|
Toertocht (10-23-33-40-52 km) van de Peltercrossers te Overpelt op zaterdag 15-02-2014.
Ik was nog niet zo lang geleden in Overpelt-Holven gaan rijden bij de Bokkerijders, maar aangezien er in die omgeving danig veel bos is, zien geen twee tochten er daar hetzelfde uit. Dus op zaterdag nog eens naar ginder voor de toertocht van de Peltercrossers. Het weer dreigde anders roet in het eten te zullen strooien na de regen op vrijdag en de aangekondigde storm die gedurende de nacht opstak. Ondanks het feit dat ik eindelijk toch eens op tijd te bed was gegaan, werd ik dan omstreeks 01.30 u gewekt door de opkomende wind en het gerammel van al wat niet vast lag of hing! Het voordeel was wel dat tegen de ochtend alles relatief droog geblazen was. Thuis mijn fiets nog gaan ophalen en omdat Overpelt zo’n 95 km van de voordeur ligt, was ik pas om 13.30 u ingeschreven.
Zoals gebruikelijk ging het het bos naast de voetbalvelden in alwaar drie mannen stonden om de inschrijvingsbewijzen in ontvangst te nemen. De hoop van hier zoals naar gewoonte een droog parcours voorgeschoteld te krijgen werd al snel de kop ingedrukt, want de tracks lagen er nat bij, bedekt met een pel modder. De nog steeds felle wind had immers geen greep op de ondergrond in de bossen om alles te doen drogen. De doortocht van het bos was bij aanvang kort en via het paadje met de wortels bereikten we de woonwijk Holven om na de oversteek van de kalme hoofdweg de veldweg rechtsaf te nemen die tot de Hunneberg leidt. Daar doken we opnieuw de bossen in. Na een bospad diende ik op 4 km een rustige baan (de Gortenstraat?) te kruisen die er dwars door de bossen loopt. Op het bospad stonden hier en daar grote plassen die te omzeilen waren. Op 5 km volgde het bekende korte lusje over een singletrack aan een kruispunt van boswegen om even verderop weer op die bosweg uit te komen en nadien de splitsing te treffen tussen de kidstoer-23 km en 33-40-52 km op 5,50 km van de start. Een kilometer verder kwam de scheiding tussen de routes van 33 km en 40-52 km. We reden toen in de omgeving van Het Hobos en de Groenstraat met in de verte de brug die de Groenstraat maakt over de Noord-Zuidverbinding. 7,50 km.
We doken er het “lichte bos” in, licht omdat de lage dunne dennenbomen en kale loofbomen langs de paadjes veel licht doorlaten. Hier liggen vele paadjes die me voerden tot aan de oude grenssteen in Eksel op 9,75 km van het vertrek. Linksaf en rechtsaf de Diestersebaan in om daar weer rechtsaf het volgende bos te bereiken. Een leuke singletrack voerde me naar het paadje dat bezaaid ligt met grote wortels en langsheen een open plek in het bos leidt. Even verderop trof ik midden in dat bos de splitsing tussen de routes van 40 km en 52 km op 12,75 km van de start. Er stonden twee bikers, ik vermoed dat het Peltercrossers waren, die de omgeving daar in de gaten hielden. Ik herinnerde me de plek uit eerdere deelnames. Na een bospaadje kwam ik uit aan de rand van de bewoonde wereld van Eksel ter hoogte van het witte kapelletje van Vlasmeer aan de Weverstraat. 13,50 km.
We dienden de grote baan over te steken om weer het bos in te rijden over paadjes en tracks. Omstreeks 14 km reed ik voorbij de afsluiting van een voetbalterrein en volgde een iets lastiger track in een zompig bos waar de singletracks en paden te lijden hadden gehad onder boswerkzaamheden. Omstreeks 16 km reed ik er voorbij de voet van een grote hoogspanningspyloon die er midden in het bos staat. In die omgeving kregen we enkele plezante heuvels voor de wielen. Ter hoogte van de gebouwen van de autokeuring in Hechtel-Eksel dienden we de Eindhovensebaan te kruisen naar het bos aan de overkant op 17,50 km van het vertrek. Een knappe singletrack leidde me op en af en met plezante bochtjes doorheen het bos om na deze genietbare kilometers opnieuw dezelfde baan te kruisen. 20,50 km. Niets dan bospaden werden daarna deel. Omstreeks 23 km kreeg ik een tijdje het gezelschap van Nico (Jinba Ittai). Het was lang geleden dat we elkaar nog te zien kregen. Hij had een druk weekend voor de boeg, want zou vanavond nog een nightride rijden met een zevental anderen. De groep bleef slapen bij de op het forum bekende Lowie en zou daags nadien nog een rit rijden van 90 km! Omdat een slak en Speedy Gonzalez geen goede combinatie is, Jinba Ittai is niet gewend van veel voorbijgestoken te worden, hield hij het na een tijd voor bekeken en stoof weg. Ik wou dat ik ook zo snel kon vliegen! Het zal nooit zijn en bovendien was het vandaag mijn dagje niet en kwam ik moeilijk vooruit!
Een bospad en singletracks brachten me tot aan de rand van een open veld in het bos op 25 km van het vertrek. Er volgden niets anders dan boswegen tot aan de oversteek van nogmaals de Eindhovensebaan naar een bultje aan de overkant. Een smal spoor bracht me naar een open veld midden tussen de bossen op 28 km. Intussen was ik al twee plaatsen gepasseerd waar de bevoorradingen van andere tochten in deze streek opgesteld staan. De ondergrond in het bos werd iets meer zanderig en op 30 km bereikte ik zoals te verwachten was de knappe singletrack met bochten en heuveltjes richting de Witte Berg. Aan de voet van deze heuvel stond de bevoorrading opgesteld, maar voor we daarvan konden genieten stuurden de Peltercrossers ons eerst naar boven de helling op en er weer af.
De bevoorrading kwam op 31 km van het vertrek en het was inmiddels 16.00 u geworden. Er stonden nog twee andere bikers. Ondanks het late uur was er nog keuze genoeg uit fruit, kleine koffiewafeltjes, wafels en frangipanegebakjes. De Peltercrossers, twee voor de bevoorrading en één in fietstenue, die nog aanwezig waren vermoedden dat ik stilaan de laatste zou zijn en dat zal wel zo geweest zijn ook. Ze konden zo stilaan beginnen met het opruimen van de spandoeken en de rest van het materiaal. Zoals te verwachten was werden we na de stop naar de achterkant van de Witte Berg gevoerd waar nog een tweede heuvel is die we op werden gejaagd. Om langs de kant met losse zavel weer naar beneden te rijden, opnieuw naar boven op de eerste bult, naar beneden door zavel en kort weer naar boven. Daarna doken we de naastliggende bossen in. Elke zichzelf respecterende tocht in deze streek doet deze Witte Berg aan.
In de bossen rondom liggen ontelbare paden verscholen. We reden eventjes op een pad waar het parcours zichzelf kruiste, de weg in twee verdeeld door een lint. Ik bereikte een donker dennenbos op 35 km en werd er in de richting van de Ford testbaan gestuurd. Daar staken me toch nog twee bikers voorbij! Niets dan bospaden werden mijn deel. Omstreeks 37 km bereikte ik na een zanderig pad de eerder technische singletrack met korte klimmetjes en afdalingen, gecombineerd met korte bochtjes rond boomstammen. Die combinatie is niet zo m’n ding. De ene keer rijdt het er al vlotter dan de andere. Omdat ik al de hele rit vorm miste, ging het hier deze keer niet zo goed! Ik ben er nog even aan de kant gegaan om een meer begenadigd biker te laten passeren en hij was meteen de laatste die ik vandaag te zien kreeg. We reden later in de buurt van de testbaan en op het smalle paadje op de grens tussen bos en veld voorbij de metalen uitkijktoren, het is te zeggen een metalen ladder met zitje om reeën te observeren. Een pad doorheen een strook bos bracht me van in de buurt van de omheining van de testbaan naar de zandgroeve van Lommelzand. Daar trof ik een splitsing tussen de 23 km en de 33-40-52 km op 38 km van het vertrek. 17.00 u intussen!
Op de plek waar de singletrack in een bochtje raakt aan de asfaltbaan door Lommelzand werd mijn aandacht getrokken door iets dat lag te blinken in het mos. Ik was er al bijna voorbij toen mijn hersencel me meldde dat het wel eens een gsm zou kunnen zijn! Gestopt, afgestapt en opgeraapt! Het was inderdaad een gsm en vermits hij nog aangeschakeld was kon hij daar niet lang gelegen hebben! Vermoedelijk uit het achterzakje van een biker gevallen! Wegens het late uur niet onmiddellijk verdere aandacht daaraan besteed en het toestelletje veilig opgeborgen in mijn rugzakje. De vindplaats was op 40 km van het vertrek. Een kilometer verder reed ik voorbij de eenzame manege en villa die enkele jaren geleden langsheen een zandweg naar Kattenbos gebouwd werd. Als je daar links afslaat kom je vrij snel aan het voetbalveld van Lommel-Kattenbos van waaruit ook toertochten vertrekken. Onlangs deze van MTB Kattenbos nog gereden op 25 januari. Er wandelde nog een man met zijn hond. Het ging rechtsaf een veldweg op die me tot aan het lange grasspoor bracht dat er evenwijdig loopt met de spoorlijn. Er passeerde een trein. Ter hoogte van de overweg aan een kruispunt van zandwegen ging het eventjes het betonnen fietspad op.
In de verte zag ik voor me bikers stoppen! Ik vreesde al dat de pijlen werden opgehaald, maar dat bleek niet zo. Het waren drie mannen die op zoek waren naar een verloren jongen. Of ik geen kerel van dertien jaar had zien rijden! Neen dus! Achteraf gehoord dat deze jongen zonder opletten een biker had gevolgd die de richting van de 40 km was uitgegaan. Hij moet afgepeigerd zijn toegekomen na één van zijn eerste toertochten! De mannen succes gewenst met hun zoektocht en weer het bos in gedoken. Ik reed weer eventjes naast de achter de dennen verscholen spoorweg en een trein stak me voorbij. Omstreeks 43 km zag ik tussen de bomen door het kruispunt van de ringweg tussen Overpelt en Lommel en de baan Eindhoven-Hasselt. Ik was dus niet ver meer van Holven, maar nog niet aan de aankomst! Want in deze bossen liggen oneindig veel paadjes waarvan door de lokale clubs dankbaar gebruik gemaakt wordt. Ik mocht anders wel voortmaken, want het begon donker te worden! Rijden bij valavond heeft ook zo z’n voordelen, want op een boswegeltje kruisten plots twee reetjes mijn pad!
Ik diende nogmaals de grote baan Eindhoven-Hasselt te kruisen en aan de overkant trof ik een bordje dat de laatste vijf kilometer aankondigde. Er stonden toen omzeggens 47 km op het tellertje. De Peltercrossers wilden me niet laten gaan, want gedurende deze laatste kilometers kregen we alle hoeken en kanten van de bossen rond Holven te zien! Singletracks en bospaden wisselden elkaar af en geregeld kwam ik eventjes uit op de zandweg die langs de randen van dit bos loopt met (vermoedelijk) de baan van Mol naar Lommel heel in de verte. Het werd hoe langer hoe meer donker en zelfs in het bos naast de voetbalvelden en de woonwijk werden we nog alle kanten en alle mogelijke paadjes op gestuurd. Ik was moe en er mocht nu wel zo stilaan een einde aan de rit komen! Bovendien lagen de singletracks er hier vrij modderig bij, met op sommige plaatsen echte blubberstroken zodat de fun er voor mij zo stilaan af was. De laatste vijf kilometer leken wel eindeloos te blijven duren! Na 52,75 km was ik om 18.00 u weer bij af. Ik had er verdomd lang over gedaan vandaag!
Ondanks het late uur was de bikewash nog operationeel en heb ik er samen met twee anderen nog gebruik van kunnen maken. Daarna werd de zaak wel opgeruimd. Aan de auto m’n fiets nog drooggemaakt met een vod opdat hij bruikbaar zou zijn voor de rit van morgen zodat ik dat thuis niet meer hoefde te doen. De wind stond nog bijzonder hard zodat m’n fiets bijna omver werd geblazen. Terwijl ik met dat werkje bezig was kwamen de twee mannen van aan de bevoorrading vaststellen dat ik toch de eindmeet had weten te bereiken. Er lag zelfs nog de gratis curryworst op mij te wachten, maar ik wou liever eerst een douche nemen alvorens die zouden proper gemaakt worden. Het water was er goed heet en zo konden bike en man proper weer naar huis. Content dat bikewash en douches nog beschikbaar waren! Mijn fiets naast de auto gelegd en mij in de auto ontfermd over de gevonden gsm waar ik gelukkig aan terugdacht. Terwijl ik daarmee bezig was kwamen er twee mannen op wandel voorbij die zich afvroegen of die fiets bij mij hoorde, dan wel daar was neergegooid! Ik zag hen staan twijfelen, maar ze durfden niet dichterbij komen!
Tussen de contactpersonen in de gsm gezocht naar eventuele nummers onder namen zoals “ik” of “mama” of “papa” teneinde de eigenaar op te sporen! Bingo! Toen ik de nummers van “thuis” en “ma” had genoteerd voor het geval de telefoon mocht uitvallen, begon het toestel te rinkelen met het nummer van “thuis”! Toch raar als je dan opneemt! De gsm bleek verloren te zijn bij een schuif- en valpartij van een man uit Bocholt! Hij was blij dat het toestel gevonden was. Vooral voor de er in opgeslagen nummers! Afgesproken dat ik het in de parochiezaal Holheide zou afgeven. Er waren toch nog Peltercrossers aanwezig waar ik het toestel bij kon achterlaten. Eén van de leden uit Kaulille zou het terugbezorgen. Ik kreeg zelfs nog de curryworst en een cola aangeboden en ben nog een half uurtje bij die gemoedelijke mannen gaan zitten voor een babbel. De gsm raakte al snel weer terecht want een kennis van de man in kwestie kwam hem al ophalen. Ik heb onderweg in het begin trouwens ook nog een verloren binnenband opgeraapt, netjes bijeengehouden door een elastiek. Een smal exemplaar, vermoedelijk voor een cyclocrossfiets. Het was 19.30 u toen ik Holven verliet voor de 95 km richting Antwerpen. Zo laat ben ik nog nooit van een toertocht vertrokken! Via Postel huiswaarts en onderweg de Paseo in Mol-Rauw nog bezocht voor een hapje. Proper gewassen en met een vol buikje kon ik naar huis. Zoals alle voorgaande edities was de toertocht van de Peltercrossers weer prima georganiseerd en konden we genieten van een parcours dat omzeggens volledig door de bossen liep. Weer laat te bed en vroeg weer op voor de tocht op zondag in Lichtaart, het tweede pareltje van dit weekend!
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n website mtbwijzer.be!
|
