MTB Noordergrensrit (20-30-40-55 km) van WTC Powerbikers te Weelde op zondag 14-09-2014.

Ook al was ik al meermaals toertochten gaan rijden vanuit Weelde, deze die vertrekken vanaf de voetbalvelden aan de Baetenheide, aan de Noordergrensrit van WTC Powerbikers vanuit de sporthal Molenslop had ik nog nooit deelgenomen. Een goede reden om dat deze keer dus wel eens te doen! Ik had na de toertocht gisteren in Tielen met m’n maat afgesproken en die beleefde niet zijn meest aangename zondagochtend! Ik kreeg kort na mijn vertrek met de wagen een berichtje om te melden dat hij een half uur later zou zijn en dat ik eventueel al mocht vertrekken. Vermits ik ruim op tijd vertrokken was diende ik daardoor nog een drie kwartier te wachten, maar liever dat dan alleen te toeren. Zijn bike was onklaar en degene die hij gisteren in leen had gebruikt was een 29-er zonder klikpedalen. De pedalen op zijn eigen fiets zaten muurvast, dus nog snel een oude bike gaan ophalen ter vervanging. Zijn pech werd nog erger, want bij aankomst vertelde hij dat hij er op rekende dat ik hem na afloop zou helpen! Het portier van zijn wagen was dichtgevallen met de sleutel er nog in en de deuren op slot! Gelukkig had hij al zijn spullen al uit de auto gehaald, zodat we toch konden rijden! Ik had er niet meer op gerekend van zo laat nog voor de langste toer te kunnen starten, maar we hebben de 55 km toch nog kunnen rijden zonder de opruimploeg achter ons aan te zien komen! Dat maakte nadien het wachten goed zodat we ondanks alle troebels en een ochtend vol hindernissen nog een mooie dag mochten beleven! Het was ruim 10.20 u toen we vertrokken.

De aanzet van de tocht leidde ons gedurende een 4 km over hoofdzakelijk landelijke asfaltbaantjes, hier en daar onderbroken door een servitude of veldweg. Na een zandpad langsheen de bosrand bereikten we al een eerste splitsing tussen de routes van 30 km en van 20-40-55 km op 5 km van de start. Op 6,50 km bereikten we de rand van de Gewestbossen Ravels, de vroegere Staatsbossen, en konden we ons uitleven op singletracks en bredere sporen onder de imposante bomen. Op 8 km troffen we een door de bossen lopende assenweg. Halverwege dit pad werd aan de bikers de keuze gelaten om een ietwat gehavende singletrack al dan niet links te laten liggen. Ofwel rechtdoor, wat de tocht een kleine anderhalve kilometer korter zou maken, ofwel rechtsaf de track in. Voor mij was het niet direct duidelijk welke richting ik diende te kiezen om de track mee te pikken en of mijn maat er zin in had of niet. Er kwamen een man en een vrouw toe die met hetzelfde dilemma werden geconfronteerd. Uiteindelijk zijn we allemaal over de track gereden die deel uitmaakt van de rode vaste route. Jari zijn grijze cel had dus goed gewerkt en de juiste richting gekozen! De track was inderdaad enigszins gehavend met dikke wortels, putten, bulten en greppels, vermoedelijk het restant van vroegere boswerken. Bovendien kwam er nogal wat draaien en keren aan te pas, maar uiteindelijk was alles nog best te doen. Er ligt daar in de omgeving nog zo’n exemplaar dat kort na de stop van de tocht vanuit de Baetenheide wordt aangedaan en die ligt er nog lastiger bij. Tenzij het dezelfde betreft die we in de andere richting bereden!

Eens voorbij de track reden we over een brede bosweg waarna een zanderige veldweg volgde richting het volgende bos. In dat dennenbos troffen we een zachte, poederdroge ondergrond, bijna bladgrond uit een verdroogde bloempot, en reden we over een tapijt van dennennaalden. Op 13 km kwam er een tweede splitsing, dit keer tussen de 20 km en de 30-40-55 km. Een kilometer verder ging na het berijden van een bosweg ook de 30 km de eigen richting uit. Het koppel dat we daarnet ontmoet hadden alvorens de singletrack in te slaan ging de richting van de 30 km uit. Waaruit we konden besluiten dat we veruit de laatsten op het parcours zullen geweest zijn. Via bospaden kwamen we omstreeks 16 km toe in het Landgoed De Utrecht, dat zijn uitgestrekte bossen op Nederlands grondgebied nabij Esbeek. Daar liggen ontelbare paden en zandwegen en het is een uitgelezen speeltuin voor mountainbikers die van bossen houden, wel zonder enige hoogtemeters die in deze streek niet voorhanden zijn. Plezante singeltracks leidden ons tot op de plek waar de 55 km zich losmaakte van de 40 km op 16,75 km van het vertrek. Ondanks het feit dat het intussen al 11.20 u was geworden hebben we gekozen voor de langste toer. Dat bleek een goede keuze, want we konden al snel ons hart ophalen in de vele singletracks die de Domeinbossen Zwartven doorkruisen. Hier werden we dan toch dank zij enkele knappe bulten op en af op enkele hoogtemeters getrakteerd.

Tot 22 km troffen we niets anders dan singletracks in een knappe omgeving. Voor wie bossen en singletracks weet te smaken is deze streek de uitgelezen plek om te rijden. Hier kan je tientallen kilometers rijden en blijven rijden zonder de bewoonde wereld te zien! De locals zijn hier meer dan verwend op dat vlak! Bij het zien van één van de lange knappe tracks vermoedde ik het al, en even verder passeerden we inderdaad De Spartelvijver, een soort recreatieoord midden de bossen. Een muziekkapel bracht er op het terrein achter de vijver haar deuntjes ten gehore. Meteen was het de eerste keer dat ik hier bij het passeren leven bespeurde. Ik vermoed dat de plek enkel tijdens de hoogzomer geopend is. Vanaf de Spartelvijver doken we een volgend deel van de bossen op het grondgebied Reusel – De Mierden in, gelegen in het Nederlandse Hooge Mierden, niet ver van de grens met België. Even kregen we er het gezelschap van toch nog een eenzame late starter. Toen we korte tijd later de bevoorrading bereikten was deze kerel er alweer vertrokken!

De bevoorrading stond opgesteld naast de omheining van de Spartelvijver in de buurt van het bescheiden gebouwencomplex op het domein. Dit op zegge 23 km van het vertrek. De mensen die voor de knabbels en drank zorgden stonden er onder een klein tentje. Ook hier werd duidelijk dat de grens niet ver af was, want de leden spraken zowel met een Vlaamse als Nederlandse tongval. Jari was er nu zeker van dat hij deze tocht al eerder gereden had! 11.45 u. Onlangs onze late start lag er nog genoeg lekkers om van te snoepen. En er was plaats voor een babbeltje tijdens het knabbeltje met de mensen aan de stop. Tot het tijd was om weer op pad te gaan.

Kort na de stop troffen we de plek waar de 30 km zich losmaakte van de 40-55 km. Op de grote toer troffen wij van hier af niets anders dan knappe singletracks, een feest voor elke mountainbiker! Ze lagen er soms vrij zanderig bij. Omstreeks 27 km reden we ook enkele keren over paadjes door zeer hoog gras. Twee kilometer verder kwam er een splitsing tussen de 40 km en de 55 km midden in het bos. 12.15 u. We vervolgden ons pad door de schier eindeloze bossen tot we omstreeks 30 km een grote baan dienden te kruisen. Na een 500 meter deze Lage Mierdseweg gevolgd te hebben doken we opnieuw de bossen in. Ook hier troffen we vrij zanderige paden waarbij we enkele keren op en af over een aantal leuke zandheuvels werden gejaagd. Jari meende de hoeve te zien waar we in augustus tijdens een private rit met bevriende bikers uit Poppel tijdens een middagstop gegeten hadden. Maar het was een andere hoeve, meer bepaald de Spiehoeve, een knap tot woonhuis gerenoveerd boerenhof. Bij nader toezien zat Jari er niet ver naast, want op de kaart is te zien dat de bewuste eethoeve “In den Bockenreyder” te Esbeek daar niet ver vandaan is! In deze eenzaam in de bossen gelegen boerderij is het prettig vertoeven tijdens een fietstocht of wandeling! Je kan er diverse gerechten eten. De menukaart is opgesteld in het plaatselijke dialect wat veel weg heeft van Antwerps! Na een lus door deze speelbossen arriveerden we na 33 km aan een tweede stopplaats waar enkel drank voorzien was. Ze stond opgesteld in een zandweg die uitgaf op dezelfde grote baan die we daarnet gekruist hadden. We bevonden ons nog steeds in het domein De Utrecht. Er passeerden toch nog enkele andere bikers. We waren niet de enigen die zo laat vertrokken waren. Sommigen deden niet de moeite om nog te stoppen. Ook hier werd met opruimen gestart terwijl er nog enkele bekers aan de kant gezet werden voor laatkomers.

Na de drankstop vervolgden we onze tocht over bospaden waarbij we op 37 km een dwars door het bos lopende asfaltbaan kruisten. Op dit kruispunt met boswegen stond een grote paal met wegwijzers naar Weelde, Esbeek, Hooge Mierde en Poppel. Het betrof het kruispunt van de Prins Hendriklaan en de Poppelsedijk, niet ver van de grens tussen Nederland en België. Midden in de bossen! We vervolgden onze weg door het bos van de Turnhoutsche Heide en over een stukje asfalt om vervolgens weer een zeer zanderig pad op te gaan dat er evenwijdig liep met een beek! Op 40 km van het vertrek kregen we nog een splitsing tussen de routes van 40 km en van 55 km. We konden da laatste etappe van 15 km aanvatten!

Vanaf een asfaltbaantje ging het een zeer lange veldweg op die daar evenwijdig liep met de rand van het bos. We doken het bos in over een singletrack en dienden na enige tijd op onze stappen terug te keren na het nemen van een zeer ruime bocht op een kruispunt van zandwegen. Verderop dienden we een asfaltbaantje te kruisen om aan de overkant opnieuw het bos in te duiken voor nog een lading schier eindeloze singletracks! We kwamen uit op een punt waar we al eerder gepasseerd waren waardoor er op 44,50 km een einde kwam aan een grote lus. 13.30 u. We hadden er kunnen genieten van een bijzonder knap stuk van deze toertocht! Er volgden nog bospaden die ons doorheen hoog gras voerden rond 45 km en een vrij gehavend bospad tot aan een maïsveld op 48,50 km. Daar passeerden we de plek waar Jari het al sinds vanochtend over gehad had, terwijl ik wist wat hij bedoelde. Maar er zijn meerdere tochten in de streek die hier blijken te passeren. Ik had deze tocht immers nog nooit gereden. Het was meer bepaald de plek waar er een grenspaal staat aan de rand van de Gewestbossen Ravels op Belgisch grondgebied en een dit keer door de maïs bijna aan het zicht onttrokken half verroest metalen windmolentje op het naastliggende veld op Nederlands grondgebied!

Een zeer lang bospad met diepe plassen en plekken vol slijk voerde ons dan door het bos. Ik herinner me van hier ooit een beginnend biker te hebben zien rijden, een nog vrij jonge kerel, ik schat een dertiger, die bijna niet meer vooruit geraakte! Diens pijp was compleet uit! Hij was op de grootste afstand gesukkeld en zat zo goed als te sterven op zijn fiets! En toen lag er veel meer nat en slijk als nu! Uiteindelijk ging het bospad over in een verhard pad met twee betonsporen voor landbouwverkeer die doorheen een groen grasveld leidden. Op 51 km reden we zo door de laatste strook bos tot aan de Kapel van de Mosdijk waar de zogenaamde leugenbank staat. Een bank waar dorpelingen (te) straffe verhalen kwamen vertellen, aangedikt met onwaarheden om ze kracht bij te zetten! Via enkele landelijke baantjes bereikten we opnieuw de sporthal Molenslop. 14.00 u.

De mensen van de organiserende club hadden het meeste al opgeruimd en er werd een soort barbecue-fornuis buiten gehaald om spek en eieren te bakken voor de helpers. Ik zag Jari triomferend uit de cafetaria komen met een menukaart in de handen! Anders dan in de meeste cafetaria van sporthallen kon je hier degelijk eten en kiezen uit een redelijk uitgebreide menukaart! Wij hebben er dan naast drank ook een lasagne en een spaghetti Molenslop besteld. Een betere afsluiter van deze knappe toertocht en amusante dag was niet mogelijk. Naast wij twee zat er nog een trio in groene pakken gehulde bikers van een club uit Oelegem. Ik meen die mannen nog al gezien te hebben op toertochten. Zo te horen en te zien hadden zij zich ook goed geamuseerd. We hebben nog een paar woorden gewisseld met een Powerbiker die ik afgelopen weekend tijdens de toertocht in Mol-Rauw (27-09-2014) te zien kreeg in het gezelschap van vrouw en dochtertje in een zandweg richting de Steen der Zeven Heerlijkheden, niet zo ver van de beruchte Baileybrug in Postel. Ik gok op Michelleke. Helaas had ik tot dan toe nog niet de tijd gehad om dit verslag te schrijven! Maar bij deze dus uiteindelijk wel! Dat we ons tijdens de toertocht in Weelde super geamuseerd hebben, daar kan hij dus zeker van zijn! Alles prima georganiseerd, genoten van een knap parcours, ondanks de late start toch nog de langste toer kunnen rijden tegen ons tragere tempo zonder de hete adem van de opruimploeg in onze nek te voelen en kunnen afsluiten met een hap eten en een glas! Ondanks de valste start kon de zondag niet meer stuk!

Ik kijk een ganse week uit naar het volgende weekend! We rijden nu al meer dan een half jaar samen, we amuseren ons vaak op zaterdag én op zondag met de mountainbike tijdens de ritten die we in Vlaanderen afschuimen! Daardoor zijn we kameraden geworden. Een makker waarmee je de leuke dingen deelt laat je niet in de steek wanneer hij in de shit zit! Dus moesten we samen nog een oplossing zoeken voor de in de slotvaste wagen achtergebleven contactsleutel! Dat heeft wat tijd gekost, maar dat kon niet opwegen tegen de leuke belevenissen van de afgelopen dag. Jari had me evenmin in de steek gelaten toen mijn ketting doormidden brak bij een beklimming tijdens de toertocht vanuit Erneuville in augustus!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax