Toertocht (10-25-40 km) van WTC De Bokkerijders te Overpelt op zaterdag 10-01-2015.

Net zoals vorig jaar op zaterdag deelgenomen aan de toertocht van De Bokkerijders vanuit de zaal Holheide te Overpelt-Holven. Mijn maar opgepikt in Wommelgem en om 12.15 u waren we ingeschreven en konden we vertrekken. De hemel zag er grijs uit, er stond enorm veel wind, maar we hoopten op een rit zonder regen! Zoals alle tochten ging het vanaf de zaal de bossen in die naast de voetbalvelden gelegen zijn. Daar liggen vele tracks en paadjes en passeert ook een vaste route. Dit gaf al direct aanleiding tot enkele kilometers fietsplezier. We reden daarbij over de zandweg die op de bosrand evenwijdig met de spoorweg en de noord-zuidverbinding loopt. Het viel ons op dat er enorm veel takken van de dennenbomen afgebroken waren. Dat was niet zozeer van de felle wind van gisteren en vandaag, maar eerder van de sneeuwval rond kerstmis. We passeerden ook de in de bossen gelegen in onbruik geraakte basketbalvelden en parkeerplaats na een lange singletrack. Even verder kregen we een eerder technische track met veel korte bochtjes en bultjes. Deze loopt evenwijdig met de Napoleonweg, dit is de grote drukke baan die Eindhoven met Hasselt verbindt en hier dwars door de bossen van Holven loopt! We kregen weinig deelnemers te zien, slechts drie gedurende de eerste 7,50 km van de tocht! 12.50 u.

Op 8,50 km bereikten we na de eerste grote lus door de lokale bossen opnieuw de bewoonde wereld van Holven, niet ver van de start. Daar troffen we de splitsing van de kidstoer (10 km) met de routes van 25-40 km. We kruisten de hoofdstraat, de Holvenstraat, om verderop een bospad en zandweg rechtsaf in te slaan. Gewoonlijk liggen daar veel plassen, maar ondanks de gesmolten sneeuw en de vele regen van vrijdag viel het allemaal nog mee. We bereikten de Hunnebergstraat waar het rechtsaf een bospad in ging. Daar kregen we af te rekenen met veel tegenwind! Aan een volgende straat ging het rechtsaf opnieuw de bossen in. Op een kruispunt van boswegen troffen we de splitsing tussen de routes van 25 km en van 40 km op 13 km van het vertrek. 13.15 u. We kozen voor de lange tocht. Later zouden we hier weer passeren om na de lange extra lus de route van de 25 km weer te vervoegen.

We vervolgden de tocht over een spoor dat door een brede brandgang tussen oude statige dennenbomen voerde richting Hobos. Daar waar het pad ter hoogte van De Winner op de noord-zuidverbinding stoot ging het rechtsaf over een asfaltbaantje dat er evenwijdig mee loopt. Ter hoogte van de brug over de noord-zuidverbinding sloegen we rechtsaf en linksaf de bossen in. We vervolgden de tocht op de lange sporen in de “dunne bossen”, door mij zo gedoopt omdat hier bomen met dunne stammen staan zodat er nog redelijk veel licht binnen valt. Via dit bos bereikten we het grondgebied van Hechtel-Eksel en reden er voorbij de oude grenspaal die hier zijn nieuwe stek vond. 17,50 km om 13.30 u. In tegenstelling tot de andere tochten vanuit Holven ging het niet linksaf naar de Oude Diestersebaan, maar rechtsaf om enkele honderden meters verderop rechtsaf een singletrack door het bos in te rijden. Vanaf hier werden singletracks en bospaden ons deel. Omstreeks 20 km reden we omheen het open veld dat langs alle zijden omringd wordt door dennenbossen. Slechts een zevental andere bikers hadden met ons het pad gedeeld.

Met 22 km op het tellertje arriveerden we opnieuw op het kruispunt van veldwegen waar de splitsing was. Alzo kwam er een einde aan een extra lus van zo’n kleine tien kilometer bijna uitsluitend door de bossen. Er kwamen uit de tegenovergestelde richting nog steeds bikers toe die de richting van de lange toer uit gingen. Het was 14.00 u en men kon hier tot 14.30 u inschrijven! Ondanks het feit dat we weinig bikers ons hadden weten inhalen waren er blijkbaar toch heel wat deelnemers onderweg. Twee in fluoregenjassen gehulde Bokkerijders zorgden voor een veilige oversteek van de drukke Napoleonweg. Aan het einde van het daaropvolgende bospad kwam de bevoorrading op 24 km van het vertrek. 14.10 u. Enkele Bokkerijders zorgden daar onder een tent voor lekkere soep, sportdrank, wafels en fruit. Terwijl we daar stonden om ons aan een en ander te goed te doen kwam er een fikse regenbui! Gelukkig konden we schuilen onder de tent. Toen we daar stonden kwamen er nog verschillende bikers toe.

Na de stop werden we een singletrack op gestuurd waar erg veel slijk en plassen in stonden. Het was geen pretje om er te rijden. Onmiddellijk volgde een tweede singletrack, deze keer droog en dan nog wel het mooie exemplaar dat met veel bochtjes, bultjes en heuvels in de richting van de Witte Berg voert. We bereikten deze zeer hoge zandheuvel op 26 km en dienden hem uiteraard te beklimmen. Zo ook de meer zavelachtige zandhoop die er vlak achter ligt. Ik kreeg er een zestal andere bikers achter me aan! Na de beklimming ging het rechtsaf en weer rechtsaf verder het bos in. Knappe zandwegen en singletracks werden ons deel. Helaas ook de regen! Zoals ik verwacht had werden we langzaam maar zeker in de richting van dé singletrack gestuurd. Een voor mij moeilijk exemplaar omwille van de vele korte bochtjes vaak nog in combinatie met een klimmetje! We vervolgden onze rit in de bossen in de omgeving van de Witte Berg waar de paden ons tot een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km voerden op 31 km van het vertrek.

Deze splitsing kwam er vlak bij Lommelzand aan één van de grote meren die ontstaan zijn na afgravingen voor zandwinning. 15.15 u. De grote toer volgde een singletrack evenwijdig met het meer. De hemel boven het meer kleurde donkergrijs en toen we over een lange bosweg reden doemde er voor ons van tussen de bomen een echt watergordijn op! Al snel kregen we de volle laag en een ware zondvloed over ons uitgestort. Vermits er geen mogelijkheid tot schuilen was, waren we in een mum van tijd nat tot op ons vel! Het water stond zelfs in onze schoenen! We waren niet de enige slachtoffers, want we werden in een haakse bocht ingehaald door nog drie zeiknatte bikers. Van toen af was de lol er wel enigszins af, alhoewel we ons troostten met de gedachte dat het beter was van dit mee te maken bij aanvang van de laatste tien kilometer dan op tien kilometer na de start!

Het bospad gaf uit op de spoorweg en van hier af volgde de door elke lokale toertocht gevolgde singletrack die op de bosrand evenwijdig loopt met het spoor. We hoefden geen moeite meer te doen om plassen te ontwijken vermits we toch kliedernat waren! We passeerden de overweg aan de zandweg Hoeverdijk langs dewelke een betonnen fietspad loopt. Dan linksaf het pad in dat loopt over een smalle strook bos die gelegen is tussen het spoor en een tweede grote vijver van Lommelzand die je van tussen de bomen en struiken rechts kon zien liggen. Links van ons hoorden we een trein passeren. Enige tijd later bereikten we het begin van de Napoleonweg waar deze door het spoor gekruist worden in de omgeving van het grote kruispunt met de noord-zuidverbinding. Rechtsaf de zandweg in om dan van de grote baan weg te buigen opnieuw volop de bossen in. Diverse paden voerden ons door de “paardenbossen” waar in onbruik geraakte constructies voor military opgesteld staan. Daarbij passeerden we de wat dieper in het bos langs de Napoleonweg gelegen verlaten parking. Tracks en wegeltjes voerden ons tot aan de voet van de Witte Berg die we daarstraks vanuit de andere richting bereikt hadden. Het is bij deze toertocht dat opvalt hoe dicht deze zandheuvel bij de bewoonde kern van Holven gelegen is. Want via een kort bospad bereikten we een servitude die tussen twee huizen uitgeeft op de Napoleonweg, vlak tegenover de Holvenstraat, de hoofdweg door deze woonkern. We staken over en reden in de Holvenstraat tot aan het kruispunt waar we daarstraks vertrokken waren. Via de Esstraat ging het in de richting van het bos naast de voetbalvelden. Na nog een vrij natte modderige track die in dit bos deel uitmaakt van een vast parcours bereikten we opnieuw de zaal Holheide. Na 40 km om 16.00 u.

De bikewash was nog operationeel, maar een maat voor niks! Net zoals vorig jaar met veel te weinig druk op de slangen die aangesloten waren op het openbare waternet! Met zulk een flauwe straal krijg je zo’n besmeurde fiets niet proper, zelfs het grofste vuil wou niet wijken! Wij hebben niet de gewoonte van na een rit ter plekke te douchen en doen dat thuis, maar omdat ik wel altijd wasgerief bij heb, nat was tot op de huid en geen zin had om zo achter het stuur te kruipen ben ik me deze keer toch eerst gaan wassen. De drie Nederlanders die we daarnet aan de bikewash hadden zien toekomen kwamen ook in de kleedkamer binnen. Nadat ze een selfie hadden gemaakt met hun door modder besmeurde tronies kropen ze ook onder de douche. Aan hun benen te zien moet de modder tot in hun bilspleten gestoken hebben! Ze hadden zelfs hun bikes mee in de kleedkamer genomen! De douches liggen immers op enige afstand van de zaal, aan de andere kant van het voetbalveld. Gelijk hadden ze, vermits er de laatste tijd veel fietsendieven actief zijn op toertochten!

Omdat de Bokkerijders volop bezig waren met de opruim zijn we niet meer in de zaal binnen geweest, ook al drinken we uit sympathie gewoonlijk nog wel een glas na de rit. Onderweg naar huis zijn we in de Paseo in Mol-Rauw nog een broodje gaan eten als afsluiter van deze dag. Zoals steeds hadden we in Ovepelt kunnen genieten van een mooie toertocht die we niet snel zullen vergeten. Want de stormwind en de stortbui die we over ons heen kregen zullen vroeg of laat nog wel eens ter sprake komen!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax