Toertocht (15-25-37-48 km) van MTB Team De Jachthoorn te Lichtaart op zondag 16-02-2014.

Het leven kan toch zwaar zijn wanneer men nooit eens kan uitslapen!  Niet tijdens de week, want dan moet je werken, en niet tijdens het weekend, want dan kan je biken!  Ik had me nochtans graag nog eens omgedraaid toen de wekkerradio begon te spelen!  De opties waren Kalmthout-Achterbroek en Lichtaart, beide tochten nog nooit gereden.  Althans, zo dacht ik, want toen ik in Lichtaart arriveerde en de plaats van de start zag, wist ik dat ik hier ooit al was komen rijden, vermoedelijk zelfs al meer dan eens.  Het was toch al enkele jaren geleden, meer bepaald in 2011.  Op 27-07-2008 ben ik ook vanaf dezelfde plaats vertrokken, maar dat was een tocht van WTC Lichtaart.  Die dag won Gert Steegmans de slotrit van de Ronde van Frankrijk die dat jaar gewonnen werd door Carlos Sastre!  Bij het naar huis rijden stond in Merksplas een villa in brand (camouflage van een misdaad en moord)!  Dat alles staat vermeld in mijn mountainbikedagboek!  De tocht vanuit Kalmthout-Achterbroek heb ik gereden op 19-02-2012!  De jaren vliegen snel voorbij!

Het was meteen duidelijk dat deze tocht op veel belangstelling kon rekenen, want ik was niet de enige die nog toekwam.  Al op de parkeerweide hoorde ik een bekende stem en kreeg ik Peter uit Bertem te zien en dat moet van eind de zomer geleden zijn!  Hij had een mij onbekende maat bij en binnen zat Marcel op hen te wachten.  Aan en in de kantine stond ook een grote delegatie Bierbikers.  Vlaams-Brabant was in ieder geval al goed vertegenwoordigd in de Kempen.  Me ingeschreven en om 09.45 u was ik op pad.

De tocht ging van start over landelijke betonwegen vanaf de sportvelden met op 1,50 km een kort intermezzo over een veldweg waar in het begin een aantal gigantische plassen stonden.  We dienden de grote baan te kruisen langs dewelke ik Lichtaart bereikt had en de plek aan dat brugje over een waterloop herinnerde ik me vaag van tijdens een eerdere deelname.   Er stonden seingevers om de bikers te laten oversteken.  Aan de overkant reden we het asfaltbaantje Harredonken op naast de waterloop, de Grote Kaliebeek.  Na 3,50 km doorkruisten we een woonwijk met lage witte huizen en reden eventjes doorheen de bebouwde kom een rusthuis voorbij om een asfalt fietspad in een bos te bereiken.  Daar troffen we de splitsing tussen de kidstoer van 15 km en de 25 km enerzijds en de 35-48 km anderzijds op 4,50 km van het vertrek.  Gekozen voor de langste routes.  In het bos dat we in reden trof ik natte bospaden en singletracks met op 7 km de (poging tot) beklimming van een immense zavelberg om een hoger gelegen singletrack te bereiken.  Daarna volgden eerder bredere zandwegen doorheen het bos.

Van 9 tot 10 km kreeg ik zeer natte modderige singletracks voor de wielen met vele bochtjes en bij wijlen grote modderplassen.  De regen van afgelopen vrijdag was hier nog lang niet weggetrokken.  Gisteren in Overpelt lag de ondergrond er ook veel natter bij dan gewoonlijk.  Het was er lastig rijden en uitkijken voor wortels.  Bovendien plakten er enkele snellere jongens aan mijn wiel en er was geen mogelijkheid om plaats te maken om te laten inhalen.  Op 12 km bereikte ik een plaats die Heerle heette en kon ik even op adem komen op verharde weg.  We reden opnieuw het bos in om er een splitsing te treffen tussen de kids-25 km en 35-48 km op 13 km van de start.  “Doorgaan verdomme”, riep een pummel achter mij toen ik vertraagde, terwijl de weg er zeker vijf meter breed was!  Direct na de vorige troffen we op 13,50 km al een volgende splitsing tussen de 35 km en de 48 km ter hoogte van een spoorweg die er doorheen het bos kwam.  Het ging evenwijdig met de spoorweg tot aan de rand van het bos op de grens met Poederlee waar we de overweg namen om aan de overkant het grondgebied van Herentals binnen te rijden via het betonbaantje Hulzen.  15 km om 11.00 u.

Op een plek waar ik diende uit te wijken voor een grote plas op een bospad hoorde ik plots iemand m’n naam roepen.  Het bleek Jos K te zijn.  Korte tijd samen gereden tot aan de plek met de wortelklim die ik herkende van een foto die op het forum was gepost.  17 km.  Na deze kaalgekapte plaats bereikten we knappe singletracks met plezante bultjes in een bos op het parcours van een vaste rode route.  Hier en daar kregen we af te rekenen met een vettige strook.  Een kilometer verder reden we voorbij de rand van een zandvlakte waarop de grote toeristentoren van Herentals staat.  Er volgden knappe singletracks op en in de buurt van het vaste parcours tot aan de wortelafdaling naast het kerkhof van Herentals naar de spoorweg toe.  20,50 km om 11.30 u.  We kruisten het spoor aan de overweg om linksaf even langsheen een drukkere weg te rijden om zo de Lavendelweg in te slaan.  Dit is een straat die naar het bos toe klimt en waarlangs villa’s van rijke mensen staan.  Er stond een knap lapje grond te koop van waar je met je bike zo het achterliggende bos kan in rijden.  Je moet er wel 300.000 euro voor neertellen!  Dat zal voor over 300.000 jaar zijn vrees ik!  Omstreeks 23 km reden we doorheen een knap landschap met dennenbos en een stuk open heide.  Hier volgde een mooi stukje van de toertocht doorheen stroken bos en heide en waarop we ook enkele kuitenbijters te verwerken kregen.

Na de doortocht van deze mooie omgeving bereikte ik de bevoorrading op 26,50 km van het vertrek met sportdrank, fruit, wafels, koeken en chocoladen staafjes waarvan ik me afvroeg waar die verkocht worden.  Het is misschien een zegen voor mijn pens indien ik het niet te weten kom!  Er was nog beweging, maar de grote meute was intussen al gepasseerd.  Het was trouwens al exact middag!  Ook na de stop ging het feestje nog verder met een knappe droge singletrack met leuke bochtjes en zandwegen door dennenbos en heide tot aan de plaats waar de kidstoer zich afzonderde van de 25-35-48 km op 28 km van het vertrek.  Nog 20 km te gaan!  Op 30 km was het even te voet om een grote vlakte met mul zand te kruisen.  Aan de beelden op de sites te zien moet daar een fotograaf gestaan hebben, maar die heeft het niet kunnen opbrengen van op mij te wachten!  Het is een troost van op de foto’s te zien dat ik niet de enige was die er moest wandelen!  We verlieten er de heide om meer gemengd bos met een minder zanderige ondergrond in te rijden.  Even later kregen we een klim in een prachtige holle weg voor de wielen waarvan ik niet wist dat ze in de Kempen bestonden!  In enkele lussen werden we vervolgens een aantal zware hellingen op gestuurd.  Eens daar voorbij splitste de 48 km zich af van de andere routes op 31 km van het vertrek.  De rijders van de langste toer werden er een diepe zandput in gestuurd.  Twee jonge gasten, dertigers schat ik, doken er juichend in, terwijl ik zelf op zoek ging naar een chickenway.  Naar benden was geen probleem geweest, maar als die twee jonge knapen niet rijdend tot boven geraakten was het voor mij zeker niet te doen!

Direct na de zandput kwam er nogmaals een splitsing tussen de 48 km en de rest.  Een bordje meldde dat we een lusje van 4 km op reden over het trainingsparcours van Nijs, Albert en Wellens over de zogenaamde Witte Bergen.  Wat kon ik als pannenkoek komen doen op het parcours van de koningen van het veldrijden?  Wel, eigenlijk ging het me nog niet zo slecht af!  Slechts twee keer voetje aan de grond!  Ik heb er nog al gereden en ik meen er zelfs ooit eens door fotografe Connie op de gevoelige plaat te zijn vastgelegd!  Het betreft een cyclocrossparcours dat uitgezet is met zwarte pijlen.  Enkel open in de winter, van oktober tot februari.  In de zomer worden de paaltjes weggehaald, dixit Zandduivel op het forum.  Het was in ieder geval een knappe en boeiende lus met al die beklimmingen van de zandheuvels waar op 34 km een einde aan kwam op dezelfde plek waar we begonnen waren.  12.50 u.  Zelfs vlak na deze extra lus kregen we nog een plezant en eerder technisch stukje op en af over een mulle singletrack met wortels, bochtige klimmetjes en korte afdalingen.  Voor de kinderen en mindere goden was een “gemakkelijk” alternatief uitgezet.  Het feestje eindige met de oversteek van een grote baan (Herentalsesteenweg?).  35 km.

Het ging de Bekenbaan in richting bos en velden in Lichtaart om zo de holle Weygenberg in te rijden, een stukje onverharde weg waar enkele knappe villa’s in de hoogte gebouwd staan.  Nadien reden we over enkele servitudepaadjes tussen tuinen en achter de tuinen van een aantal nieuwgebouwde woningen die nog niet in gebruik waren.  Na een oversteek kwam er een splitsing tussen de kidstoer en de andere afstanden op een smal paadje tussen struikgewas.  Vanaf hier deden we enkele knappe stukken aan van de vaste routes van Herentals-Kasterlee in het bosrijke Hukkelbergen.  Ik kreeg er af en toe wel af te rekenen met ferm vettige stroken.  In een bos met buitenverblijven reed ik een geel geschilderde koterij uit betonplaten voorbij, ’t Boslicht, een afgelegen kampplaats in Koningsbos te Kasterlee-Goor waar de bevoorrading van de tocht van de Wielertoeristen Kasterlee staat opgesteld.  Al meermaals gereden!  Even later trof ik een splitsing tussen de 25 km en de 35-48 km op zegge 40 km van het vertrek en op het parcours van de vaste route.

Nadat ik vanuit de zandweg de oversteek van een asfaltbaantje in het bos gemaakt had, dook ik een soort parkdomein in over een tapijt van gevallen bladeren tussen imposante bomen.  Daar kregen we enkele stevige klimmetjes voor de wielen.  We vervolgden de rit in de omgeving van het vaste parcours doorheen de bossen om uit te komen op de plek waar een hele strook bos gerooid werd voor de aanleg van een nieuwe tunnel voor de noord-zuidverbinding richting Geel ter ontlasting van het centrum van Kasterlee.  Toen ik hier op 5 oktober vorig jaar bij de hogergenoemde Wielertoeristen Kasterlee kwam biken lagen hier nog immense uitgegraven zandhopen die de werken aan het gezicht onttrokken.  Nu was alles weer dichtgegooid.  De tunnel wordt trouwens volgende week in gebruik genomen, er had onlangs een rampenoefening plaats.  Hij is 500 m lang en is gebouwd om het natuurgebied De Hoge Mouw te vrijwaren.  De vaste route loopt er vlak naast.  Ik ben benieuwd of er binnen afzienbare tijd bomen op de tunnel zullen groeien!

Knappe bospaden en singletracks leidden me doorheen De Hoge Mouw over diverse leuke bultjes op de blauwe vaste route tot zo’n 43 km.  Vanuit de Holle Weg dienden we de drukke Lichtaartsebaan te kruisen.  Een bordje kondigde er de laatste vier kilometers aan.  In het wortelklimmetje aan de overkant staken me nog twee bikers voorbij!  We konden er genieten van knappe singletracks in de bossen in de omgeving van de zandwegen Sint-Lutgardispad, Dressenstraat en Boskabouterpad waarlangs buitenhuisjes staan rond een kampplaats.  Ook tijdens de laatste 2,50 km volgden nog leuke droge singletracks doorheen het bos tot aan de onverharde bosweg Smallebroeken op 45,50 km.  Met de beloofde 48 km op het tellertje arriveerde ik om 14.00 u weer aan de sportvelden als laatste van deze tocht!

De bikewash met de handige zelfgemaakte statieven om uw fiets te plaatsen was nog operationeel en kwam goed van pas om de vuile fiets weer schoon te spuiten.  Nadat ik daar mee klaar was ruimde het meisje wiens foto vaak gebruikt wordt als illustratie bij artikels op mtb-you.be de wasplaats op!  Ik herinner me zelfs dat dit kind is komen rijden op onze eigenste (intussen voorlopig ter ziele gegane) nightride!  Ik meen trouwens daags voordien twee bikers van De Jachthoorn gezien te hebben aan hun bestelwagen toen ik me stond klaar te maken voor de toertocht van de Peltercrossers in Overpelt op zaterdag.  Vorig jaar zijn een aantal leden van m’n eigenste Papegaai Bike Team in Lichtaart komen rijden terwijl ik voor Bergen-op-Zoom had gekozen!  De Jachthoorn vond dat jammer, want hadden ook graag eens een verhaaltje over hun toertocht gelezen, wisten m’n makkers me achteraf te vertellen.  Dat is bij deze dan gebeurd!  In de kantine nog een frisdrank gedronken.  Buiten enkele Reetzweters was er niemand meer, alle bekenden ook naar huis.  Omdat er een groepje wielertoeristen binnen kwam waarvan een moet gedacht hebben dat zijn maten doof waren, roepen dat hij kon, de auto weer opgezocht.  Er stonden er nog vier op de weide.  Enkele jonge snaken die ik daarnet nog buiten aan de kantine had gezien waren met hun auto’s op de weide aan het spelen!  Slippartijtjes maken over het gras!  Ik heb uiteindelijk de wei als laatste verlaten.  Ik was goed moe ’s avonds!  Maar het was de moeite waard geweest na een perfect georganiseerde en afgepijlde toertocht in een bosrijke streek met veel afwisseling en enkele zeer knappe stukken.  Toch wel zwaar door de modderstroken na de regen van vrijdag.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

Toertocht te Lichtaart op 16-02-2014 door Svdragon77

Toertocht te Lichtaart op 16-02-2014 door Philippe Duthoit