Nightride (25-30-35-40 km) te Horebeke door de Horebikers en Het Verzet op vrijdag 19-09-2014.

Zoals de voorgaande jaren vanuit Hoogstraten afgezakt naar de Vlaamse Ardennen richting Horebeke om er deel te nemen aan de nachtrit Horebeke by night van De Horebikers in samenwerking met de fietsenzaak Het Verzet. Deze keer werd niet vertrokken vanuit Sint-Maria-Horebeke zodat ik niet mijn gebruikelijke parkeerplekje tegenover een rij eenzame huizen aan de rand van het dorp kon innemen, doch vanuit Sint-Kornelis-Horebeke. Het moet de verste plek zijn die ik voor een toertocht aandoe, want Horebeke ligt op 130 km van hier! Het zekere voor het onzekere genomen en via de lokale wegen vanuit Hoogstraten tot Antwerpen-Linkeroever gereden. Om te vermijden van vast te komen te staan op de ring om Antwerpen! Het heeft me 2,5 uur rijden gekost, ook al had ik niet het gevoel van zo lang onderweg te zijn. Hoe dichter ik de start naderde, hoe heuvelachtiger het landschap werd. Deze keer werd niet gestart vanuit een tent, maar vanuit de lokalen van Jeugdclub Arcadia. Om 20.45 u was ik ingeschreven en klaar om te vertrekken.

Servitudes, sporen door velden en weiden en stoffige veldwegen leidden bij invallende duisternis tot de eerste splitsing tussen de 25 km en de 30-35-40 km op 4 km van het vertrek. Daar kregen we op de grens tussen Brakel en Zwalm een klim over asfalt te verwerken. Deze voerde me tot op het grondgebied van Sint-Blasius-Boekel. Er was geen goed weer voorspeld voor vandaag met de kans op onweders, maar op het thuisfront was het droog gebleven en hier duidelijk ook! Toch zag ik het in de verte aan de horizon fel weerlichten zonder donder te horen. Dat zorgde in ieder geval voor een bizarre sfeer. Wat het rijden betreft kregen we er enkele fikse hellingen voor de wielen en dat zowel over verhard als off-road! Het ging een privaat kolenveld over waar het laveren was tussen de groenten tot in Elst (Brakel) waar ik op 8 km arriveerde omstreeks 21.15 u. Op 10 km reed ik over een veldweg met vrij diepe voren en kreeg het stof van de voorgangers te verwerken! Er waren immers nog redelijk wat starters en het was een mooi zicht van al die bikers en hun felle lampjes op de fiets door het landschap te zien trekken.

Na 11 km werden we door politieagenten de baan van Michelbeke naar Elst over geholpen om aan de overkant een wel erg smalle servitude in te rijden. Na de doortocht van een feeëriek verlicht dorpscentrum, ik vermoed Elst, volgde een splitsing tussen de routes van 25-30 km en van 35-40 km op 12 km van het vertrek. Tot 15 km werden we vergast op een rondje Elst over donkere veldwegen, afgewisseld met betonbaantjes en grassporen. Ik kreeg er geen andere bikers meer te zien! Ik arriveerde op dezelfde plek waar de lus begonnen was om naar een servitudepaadje gezonden te worden. 21.50 u. Vanuit Elst ging het Michelbeke (Brakel) in en konden we lekker naar beneden rijden over het beton van de Rekelberg. 17 km. Zoals te verwachten was diende ik nadien weer te klimmen om vrij snel het gehucht Rozebeke van Zwalm te bereiken. Ik reed er toen over het traject van een vaste blauwe route.

Klievend door de Vlaams-Ardeense nacht met aan de einder het weerlichten van een stervend onweer, bereikte ik omstreeks 22.00 u op 18 km de bevoorrading die opgesteld stond in een open schuur van een hoeve te Brakel. De Horebikers hadden voor de tweede keer in een jaar tijd hun kerstverlichting van de zolder gehaald om één en ander aan te kleden! Er lag allerlei lekkers en fruit op een lange tafel tussen de flikkerende kerstlichtjes. Overvloedig veel! Met het bonnenboekje dat je bij de inschrijving had meegekregen kon je hier ook terecht voor twee glazen Adriaan Brouwer! Er stonden nog redelijk wat bikes tegen de dranghekkens, maar tegen dat ik goed en wel aan de knabbel was waren deze bikers inmiddels vertrokken. Nog een lange tijd staan praten met één van de drijvende organisatoren van het geheel. De man was tevreden met de 540 deelnemers die de toer hadden bezocht, want dat was meer dan vorig jaar, en met te veel bikers zou het organisatorisch een heksenketel worden. Hij was ook content dat, ondanks het weerlichten aan de hemel, de regen en de buien uit waren gebleven. Altijd goed dat de beide partijen tevreden zijn: de bikers omdat ze hun weekend aan kunnen vatten met een rit op vrijdagavond en de organisatoren die hun inspanningen voor hun evenement beloond zien met een ruime belangstelling! Het moet al bijna halfelf geweest zijn toen de aandacht van de man weggetrokken werd door zijn rinkelende gsm door iemand die uitleg behoefde. Kort voor ik vertrok kwamen er nog twee bikers toe die ik aan de aankomst nog te zien zou krijgen.

