Toertocht (29-45-60 km) van MTB Antilopen te Hooge Mierde op zondag 18-01-2015.

De streek is me niet onbekend, maar het was de eerste keer dat ik een toertocht reed die vertrok vanuit het schilderachtige centrum van Hooge Mierde. De weg er naartoe was al de moeite waard via een baan die gedurende zeker 6 km door de bossen voerde! Drie keren kwam ik voorbij een plek waar de toertocht die weg kruiste. Afgesproken aan de start met Jari en ik vond een parkeerplekje vlak achter diens wagen. Het was vrij rustig in het dorp, de toertocht trok ook maar een 350 deelnemers, half zo veel als anders, te wijten aan de regen die er ’s ochtends vroeg viel en de mensen thuis hield! Om 9.15 u hadden we ons ingeschreven in het piepkleine cafeetje De Bijenkorf en konden we van start gaan.

De tocht voerde ons langsheen een asfaltbaan naar het bos toe. Daar kregen we singletracks met hier en daar wat plassen. Op 3,50 km werden we omstreeks 9.30 u door een fotograaf digitaal vereeuwigd. Een pad voerde ons over de rand tussen bos en velden. We reden dan door het bos tot aan een volgende straat. Daar kwam een eerder lastige singletrack over een bodem van zo goed als bladgrond . Omstreeks 7 km bereikten we het landgoed De Utrecht, maar deze keer vanuit een andere richting dan tijdens de andere toertochten die we hier al vanuit België en Nederland gereden hadden. De Utrecht is een natuurgebied met uitgestrekte bossen. Op 8 km passeerden we de achterzijde van een kampeerterrein met vaste chalets en caravans.

Een vrij nat zandpad vol plassen voerde ons over de heide en door een bos. Omstreeks 10 km reden we door dat bos eventjes evenwijdig met een grote baan, de N269. Het ging weer het bos in en even verderop stonden we met een treintje van tien andere bikers voor een omgevallen boom. 11 km om 10.00 u. Na nog eens twee kilometer door de bossen arriveerden we op een rustige asfaltbaan, de Prins Hendriklaan, die daar dwars door de bossen van De Utrecht loopt. Hier in deze omgeving had ik nog al met Jari gereden, nog niet zo lang geleden, allicht tijdens de toertocht vanuit Poppel. We reden de grote Boschhoeve voorbij en sloegen rechtsaf een stokoud dennenbos in waar bomen stonden met imposante dikke stammen. Na een bospad arriveerden we aan de splitsing tussen de 27 km en de 45-60 km. We hadden op voorhand besloten van deze keer niet het onderste uit de kan te halen en de route van 45 km te volgen. De splitsing kwam ter hoogte van een mooie villa langsheen de Roovertsebaan in het bos op 14 km van de start. 10.20 u.

Een bospad voerde ons op 15,75 km voorbij het ven De Broekeling, gelegen aan de Hoogeindsestraat, Het werd in april 2014 verfraaid met de sculptuur ‘Baadster in Broekeling’. Het klassieke werk, gemaakt door de Esbeekse Kunstenaar Hannes Verhoeven, is onderdeel van de Andreas Schotel Wandelroute. Voor liefhebbers van wandelen en kunst is er een route van 3 en van 10 kilometer. Er is een gratis toelichtend gidsje van de wandeling te verkrijgen in het Andreas Schotel Museum, gevestigd in Café Schuttershof, Dorpsstraat 2 in Esbeek. Er stond daar inderdaad het beeld van een vrouw in het water, in het gezelschap van twee andere dames die thans met hun voeten eerder in het slik stonden! Bij mooi weer zal de omgeving hier wel knap zijn, thans zag alles er grijs en somber uit! We mochten al blij zijn dat het van bovenuit droog bleef!

Een eerder lastig en door werken gehavend bospad langsheen het ven voerde ons tot aan een klinkerbaantje waar een tweede standbeeld staat van een boer met zijn paard. Dat beeld staat daar sinds 20 april 2013 langs de Andreas Schotel Wandelroute. Om de wandeling nog aantrekkelijker te maken, werden langs de route diverse schildersezels geplaatst met daarop een plaquette met een etsafdruk van Andreas Schotel. Plaatselijk kunstenaar Hannes Verhoeven maakt er beelden bij, waarbij de etsen als het ware tot “leven” komen. Dit beeld werd “ verroeste pk’s” gedoopt. Verhoeven heeft zich wederom laten inspireren door het werk van Schotel. De boer op het land, aan het werk met zijn paard, was jarenlang een vertrouwd beeld in het Esbeekse landschap. Hij ploegde, egde, zaaide en maaide. De boer, zijn paard en het werktuig waren een drie-eenheid. Zij vormden een geoliede machine. Het indrukwekkende geheel staat voorlopig aan de Hoogeindsestraat richting Tuldensedijk. Na de boerderij van boomkwekerij Hoogeindsestraat 8 ligt een weiland. Daar is het kunstwerk geplaatst net voor het zandpad naar rechts.

Op 16,50 km ging het vanaf het paard een dreef in naar een bos toe en troffen we de splitsing tussen de routes van 45 km en van 60 km op 17 km van het vertrek. Na een slijkpaadje bereikten we omstreeks 11.00 u de pauzeplek die ondergebracht was in de open schuur van een hoeve op 21 km van de start. Er lagen wafels en gevulde koeken als rantsoen en men kon er hete thee en sportdrank drinken. Omdat het rijden bij ondergetekende niet wilde vlotten op deze sombere zondag, ik krijg ook zo stilaan mijn buik vol van de modder, de plassen en het geploeter, en Jari ’s avonds nog zou gaan kijken naar China Light in de Zoo van Antwerpen, scheidden na de stop onze wegen zodat mijn maat zijn tempo wat kon opschroeven. Het was de laatste dag van dit spektakel in de dierentuin. Het verklaarde meteen waarom ik de donderdag voordien op de Meir in Antwerpen een verlichte olifant zag staan toen ik daar passeerde op weg naar de bijscholing die ik was opgedragen te volgen. Een publiekstrekker voor dit evenement!

Natte paden voerden me door de statige dennenbossen van De Utrecht tot aan de oversteek van een baan op 25 km. Daar stonden drie seingevers voor een veilige oversteek! Ik zag Jari in zijn fluojasje in de verte uit het gezicht verdwijnen terwijl er een lichte sneeuwregen viel. Gelukkig duurde dit maar even! Er kwam een zeer lange singletrack in een strook bos tussen de velden tot aan een asfaltbaan ter hoogte van een eenzaam boshuis. 26 km. We dienden de baan te kruisen en reden voort door niets anders dan de bossen. Op 28 km kregen we een pad vol diepe plassen voor de wielen en kwam de tocht voorbij een pas uitgegraven klein ven. Even verder kwam er midden in het bos een splitsing tussen de routes van 27-45 km en van 60 km op 28,50 km van de start. Tot daar had ik nog slechts drie andere bikers gezien waarvan de laatste moedige nog de richting van de 60 km uit ging. 12.00 u. Kort daarop kwam er een splitsing tussen de 27 km en de 45-60 km.

De richting van de 45 km gevolgd over een mooie en redelijk droge singletrack in Reusel-De Mierden tot omstreeks 30 km. Ik passeerde een biker in een wit doorschijnend regenjasje die aan de kant stond. Hij stak me even later weer voorbij. Aan de omgeving te zien vermoedde ik me in de buurt van De Spartelvijver te bevinden, een zwemvijver in Hooge Mierde. Dat vermoeden werd even later bevestigd toen ik de mooie tracks met heuveltjes rond het domein bereikte. We reden er over een deel van het trimparcours van Reusel-De Mierden waarbij ik op 31 km effectief voorbij de Spartelvijver reed. Ik kwam nu uit de andere richting in vergelijking met de overige toertochten die ik hier al reed en kon er genieten van de mooie tracks die hier in de bossen gelegen zijn. Nabij de Spartelvijver kwam ik de man in het witte regenjasje weer tegen, in gesprek met een hem bekende man met kind. Zoals te verwachten was kregen we hem voor de wielen, meer bepaald dé knappe singletrack die zich evenwijdig met een zandweg door de bossen slingert en via dewelke ik tijdens de andere tochten hier meestal de Spartelvijver bereik. Hij lag er in vergelijking met de rest van het parcours redelijk droog bij.

Na een stukje over een zandweg volgde er een tweede mooie track waarop meer plassen stonden. Ik kreeg de biker in het witte regenjasje voor een derde keer te zien. Hij haalde me in maar stond even verder plots stil. Ik stopte omdat een megagrote plas de hele breedte van de weg in nam. Dan kreeg ik in de mot dat de biker gestopt was omdat hij in die plas gevallen was! De man was zeiknat! Ik vertelde hem dat dit de reden was waarom ik er liever te voet passeerde en kon hem troosten met de mededeling dat ik twee weken geleden ook in een plas ijswater was gevallen. Even later stak de kliedernatte kerel me opnieuw voorbij en verdween in de geschiedenis. Maar niet voor lang! 34 km om 12.30 u. Een bospad leidde naar een volgende splitsing tussen de 27 km en de 45-60 km ter hoogte van een asfaltbaantje (Eendengoor?) op 35 km van het vertrek. Daar stond een vriendelijke seingever waartegen ik zei dat het parcours er te nat en beslijkt bij lag zodat de 60 km deze keer niet voor mij weggelegd waren. Hij vond het al bewonderenswaardig van in deze omstandigheden te komen rijden. 12.40 u.

De tocht ging verder over een nat bosspoor waarlangs vele grote afgerukte takken lagen zoals overal in de bossen dezer dagen. Van de sneeuw rond kerstmis en de storm onlangs. Het parcours kruiste zichzelf heel eventjes en op die plek kwam ik de plasduiker een vierde keer tegen! De biker in het witte regenjasje! Na een mooie bospad op en af enkele heuveltjes kwam er op 36 km weer een splitsing tussen de 27 km en de 45-60 km aan een zandweg. Splitsingen waren er genoeg tijdens het tweede deel van de tocht. Een mooie singletrack leidde me naar een betonnen fietspad en een zandweg omheen het heidegebied Zwartven. Het ven kon ik tussen de bomen door zien liggen. 37,75 km. Een bospad en natte weidesporen leidden me het gebied Zwartven uit om na een partijtje ploeteren een rijweg te bereiken. 39 km om 13.00 u.

Op 40 km bereikte ik opnieuw de bewoonde wereld. Een bordje kondigde de stopplaats voor soep en glühwein aan. Daar maakte men aanstalten om het laatste restje overgebleven soep weg te gieten! Maar in plaats daarvan heb ik het door mijn keelgat gegoten. Er passeerden nog twee later bikers. Om 13.20 u was ik na 41,50 km weer bij af. De man van de bikewash was de stenen aan het schoonspuiten dus heb ik mijn bike maar vuil weer meegenomen. In tegenstelling tot gewoonlijk ben ik binnen niks meer gaan drinken, doch onmiddellijk huiswaarts getrokken. Er was immers nergens nog leven te bespeuren, op een biker die op een muurtje zat te wachten na! De mensen in het huis waarvoor ik geparkeerd stond zaten binnen in de warmte gezellig koffie te drinken!

Het was een mooie tocht, in een knappe streek en bijna uitsluitend in de bossen. Het parcours lag er wel zeer nat en modderig bij, begrijpelijk na de regen van de afgelopen tijd! Ik ben het modderdabben en plassen proberen te ontwijken zo stilaan beu en hoop op beter weer! Ik was niet in vorm en zat er mee verveeld dat ik een blok was aan het been van m’n maat. Deze tocht in Hooge Mierde is er weer eentje om te onthouden en zeker nog eens over te komen doen! Met dank aan de vele seingevers die gedurende enkele uren de koude en het nat trotseerden en aan alle medewerkers van MTB Antilopen!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax