Toertocht (30-44-63 km) van WTC De Biekes Wakkerzeel te Wijgmaal op zondag 20-07-2014.

Zoals reeds verschillend jaren naar Wijgmaal gereden voor de toertocht van De Biekes Wakkerzeel. Van deze toertocht ken ik zelfs het adres van de startplaats van buiten en parkeer ik mijn auto altijd op hetzelfde plekje! Deze keer niet, want ik genoot het gezelschap van m’n maat en de GPS in diens smartphone stuurde ons van de snelweg af in Zemst omwille van een ongeval aan de verkeerswisselaar van Machelen. Daardoor bereikten we de start via de weg tussen het kanaal en de spoorlijn. We kregen een plekje ter beschikking op de terreinen van Remy Industries. Daar kregen we Daniël te zien, kennis uit mijn vriendengroep die jaarlijks met Pinksteren het verlengde weekend al bikend doorbrengt! De man die de parkeerplekken aanwees verwees ons naar de start en voegde er grappend aan toe dat we wel moesten wachten tot de slagbomen van de overweg weer open gingen! Ons ingeschreven in de voetbalkantine en om 9.50 u waren Jari en ik op weg voor een tochtje waarvan ik me van vorig jaar nog levendig herinnerde dat het venijn in de staart zit!

In de aanloop van de toertocht zit redelijk wat asfalt, enkele keren onderbroken door een veldwegel, om de bewoonde wereld van Wijgmaal en Herent uit te komen. Op vijf, zes en zeven kilometer troffen we ook grassporen, het ene al wat lastiger dan het andere. Op 8 km kregen we nogmaals een grasspoor voor de wielen dat overging in een pad doorheen een strook bos. Het bospad ging naadloos over in een smal technisch paadje tussen struikgewas en bomen waar behendigheid en stuurmanskunst vereist waren. Het pad werd weer breder en daar kregen we af te rekenen met een slijkstrook van enkele tientallen meters lang. Jari kwam ten val toen hij toch probeerde van de modder al rijdend te doorklieven. Een biker die volgde had nog meer pech en kreeg af te rekenen met een afgebroken derailleur. Soms kan je beter even te voet lopen dan je ketting aan flarden te stompen! 8,50 km om 10.15 u.

Op 10 km ging het een lage betonnen spoorbrug onder en kregen we een eerste holle weg voor de wielen. Die werd gevolgd door de eerste stevige klim van de dag die ons tot Winksele (Herent) voerde. Tegenover de bakkerij ’t Warot ging het over een grote parkeerplaats naar een graspad achter een woonwijk toe. In die bakkerij ben ik tijdens een toertocht ooit eens de weg naar de start gaan vragen omdat ik geen pijlen meer vond! Het graspad ging over in een off-road-klim richting de open velden. Toen we daar even halt hielden kregen we het gezelschap van Peter ofte Weetabix die ons in de verte gespot had. Hij is een biker van een groepje vrienden uit onze contreien die zich de Watjes noemen en elkaar kennen van in de tijd dat ze gingen windsurfen en skiën. Echte sportmannen dus! Elkaar leren kennen op toertochten en via de verslagen die ik er over maakte. 13 km. Na een vrij lange babbel weer op weg en vermits wij voor de Watjes maar watjes zijn was Weetabix al snel weer uit het vizier verdwenen.

We kregen een afdaling over een grasspoor voor de wielen die beneden eindigt aan een bruggetje voor een veldweg onder de Brusselsesteenweg. Er zijn nog toertochten die hier passeren waarvan eentje op deze plek een optionele lus aanbiedt. Bij nat weer staat alles hier steevast onder water en kan je bij het passeren van de brug tot aan je enkels in het water staan! Aan de andere kant van het bruggetje volgde een klim over een spoor tot op de steenweg alwaar we linksaf weer naar boven gejaagd werden in de Toverbergstraat en het Hoogveld. Bijna boven werden we er het donkere Grevensbos in gestuurd, waar het nog even klimmen is, en daar hebben we halt gehouden omdat we Geert met pech aantroffen. Geert was ons even voordien al voorbijgestoken want hij rijdt een pak sneller dan wij. Hij behoort ook tot de vriendengroep van Pinksteren. En hij zou niet de laatste zijn die we van die groep vandaag te zien kregen! Geert had af te rekenen gehad met een kaderbreuk van zijn bike en reed vandaag met een vervangfiets die hij ter beschikking had gekregen. Hij stond daar met een gebroken ketting. Dank zij wat gepruts, de hulp van Jari en mijn powerlink, hebben we Geert weer aan het rijden gekregen. Samen met de lange babbel met Weetabix heeft dit wel wat oponthoud gekost zodat de tijd intussen al goed gevorderd was en de afstand niet! 15,75 km om 11.00 u.

Er volgde een fikse klim over een veldweg en een betonnen fietspad (buurtweg 22) om boven aan een woonwijk, waar de straten de namen van gesteenten dragen, een splitsing te treffen tussen de routes van 30 km en 44-63 km. Een half holle weg over kasseitjes voerde ons op 20 km voorbij Bertem radar waar we even achter een grote tractor kwamen te hangen en een kilometer verder doken we vanaf de natuurspeeltuin Speelbos ’t Vossenhol (Bertem) nog een stukje van het Grevensbos in. 22 km. Via een knappe holle weg bereikten we de bekende kinderkopjes van de Oude Bertembosstraat, deze keer konden we er lekker naar beneden bollen, bij andere toertochten is het er zwaar klimmen, om beneden op de betonnen oprit voor een moderne schuur van een landbouwbedrijf de eerste bevoorrading te vinden op 24 km van het vertrek. 11.45 u. Er zijn wel meer tochten die op die oprit postvatten!

Er waren al mannen bezig met het vegen van de oprit kwestie van de plek proper achter te laten, maar er waren nog bikers present en er was nog meer dan genoeg om de van te smullen zoals bananen, appelsienen, wafels en sportdrank. Er was nog ambiance vanwege de mensen onder de tent. Een vrouw had er namelijk de opdracht gekregen om een bepaalde medewerker te fotograferen telkens dat hij niets stond te doen! De kerel was aan het vegen en beweerde dan weer dat de grond hier even vuil was als thuis in de keuken! Er werd dus duchtig met spek geschoten. Ik werd er samen met m’n makker digitaal vereeuwigd, een herinnering aan deze zondag voor later. Ik ben blij met de foto!

Na de stop kwam zoals verwacht het kasseibaantje tot aan een kruispunt van knappe holle wegen en een klim over een pad aan de bosrand dat goed voorzien is van voren en wortels. In het zog van Jari ben ik er deze keer wel in geslaagd van de klim te voleinden zonder tussenstop. Eens boven kwam er een splitsing tussen de routes van 30 km en van 44-63 km op 25 km van het vertrek. Gekozen voor de langste rit. Vanaf hier ging het even gedurende geruime afstand lekker snel naar beneden over de kasseitjes van de onbebouwde Bosstraat, een ondiepe holle weg. Vanaf dan doken we het bos in en kregen we veel op en af te verwerken over paden van diverse soort, van brede boswegen tot smalle tracks. Op 29 km passeerden we het Chimaerahuisje, en dat verstaan enkel ingewijden, aan de voet van de watertoren midden in het Bertembos. Er volgden enkele stevige bosklimmetjes! Aan een volgend kruispunt van holle wegen op zo’n 30 km van het vertrek hebben ons dan vergist, mede door een andere biker te volgen, en zijn er rechtdoor gereden in plaats van links af te slaan. Daar kregen we pijlen te zien die duidelijk bedoeld waren voor wie van de andere kant kwam! We zijn dan op onze stappen teruggekeerd en hebben zelf de twijfelachtig opgestelde pijl in de goede richting gezet. Goed dat we zijn teruggekeerd, zo niet hadden we de knappe doortocht van een groot stuk van het Bertembos aan onze neuzen zien voorbijgaan! Die doortocht eindige op 32 km met een korte maar zware klim tot op de Tervuursesteenweg in Heverlee! Linksaf en even verderop weer linksaf om een hoogvlakte te bereiken waar we over een beenharde veldweg, de Bertemstraat, reden. Voor ons zagen we in de verte de gebouwen van de Universiteit Leuven, het Academisch Ziekenhuis en de Brandweer Leuven op Gasthuisberg. We kruisten de Terbankstraat en reden de Sellekensstraat in Herent in, dat is een onverhard pad dat er evenwijdig loopt met de snelweg E314 op het grondgebied van Herent. Je passeert er een witgeschilderde villa die deel uitmaakt van de woonwijk Diependaal en het dichtst bij de snelweg gebouwd is. Meerdere tochten passeren hier.

Het veldpad leidde naar een strook bos en een servitude die uitkomt op de parking van een warenhuis. We kruisten daar de Brusselsesteenweg ter hoogte van de afrit Winksele. Aan de overzijde troffen we een asfaltbaantje dat er overgaat in onverharde paden zoals de Vlietstraat, de Galgenbergstraat en de Bieststraat, bekend uit meerdere toertochten. We kregen er een splitsing tussen de routes van 30 km en van 44-63 km op 35,75 km van de start. Voor ons ging het de Bieststraat in en ik heb daar Jari toegeroepen dat hij dadelijk zeer goed om zich heen moest kijken. Hij was al gefascineerd door het bordje dat De Biekes hier hadden neergepoot met de mededeling “Opgepast, loslopende kippen”! Misschien had hij op een ander soort kippen gehoopt! Wij passeerden er namelijk De Bereklauw of The Ideas Factory, een leefgemeeschap die er huist in een oude woning in deze holle weg. De eigenaar van het terrein heet Gosse en ziet er uit als Catweazle, voor wie oud genoeg is om zich deze televisiereeks over een kluizenaar die door een toverspreuk in de twintigste eeuw terecht komt nog te herinneren. De mens besterft het natuurlijk van de schrik wanneer hij geconfronteerd wordt met de moderne techniek! Kijk maar naar The sun in a bottle, de zon in een fles, een lamp dus! Op het terrein van De Bereklauw staan diverse bizarre kunstwerken en het huis is ook de moeite om te zien! Eens daar voorbij kregen we een zware klim in een smal door struikgewas overwoekerd pad om op 36,50 km uit te komen op de plek waar de Bieststraat een woonwijk binnen komt. 12.50 u.

Na enkele straten ging het weer een strook bos in over een goed van wortels voorziene pad. Er staat daar een in onbruik geraakte garage midden in het bos. “Misschien de garage van De Bereklauw?”, riep ik naar m’n makker. Ze zou er goed bij passen! Ik ben dan gestraft geworden geweest voor deze weinig sympathieke uitspraak, want toen ik een modderstrook passeerde en vast kwam te zitten raakte ik niet uitgeklikt en viel met m’n klikken en klakken boven op een hoop afgezaagde boomtakken en wortelstronken! Jari had er duidelijk plezier in van mij op de grond te zien liggen tussen die rotzooi, in plaats van mij weer recht te helpen, de snoodaard! Hij heeft wel de megastronk, die ik niet eens had opgemerkt, van tussen de spaken van mijn wiel gehaald! We kunnen in ieder geval zeggen dat we beiden op de grond hebben gelegen tijdens deze rit! Mijn knieën doen er nog pijn van! 37 km.

We bereikten de zogenaamd Mollekensberg in Herent waar tenten stonden en mensen rondliepen voor een buurtfeest. Op de Mollekensberg hebben De Biekes altijd een technisch parcours in petto met enkele rondjes op en af over de bergflank! De enkele steile dropkes zijn er niks meer voor mij en omdat Jari voorop was en ik hem kon zien rijden, had ik de kans om voor een chickenway te kiezen in plaats van mij hier af te beulen! 39 km. Via landelijke wegen bereikten we een meer geïndustrialiseerde wereld aan en onder het viaduct van de E314 waar deze het kanaal van Leuven naar de Dijle en de Dijle zelf kruist. De plek valt ook op als je over de snelweg rijdt, want het is een vrij hoog en lang viaduct. Eens daar voorbij reden we over een betonnen fietspad langsheen de Dijle tot aan een bruggetje ter hoogte van een woonwijk. Daar ging de langste route van 63 km apart. Er waren al Biekes bezig met het wegnemen van de pijlen! Omdat ik de toer kende van eerdere deelnames wist ik dat de tweede bevoorrading een weinig verder kwam na het kruisen van de Aarschotsesteenweg niet ver van de start.

Voor mij hoefde de laatste lus niet echt meer, ik ken ze en weet dat ze pittig is, en Jari begon ook moe te worden, waardoor we besloten van ons te beperken tot wat we nu gereden hadden. We hadden voor de volgende dag immers nog een tocht op het programma staan. We hadden ook ruim een uur achterstand door de babbel met Weetabix en het voorthelpen van Geert met zijn gebroken ketting. Dus kunnen we het ook op een ander steken! Omdat we ingeschreven en betaald hadden voor de 63 km zijn we nog tot aan de tweede stop gereden om te kunnen drinken. We werden er zelfs goed in de watten gelegd door de twee mannen die er alles al opgeruimd hadden maar nog present waren. Vorig jaar stonden zij hier ook. We kregen een ijsgekoeld flesje bruiswater, een banaan en twee wafels! Bovendien was er ruimte voor een babbel. Eén van de twee kraaide van geluk omdat zijn vrouw belde “dat hij niet mee hoefde te gaan”! Ik vermoed dat De Biekes dan toch geen pijlen hebben weggenomen aan de brug, misschien omdat ze nog rijders onderweg troffen! Maar ze kwamen dan toe aan de tweede stop. Omdat ze vernamen dat wij de laatste lus niet zouden rijden konden ze dit stuk van de omloop beginnen opruimen.

In plaats van langs de grote baan weer naar de start te rijden, zijn we teruggekeerd naar de brug en hebben er het traject van de 30-44 km gevolgd dat ons over het betonnen fietspad weer tot aan het station van Wijgmaal voerde en aldus tot aan het sportcomplex. Toen ik uit de kantine kwam met de gekochte drankjes kwam Weetabix toe. Hij had al direct door dat wij gefoeterd hadden! Het laatste stuk was pittig en vuil geweest, zei hij. Ik meen dat die lus inderdaad aanvangt met een lange klim in een slijkerige holle weg, waarna je nog zware hellingen over De Zounc en Het Sukkelpad in Holsbeek voor de wielen geworpen krijgt op het grondgebied van Holsbeek. Jari zou daar nog langer op mij hebben moeten staan wachten, want ik was niet in vorm vandaag en raakte bij elke klim hopeloos achterop. Vriendelijk als hij is weet hij dat aan het gebruik van m’n tweede en zwaardere fiets in tegenstelling tot de nachtrit van vrijdag in Herfelingen. Maar het zal eerder aan het manneke er op gelegen hebben! Nog lang aan de praat geweest met Weetabix en Jari, zodat we de laatsten waren om weer huiswaarts te keren! Even voordat het zo ver was kwamen er nog enkele bekenden afscheid nemen, waaronder Koppigaard, ook lid van de pinkstergemeenschap (sic) en diens maat Guy uit Beerzel-met-een-z, nabij Putte. Er was nog een derde potige kerel bij, maar die ken ik niet!

Ondanks de mooie tocht wilde het vandaag niet echt vlotten! Het is beslist ook een pittige tocht. Tijdens het eerste tiental kilometers met redelijk wat asfaltwegen om tot aan de lokale speeltuinen te geraken zou je het niet zeggen, maar vanaf dan worden alle registers opengetrokken! De rest van de organisatie was zoals steeds prima in orde. Content weer naar huis gebold. Omdat we daags nadien samen de rit in Mol-Millegem zouden rijden, de beide fietsen gewoon op de drager laten staan en ze thuis alle twee proper gemaakt. Als tegemoetkoming naar mijn makker toe omwille van m’n lamentabele prestatie van vandaag!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Voor foto's: klik hier of op reeks 1   reeks 2   reeks 3   reeks 4 voor nog meer foto's!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax