan toe aan het witte Kapelletje van het Vlasmeer (Onze-Lieve-Vrouw-Van-Rust) ter hoogte van de Weverstraat in Eksel. 13,50 km. Natte bospaden voerden ons op een gegeven ogenblik voorbij een voetbalveld waar een wedstrijd aan de gang was en waar ons een groepje bikers inhaalde. Een mooie maar door boswerken ietwat gehavende singletrack ging er op en af enkele heuveltjes ter hoogte van de voet van een enorme hoogspanningsmast. Op 17 km van het vertrek kruisten we de grote baan die van Hasselt naar Eindhoven voert om een kilometer verder een tweede weg te dwarsen. Daar staat nog een zeer grote pyloon van de hoogspanningsleiding waarlangs een zeer knappe singletrack voert. Deze track loopt min of meer evenwijdig met de baan Hasselt - Eindhoven en het is er amusant rijden over enkele heuvels en door bochten in een knappe omgeving. Een nat bospad leidde dan tot de oversteek van het asfaltbaantje waarvan ik vermoed dat het naar Overpelt-Lindel voert. Een bevriend collega is van daar afkomstig!

Aan de overkant doken we in het zog van enkele snelle jonge rakkers een volgende singletrack in. Van 25 km tot 27 km reden we dan over zeer natte slijkerige bospaden. We kruisten nogmaals de baan Hasselt – Eindhoven en reden voorbij de plek waarvan ik me herinner dat er ooit bomen gekapt waren en de mensen die het hout aan het verzagen en wegvoeren waren zaten te picknicken. Dat is al enkele jaren geleden en er staan nu al opnieuw veel jonge dennen. De plek is bijna niet meer te herkennen. 28 km om 14.45 u. Na de overtocht van een doornatte track bereikten we op 30 km de zeer mooie singletrack die over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels in de richting van de Witte Berg voert. Dit pad lag er in vergelijking met de rest van het parcours superdroog bij. Zoals bij de vorige edities bereikten we de bevoorrading aan de voet van de Witte Berg. De Peltercrossers sturen de bikers eerst over deze kant van de helling alvorens ze iets te eten en te drinken krijgen! Ondanks de vermoeidheid raakte ik zonder moeilijkheden boven en weer beneden! Een mens wil niet afgaan als een gieter in het zicht van de andere bikers! De bevoorrading kwam op 31 km van het vertrek en we waren er om 15.00 u. Het waren dezelfde twee mannen als vorige keer die er de dienst uitmaakten. Ze vertelden ons dat het allicht de meest natte en modderige editie was die we hier kwamen rijden. Dat kon ook moeilijk anders nadat het een ganse vrijdag en nacht geregend had! Er was soep, fruit en allerlei lekkere koeken om van te knabbelen, meer dan keus genoeg. Vooral de kokoskoeken gingen er bij mij goed in! Het was al van de ochtend geleden dat ik nog wat gegeten had.

Na de stop werden we naar de achterkant van de Witte Berg gestuurd nadat de kidstoer zich weer van de rest had afgescheiden. Het ging opnieuw de helling op en langs de zavelrijke achterkant weer naar beneden, naar boven, naar beneden en naar boven! De Witte Berg bestaat namelijk uit twee vlak achter elkander gelegen zandheuvels. De bospaden en tracks die we vanaf hier kregen waren in vergelijking met de rest droog te noemen. We reden er door de knappe bosrijke streek om na 35 km de omheining van de Ford testbaan te bereiken. Nadat we over een kort deel van een pad tegenliggers hadden getroffen die aan de andere zijde van het scheidingslint reden op een plek waar het parcours zichzelf kruist, konden we genieten van een bijzonder mooie lus van 36 km tot 37 km. Nadat we de lus achter ons hadden en ook aan de andere kant van het lint voorbij waren gereden kwam er zoals te verwachten was de voor mij eerder moeilijke singletrack over een heuvelachtig parcours tussen de bomen waar de combinatie van zeer korte bochtjes met korte steile hellingen mij altijd de das om doet. Daar kwamen deze keer dan nog de modder en de plassen bij! Zoals steeds stond Jari mij aan het einde van de singletrack op te wachten.

Via een natte zandweg reden we naar de splitsing tussen de 23 km en de 33-40-52 km op 38 km van het vertrek aan de rand van de zandgroeve Lommelzand. Intussen zullen we veruit de laatsten op het parcours geweest zijn. Er kwam toch nog een biker toe die ons vroeg of hij korter af was indien hij de route van 23 km zou blijven volgen. Een slimme dus, want sommigen denken sneller weer bij af te zijn wanneer ze de kortste afstand volgen. Dat kan echter tegenvallen want het kan best zijn dat het langste stuk van de kortste route dan nog moet komen! Zonder kennis van het parcours is het altijd riskant om van de gekozen afstand af te wijken! Jari heeft dan op zijn GPS de zaal Holheide gelokaliseerd en de 23 km volgen was hier effectief het kortst! De mens was moe van het ploeteren tijdens deze zware editie! Achteraf zouden we de man nog ontmoeten in de zaal in het gezelschap van zijn makker. Die had al een punt achter de rit gezet ter hoogte van de bevoorrading! 16.00 u.

Wij waren ook moe en ik had de indruk dat Jari ook wel zin had om in te korten en weer naar af te rijden, maar we zijn uiteindelijk toch de richting van de gekozen afstand van 52 km uit gereden. We reden over het bospad evenwijdig met de zandgroeve en tussen Lommelzand en de Ford Testbaan in. Die kregen we nog even te zien alvorens het bos in te duiken en nogmaals vanaf het paadje dat op de rand tussen bos en velden naast een metalen uitkijkpost voor reeën loopt. Het parcours was hier een stuk droger dan voorheen. Op 40 km passeerden we de manege die langs de zandweg tussen Overpelt en Lommel-Kattenbos (linksaf) ligt en nog in aanbouw was toen ik hier destijds mijn eerste ritten kwam rijden. Toch nog een eenzame biker die ons inhaalde! We kwamen uit naast de spoorweg om er het lange grasspoor dat er evenwijdig mee loopt te volgen. In de verte zagen we een biker van een duo ten val komen en toen we hen passeerden bleken het een vader en zoon te zijn. “Het is zwaar hé”, riep de vader ons bij het passeren toe. Dat is het minste dat we over deze rit kunnen zeggen! We reden voorbij de overweg op het kruispunt van zandwegen waarnaast een rood asfalt fietspad ligt om dan linksaf te gaan op de plek waar ik tijdens de vorige editie met zeer veel geluk een verloren gsm zag blinken in het gras. Die is toen weer bij zijn eigenaar geraakt.

Via de lange sporen door lage begroeiing reden we evenwijdig met de spoorweg om op 43 km uit te komen nabij het kruispunt van de Napoleonweg, dit is de baan Hasselt – Eindhoven, en de Noord – Zuidverbinding vanuit Mol en Lommel. Er staken ons nog twee late bikers voorbij. 16.30 u. We reden rechtsaf de bossen naast de Napoleonweg in en hier lag het parcours er redelijk droog bij. In deze bossen liggen ettelijke paden waarover de bikers in lussen over en weer worden gestuurd, dus goed voor nog ettelijke kilometers rijden! Na een laatste keer de Napoleonweg gekruist te hebben doken we de bossen nabij Holheide in. De doornatte tracks waren hier zoals na de start herschapen in modderpoelen waarover nog nauwelijks te rijden viel! Voor mij was het daarom hier en daar even te voet! Omdat we beiden moe waren van het modderdabben en Jari al een tijd af te rekenen had met spierkrampen hebben we een laatste lusje links laten liggen. Na 50,50 km konden we alzo een punt zetten achter deze zeer natte editie van deze toertocht! De bikewash was nog beschikbaar, er waren zelfs nog bikers in de weer, zodat we onze smerige fietsen weer toonbaar konden maken voor de rit van morgen! Niet te schatten hoeveel slijk, bladeren en dennennaalden bijeengeklit zaten! 17.00 u.

In de zaal Holheide waren de Peltercrossers al volop in de weer met het opruimen terwijl de laatste deelnemers nog van een drankje genoten. Zoals steeds was er ook voor de laatsten op het parcours nog de beloofde gratis curryworst voorhanden en die smaakt wel na zo’n rit, ook al is het geen sportvoeding! Bij invallende duisternis afscheid genomen van Overpelt-Holheide en via Postel weer huiswaarts. Onderweg aan de Frituur Paseo in Mol-Rauw nog halt gehouden voor een belegd broodje. We moesten er wel even geduld oefenen want er stonden veel klanten binnen! We waren deze keer dan ook vrij laat pas weer thuis! Ondanks het feit dat we moe waren en het parcours er zeer vettig bij lag hadden wij ons toch goed geamuseerd. Een geluk dat het ondanks de grijze hemel, met af en toe toch een streepje zon, niet geregend had onderweg, op een korte hagelbui na. De weersomstandigheden hadden gezorgd voor een lage opkomst wat jammer is, vermits de energie die in het werk dient gestoken te worden hetzelfde is! Wij waren er toch weer bij en hadden er zeker geen spijt van!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax