Toertocht (12-20-30-45 km) van Team PeSa voor KiKa te Gilze-Rijen op zondag 08-02-2015.

Uit BN De Stem

“Vliegbasis Gilze-Rijen opende zondag gedeeltelijk haar deuren voor een MTB Toertocht. Ongeveer 2.500 mountainbikers lieten de kans om de basis van dichtbij te zien niet schieten en namen deel aan de sponsortocht over en rond de vliegbasis. De toertocht is opgezet door Team PeSa voor KiKa. Dat bestaat uit vier militairen die gaan deelnemen aan de Giro di Kika: een zesdaagse sponsortocht door het noorden van Italië. Alle 175 deelnemers worden geacht minimaal 2.500 euro sponsorgeld in te leggen ten bate van de stichting Kinderen Kankervrij (KiKa). Een van de teamleden is kapitein Sander van Eekelen. Zijn dochter werd in 2013 getroffen door kinderkanker.”

De toertocht van de BuSo-school Berkenbeek te Wuustwezel, waarvan de opbrengst bestemd is voor de schoolwerking, staat op mijn jaarlijkse lijstje, maar omdat de toertocht vanaf de Vliegbasis te Gilze-Rijen in Nederland als een eenmalig evenement aangekondigd stond, dit jaar Wuustwezel toch maar eens links laten liggen. Jari was ziek, dus werd het deze keer een tochtje alleen. Gilze bleek niet zo ver van mijn thuisbasis te liggen, want op een klein halfuurtje was ik ginder! Twee Nederlanders in een auto die ik op de snelweg had ingehaald deden teken dat ik aan de afrit links in plaats van rechts diende af te slaan en ik ben die mannen dan blijven volgen tot aan de ingang van de vliegbasis. Achter mij volgden nog gegadigden met de bike op de auto. Bij aankomst bleek al direct dat ik er niet alleen was! Een grote menigte bikers stond buiten en het overkomt me bijna nooit dat ik aan de inschrijving moet aanschuiven! Ondanks de grote toeloop verliep de inschrijving vlot. Toen ik ingeschreven was stond de rij wachtenden tot buiten! Om 9.15 u kon ik samen met nog vele anderen aan de rit beginnen.

Vanaf de start reden we over brede paden en asfaltbanen van de vliegbasis waarbij het asfalt rond 3 km overging in een natte assenweg. Langs die assenweg lagen twee hoge zandhopen waar de bikers over gejaagd werden. Maar er was zo’n drukte dat er een hele rij bikers stond aan te schuiven! Omdat ik toch niet rijdend zo’n steile helling op kom heb ik de beide heuvels gemeden door het alternatief voor de beginners te volgen! Ik was daar niet rouwig om vermits boven op de tweede heuvel een hele rij deelnemers aanschoof om weer naar beneden te rijden. Op die steile afdaling was net iemand ongelukkig ten val gekomen, want die man werd door zijn clubmakkers afgevoerd. Dat zou wel eens een sleutelbeenbreuk kunnen geweest zijn. Voor die kerel eindigde de rit al na 5 km! We vervolgden de tocht en kregen een aantal singletracks over enkele kleine bulten voor de wielen in de stroken bos die her en der op de vliegbasis gesitueerd zijn.

Op 7 km werden we een grashelling op gestuurd, waaronder mogelijk een bunker gelegen was. Daarna volgde nogmaals een helling over een breed klinkerpad dat boven eindigde op een kunstmatig aangelegde heuvel, een plaats voor luchtafweergeschut. Later op de rit kregen we nog een tweede keer dergelijke helling te beklimmen. Het was boven aanschuiven, zodat een onverlaat onder het scheidingslint kroop met de boze reactie van een afdalend biker die daardoor gehinderd werd tot gevolg. Helaas waren de muren boven te hoog om een vergezicht over de omgeving toe te laten! Dan was het lekker langs de andere zijde van het lint weer naar beneden. Een pad en singletrack over enkele heuveltjes sloten hierbij aan. Tot 10 km reden we dan over een pad dat langs de rand van het domein naast de omheining liep, kort over een stuk heide en langsheen veel bos. 10 km om 10.00 u. Op een plek waar een aantal hangars stonden was er een splitsing tussen de routes van 12-30 km en 20-45 km op 11 km van het vertrek. Gekozen voor de langste route.

Kort na de splitsing reden we langs en doorheen twee fel verlichte loodsen met een ellipsvormige dwarsdoorsnede. Platte brede hangars. Allicht werkplaatsen waarin aan vliegtuigen kan gesleuteld worden. Een straaljager zou er netjes in passen. Via een smalle doorgang reden we van de eerste naar de tweede loods. Na de doortocht van de loodsen volgden stukken asfalt en natte zandwegen. Omstreeks 13 km werden we een strook bos in gestuurd om er te rijden over een korte ietwat gehavende singletrack door kort gras. Vervolgens reden we tot 14,75 km opnieuw over het pad evenwijdig met de draadomheining van het domein. Op 16 km troffen we iets meer bos toen we reden over een ondergrond van oude, deels door de natuur weer overwoekerde asfaltbanen. Dan ging het opnieuw langs de bosrand evenwijdig met de omheining van het militair domein waarlangs een grote baan voerde tot op 19 km van de start. Daar volgden twee korte singletracks doorheen een bos dat gelegen was aan een parkeerplaats voor legervrachtwagens. Een zeer lange asfaltbaan en een harde zandweg leidden ons dan opnieuw evenwijdig met de draadafsluiting. 22 km.

We reden nu tussen gewone gebouwen, allicht de slaapplaatsen en de administratieve gebouwen van de legerbasis, waarbij ik mijn geparkeerde auto passeerde, wat betekende dat we vlak bij de startplaats waren. Aan de achterzijde van het gebouw waar we gestart waren stond de bevoorrading naast een groot sportveld op 23 km van het vertrek. Ik arriveerde er omstreeks 10.50 u. De opstelling van de tenten, als een winkelhaak, was niet goed uitgedacht om zo’n massa bikers te ontvangen. De ruimte voor de tenten was bovendien te krap voor zoveel mensen inclusief al hun fietsen! Het was er dan ook aanschuiven en een gewriemel van jewelste! Bovendien moest je zelf een bekertje thee of sportdrank tappen, wat de wachttijd enkel maar verhoogde. Alleen een luxeprobleem natuurlijk, want op het aanbod zelf viel niets aan te merken: wafels, peperkoek en bananen. Een halve wafel, een snede peperkoek en een halve banaan doorgespoeld met een bekertje gesuikerde thee. Niet al te lang blijven staan omwille van het gewemel en de drukte!

Na de stop konden we genieten van amusante singletracks die ons in de richting van de uitgang van de vliegbasis brachten. Daar werd ik op 24 km uitgeleide gedaan door twee militairen, heer en dame. Mooi volk hebben ze daar op de basis! En die mensen waren nog vriendelijk ook! Na een kort eindje over het fietspad naast de weg bereikte ik de Boswachterij Dorst die deel uitmaakt van de Baronie van Breda. In Dorst had ik al wel eens gereden tijdens deelnames aan de Cross voor de krokus vanuit Oosterhout waar Dorst een deelgemeente van is. De Baronie van Breda was me bekend van tijdens de toertochten vanuit Chaam. Beide namen klonken veelbelovend! Dat was ook zo, want knappe singletracks en boswegen voerden de bikers naar de bewoonde kern van Dorst die we omstreeks 28,50 km bereikten. Een kilometer verder kruisten we de drukke spoorlijn, ik heb tijdens de tocht ettelijke treinen zien en horen rijden, en reden we een knap parkbos in met imposante bomen en mooie dreven. Leuke paadjes voerden ons doorheen het bos. Eigenaardig genoeg reed ik na de stop omzeggens alleen terwijl het voor de pauze zo druk was geweest op het parcours!

Deze bospaadjes brachten me tot de plek waarvan ik me afvroeg of we er zouden komen, meer bepaald de vaste mountainbikeroute van Dorst. Hier kreeg ik plots weer veel meer metgezellen op mijn pad! Voor de bikers die er geregeld rijden zal deze route niet veel geheimen meer hebben, maar voor wie er zelden of nooit kwam is dit vast parcours een belevenis en voor mij het hoogtepunt van deze toertocht. Dat parcours is niet anders dan één lange singletrack met heuveltjes op en af en vele goed te nemen kombochten. Er wordt veel gereden zodat de ondergrond er dan ook beenhard en poederdroog is, zodat je er tegen een aanzienlijke snelheid over kan rijden. Ik amuseerde me er te pletter. Op 33 km van het vertrek was er op dat parcours een splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km. 11.50 u. Toen ik er aan de kant even halt hield zag ik er toch veel de richting van de 30 km uit rijden! Op de langste toer kreeg ik leuke heuveltjes en knappe singletracks op het vast parcours van Dorst voor de wielen!

Gedurende maar liefst 5 km was het genieten van de singletracks en bospaadjes in Dorst tot aan de volgende splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 38 km van het vertrek. 12.10 u. Tot 39 km kregen we nog een amusant stuk van de vaste route onder de wielen. Bij het oversteken van een drukke baan werden we, net zoals op enkele andere plekken, door een man van de organisatie aangemaand tot voorzichtigheid. Aan de overkant van de weg doken we opnieuw het bos in. De laatste vijf kilometer van de tocht waren zwaar. Ze verliepen over lange natte singletracks die meestal recht op recht door het bos voerden en die ons vergastten op slijk en wortels. Bovendien begon vanaf 40 km de vermoeidheid de kop op te steken. Natte bospaden leidden me in de richting van en naast de spoorweg. We kruisten die spoorweg en een baan omstreeks 45 km om weer uit te komen op de rijksweg waarlangs de vliegbasis gelegen is. Er was geen uitgesproken controle bij het weer binnen rijden. Klokslag 13.00 u was ik na 48,50 km weer bij af. De bikewash kon ik ondanks een bord er naartoe niet vinden. Misschien was deze al ontmanteld?

De moeder en dochtertje die ik onderweg enkele keren had ingehaald stonden bij de dames die de drankmunten verkochten. Ik hoorde hen vertellen dat zij zinnens waren geweest van de 12 km te rijden, maar op de route van 30 km verzeild waren geraakt. Zij hadden dus meer dan het dubbele van hun vooropgestelde aantal kilometers gereden! Dat kind zal wel moe geweest zijn! Binnen in de cafetaria nog twee drankjes naar binnen gegoten. Even over halftwee mijn fiets weer opgeladen en na een laatste groet naar de militairen die nog op post waren aan de uitgang huiswaarts. Een klein halfuur later was ik alweer thuis, tevreden over de belevenissen van deze zondag.

Van het parcours binnen de basis had ik iets meer verwacht, meer bos en meer off-road. Er zaten nogal wat asfalt en verharde paden in. Dat neemt niet weg dat er zeer veel moeite gedaan was om er iets leuk van te maken zoals de beklimmingen van de afweergeschutheuvels en de doortocht van de loodsen. Het was een unieke gelegenheid om hier eens te komen en kennis te maken met deze plek! Het bosrijke parcours buiten de basis maakte dat allemaal weer goed. Het hele opzet was prima georganiseerd en ging allicht gepaard met veel voorbereiding en hulp van vrijwilligers. Waarvoor dank! Hopelijk brachten de 2500 deelnemers goed wat zaad in het bakje voor de beoogde doelstelling. Succes gewenst aan de vier militairen bij hun deelname aan de Giro di Kika voor Kinderen Kankervrij.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax