Toertocht (25-35-45 km) van TWC De Grensrijders te Luijksgestel op zondag 04-01-2015.

Omdat het de zaterdag zo lang en hevig geregend had en ook het smeltwater van de sneeuw van de zaterdag voordien vermoedelijk nog niet overal weggetrokken was, leek het ons interessant om te gaan rijden in een regio waar we minder water zouden kunnen verwachten. Daarom lieten we de tochten in Oostmalle (B), Sint-Job-in-‘t-Goor (B) en Huijbergen (NL) links liggen en kozen we voor de rit van TWC De Grensrijders in Luijksgestel (NL). Het bleek een goede keuze, want op het laatste gedeelte na troffen we een vrij “droog” parcours. Er lag in de omgeving op sommige plaatsen zelfs nog vrij veel sneeuw! Op de weg er naartoe stak er op de baan van Eersel naar Weebosch plots een ree over op zo’n honderd meter voor m’n wagen! Omdat we op zondag niet graag voor dag en dauw uit ons bed komen en bovendien nog een eind dienen te rijden, was ik pas even voor 9.30 u ter plekke en vond een parkeerplaats dicht bij de witte molen. Het viel me op dat er weinig geparkeerde wagens stonden zo dicht bij de start! Even later kwamen Jari en zijn moeder toe die carpoolen vanaf Wommelgem. In tegenstelling tot vele andere plaatsen in Nederland, zeker in onze regio, was hier een bewaakte fietsenstalling en kreeg ik korting met mijn lidkaart van de NTFU! Om 9.45 u konden we van start gaan. Jari en ik voor de lange toer, zijn moeder voor een kortere versie. De hemel zag er mooi blauw uit met een winterzon die al spoedig moest onderdoen voor meer bewolking.

We verlieten de bewoonde kern van Luijksgestel, reden voorbij de tweede molen en sloegen ter hoogte van een kapel op een kruispunt van wegen de Kapeldijk in. Dit is een zandweg door de velden naar een bos toe wat we op 2,50 km bereikten. Daar kregen we een eerste leuke singletrack voor de wielen. Dan volgde de doortocht van een bosgebied met sporadische bewoning. Een singletrack waarop een aantal heuveltjes lagen bracht ons tot aan een zandweg op de rand tussen bos en velden waar we de splitsing van de routes van 25 km en van 35-45 km kregen op 5 km van het vertrek. Gekozen voor de lange toer. Daar kregen we waar voor ons geld onder de vorm van mooie singletracks, bospaden, zandwegen en onverharde wegen op de rand tussen bos en velden. Omstreeks 8 km reden we over een meer open heidevlakte in een knappe omgeving. Op 9 km bereikten we een grenspaal die midden in het bos op de Blekerheide naast een betonnen toeristisch fietspad staat op de grens met het Belgische Lommel. Die plek ben ik nog al gepasseerd tijdens tochten of het rijden van de vaste routes in de streek van Eersel en Bladel. 10.30 u.

Ook hier weer niks anders dan een afwisseling van singletracks en bospaden waarbij we omstreeks 11 km een grote bosvijver passeerden. We reden continu door de bossen op goed te berijden paden. Op enkele plaatsen stonden wel wat plassen, maar die waren gemakkelijk te omzeilen. Na een periode van dooi en een dag met regen troffen we uiteraard ook stukken die er iets natter bij lagen, zonder van echte zware moddertoestanden te kunnen spreken! Op 15,50 u misten we in het zog van een trio Belgische jonge bikers een pijltje, maar dat was snel rechtgezet. Na een track volgden vanaf deze plek eerder brede zandwegen en bospaden. Ze voerden ons naar het heidegebied Stevensbergen waar we vanaf 18 km een zandpad tussen met dennen begroeide heuveltjes bereden. Er lag veel dood hout langs de kant van de weg. De Stevensbergen is een klein natuurgebied van 24 ha bij Luyksgestel. Het ligt te midden van de Gemeentebossen van Luyksgestel (Bergeijk) en is een voormalig heideveld met nog enkele stuifzandresten. De Stevensbergen zijn eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten.

Op 19 km doken we effectief de heide in voor een knap stukje parcours over een zandpad, een singletrack met kort op elkaar volgende bultjes als van een wasbord en een zandspoor over enkele hogere heuvels. Het was er leuk rijden in een knappe streek. Op 21 km van het vertrek kwamen we toe aan de bevoorrading die opgesteld stond op een open plek naast een asfaltbaantje door het bos onder een tent voor een vrachtwagen. Vermoedelijk op dezelfde plek waar we ze van dezelfde Grensrijders troffen tijdens de zomertocht die we op 18 mei 2014 hier gereden hadden. Aan de bevoorrading was keuze genoeg uit peperkoek, krentenbollen, koeken, bananen en partjes sinaasappel. Je kon er kiezen uit sportdrank, hete thee en dito soep. Keuze genoeg dus! Soep en een warme drank waren welgekomen vermits het vrij koud was! Koude waarvan we tijdens het rijden weinig last hadden.

Wat ons zorgen baarde was het feit dat aan de stop de Grensrijders toekwamen die bezig waren met het reeds terug ophalen van de pijlen! Ze waren met een grote delegatie en ze stoppen dus niet allemaal aan dezelfde pijl om te verwijderen! Zo gaat dat een stuk sneller! Maar dat betekende ook dat wij als tragere rijders ferm zouden moeten voortmaken om die mannen voor te blijven! Die gedachte alleen al maakte me na het vertrek aan de pauzeplaats zenuwachtig waardoor ik fouten begon te maken tijdens het rijden! Het parcours werd verder gezet door de lokale bossen met eenzelfde mix van bospaden en singletracks zoals voor de stop. Af en toe reden we over stukken parcours die deel uitmaakten van het traject van plaatselijke vaste routes. Intussen reden we in het natuurgebied De Kempen. Boswachterij De Kempen bestaat uit uitgestrekte bossen, geurige heide en slingerende beken, Brabantse rijkdom op de grens met België. Een eldorado voor fietsers, mountainbikers, wandelaars en Nordic Walkers met veel uitgezette routes voor Nordic Walkers, ATB en huifkartochten. Het gebied ligt ten zuidwesten van Eindhoven, op de grens van Nederland en België, ingeklemd tussen de gemeenten Bergeijk, Bladel en Eersel. De Boswachterij ligt voor een groot deel op Bergeijks grondgebied.

Op 27 km verlieten we het bosgebied De Kempen en volgde een singletrack met veel plassen en smeltende sneeuw, alsof men de lastigste stukken voor het laatst had gehouden! Op een pad op de grens tussen bos en velden moet ik met m’n voet achter een stronkje zijn blijven haken tijdens het rijden over een smal spoor naast een plas! Ik ben gevallen en helaas langs de verkeerde kant recht in die diepe plas met brokken smeltend ijs! Dan zoek je een “droge” toertocht en ga je in het water liggen! De Grensrijders haalden ons in en gaven ons een twintig minuten voorsprong omdat Jari hen vertelde dat ik me aan het opboeien was omdat ze ons zo kort op de hielen zaten!

Omstreeks 34 km volgde nog een slijkerig stuk. Het maakte deel uit van een rode vaste route! Ik hoefde niet veel moeite te doen om de plassen te ontwijken vermits ik toch al zeiknat was! Een halve kilometer verder passeerden we een in het bos gelegen kampeerterrein, de Zwarte Bergen. Daar kregen we een zeer mooi pad voor de wielen. Omstreeks 35 km was het slalommen op een smal pad met veel plassen die de hele breedte van de weg innamen. Vanaf die plek naderden we opnieuw de meer bewoonde wereld en kregen we de kerktoren en de molens van Luijksgestel in het vizier. Om 13.00 u waren we reeds na 38 km weer bij af. Misschien hebben we ergens een splitsing gemist? Het kan ook zijn dat mijn tellertje even forfait heeft gegeven na mijn kennismaking met de ijskoude plas! Alles aan de aankomst bleek al opgeruimd, maar de bikewash was nog operationeel, ook ten behoeve van de mannen die de pijlen hadden opgeruimd en even na ons arriveerden!

De moeder van Jari zat in het zaaltje van de Drie Linden te wachten. We zijn dan nog een uitsmijter gaan eten bij de naastgelegen frietchinees. Mijn kletsnatte wintervest uitgetrokken, de auto in met de verwarming goed hoog en eens thuis direct de hete douche onder. Met het wassen van de auto en de fiets eindigde meteen het kerstreces. Het was een mooie tocht in Luijksgestel, uitsluitend in de bossen en op een naar omstandigheden als “droog” te omschrijven parcours terwijl uit de commentaren over andere toertochten blijkt dat het op vele plaatsen modderdabben was. Begrijpelijk na een periode van smeltende sneeuw en regen. Prima organisatie en bewaakte fietsparking. Het blijft wel jammer dat de Nederlanders altijd zo snel zijn met het weer ophalen van de pijlen! Gedurende een halve toertocht de ziel uit uw lijf moeten trappen om die mannen voor te blijven is niet leuk!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax