Nightride (30-45 km) van Zomaarbike te Itterbeek op vrijdag 25-07-2014.

Na wat aanschuiven op de snelwegen in de drukte op vrijdagavond vonden we in Itterbeek een parkeerplekje dicht bij de start van de avond- en nachtrit (30-45 km) van Zomaarbike op de lokale kermisweide met draaimolen en fuiftent. Twee politieagenten kwamen aan de start zeggen dat er nabij Bruski iemand zijn beklag gedaan had over pijlen die over een stukje privaat terrein geplaatst waren. Om 19.00 u waren m’n maat en ik ingeschreven en net toen we vertrokken viel er een regenbui, maar van regen zouden we verder gelukkig gespaard blijven! Bij het vertrek kregen we het imposante Pedeviaduct van de spoorlijn te zien. Het ging het dorp uit over graspaden. Tijdens en na de doortocht van een bosje kwam er een dropke naar beneden en het werd al snel duidelijk dat ik mijn voorband diende bij te pompen. Die had ik noodgedwongen wat moeten aflaten omdat deze nieuwe band met meganoppen anders niet in de houder van m’n fietsdrager paste. We kwamen naast de spoorlijn uit en naast de betonnen muur die de sporen afschermt kreeg men al de keuze tussen gemakkelijk en moeilijk. De laatste optie bestond uit een steile afdaling van het spoorwegtalud. Ik heb deze links laten liggen en Jari vertelde me nadien dat hij halverwege twijfelde of hij wel heelhuids en zonder kleerscheuren beneden zou raken!

Er was een soort wedstrijd uitgeschreven waarbij men zich over bepaalde lastiger delen van het parcours via Strava kon meten met andere bikers. Van 4 tot 5 km kregen we een eerste stukje van deze Strava-uitdaging onder de vorm van een beklimming van een lastig grasspoor. Daar stak Patje2 ons voorbij. Kort daarop volgde een technisch stukje op en af over enkele uit de kluiten gewassen beenharde bulten in een strook bos met enkele korte steile afdalingen. Een moeilijker te berijden en daarom vermoeiend spoor leidde tot de eerste splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 6,50 km van de start. Gekozen voor de langste rit. Die voerde ons bij aanvang doorheen een strook bos over een aantal houten bruggetjes. Even verder zagen we de man en de vrouw die al een tijdje vanaf het vertrek in onze buurt hadden gereden van links komen. We dachten dat we ergens wat gemist hadden, maar het was het parcours van de 30 km dat zich weer bij het onze voegde. Na de doortocht van open velden bereikten we op 11 km opnieuw wat bos en troffen we een knap en te smaken paadje dat naar een assenweg leidde. Als je daar linksaf zou slaan kom je aan de Brouwerij Lindemans in Vlezenbeek uit. Daar passeert de jaarlijkse toertocht van Hoebelbike in Vlezenbeek. Ik vergeet nooit de nachtrit die ik ooit in de gietende regen reed!

We gingen echter rechtsaf waar de assenweg overging in een smal spoor op de grens tussen bos en veld met een knap uitzicht op een groene vallei rechts. Ik herkende de omgeving en mijn vermoeden werd bevestigd: we naderden Gaasbeek. Op 13 km voerde een track op de grens tussen bos en velden ons voorbij de voet van het indrukwekkende kasteel van Gaasbeek. Op de flanken van de heuvel waarop het gebouwd is ligt een wijngaard. We vervolgden onze weg op de smalle track langsheen de bosrand. Gelijkaardige sporen op de grens tussen bos en velden , daarna klimmend doorheen gras, brachten ons tot aan een schilderachtig kerkje in Sint-Laureins-Berchem (Sint-Pieters-Leeuw). Ik herkende de omgeving van eerdere passages, allicht de toertocht van Hoebelbike in Vlezenbeek. Na nog enkele kerkwegeltjes doorheen glooiende grasvelden bereikten we een tweede kerk waar de eerste bevoorrading stond opgesteld. Een jongedame maakte er foto’s en twee andere zorgden voor het overvloedige lekkers waaronder fruit (bananen, appelsien tot zelfs watermeloen), allerlei soorten koeken, wafels en chocolade. 15 km om 20.15 u.

Een knap, licht klimmend en eerder lastig te berijden weidespoor voerde tot de splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 17,75 km van het vertrek. Een beenhard paadje leidde ons vervolgens doorheen een bos. Vanaf daar volgde een zeer gevarieerde mix van allerlei paden en wegeltjes die vrij behoorlijk te berijden waren. Veldwegen, sporen, zandwegen, soms licht stijgend, dan weer licht dalend, voerden tot het bekende graspaadje op de grens met Anderlecht, nabij verkeerswegen, de spoorweg en de ring om Brussel. Via een graspad achter het terrein van een bedrijf, mijn bekend uit andere toertochten, ik vermoed deze van Bruski vanuit Pepingen en de Hoebelbike, bereikten we de hoge met gras begroeide heuvels aan Bruski en de trainingsvelden voor de jeugdspelers van Anderlecht. Hier kregen we het koppel bikers op de 30 km van daarstraks weer te zien. De man wist ons te vertellen dat zijn vrouw slechts aan haar tweede toertocht bezig was. Daarom was ze bij momenten nog onzeker. Na de afdaling van de hoge berm raakte ik mijn makker even kwijt omdat we beiden de volgende pijl hadden gemist. We waren elk een andere kant uit gereden en geen van beiden in de goede richting! 27 km.

Op 29 km reden we door het park met vijver van Neerpede (Anderlecht) waar veel jongeren aan het joggen waren. Eens het park voorbij troffen we de tweede bevoorrading op 30,50 km van de start om 21.30 u. Het aanbod was er even ruim als aan de eerste stop met fruit, allerlei soorten koeken en chocolade! Dit alles aangeprezen door supervriendelijke mensen die de bikers aanspraken zodat er direct ambiance was aan het tentje. Na de stop ging het een strook bos in, waarna een grindpad ons tot aan het Restaurant De Notelaar (Anderlecht) voerde. Daar diende zich op 31,50 km een tweede Strava-segment aan waar het uiteraard stevig klimmen was! Intussen hadden we het grondgebied van Dilbeek bereikt. We reden er door de Vlazendaalstraat waar villa’s tussen groen verborgen stonden. Na een klimmetje over een graspad en de doortocht van een donker bos troffen we een splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 33 km van het vertrek. 22.00 u.

Verharde wegen voerden ons vervolgens tot aan een grote baan, de Itterbeeksebaan, te Itterbeek. Na het kruisen ervan reden we omstreeks 35 km door een bos waar het te volgen spoor was verduidelijkt met een lange kalklijn, de hele singletrack lang! Vanaf 37 km volgde nogmaals de doortocht van enkele stroken bos, afgewisseld met servitudes tussen huizen en tuinen. Op 40 km ging het een derde Strava-segment in onder de vorm van een stevige klim in een smalle singletrack. 22.45 u. Vanaf een donkere veldweg hoorden we muziek in de verte en nam het gedreun van de bassen langzaam toe. Dit was het sein dat het einde van de tocht naderde. Na 42,50 km kwamen we om 23.00 u weer toe op de weide.

Er was een fuif aan de gang in een grote tent, maar de bikers konden terecht op een apart stuk van de weide onder open tentjes en parasols waar lampjes onder opgehangen waren. Aan een tentje kon je terecht voor een lekkere hamburger en drank. Terwijl Jari voor ons een hamburger bestelde, schoof ik aan voor drankjes. Ik werd er geholpen door een wel zeer beleefde jongen. Zelden meegemaakt! Het is mij al meer opgevallen bij toertochten dat de Vlaamse jeugd in het Pajottenland nog van een ander en beter kaliber is dan elders! Er waren nog bekenden aanwezig, waaronder een delegatie Goodfellas Mountainbikefriends uit Dendermonde en een drietal Watjes, waaronder Weetabix waarmee we onlangs in Wijgmaal nog lang aan de praat hadden geweest. Het probleem van te moeten kiezen bij wie we zouden gaan zitten werd al snel opgelost door Jean-Paul die met zijn bike toekwam en ons gespot had. Ook Guy en Patje2 waren bij hem. Ze kwamen bij ons zitten en samen met hen hebben we nog enkele glazen geledigd waarmede deze tocht op een plezante wijze met gelijkgestemden kon worden afgesloten. Dus kon Jari zijn verwachting van na deze toertocht dan toch nog iets vroeger weer thuis te zijn al snel weer opbergen! Bijna gelijktijdig met de Goodfellas en de Watjes zijn we huiswaarts vertrokken. Het was al over twee uur ’s nachts eer we thuis waren! Een mens moet er wat voor over hebben.

We hadden genoten van de tocht. Jari was vooral te spreken over de grote mate van afwisseling die het parcours bood. Ik peinsde me intussen suf over tijdens welke toertocht ik de mij bekende plekjes ooit te zien had gekregen. De hobbelige grassporen waren niet altijd m’n ding! De organisatie was in orde. Ik vroeg me wel af hoe tijdens de start en de après één en ander zou verlopen bij regen omwille van het gebrek aan beschutting. Wat me vooral ook zal bijblijven zijn de supervriendelijke jonge mensen aan de start, de bevoorradingen en de aankomst! Vanuit Itterbeek was ik nog nooit gestart, maar dit is beslist eentje om nog eens over te doen!

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

Restauratie Pedeviaduct Dilbeek