Toertocht (15-27-40 km) van de school Berkenbeek te Wuustwezel op zondag 09-02-2014.

Het was een moeilijke keuze voor deze zondag vermits er op diverse plaatsen toertochten werden georganiseerd die de moeite waard waren.  Anderzijds waren de weersomstandigheden met regen en veel wind niet van aard om met plezier buiten te komen!  Omdat ik al ettelijke jaren voor de toertocht in Bergen-op-Zoom had gekozen en ik daar helaas altijd te laat arriveer op de splitsing voor de marathon van 90 km (als ik dat nog aan zou kunnen), vermits deze op een bepaald uur sluit, heeft deze keer het goede doel de overhand gehaald.  Want door de deelname aan deze toertocht vanuit Wuustwezel steunt men samen met de sponsors de school voor buitengewoon onderwijs Berkenbeek.  Een toertocht door een school is eens wat anders dan de gebruikelijke tombola’s of eetfestijnen om zaad in het bakje te brengen.  De ochtendstond had een weinig goud in de mond tegen een blauwe achtergrond, maar eens goed en wel op weg naar Wuustwezel kleurde de hemel donkergrijs en begon het te regenen.  Er woei bovendien een stevige wind die het koudegevoel nog versterkte.  Ik had compassie met de medewerkers die in weer en wind de parkeerplekken toewezen!  Het afladen van de fiets gebeurde in regen en wind.  De bike van de Nederlander die naast me geparkeerd stond woei tot twee maal toe tegen de vlakte!  Me ingeschreven in de sporthal van de school, m’n kaartje voor de tombola met als hoofdprijs een mountainbike in de doos gedeponeerd en om 9.15 u was ik op pad.

Zoals de vorige edities ging het over het schoolterrein en langsheen een nieuwbouw het achterliggende bos in.  De singletrack die zich daar tussen de stammen van dennenbomen slingert was blijkbaar onder handen genomen.  Er waren wat zandhoopjes aangelegd en kombochtjes getrokken.  Na het verlaten van dit dennenbosje doken we het natuurgebied Wolfsheuvel in waar we vergast werden op, rekening houdend met de weersomstandigheden, vrij droge bospaden.  We kregen er wel af te rekenen met felle wind.  Na 3 km verlieten we de strook bos waarna een veldweg ons tot de oversteek van de Kalmthoutsesteenweg voerde, beveiligd door seingevers.  Het ging het beton van het landelijke Ettingen op en na een afslag links op een asfaltbaantje trof ik na 5 km de splitsing tussen de 15-27 km en 45 km die er na afloop 40 km bleken te zijn.  Er reden er velen rechtdoor over het asfalt voor de kleine toer.  “Te slecht weer”, hoorde ik een aantal keren als reden.  Slechts twee andere gegadigden sloegen mee af voor de langste rit.  Voor de grote toer ging het rechtsaf de veldweg Slangenrit in.  Ik ben tijdens de rit nochtans geen slangen tegengekomen, tenzij aan de bikewash.  Het was er beuken tegen de wind in.  Omstreeks 6 km reed ik door een bosrijker gebied met bewoning en buitenverblijven.

De oversteek van een klein asfaltbaantje werd er bewaakt door een dame die er eenzaam weer en wind trotseerde terwijl ik er moederziel alleen rondreed.  Even verderop dook ik na op 4,75 km het domeinbos Noordheuvel in en kreeg er dan toch even het gezelschap van twee duo’s.  Eens dit bos met wandelvoorzieningen voorbij bereed ik landelijke wegen met bewoning in de buurt van de Staekboomseweg tot 9 km.  Toen ik daar even aan de kant ging staan op de kruising met Bleken kwamen er toch nog groepjes bikers voorbij.  Winderige veldwegen voerden me naar de Blekenheideweg en via de Deureindsedijk bereikten we na 12 km de Bredabaan nabij Gooreind-Wuustwezel.  De biker die me daarnet had aangesproken nadat hij gemorken had dat ik op zoek was naar aanwijzingen “voor in het verslag” verdween rechtsaf in de verte.  Na een uur rijden was ik nog niet ver opgeschoten!  Rechtsaf de Bredabaan op richting Gooreind.  Ik herinner me nog goed de editie van vorig jaar toen het zeer lokaal in deze streek gesneeuwd had en de wagens zeer rustig over deze weg reden.  Even verderop diende ik de Bredabaan te kruisen en ging het de Huikvenweg in.  Ook hier waren twee seingevers present.

Het asfaltbaantje ging over in een onverhard pad tussen de bomen en leidde ons naar het parkbos dat vroeger deel uitmaakte van het domein van het klooster van de zusters Franciscanessen.  Het nog vrij modern ogende klooster is, op de ontwijde kerk na, recent volledig met de grond gelijk gemaakt en heeft plaats gemaakt voor moderne nieuwbouw.  Daarin is het woon- en zorgcentrum Amate ondergebracht.  Ook het centrum voor palliatieve zorgen Coda Hospice huist in voormalige kloostergebouwen, maar dat was al jaren voor de afbraak het geval.  De kerk wordt ook verbouwd en daarin zou een horecazaak onderdak vinden.  Het park werd aangekocht door de Stichting Kempens Landschap, aldus de opschriften op enkele nieuwe zitbanken.  Vanaf 14 km konden we rijden over de paadjes in het kloosterbos waar enkele verloren gelopen beeldhouwwerken herinneren aan het religieuze verleden van dit oord.  Op de parking voor de nieuwbouw aan de Bredabaan stond een “kleine bevoorrading” opgesteld, enkel voor de rijders van de grote afstand.  14,50 km.  De mensen hier hadden gelukkig de beschikking over een zwerfwagen voor wat beschutting en al het lekkers stond uitgestald op een tafel onder een tentzeil.  Er was keuze uit wafels en granenkoeken en men kon er een bekertje sportdrank drinken.  Op sommige tochten biedt de bevoorrading nog niet wat hier te knabbelen viel!  Vorig jaar was ze even verderop opgesteld voor een half ingestort gebouw waar de mensen toen in weer en wind stonden.

Om 10.30 u het kloosterbos weer in om een goed zicht te krijgen op de nieuwgebouwde vleugels met de oude kerk als verbinding tussen beide.  Even later reed ik voorbij het kerkhof van de zusters.  Zij die hier leefden en stierven rusten in twee cirkels omheen een centraal kruisbeeld.  De plek blijft bewaard als herinnering aan het verleden.  De laatste zusters verlieten Gooreind eind juni 2010.  Op een tijdlijn wordt de geschiedenis van de plaats duidelijk gemaakt.  15,75 km.  We kregen nog paadjes in het kloosterbos voor de wielen tot ik op 17 km toekwam op de Gooreindbaan ter hoogte van een oud huis in verbouwing.  Veel meer dan een buitenmuur was er van de oorspronkelijke woning niet te bekennen.  “Baan” was trouwens een te dure naam voor deze assenweg die naar een toegang tot het militair domein, gelegen tussen Wuustwezel en Brecht, leidde.  Veel militaire activiteiten vinden er niet meer plaats.

Tot 20,50 km voerde de tocht me recht op recht langsheen de rand van het militair domein en voorbij enkele vennen over een harde ondergrond, bedekt met een dun vettig laagje modder.  Ter hoogte van het grootste ven ging het linksaf voor een lusje doorheen het Uilenbos, een strook bos die tussen het centrum van Wuustwezel en het militair schietveld gelegen is.  Daar doorheen lopen enkele leuke tracks met wat bulten, putten en wortels, toch goed voor bijna 2 km!  We reden weer in de richting van het ven waar een eerder technische track vlak naast het water over een richel loopt met enkele hoogteverschillen en wortels.  Eens de track achter de rug hielp een seingever ons de Kampweg te kruisen, dit is de baan die Wuustwezel met Brecht verbindt en voor een groot gedeelte langsheen het militair oefenterrein loopt.  De onverharde Schietveldweg voerde me naar het Natuurgebied Het Marum waar we een korte singletrack tussen de dennenbomen voor de wielen kregen.  22,50 km om 11.15 u.

Omstreeks 24 km reden we door een meer bewoonde wereld, door een wijk met allemaal eendere witte huizen en enkele servitudes.  We kregen ook een vettige slijkstrook na de oversteek van een of andere brede beek via een bruggetje.  Van 25 tot 26 km reden we over een lange dreef langsheen een soort parkdomein met een grote vijver (Akkerstraat?) om dan linksaf een singletrack op te rijden, recht op recht langsheen een soort gracht.  Zo bereikten we weer de bewoonde wereld ter hoogte van Het Blok en Achter d’Hoven.  Na de oversteek van de Bredabaan in het volle centrum van Wuustwezel bereikten we via de Hagelkruisakker de bevoorrading in het chirolokaal op 28,50 km van het vertrek.  11.45 u.  Ook hier konden de mensen nu binnen in het lokaal staan.  De vorige jaren stonden ze met alles buiten in de kou.  Het aanbod was meer dan ruim met bananen, allerlei koeken, lekker cupcakes, soep en sportdrank.  Er waren nog enkele andere bikers maar ik vermoed dat ik bij de laatsten zal geweest zijn om er te passeren.  Een tiental minuten blijven verpozen en genoten van het aanbod.  Bij een van de medewerkers eens geïnformeerd naar het aantal deelnemers en dat bleken er zo’n 600 te zijn.  Toch nog een redelijk aantal, gezien het slechte weer en de concurrentie van de tochten in Lille en Bergen-op-Zoom.

Na de stop werden we weer naar een meer landelijke omgeving gestuurd.  Bij de eerste kruising na de stop stond dezelfde dame als vorig jaar eenzaam in de wind.  Aan de eerstvolgende kruising ging het linksaf de Molenstraat in om zo het bos ter hoogte van Molenheide te bereiken omstreeks 30 km.  Daar werden we een singletrack doorheen een bosje op gestuurd.  Aan de toestand van de ondergrond te zien zou ik bijna durven beweren dat deze track er speciaal voor deze tocht was aangelegd.  Hij was niet aangereden en ligt er dus vermoedelijk nog niet erg lang.  De vele korte bochtjes waren wel niet zo mijn ding!  Even later werden we een heuvelkam op gestuurd over een spoor dat rond een diepte in het speelbos loopt.  In de verte kon ik de speeltuin waar we over zouden gestuurd worden al zien liggen!

Die speeltuin was meer bepaald het crossparcours met de vele zandheuvels die er werden aangelegd met centraal op het terrein een singletrack door een stuk dennenbos dat als een eiland midden op dit open terrein ligt.  Van 32 tot 34 km konden we ons hart ophalen op de zanderige paadjes, de zandheuvels en de track doorheen het bos.  Alles lag er vrij droog bij.  Vorig jaar was het hier in de smeltende sneeuw een stuk lastiger!  12.20 u.  Ik kreeg er het gezelschap van nog enkele andere rijders die er aan hun tocht bezig waren.  Via de bosrijke Koekoeksdreef verlieten we het speelterrein en op het kruispunt met Molenheide trof ik een tweede splitsing tussen de ritten van 27 km en van 45 km op 34,50 km van het vertrek.  Voor de langste toer ging het rechtsaf over Molenheide, linksaf en weer linksaf naar de Mastendreef, een zeer lange onverharde weg die op de rand tussen velden en een bos met een privaat jachtgebied loopt, goed voor bijna 2 km.  Ter hoogte van de eerder bizarre kapel van Sterbos-Wuustwezel bereikten we van tussen hoge rododendrons even de bewoonde wereld en werden we door een seingeefster de Nieuwmoersesteenweg over geholpen om dan de Peerdsvenweg in te slaan.  36,50 km.  Die leidde me tot aan een volgende grote baan, de Kalmthoutsesteenweg, die Wuustwezel met Kalmthout verbindt.

Daar ging het kort over het fietspad om een volgende strook kaal loofbos te bereiken.  Daarin ligt een singletrack met vele bochtjes en enkele bultjes waar het niet zo eenvoudig rijden is tussen de vele dunne twijgen die vlak naast het pad opgeschoten zijn.  Ik kreeg er toch nog een andere biker te zien, één van de laatsten vandaag.  Vanuit het bos ging het over het terrein van boomkwekerij Wouters om opnieuw de Nieuwmoersesteenweg over te steken waar de laatste seingeefster zo stilaan een punt kon zetten achter haar taak.  Van daar ging het een lange dreef in die min of meer evenwijdig loopt met de grote baan.  Ze ligt er alles behalve effen bij en op de zijkanten hebben zich in de loop der tijden sporen gevormd.  Ze was beter te berijden dan tijdens eerdere edities, want ik herinner me nog dat er toen grotere plassen stonden en dat de ondergrond er veel modderiger bij lag.  Via de verharde Eglantierdreef bereikte ik om klokslag 13.00 u weer de school Berkenbeek na 41 km, iets minder dus dan de beloofde 45 km.

De goed uitgeruste bikewash met gewone slangen onder voldoende druk was nog operationeel en er waren nog mannen in de weer met het schoonspuiten van hun fiets.  Terwijl ik met dat werkje bezig was kwam Jari nog toe.  Dus toch nog een bekende ontmoet vandaag.  Nadat zijn fiets proper was zijn we binnen nog een glas gaan drinken.  Het laatste bordje langs de kant van de weg kondigde immers Leffe van ’t vat aan!  De mountainbike was al door iemand anders gewonnen en ook de andere fietsspulletjes zoals pompjes, verlichting en truitjes van fietshandel Oostvogels uit Wuustwezel droegen helaas niet het kaartje met onze naam!  Jonge gasten zijn samen met de computer en de gsm in de wieg gelegd en met behulp van een applicatie legt Jari de gereden ritten vast op Google Maps.  Zo kan je bijna tot in detail zien waar je overal gereden hebt.  Als je het “mannetje” naar bepaalde punten toe sleept, dan kan je met Google Streetview ook de omgeving zien.  Natuurlijk maar daar waar een auto kan komen.  Voor een volledige versie zullen we moeten wachten op Google Singletrackview.  Allicht komt dat er ooit!  De tijden zijn wel erg veranderd!  Ik heb als kind de tijd nog gekend dat er geen centrale verwarming was in huis, enkel een kolenkachel.  Ik heb in mijn ganse schooltijd nooit een rekentoestel in mijn handen gehad!  Je kan de rit op Google Maps bekijken via de link onderaan dit verhaaltje.

De bikers van Achter d’Hei uit Kalmthout-Achterbroek die voor de afpijling van de tocht zorgden kwamen met een grote delegatie toe na het opruimen van de pijlen.  In Wuustwezel kan je geen top-parcours uit de hoge hoed toveren en is men voor een stuk aangewezen op veldwegen.  Toch bleef het aandeel asfalt in deze tocht zeer beperkt en werden een aantal leuke plekken opgezocht, zoals een aantal stroken bos met singletracks, het kloosterbos in Gooreind, het crossparcours en het militair domein.  Alles goed te rijden en relatief droog gezien de natte weersomstandigheden van de afgelopen tijd.  De organisatie verliep vlekkeloos en er waren zo te zien aan de aankomst heel wat mensen bij betrokken.  Vooral de seingevers en alle anderen die buiten een vaak eenzame taak hadden, verdienen een woord van dank om de koude en de forse wind te trotseren.  Hopelijk heeft het wat opgeleverd om er iets leuk mee te doen voor de kinderen van Berkenbeek.

Het was toch maar bitter koud toen ik na in de warme zaal gezeten te hebben mijn fiets weer stond op te laden en hem nadien thuis nog een extra sopje gaf om weer klaar te zijn voor de volgende rit.  Na een hete douche kon ik me in een warme zetel nestelen en dat deed deugd.

Om te zien waar u gereden hebt: klik hier (met dank aan Jari K.)

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!