Na de stop was het lekker snel naar beneden bollen over een veldpad tot aan de splitsing tussen de 25-30-35 km en de 40 km op 18,50 km van de start. Ondanks het feit dat ik er zeker van kon zijn tot de laatsten op het parcours te behoren, toch maar de richting van de langste toer uitgegaan. Dat rechtvaardigt dan op zijn minst de lange verplaatsing! Ik kreeg inderdaad niemand meer te zien tot enkele kilometers voor de aankomst! Ik merkte dat ik over het parcours van een blauwe vaste route reed in de omgeving van de Wolvenhoek in Zottegem. Een klimmetje en een nat grasspoor voerden naar een bruggetje onder een in onbruik geraakte oude spoorbedding. Daar werden we door een bordje verplicht om af te stappen om het talud naar de bedding toe te kunnen beklimmen! Na een eindje over de oude spoorbedding te hebben gereden bereikten we de landelijke Krommestraat in Zottegem. Van daar leidde een zandweg me naar Sint-Gooiks-Oudenhove. Dat is waarschijnlijk een gehucht waarvan de lengte van de naam omgekeerd evenredig is met het aantal inwoners!

Na de doortocht van een reeds in diepe slaap gedompeld Oudenhove, het viel me op dat er in deze streek weinig licht in de huizen brandt en iedereen blijkbaar met de kippen op stok gaat, kreeg ik een wel zeer stevige klim in een veldweg voor de wielen. Deze veldweg gaf uit op een pleintje, waarna ik via een betonbaantje en een straat die Klappaardlos heet, Zottegem in reed. 24,50 km om 22.55 u. Op 25 km volgde er een stevige klim naar een strook bos toe. Een ietwat twijfelachtig opgehangen pijl bleek dan toch naar een overwoekerd graspaadje te verwijzen. Er volgde een vrij lang stuk, recht op recht, waar een bevestigingspijl niet zou misstaan hebben. Op het ogenblik dat ik arriveerde op het parcours van een rode vaste route hoorde ik de muziek van één of ander optreden. De zanger gaf er bekende deuntjes ten gehore, maar op een vrij monotone wijze! ‘De clown met de lach. Niemand kende de pijn, van zijn stille verdriet…” Ik kon er een tijd naar blijven luisteren toen ik in de omgeving reed. Daarbij passeerde ik een kapelletje in de Torenweg te Sint-Maria-Oudenhove (Zottegem). Eens het dorp uit volgde een plezante afdaling over een grasspoor met toch enkele tricky toestanden zoals wortels, geulen, bulten, putten en losliggende stenen! Het ging lekker snel en daardoor moest je goed uitkijken! Dat was omstreeks 27 km. Even verder bereikte ik opnieuw de bewoonde wereld.

Tijdens een klim over asfalt in een woonstraat met huizen en villa’s te Michelbeke (Brakel) werd ik begroet door drie buren die nog voor hun huis op een stoel zaten te genieten van de enigszins warme nazomeravond. Dus toch niet iedereen ging hier met de kippen op stok! Het zou me niet verwonderen dat deze straat de bekende Berendries was, te zien aan foto’s op het wereldwijde web! Na de vermoeiende klim in deze straat kwam er tot 28,50 km een eerder vervelend spoor tussen prikkeldraden die het er nog lastiger maakten! Vanaf een servitude kon ik nog eens lekker voluit gaan in een afdaling naast weiden met paarden en schapen. Een schaap dat dicht tegen de afsluiting stond deinsde verschrikt achteruit in het licht van mijn lampen. Wie toert er op dat nachtelijk uur immers nog rond! Tijdens de afdaling werd ik nog gedurende enige tijd over een wegeltje met deels weggespoelde kasseien gestuurd! Het ging dan over een metalen bruggetje en doorheen een strook bos tot aan een weidepad naast de Zwalmbeek om uit te komen in een rustige baan ter hoogte van het Sint-Franciscusinstituut te Brakel. 29,50 km om 23.30 u.

Een asfalt fietspad voerde me vervolgens weer tot in Michelbeke waarna we de dorpskern doorkruisten. Hier passeerde ik weer een grote school, Stella Matutina. Eens daar voorbij werd mijn uithoudingsvermogen op de proef gesteld tijdens een zware off-road-klim over een pad tussen wilgenbomen. Asfaltbaantjes voerden me vervolgens doorheen de velden aan de Hoogkouter en de Twaalfbunder in de landelijke omgeving van Brakel. 33 km. In een straat werd ik gevolgd door een biker die me maar niet voorbij wilde steken en door een auto die daar nog eens traag achter reed! Het bleken Horebikers te zijn die het parcours controleerden op pechvogels en achterblijvers! Het betekende meteen dat ik een tandje bij mocht beginnen steken! En dat net op een lastig hobbelig grasspoor tussen een rij bomen en een veld.

Verderop kreeg ik nog een stevige klim voor de wielen en een vrij lange afdaling over een asfaltbaantje met enkele bochten. Enkele zanderige veldwegen voerden me dan in het nachtelijke duister in de richting van een stopplaats in een schuurtje waar je nog een bonnetje kon inleveren tegen een glaasje jenever. Dat heb ik snel door mijn keelgat gegoten om weer te kunnen vertrekken terwijl de Horebikers stonden te babbelen met hun kompanen in het schuurtje. De laatste kilometers dienden te worden gereden over donkere veldwegen richting Sint-Kornelis-Horebeke waar ik even over middernacht arriveerde. Een man vroeg me of ik nog gebruik wilde maken van de bikewash, maar vermits er enkel stof aan de fiets hing en die de volgende dag weer zou moeten dienen, was dat overbodig! De rit had me deugd gedaan, het was goed geweest van uit te kunnen waaien en zo de zorgen van de afgelopen week achter me te kunnen laten. Geen beter manier om te ontstressen dan dit!

Er was nog veel beweging, zowel binnen als buiten, van bikers die bij een glas nog nagenoten van de rit en de vrijdagavond. In de zaal kon je de laatste bonnetjes uit je boekje nog inruilen tegen een hotdog en een drinkbus, aangeboden door Het Verzet. Mij een plekje uitgezocht van waaruit ik, knabbelend aan de hotdog, kon genieten van het gewemel in de uitgelaten zaal. De twee mannen die ik aan de stop had zien toekomen zaten vlak in mijn buurt te genieten van hun kuip gerstenat. Het was vriendelijk dat de man waarmee ik aan de stop had staan praten mij nog een glas wilde aanbieden, maar het werd stilaan tijd om op te stappen. Mij wachtte immers nog een lange rit huiswaarts. Met enige tegenzin dan toch opgestapt, want ik wist dat het allicht lang zou duren eer ik deze plek ver van huis weer zou te zien krijgen. Het had me enige zelfovertuiging gekost om de verre verplaatsing aan te gaan op een vrijdagavond na een werkweek, wetend dat het weer een kot in de nacht zou zijn eer ik thuis was, maar ik was content dat ik er ook deze keer weer bij was. Ik hoopte van deze maal op de terugweg niet geflitst te worden in Oosterzele zoals na de vorige editie en het moet al ruim drie uur geweest zijn eer ik mij te slapen gelegd heb! Met als troost dat dank zij het uitblijven van regen het poetswerk tot een minimum beperkt bleef! Voor een luttele 5 euro hadden we kunnen genieten van een afwisselende rit, een bevoorrading, twee glazen Adriaan Brouwer, een glaasje jenever, een hotdog en een drinkbus er bovenop. Of hoe sport en ontspanning hand in hand samengaan!

Wat me altijd blijft verwonderen is dat ik de mij bekende fervente nachtritrijders die vaak tot in de verste uithoeken rijden om in het donker te kunnen biken nooit in Horebeke te zien krijg! Bij al mijn deelnames nooit een bekende te zien gekregen!

Het verslag van deze nightride is oo te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht te Sint-Kornelis-Horebeke 19-09-2014 door Tom De Moor