Toertocht (25-40-60 km) van WT Millegem te Mol-Millegem op maandag 21-07-2014.

Voor de vierde keer op de nationale feestdag afgezakt riching Mol-Millegem voor de toertocht van WT Millegem die hun tocht traditiegetrouw op deze extra vrije dag organiseren. Vorig jaar heb ik de toer niet gereden omdat 21 juli toen op een zondag viel en er dus ook andere toertochten georganiseerd werden. Ik was toen te vinden op de tocht in Wijgmaal, eentje die ook jaarlijks op mijn lijstje prijkt en die ik ook dit jaar, meer bepaald gisteren, gereden heb. Het is altijd jammer indien een feestdag op een zondag valt omdat bepaalde tochten die traditioneel op die feestdagen georganiseerd worden dan samenvallen met ander moois! In dat geval moet een mens helaas kiezen! Even traditiegetrouw reed ik de tochten in mijn eentje maar deze keer had ik weer het gezelschap van m’n kameraad Jari. We hebben elkaar iets meer dan een jaar geleden voor het eerst ontmoet, maar het is pas sinds enkele maanden dat we de tochten volledig samen rijden. Dat bevalt mij prima! Ik beleef nu nog meer plezier aan de ritten met de mountainbike en ik vermoed van mijn makker hetzelfde. We zijn beiden van het type dat evenmin direct naar huis terugkeert na een rit, maar onderweg naar huis nog stoppen om wat te eten of te drinken. Zeer plezant! Deze mens is voor mij goud waard!

Het viel mij bij het toegewezen krijgen van een parkeerplek al direct op dat de startplaats elders was, niet meer vanuit de tent op het voetbalterrein van Stokt, maar vanaf het voetbalterrein van Millegem in de Arendstraat. Om 9.30 u waren we ingeschreven en konden we van start gaan. Gisteren was het niet mijn dag geweest, bij elke klim in Wijgmaal raakte ik hopeloos achterop, het wilde niet vlotten en Jari moest om de haverklap op mij staan wachten! Ik had duidelijk wat goed te maken vandaag en had me voorgenomen van dat ook te doen en er een ferme lap op te geven! Het ging direct de velden in en reeds op 2 km van de start troffen we een eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 40-60 km. We doken de bossen in en zouden er eigenlijk maar sporadisch weer uit tevoorschijn komen! Een aaneenschakeling van bospaden en plezante singletracks voerde ons naar de Europese wijk aan de Europese School waar de straten logischerwijze de namen van Europese landen kregen! Betonbaantjes waarlangs geen huizen staan voerden ons door de bosrijke omgeving. Vanaf Oude Bleken doken we op 7 km weer de bossen in over off-road-paden en leuke singletracks. Tot maar liefst 19 km konden we ons hart ophalen met het rijden over bospaden en singletracks van diverse kalibers! We hingen daarbij een tijd in het zog van een vader en zoontje die er een fiks tempo op na hielden! Ik moest moeite doen om die jongen te volgen! Het viel ons op dat er redelijk veel kinderen op pad waren in het gezelschap van vader en/of moeder!

Op 19 km bereikten we omstreeks 10.40 u de eerste bevoorrading die net zoals de vorige jaren opgesteld stond aan het terrein van het godvergeten voetbalveld van Flurky in het midden van nergens! Bij het zien van de kinderen realiseerden de vrijwilligers aan de stop zich dat de parcoursbouwers hadden nagelaten van de kidstoer uit te pijlen! Gewoonlijk zo’n 15 km lang! Voor korte beentjes is 25 km al een hele opgave! Een troost voor de vermoeide kinderen was het ruime aanbod aan de bevoorrading met fruit en lekkere cake. En allicht ook het feit dat ze al een knap en genietbaar stukje tocht achter de wielen hadden. Aan de stop viel ons oog op enkele merkwaardige fietsen: een knappe rode Cannondale Lefty, een elektrische mountainbike (voor mij een optie voor later wanneer ik start vanuit het rusthuis als de Jari dan nog bereid is van mij op te komen halen) en een donkerrode dikkebandenfiets van Specialized. Deze laatste zal later nog een rol spelen in dit verhaal!

Na de pauze had het plotse heuveltje bij het in rijden van het bos me toch weer liggen! Maar het was de aanzet tot enkele zeer genietbare kilometers over tracks die zich op en af over heuveltjes door het bos slingerden! Op 21 km passeerden we de Golfclub Nuclea Mol. Jari en ik rijden toch veel liever met de bike dan met zo’n kinderwagen rond te rijden over een smetteloos groen grastapijt en tegen een balletje te kloppen! Een kilometer verder troffen we midden in het bos een splitsing tussen de routes van 25 km en van 40-60 km. Ik herkende de splitsingsborden en andere aanwijzingsborden nog van de vorige edities. Ik vermoed dat het gevolgde parcours jaar na jaar quasi onveranderd blijft. Maar niet-locals zijn dat na een jaar vergeten en de omgeving gaat trouwens zelden vervelen! Luttele afstand verder kruisten we de Boeretang en reden we voorbij het gelijknamige meer aan de terreinen van het kernenergiecentrum SCK Mol. Vanaf daar reden we vanaf 23 km over vrij zanderige paden door het bos. Het was een goede zaak dat er de vorige dagen wat regen gevallen was, anders zou het hier een echte zandbak geweest zijn!  11.10 u.

We reden door de wijk Donk met de witgeschilderde huizen. In sommigen hun voortuin staan relatief kleine masten van een hoogspanningslijn die allicht vanuit het SCK vertrekt. In één van de huizen moet het noodlot toegeslagen hebben. Het was uitgebrand! We dienden de drukke baan Donk te kruisen zo omstreeks 25 km. Aan de overzijde reden we eventjes door de bewoonde wereld. om een volgende bos te bereiken. Daar konden we genieten van mooie paden en singletracks. Een koe deed daar hetzelfde, ze liep gewoon los over het pad! Even verderop kwam er de splitsing tussen de 43 km en de 62 km op 28,75 km van het vertrek. Even omgekeken naar m’n makker, maar hij wees resoluut in de richting van de langste toer! Via het bos bereikten we het kanaal en tussen de bomen door konden we op de andere over de Houthandel Vanderhoydonck zien liggen, een herkenningspunt in deze streek. Meerdere toertochten passeren hier! We reden onder een brug van de Zuiderring, de weg van Mol naar Lommel, en doken eventjes opnieuw een bos in vanaf het Transportbedrijf Gheys om uiteindelijk de kanaaloever te bereiken. We volgden hier wel het fietspad terwijl meerdere tochten hier de korte singletrack door het bos op gaan om dan op datzelfde fietspad uit te komen!

Van 30 km tot 34 km reden we langsheen het kanaal Dessel-Kwaadmechelen en voorbij de plek waar andere tochten het jaagpad verlaten. Enkele herinneringspijlen langs het jaagpad op dit lange traject langs het kanaal hadden niet misstaan. Wij begonnen te vrezen een afslag te hebben gemist! Even voorbij de zwaaikom sloegen we linksaf de Molderloopstraat in. Daarin staat het huis waar voor het raam een perpetuüm mobile heen en weer staat te wiegen. Al meermaals vermeld in mijn verhaaltjes. Nog niet zo lang geleden kregen we de eigenaars ervan te spreken! Ik heb hen toen verteld dat ik het al vaak over het wiegende kleinood op hun vensterbank had gehad! We kruisten de spoorweg en doken via het dropke het achterliggende bos van Tenderlo in! 35 km om 12.00 u. We konden weer feesten op knappe singletracks die ons even achter de magazijnen van Odrada voerden om via een graspad weer de bossen in te duiken en verder te feesten op knappe bospaden.

In het zog van een eenzame dame per bike en het gezelschap van een voorbijstekende biker bereikten we op 39 km na het oversteken van de Molsesteenweg de bossen van Heidehuizen die zich uitstrekken achter het domein van het Technisch Instituut Sint-Paulus. Hier reden we door een bos met te smaken singletracks die er deel uitmaken van de rode vaste Landduinenroute die de gemeenten Mol, Balen en Meerhout aandoet. Op 40 km kwamen we even uit het bos weer tevoorschijn om vanaf de Bremdoornstraat de bekende singletrack in te slaan door een lokaal bosje. Via het Kneveloord bereikten we een straat die Gooreersels heet. Daar stond in een tuin van een woning zoals vanouds de tweede bevoorrading opgesteld. Op 41 km van het vertrek om 12.30 u. Er zaten twee jongedames achter de tafel met lekkers en verder een groepje mannen van WT Millegem allicht bij een pint te wachten tot ze met de opruim konden starten! Het aanbod was hier nog groter dan bij de eerste stop met fruit, krentenbollen en zelfs mellowcakes. Deze laatsten werden aangeprezen met “A negerrinnetet a day keeps the doctor away” en “Once you go black you never go back”! Hierbij weze opgemorken dat negerin slechts met één r wordt geschreven! En over de tweede uitspraak kan ik maar beter zwijgen! Er hingen nog andere veelzeggende creatief uitgedachte verwijzingen in de tuin! Bij het arriveren zagen wij nog net een bekende van daarstraks staan: de dikkebandenfiets die de nodige aandacht van de medewerkers van WT Millegem genoot!

Na de stop bereikten we na enkele asfaltbaantjes en veldwegen het gehucht Hulsen (Balen) en doken er via de Schommelstraat en de Kopberg, een assenweg die deel uitmaakt van de rode vaste route, vanaf het boomkapelletje het heidegebied Volsbergenbossen in! Hier hadden de parcoursbouwers van Millegem een prachtige verrassing voor ons in hun petto. In tegenstelling tot bij andere tochten kregen we hier een te smaken parcours in de Volsbergenbossen voor de wielen! Zo ook de knappe singletrack rondom de open zanderige heide waarbij we nogmaals het boomkapelletje passeerden! Mijn hoop deze track ooit nog eens te kunnen berijden werd dus terstond ingewilligd. Ik herinnerde mij een toertocht die deze track integraal in haar parcours opnam, maar wist niet meer dat het deze was! Hij voert in het bos om een open zandvlakte over enkele uit de kluiten gewassen bultjes! Tot 47,50 km konden we ons bikershart ophalen op deze knappe plek!

We vervolgden de tocht doorheen de Volsbergenbossen en reden er over de knappe paadjes die deel uitmaken van de rode vaste route. Wel tegen de richting van de rode route in, wat ik persoonlijk toch geen goed idee vind! Ik zou niet graag een vasterouterijder van achter een bochtje of vanaf een dropke op mijn weg willen treffen! In ieder geval kregen we hier een te smaken stukje parcours voor de wielen en dat tot maar liefst 51,50 km! 13.15 u. Dan ging het een eindje langsheen de iets drukkere Molsebaan – Borgerhoutsedijk om na het kruisen ervan het gebied Volmolen te bereiken. Dat zijn de zandwegen in het bos waar onder meer de Kempense Modelclub (modelvliegtuigjes) haar stek heeft. Van hieruit ging het rakelings langs Geel-Bel om via de Volmolenstraat en Manheuvels een volgende strook bos te bereiken.

Op 56 km dienden we de Zuiderring van Mol naar Lommel nogmaals te kruisen. 13.30 u. De laatste drie kilometer voerden ons over landelijke asfaltbaantjes en straten weer tot aan het voetbalterrein van Mol-Millegem. We waren er voor de verandering weer eens de laatsten om te arriveren! Met 58,56 km op het tellertje! Nadat we het stof van onze bikes hadden afgespoten kwam de biker met de dikkebandenfiets naar ons toe. Hij schudde me de hand en beweerde ooit met me samen te hebben gereden! Verrek, wie kon dat wezen! Gaandeweg begon het te dagen, zeker toen hij vertelde enkele jaren terug (meer bepaald in 2011) met biken herbegonnen te zijn en voor hem en zijn vrouw, die eveneens bij ons kwam staan, een Cube te hebben gekocht! Dan wist ik dat de biker Rusor betrof, waarvan ik me de foto’s van de Cubes van destijds op het forum herinnerde. Ik was hem inderdaad ooit tegengekomen tijdens een toertocht in de eigen streek, maar dat moet intussen toch al enkele jaren geleden zijn! Als ik zijn naam tegenkwam op het forum dan herinnerde ik me wel dat ik deze biker ooit in levende lijve ontmoet had. Hij reageerde al wel eens op iets wat ik postte, zoals na de diefstal van m’n Trek Fuel EX9 in het Nederlandse Hoogerheide! In ieder geval was de opvallende Specialized Fatboy aanleiding tot een lang gesprek op het voetbalveld van Millegem. De vraag die me vooral intrigeerde was hoe lang het duurt eer zo’n bandje opgepompt is na een lekke band! Een twintig minuten moet je rekenen, de rustpauzes tussen het pompen inclusief! Het beestje wordt onderhouden door www.fietsenschenk.be in Essen! We hebben nog een hele tijd staan praten met Rusor en Rusorin (haha) en het heeft nog een paar mooie foto’s als herinnering opgeleverd! Waarvoor dank!

Intussen hadden de mensen van WT Millegem de omgeving van het voetbalveld opgeruimd en zijn wij onze auto weer gaan opzoeken. Naar m’n stamfrituur- en broodjeszaak in Mol-Rauw rijden was tien kilometer om, dat zag Jari niet zitten! Maar onderweg naar huis zijn we net voor onze carpoolplek in Wommelgem nog een broodje gaan kopen in de winkel en restaurant op de snelwegparking. Waarna onze wegen huiswaarts scheidden, maar niet voor lang. Vrijdag trekken we immers richting Itterbeek voor de zesde Zomaarbike, dit keer een avond- en nachtrit! We hebben ons super geamuseerd in Mol, naar onze maatstaven goed van jetje gegeven op het knappe parcours vol singletracks en zijn er weer een mooie herinnering rijker van geworden!

Jari registreerde de route van 60 km op Google-Maps: klik hier! Er ontbreekt een stukje omwille van een technische storing!

Voor het ontbrekende stukje: klik hier!

Voor de foto's van Rusor: klik hier!

Voor een blik op de Specialized Fatboy: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax