Toertocht (22-28-45 km) van MTB Team Hamont te Hamont-Lo op zondag 13-07-2014.

Omdat er toch nog mensen zijn die vrij krijgen op de Vlaamse feestdag van 11 juli, deze keer dan nog een vrijdag, was ik samen met m’n bikemakker Jari en diens vriendin naar Limburg gekomen voor een verlengd weekend. Zij hebben een kampeerwagentje dat uitgevouwen kan worden tot een tent die we donderdagnamiddag al hadden opgesteld op de godvergeten camping met visvijver en zwembad Lindenhof in Hamont-Achel. Kregen we diezelfde avond de zware stortbui over ons die bijna heel Vlaanderen trof met zo’n 25 liter regenwater in een half uur tijd! Maar ze heeft het uitgehouden, de tent! Op vrijdag 11 juli reden we met z’n drie de lus B van de vaste route van Hamont-Achel, gecombineerd met deze van het Nederlandse Valkenswaard met twee maal een stop aan de Achelse Kluis om de inwendige mens te versterken! Voor de zaterdag stond de toertocht van de Deireleire Fieste (15-30-40-50 km) op de agenda en voor zondag de toertocht van Hamont-Achel (22-28-45 km), beiden in het gezelschap van m’n bikemakker.

Aldus trok ik de zondag 13 juli samen met m’n vriend met de bike vanaf de camping naar Hamont-Lo wat we dank zij de gps-applicatie op diens i-phone, met het irritante gebiedende, haast verwijtende stemmetje met Nederlands accent, na 4 km wisten te vinden. We waren de avond voordien wel eens langs daar gereden met de auto toen we terugkeerden van de plek waar we hadden gegeten. Ik wist dat ik al in Hamont was komen rijden, maar na opzoeken bleek dit al de vierde keer te zijn na hier in 2007, 2008 en 2011 ook al te zijn gestart! Toen kon je zelfs kiezen voor een route van 65 km die over de Leenderheide kwam en ik meen me van één van die keren te herinneren dat enkele mannen van het MTB Team Hamont toen met een aanhangwagen in een zandpad stonden met hun tweede bevoorrading! Verder kon ik me er weinig van herinneren. Ons ingeschreven in de parochiezaal en om 10.10 u waren we, vermoedelijk bij de laatsten, op weg.

Van 4 tot 6 km reden we over landelijke asfaltbaantjes en van 6 tot 8 km over een lange veldweg die ook een stukje door een bos kwam. Het was er wat lastig rijden, hobbelig en met heel wat plassen die nog achtergebleven waren na het onweer en de stortbui tijdens de nacht van donderdag op vrijdag. Op 9 km werden we tussen twee zavelhopen gestuurd. Jari die voor me reed, kwam er vast te zitten in de met water verzadigde zavel, zodat ik ook diende te stoppen. Daardoor zakte ik tot over mijn enkels in de doorweekte zavel! Mijn rechterschoen bleef bijna in de blubber steken toen ik me lostrok! Dat stukje had men er even goed uit kunnen laten en ons rechtstreeks naar de grote baan gestuurd hebben die we uiteindelijk toch even dienden te volgen en te kruisen! Aan de overkant leidde een korte singletrack door het bos ons tot een volgend asfaltbaantje. Dat bracht ons tot het bos “De Warande” aan “De Eilandjes” waar we een brede grindweg door een parkbos insloegen. Hierna volgde de doortocht van een villawijk en een veldweg tot aan de splitsing tussen de routes van 22 km en van 28-45 km op 14 km van de start. Jari merkte net zoals ik op dat we al redelijk wat asfalt en verhard onder de wielen hadden gekregen, maar ik zei hem dat dit misschien nog wel kon veranderen en het duurde niet lang eer ik gelijk kreeg.

Want van 15 km tot 17 km kregen we bijzonder knappe singletracks in een dennenbos voorgeschoteld met enkele bulten op en af! Er volgden een bospad, een spoor doorheen hoog gras en langs weiden en velden en nog bospaden met op 19 km een pad als een wasbord met vele opeenvolgende bulten. Van 21 km tot 23 km konden we genieten van zeer mooie singletracks met hier en daar een heuveltje op en af. We passeerden een tentenkamp van een jeugdbeweging zoals we er meerderen te zien zouden krijgen vandaag, reden door een villawijk en over een pad op de rand tussen bos en velden. Het parcours was overal duidelijk uitgezet en er werd bovendien gebruik gemaakt van zagemeel als extra aanduiding en om gevaarlijke stronkjes te markeren! Op 25,75 km bereikten we de bevoorrading op een open plek waar we ons te goed konden doen aan bananen, suikerwafels en sportdrank. Er kwam nog een groepje van een man of vier toe en Jari was vooral geïnteresseerd in één van hun bikes: een Scott in ’t zwart met blitse groene fluokleuren.

Eén van de twee mannen die er nog voor de bevoorrading zorgden hoorde dat ik grapte over het feit dat er zelfs hier zagemeel was gestrooid over een stronkje voor de bevoorradingstafel! Daarstraks had een andere biker gegrapt dat ze daar ook wel zagemeel hadden over mogen strooien en prompt had één van hun mannen een restje zagemeel genomen en over de stronk gestrooid! Ze vonden het ook prima dat wij zelf onze bekertjes bijvulden, “dan hoefden zij niks te doen”, tot de biker met de Scott zijn bekertje tijdens het vullen uit zijn handen liet vallen! “Misschien kunnen we het toch beter zelf doen!”

Ter hoogte van de stop was meteen een splitsing tussen de 22-28 km rechts en de 45 km links. Gekozen voor de langste toer die ons vanaf hier over vrij brede bospaden leidde. We reden er in de buurt van en soms tegengesteld in de richting van een vaste groene route. Ik herkende bepaalde plaatsen omdat we op vrijdag het vast parcours waren komen rijden. Zo ook het kleine driepikkeltje van takken waar toen nog geen pijl aan hing! Grappig! Ik heb toen aan Jari gevraagd of hij wist waarom een stoeltje op drie poten altijd stabiel staat terwijl een stoel op vier poten soms “kwikkelt”! (*) Een vorm van beroepsmisvorming om mensen iets bij te leren of een concrete toepassing te tonen van een theoretisch probleem! Op 30 km eindigde een vrij modderige en gehavende bosweg, de Binnenheide, op een asfaltbaantje en wij herkenden de plek omdat we langs hier op vrijdag de terugtocht naar Hamont hadden aangevat vanaf de Achelse Kluis.

Tot 35 km reden we over een mix van brede en smalle boswegen over een soms zanderige ondergrond in de buurt van de vaste groene route totdat we op een asfaltbaantje uitkwamen. 12.10 u. Na tien meter ging het rechtsaf weer het bos in. Een zeer mooie singletrack op en af leidde ons tot over de grens op Nederlands grondgebied, te zien aan de paaltjes voor de wandelaars en mountainbikers. Wij moeten toen op de Buulderbergse Heide gereden hebben. De omgeving en het parcours waren er in ieder geval knap! Tot 37,50 km reden we dan pal op de landsgrens met Nederland om via een smal spoor tussen de struiken uit te komen naast een bizarre draadafsluiting. Dat bleek een monument te zijn, “Den Draad”, een replica van de elektrische draadafsluiting die tijdens de eerste wereldoorlog moest verhinderen dat Belgen naar het neutrale Nederland zouden vluchten. In de streek waar ik werk staat er op de grens tussen Minderhout (Hoogstraten) en Castelré (Baarle-Nassau) recent iets gelijkaardig: een houten wachthuisje op de plek waar daar “Den Draad” stond. Dit alles omwille van de honderdste verjaardag van het uitbreken van de eerste wereldoorlog.

Vanaf deze plek reden we opnieuw België in over vrij brede bospaden, afgewisseld met kleine smalle grassporen en paadjes. Op 43 km troffen we nogmaals een knappe singletrack die tot achter een bedrijf met stapels paletten voerde. Even verderop reden we voorbij de Grafheuvels van Haarterheide. Mij maak je niet wijs dat die heuvels als halve bollen daar al sinds 1400 voor Christus liggen! We zagen nog een late biker passeren toen we aan de laatste en grootste grafheuvel stonden. In de buurt ligt ook een boskerkhof. We kregen nog twee singletracks voor de wielen, de doortocht van een industriezone en twee bospassages waarna enkele asfaltbaantjes ons weer naar af voerden. Omstreeks 13.30 u zat onze rit er op met 51 km op het tellertje, de vier kilometer van de camping naar de start incluis! Volgens onze bescheiden mening stonden de bordjes die de laatste vijf en de laatste drie kilometers aankondigden niet helemaal correct, alhoewel de gps-applicatie in de i-phone van Jari wel de juiste afstand had geregistreerd.

We waren de laatsten om te arriveren maar konden nog gebruik maken van de bikewash en ons wat te drinken kopen. We hadden genoten van de rit en waren ondanks de grijze hemel droog gebleven! Eens weer op de camping Wilgenhof een douche genoten en onze spullen opgeruimd . Toen we in het naastgelegen fietscafé een broodje aten brak de zon door. Donkere wolken deden ons weer naar de tent vluchten maar onze hoop van ze nog voor de bui droog opgevouwen te krijgen konden we al snel vergeten. Alles weer kliedernat door een ferme stortbui! De opruim verliep aldus in stukken en brokken. Ook onderweg huiswaarts kregen we op drie plaatsen een ware zondvloed over ons uitgestort wat het rijden over de snelweg gevaarlijk maakte. De laatste keer was vlak bij Jari en Evy thuis en daar stonden alle straten onder water! Ik heb er zelfs mijn schoenen moeten uitdoen om, wadend door het water, hun fietsen tot aan zijn deur te krijgen, alhoewel mijn schoenen al doorweekt waren van op de zompige camping! Tegen dat ik zelf thuis kwam was het al ruim 21.30 u, maar ik heb toch nog de moed gehad om al mijn natte spullen in de wasmachine te steken en het meeste nog proper te maken en op te ruimen tot een stuk in de nacht! Daarmee eindigde een mooi weekend op de bike in goed gezelschap, terwijl we al plannen in ons hoofd hebben voor nog zo een!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

StrammerMax

(*) Drie punten liggen altijd in één vlak, tenzij ze op dezelfde rechte liggen. Vier punten bepalen niet noodzakelijk één vlak!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!