Toertocht (10-25-40 km) van de Rauwtrappers te Mol-Rauw op zaterdag 27-09-2014.

Omdat een mens zo af en toe ook nog wat anders te doen heeft dan te gaan rijden en de zondag in ieder geval al voorbehouden is voor de mountainbike, was ik op deze zaterdag vrij laat aan de start van de Molse Merentocht van de Rauwtrappers in Mol-Rauw. Gelukkig kon je er starten tot 14.30 u! Een parkeerplekje gevonden in een straat in de wijk nabij de kerk op luttele afstand van de start in de basisschool De Zandloper. Om 14.05 u was ik op pad om te genieten van de rit en de zonnige zaterdag. Jari was er vandaag niet bij, ook hij moet zo nu en dan eens tijd maken voor het opknappen van werkjes!

Het ging zoals we in deze streek kunnen verwachten direct het bos in over leuke paden en singletracks in de omgeving van een vijver. Reeds op 2 km trof ik een splitsing tussen de routes van 10-25 km en van 40 km. Ik was niet de enige late starter, want gedurende die eerste kilometers staken me achttal bikers voorbij. Na een lusje door het bos staken we de centrale grote baan door Mol-Rauw in de buurt van de startplaats over en ging het de Zwarte Schuurstraat in. Vanaf het golfterrein ging het een singletrack door een strook bos in om uit te komen in een woonwijk. Op 5 km diende ik de drukke ringweg die van Mol naar Lommel voert te kruisen. Daar ging het een bos in dat er thans vrij woest bij lag na recente bomenkap. Ik arriveerde in de onverharde Spoorwegdreef, een assenweg die er dwars door de bossen loopt. Daar ging het rechts het door kapwerken gehavende bos weer in achter een vijftal andere bikers aan. Tot 8,50 km konden we rijden over bospaden en tracks om te arriveren in een woonwijk. Van hieruit ging het naar de grote baan die van Balen naar Mol-Gompel voert.

Na het kruisen van het spoor en een baan trof ik een verharde weg tussen villa’s die na enige tijd overging in onverhard. Na het grote huis in de bocht ging het opnieuw een singletrack in en volgde een singletrack met dikke wortels op de grens tussen bos en velden. Bospaden en smalle sporen voerden me op 12,75 km tot aan de Mora-fabriek nabij het kanaal. Daar werd gekozen voor het jaagpad naast de Houthandel Vanhooydonck, een plek waar vele lokale toertochten passeren. Het ging dan rechtsaf de bossen van het Buitengoor in en over een eerder lastige singletrack naast een prikkeldraad tot aan de camping Zilverstrand. 14 km. We kruisten het terrein van de camping en reden over de zandsporen voorbij caravans en chalets die daar kunnen gehuurd worden. Eens het domein van het Zilverstrand weer uit kwamen de zanderige singletracks tot aan de baan van Mol naar Postel. Daar sloeg de toertocht linksaf een zanderig pad richting Dessel in. 16 km. Een singletrack leidde me door een bos voorbij een meer. We kruisten de bekende betonbaan aan de toegangen naar het Zilvermeer om aan de andere kant weer naast een meer te rijden.

We bereikten de zanderige paden in het gebied dat gelegen aan een vijver naast de baan van Mol naar Postel. In de omgeving van de restaurantboot De Kleppende Klipper was er een splitsing tussen de routes van 10 km (direct naar de bevoorrading) en de routes van 25-40 km op 19 km van het vertrek. Een singletrack doorheen een eerder desolate met bomen begroeide vlakte tussen het kanaal en het Zilvermeer voerde de tocht tot aan de Sas-4-toren van Dessel op de andere over van het kanaal. 20 km om 15.30 u. We dienden rechtsomkeer te maken op het jaagpad om via hetzelfde bos weer in de richting van Postel te rijden. Deze keer dan over de singletrack en de zandpaden die evenwijdig lopen met het spoor waarover we tot in Dessel waren gereden. Ik passeerde de Kleppende Klipper om op 22 km de bevoorrading te bereiken die zoals tijdens de vorige edities ondergebracht was in enkele gebouwen die daar eenzaam staan te wezen aan de toegang tot de bekende Baileybrug van Postel. Om 15.30 u kon ik daar gebruik maken van de bevoorrading met sportdrank en suikerwafel. Er waren nog bikers aanwezig en er kwamen er nog toe. Omdat ik laat gestart was niet al te lang blijven staan en weer op pad!

Net voor de Baileybrug was er een splitsing tussen de 10 km en de 25-40 km. Voor de langste tochten ging het de merkwaardige brug over om aan de overzijde rechts de bossen van Den Diel in te gaan in het zog van een aantal andere jongens. Na het rijden over een singletrack bereikten we het jaagpad naast het kanaal en zag ik het groepje van daarnet langzaam maar zeker in de verte verdwijnen. Aan de volgende sluis werd rechtsomkeer gemaakt en kwam een korte klim naar het bos toe. Een bospad door een privaat eigendom en een veldweg voerden me doorheen een knappe omgeving. Toen ik een brede veldweg tussen hoge maïs in reed zag ik in de verte een trio bikers aan een traag tempo rijden. Er bleek een kind bij te zijn. Het ging rechtsaf een zandweg met asfaltstrook voor fietsers op in de open velden nabij Postel. Toen ik hen voorbijstak werd duidelijk dat het drietal bikers Michelleke betrof in het gezelschap van vrouw en dochtertje. Hij is één van de organisatoren van de Noordergrensrit van de Powerbikers te Weelde (14-09-2014) en hij had me daar na de toertocht aangesproken. Het was de eerste keer dat ik die tocht in Weelde reed, vermoedelijk omdat hij altijd samenvalt met andere tochten van mijn to do lijstje! Zo leer je weer andere fervente mountainbikers kennen die je dan nadien op toertochten tegenkomt!

Met het fietsende gezinnetje in mijn zog ging het na 24,50 km aan de Steen der Zeven Heerlijkheden, een oude grenspaal die op een punt staat waar zeven heerlijkheden aan elkaar grensden, een zeer lange singletrack recht op recht op. De Steen der Zeven Heerlijkheden is een grenssteen uit 1648 die zich op de grens van de gemeenten Lommel, Mol, Dessel en Balen bevindt, een honderdtal meter ten noorden van de buurtschap Blauwe Kei. Ze werd al vermeld in 1331 als Paal van Schoongors. Deze grenssteen vormde vroeger een drielandenpunt, want hier kwamen de Republiek der Verenigde Nederlanden, met de heerlijkheden Bergeijk, Lommel, de Spaanse Nederlanden met Mol, Postel, Dessel en Balen, en het Prinsbisdom Luik met Luyksgestel, bij elkaar. Het was tot aan de Franse tijd het meest noordelijke punt van de vrijheid Mol, die samen met Balen en Dessel een voogdij vormde. Postel was een zelfstandig kloostergebied van de Abdij van Postel, dat bindingen had met de Meierij van 's-Hertogenbosch en mogelijk zelfs met Reusel. Sedert de uitruil van gebieden tussen Nederland en België in 1843 kwam deze grenssteen geheel in België te liggen, maar de ligging ervan is nog altijd aan de topografie te zien, terwijl de steen op de grens van de provincies Limburg en Antwerpen is gelegen.

Op 26,50 km gaf de singletrack uit op het jaagpad langsheen het kanaal. We reden vanaf daar in een strook bos die zich langsheen dat kanaal uitstrekt over een aantal bulten op en af. Ter hoogte van het Russendorp in Lommel ging het over de blauwe kanaalbrug richting Kerkhoven. Aan de overzijde troffen we een zeer mooie singletrack over lage heuveltjes. Die eindigde op het jaagpad van een ander, smaller kanaal waar enkele plezierbootjes aangemeerd lagen. Hier in de streek van Mol en Lommel lopen immers verschillende kanalen die een kruispunt hebben aan de bekende Sas-4-toren in Dessel. 30 km om 16.10 u. Ik reed nog steeds niet alleen, want zo nu en dan stak me een enkeling nog voorbij. De toer ging over het jaagpad tot aan de eerstvolgende brug die we over moesten. Daar was een splitsing tussen de routes van 25 km en van 40 km op 30,50 km van de start aan een zwaaikom. We reden de brug waar we het kanaal gekruist hadden nu onder om het jaagpad op de andere over te bereiken. Daar ging het op 31,50 km een privaat bos met een vijver in. De omgeving was er bijzonder knap, zeker met dit zonnige weer! Er volgde een mooie omloop met knappe singletracks rond die vijver en doorheen een prachtig groen bos. We reden er over smalle sporen en groene graspaden tot aan de grote zandhoop of uitloper van een dijk naast het kanaal dat we laatst gekruist hadden. Op 33 km van de start werden we hier de hoogte in gejaagd. In tegenstelling tot eerdere edities ging het de zandhoop niet af richting jaagpad, maar dienden we een bocht te volgen om dan linksaf een steile zanderige afdaling te nemen naar het bos in de diepte toe. Daar reden we dan over een pad naast een bovengrondse pijpleiding. Bospaadjes leidden me tot aan de zandgroeve van Sybelco.

Aan de uitgang van het private domein van Sybelco stond een bordje dat de laatste vijf kilometers aankondigde! 16.30 u. Het ging even langs een straat om aan de overkant een knap bos met mooie paden in te rijden. Ik deelde ze met drie wandelaars. Opnieuw werd ik een pad in gestuurd op privaat grondgebied, vermoedelijk van hetzelfde Sybelco. Ik reed er in een meer open omgeving tussen struikgewas naast een grote vijver. Ik had er een knap uitzicht over de groene omgeving en de blauwe lucht. Eens de open plaats voorbij trof ik weer een bospad naast een bovengrondse pijpleiding dat me naar een grote villa voerde die omzoomd werd door uitgestrekte grasvelden. Allicht eigendom van Sybelco. Ik passeerde een van de toegangen naar het domein Blauwe Kei en De Maat. 37 km. Daar ging het rechtsaf over het beton van de Blauwe Keidreef. Naar het einde toe doken we dan rechtsaf nog een strook bos in voor nog enkele knappe singletracks naast een vijver om alzo deze toertocht in schoonheid te eindigen. Met 39,50 km op het tellertje bereikte ik omstreeks 17.00 u opnieuw het terrein van de school.

De bikewash was al ontmanteld, maar gezien het droge weer was deze overbodig. Meer dan wat stof had mijn fiets niet te verduren gekregen. Mijn fiets toevertrouwd aan de mensen van de bewaakte parking en deze zonnige herfstdag afgesloten met een drankje in de refter van de school. Mooie toertocht met een rondje dat jaar na jaar nagenoeg identiek is maar toch niet gaat vervelen en een organisatie die steeds in orde is!

Jari was er niet bij, dus deze keer geen route op Google-Maps!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax