Nightride (18-28-38 km) van BuSo Kristus-Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor op vrijdag 12-09-2014.

September is niet alleen de maand waarin de scholen opnieuw hun deuren open zetten, doch ook de maand waarin de school voor Buitengewoon Onderwijs Kristus-Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor haar intussen traditioneel geworden nightride organiseert. Ten voordele voor de kinderen met leermoeilijkheden, alhoewel men van de drie euro inschrijvingsgeld niet veel zal overhouden! Even traditioneel is dat er heel wat fervente mountainbikers uit onze regio naar daar komen om het weekend in te zetten met een rit en uiteraard een glas. Of twee, drie, … De kans van er bekenden te ontmoeten grenst dus aan de zekerheid. Dat was deze keer niet anders.

Een parkeerplekje gevonden op de directieparking, me ingeschreven en om 19.20 u kon ik op pad voor een tochtje, deels in de schemer en deels in volledige duisternis. Tot 2,75 km reden we door het bos dat deel uitmaakt van het schooldomein van de Broeders van Liefde. Zelfs de enige hoogtemeter, een kunstmatig aangelegde zandhoop bij de start, was extra onder handen genomen. We verlieten het domein via een achterpoortje naar de Caterskapeldreef en zaten meteen op het grondgebied van de buurgemeente Schilde. Daar staken twee mannen, wiens fietspak me niet onbekend leek, me voorbij. Pas toen ze me na het voorbijrijden begroetten merkte ik dat het Bulls69 en diens broer waren! Helemaal uit Rillaar naar hier gekomen voor een portie nachtrijden.

We reden door de bossen die zich achter het schooldomein op de grens met Schilde uitstrekken, onder anderen de dennenbossen in de buurt van een bosvijver die door de meeste tochten in deze omgeving worden benut. Mooie tracks brachten me zo tot in de Mathildedreef in Schilde. 4,50 km. Tot ruim 6,50 km konden we met volle teugen genieten van onbetreden paden in een knap privaat bos dat niet eerder in deze tocht aan bod was gekomen. Er waren nog steeds heel wat bikers die me inhaalden. Na dit niet te versmaden lusje arriveerden we in de Kotseheide waar we te maken kregen met knappe zandwegen. Eens daar voorbij volgde zeer veel bos met een afwisseling van paden en singletracks. Aan de omgeving te zien arriveerde ik omstreeks 9 km in de bossen op het grondgebied van Westmalle en dat bleek achteraf te kloppen. Daar kregen we de bizarre track die over bulten en door putten rond een zeer kleine met water gevulde krater loopt. Nu was de plek goed te berijden, bij nat weer is het er veel te glad en riskant. Ik ben daar ooit op de sukkel geweest in het zog van enkele Reetzweters! Die mannen waren vandaag ook present! In de loop der jaren gevormde tracks langs de stammen van de bomen van imposante bosdreven voerden de bikers in de richting van de abdij van Westmalle.

Korte tijd later passeerden we effectief de achterzijde van de abdij van de Trappisten te Westmalle. Daar reden we voorbij de gloednieuwe koeienstallen. De paters hebben blijkbaar ook twee negers in dienst die daar in de weer waren! Mannen uit de missies? Bestaat dat nog? We kwamen weer uit de bossen tevoorschijn ter hoogte van de Wijngaardstraat en de Heidemolenbaan, straten die vanaf de rand van het centrum van Westmalle in de richting van Drieboomkensberg voeren. De Heidemolenbaan ging verderop over in een assenweg richting het Molenbos. Bij het binnenrijden van het bos staken Patje2 en Jinba Ittai me voorbij en in hun zog dook ik mee een singletrack in. 15,50 km om 20.25 u. Het begon, zeker in de bossen, al donker genoeg te worden om de lichten te ontsteken. Het is duidelijk dat mijn lampen beginnen te verslijten. De tijd dat ik als een verstraler door de bossen reed is duidelijk voorbij! Zelfs een duo gelegenheidsrijders dat ik enkele keren tijdens de rit te zien kreeg had sterker licht!

Gedurende een dikke drie kilometer konden we rijden over de tracks in Drieboomkensberg. Ze waren vrij droog en goed te berijden. In de winter of bij nat weer kan het daar soms een gedoe zijn! Op sommige plaatsen stond het gras langs de zijkanten wel vrij hoog zodat wat voor je kwam soms een verrassing was wegens niet te zien! Overal zag je lichtjes van bikers tussen de bomen en op één plek heb ik een pijltje gemist en ben moeten terugkeren. Verder was het te volgen parcours goed aangeduid. Er was ook redelijk wat geroep in het nachtelijke bos, vooral door een groep in rode pakken gestoken mannen die aanwijzingen gaven aan een trio jonge meisjes. “Pas op, wortel! Putteke op komst!” Het was er plezant rijden tot aan de bevoorrading op de open plek nabij de achter de bomen verscholen bidplaats aan het kruisbeeld van Drieboomkensberg.

Ik bereikte de stop op 18 km omstreeks 20.35 u. Patje2 en Jinba Ittai stonden daar nog en zoals te verwachten was, waren zij al voor de tweede keer de toer aan het rijden. Zij knopen de lange en de korte toer aan elkaar! Patje2 moet wel de kampioen nachtritten van België zijn! Hij schrijft ze bijna allemaal op zijn palmares en legt de meesten dan nog twee keren af! Ook de Watjes (het ligt aan henzelf dat ze zich zo genoemd hebben) Weetabix en Danny kwamen toe. Een stuk fruit en een koek geknabbeld en doorgespoeld met wat sportdrank. Niet te lang blijven staan en vertrokken nog voor de rode lawaaierige rakkers vertrokken. Ik hoorde er ene aan de dames vragen of ze verder nog met hen mee zouden rijden. Onmiddellijk na de stop kwam, nog voor we het bos verlieten, de splitsing tussen de routes van 18 km en 28-38 km.

Daar ging het over de Oude Liersebaan, een assenweg, en voorbij het kruispunt met de Heikantstraat ter hoogte van een privaat domein met inrijpoort naar drie particuliere huizen. Vanuit het bos aan de Heikantstraat klonk het gejoel van kinderen. Daar ligt een kampplaats achter de bomen verscholen. In een goed van stenen voorziene veldweg die volgde zag ik een groepje bikers met pech staan. Hun blauw-rode pakken kwamen me bekend voor. Het was een groep Reetzweters! De uit de gemeente Reet afkomstige kerels kom ik wel vaker tegen op tochten ten noorden van Antwerpen of vlak over de grens in Nederland. Deze toer kon duidelijk rekenen op de aanwezigheid van de vele fervente bikers uit de wijde omtrek! Omdat ze met meerderen waren en mijn technische kunde toch niks voorstelt, ben ik niet gestopt. Een biker alleen met pech rijd ik nooit voorbij zonder te informeren naar wat er scheelt. Op 21 km en om 21.00 u gaf de met stenen bezaaide veldweg uit op een asfaltbaantje. Daar informeerde een meisje of ik geen hondje had zien lopen! Haar vrijdagavond zal met een verloren hondje minder aangenaam geweest zijn!

Ik arriveerde in de bocht aan het einde van de Abdijlaan in Brecht (de baan van Brecht naar Schilde) en vlak voor de brug over het Kempens kanaal Schoten-Dessel kwam de splitsing tussen de 28 km en de 38 km op een 22 km van de start. De rijders van de langste route dienden het bruggetje over het kanaal te volgen tot voorbij Café Trapke Op langsheen de Westmallebaan. We kregen daar aanwijzingen van reeds licht over hun theewater verkerende stamgasten op het terras naar het vervolg van de tocht. We dienden er vanaf een parkeerplek een paadje tussen de struiken in te slaan. Een singletrack door gras met bijwijlen diepe sporen en dito plassen waar het even uitkijken was, bracht me tot aan de Kapel van de Locht op de hoek van de Lochtsebaan. Het ging daar rechtsaf een assenweg in die ongeveer halverwege tussen het kanaal en de grote baan die van Brecht-Overbroek over Sint-Job naar Schoten voert, en er omzeggens evenwijdig mee loopt, ligt. Een leuk grasspoor leidde dan tot aan de achterzijde van de kampeerplaats De Groene Linden, ook vaak vertrekplaats van toertochten, en over een deel van de camping tot aan de grote baan. Net voor de toegangspoort ging het linksaf onder de bomen in plaats van de baan op te rijden. In de verte hoorde ik het geraas van de snelweg E19. 24 km.

Toen ik het pad tussen de struiken in reed werd ik begroet door een voorbijstekende biker die eventjes in mijn zog was blijven hangen. Het bleek Niels te zijn, een biker van de Kaaimannen uit Roosendaal die er hun city-mountainbiketrip organiseren. Ik moet zeggen dat hun vroegere groene pakken mooier en meer kaaimanachtig waren! Hun logo is een krokodil op wiens rug bikers rijden! Tot 29 km ben ik dan in het spoor van Niels blijven rijden, ook al moest ik daarvoor een tandje bij steken! De delegatie Reetzweters stak ons op een bepaald ogenblik voorbij. Zij hadden hun probleem dus kunnen oplossen! Tot 21.30 u reed ik zo achter Niels over de bijzonder leuke paden en tracks in de bossen nabij de tennisterreinen van De Merel, gelegen tussen de Schotensesteenweg – Brechtsebaan en het kanaal. Op een track over een door vroegere boswerken ietwat gehavende strook diende ik Niels te lossen. In de Tilburgbaan zag ik het rode achterlichtje van zijn fiets in de duisternis verdwijnen. Er volgde nog een lange aaneenschakeling van plezante tracks door de bossen in de buurt van de eerder genoemde straat.

Op 31 km kwam ik uit de bossen tevoorschijn op het jaagpad van het kanaal ter hoogte van Sluis 3. Aan het volgende bruggetje ging het dit kanaal over en keerden we aan de overkant op onze stappen terug over een grasspoor voorbij de bunker en de er vast voor anker liggende woonboten. Eens daar voorbij ging het rechtsaf de dijk af naar een bospad toe. Dat leidde voorbij een camping met caravans en chalets waar op vele plaatsen zwak licht brandde bij mensen die er het weekend doorbrachten. Het pad gaf uit in de Baan op Sas 3 van waaraf asfalt en hard aangereden assenwegen ons door de bosrijke villawijk voerden. Uiteindelijk kwam ik uit in de Polderdreef om van daar af de bosdreven te volgen die deel uitmaken van wat hier Klein Zwitserland wordt genoemd. 34 km om 22.00 u. De Sint-Jobbaan, een vrij lange pikdonkere assenweg, en een pad door een stukje bos leidden tot de Grote Vraagstraat.

Even verder doken we plots rechtsaf voorbij een hekje een smal spoor onder struikgewas en tussen bomen in. Dat betekende dat ik zo stilaan de eindstreep naderde. We pikten ook nog de mooie singletrack mee die over enkele bultjes evenwijdig loopt met de Kleine Vraagstraat. Vandaar noem ik deze omgeving Het Examen! Want er is hier ook nog ergens een Vraagstraat! Allemaal in de bossen achter Kristus Koning gelegen! Uiteindelijk kregen we nog de laatste zandheuvels van Klein Zwitserland te verwerken om uit te komen achter het domein van de school. De poort in en voorbij de wat architectuur betreft merkwaardige school- en kloostergebouwen om op 37,50 km de eindmeet te bereiken. Om 22.10 u, een pak vroeger dan vorig jaar!

Bulls69, diens broer, Patje2 en een onbekende gezel, waren de eersten die ik aan een tafeltje spotte. Toen ik voor het gezelschap om drank ging zag ik Niels bij gebrek aan bekenden alleen aan een tafeltje zitten. Hij is dan bij ons komen zitten en werd al direct mee in de gesprekken opgenomen. Want bikers hebben altijd wel gemeenschappelijke interesses om over te kwebbelen. Ik begon te vermoeden dat de onbekende vierde man Petruske wel eens zou hebben kunnen zijn! Het was nog zo ook. Na zo vaak zijn naam op het forum en de sites gezien te hebben, deze mens dan eindelijk eens ontmoet! Ik zou hem op zondag in Weelde ook nog even te zien krijgen! Nadat zijn twee makkers van 3D-CAD-Systems vertrokken waren is Ward nog bij ons komen zitten. De mens die er na een zwaar werkongeval dank zij zijn uitstekende fysiek als fervent mountainbiker toch door is gekomen! Hij had zijn laptop met foto’s bij die hij trots toonde. Hij zag er content uit en dat zijn wij ook omdat hij er nog is. Ondanks het feit dat zij elkaar van haar noch pluim kenden, bleven Ward en Patje2 nog lang in discussie. Zodanig dat men ons als laatsten bijna letterlijk aan de deur heeft moeten zetten! Om 01.00 u viel alzo het doek over deze editie van de nachtrit van Kristus Koning. Ik heb er nog geen enkele sinds het ontstaan van gemist!

Deze editie was super, nog beter dan de voorgaanden en met enkele wijzigingen in vergelijking met vroeger. Ik vroeg me geregeld af waar ze al die singletracks in deze streek bleven halen! Het was de ideale inzet van het weekend met een prachtig parcours doorheen de bossen, mooi weer, het ontmoeten van de vele trouwe en fervente nachtritrijders, met een gezellige après bij een glas en een hamburger om te smullen! Uw bike werd gewassen tijdens uw douche of drankje. De mijne niet, het was ook niet nodig en hij zou zaterdag en zondag nog moeten dienen. Als er dan toch minpunten zijn dan is het dat de fluorescerende stroken op de pijlen iets groter hadden mogen zijn en de prijs van de rit! Die is veel te laag! Vermits de opbrengst voor een goed doel is zou men voor deze nachtrit gerust al zeker een euro meer mogen vragen! Alles was prima georganiseerd en er waren duidelijk heel wat mensen die er hun vrije tijd in gestoken hadden om dit alles voor ons en ten bate van de schoolkinderen te organiseren!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax