Marveldtocht (35-55 km) van RTC Groenlo te Groenlo op maandag 30-12-2013.

Offshore, een bikemaat, was blijkbaar op de zalige gedachte gekomen om het jaareinde af te sluiten met een fietsdriedaagse.  Na de toertocht in het Belgische Westmalle reden we daarom in de vooravond naar het 233 km verder gelegen Nijverdal (Hellendoorn, provincie Overijssel) waar hij voor ons een onderkomen had gevonden in De Wilgenwaerd.  Dat is een soort sporthotel in een grote houten hut, waar men terecht kan voor uitdagende uitjes, feesten, zakelijke arrangementen en sport- en trainingskampen op een unieke locatie!  De hut ligt op de oever van de rivier de Regge.  Ondanks het feit dat er slechts op het laatste nippertje gereserveerd was, werden we er omstreeks halfzeven zonder problemen ontvangen.  De enige werkneemster die er op dat ogenblik in de weer was heeft zelfs de frietketel nog aangezet om er voor ons frieten en een frikandel te bakken.  Misschien niet direct voer voor een sportman, als we dat al zouden zijn, maar het heeft ons wel gesmaakt.  Spullen in de kamer gezet en fiets in de schuur.  Het toeval wou dat de eerste damesploeg van de Belgische voetbalclub Lierse daar logeerde op stage!  Verder hadden we nog het gezelschap van een groep van een zevental Nederlandse bikers die omzeggens hetzelfde programma in gedachten hadden als wij: op maandagochtend de Marveldtoertocht in Groenlo, op maandagavond de Wilgenwaerd Nightbike Experience en wij voegden daar op dinsdag 31 december nog de oudejaarsveldfietstocht vanuit Hattemerbroek aan toe.  Omdat het vat Bok leeg was, dronken we als slaapmutsje nog een Grimbergen.  Zo ver gereden om dan Belgisch bier onder de neus gezet te krijgen!  Enfin, dit merk is op één of andere wijze eigendom van Heineken en wordt voor de Belgische markt niet in Grimbergen, doch door Alken-Maes in Alken gebrouwd.  De dames van Lierse hadden onze deurklink gebruikt als ophangpunt voor hun wasdraad en in het kamertje naast het onze sliepen twee van de zeven Nederlanders.  De kamertjes waren wat krap voor onze twee logge lijven, maar waren netjes in orde.  Wij vroegen ons wel af of de foto aan de muur een was van de Sallandse Heuvelrug waarvan Nijverdal deel uitmaakt!  Als dat zo was, dan zouden wij morgenavond afzien!

Op maandagochtend had een andere medewerkerster van De Wilgenwaerd voor het ontbijt gezorgd en dat was weer allemaal netjes in orde met voldoende brood, beleg, koffie en thee.  Even over 8.30 u konden we vertrekken naar het 66 km verder en een uur rijden gelegen Groenlo in de regio Achterhoek (provincie Gelderland).  De inschrijving was aan de ingang van het Recreatiedomein Marveld en in tegenstelling tot de toertochten in de Belgisch-Nederlandse grensstreek kon ik hier wel gebruik maken van de scan-and-go.  Op 10 km van de Nederlandse grens wonend ben ik namelijk sympathiserend lid van de Mellowbikers uit Bergen-op-Zoom en aldus houder van een lidkaart van de NTFU!  Mijn fietsmakker moest verder lopen en langer aanschuiven!  Ondanks het feit dat de inschrijvingen om 10.00 u sloten, kwamen daar nog heel wat starters toe!  Om 10.00 u zaten wij op de fiets en konden we van start gaan voor een toertocht in een ons volstrekt onbekende regio!

Het ging het dorp uit en op 2,50 km bereikten we een grasspoor dat zich naast een waterloop doorheen het landschap slingerde.  Het moet hier trouwens een waterrijk gebied zijn, want we troffen zowel binnen als buiten het dorp diverse waterpartijen, vijvers, beken en waterloopjes aan.  We kregen ook enkele zompige stroken voor de wielen waar het eventjes baggeren was.  Offshore had op de kaart gezien dat het grondplan van Groenlo een stervorm heeft.  Dit moet dus een vestingstadje geweest zijn.  Kanonnen die hier en daar als versiering waren neergepoot in parken en plantsoenen waren daar de getuigen van.  Tot 5,50 km voerde de Marveldtocht ons naast een waterloop, vermoedelijk de Groenlosche Slinge.  Er waren nog heel wat groepen bikers onderweg.  Op 8 km voerde een singletrack ons over een lus doorheen een lokaal bos en na 10 km troffen we de splitsing tussen de routes van 35 km en van 55 km.  Gekozen voor de langste afstand.  We doken er opnieuw het bos in en kregen een aantal mooie singletracks die ons onder anderen voorbij een omheind crossparcours en een witte uitzichttoren leidden.  Rond 13 km kregen we een extra knap stukje bos voor de wielen en konden we genieten van een paadje met enkele uit de kluiten gewassen bulten.  In een bos ter hoogte van een tunneltje voor landbouwverkeer had een pijl meer niet misstaan, want was het even onduidelijk hoe het nu verder moest.  Goed dat we de moeite gedaan hadden om eerst even goed rond te kijken, anders hadden we een knap stukje van de route gemist!  We genoten er nog even het gezelschap van een andere biker die in zijn eentje onderweg was en ook even reed te zoeken.  Uiteindelijk arriveerden we opnieuw aan het tunneltje wat we in dienden te rijden, gevolgd door nog een tweede.  13,50 km omstreeks 10.50 u.

Tot 16 km konden we genieten van mooie singletracks die ons doorheen de bossen voerden.  Van dan tot ongeveer 20 km ruimden de tracks plaats voor veldwegen.  Bij momenten reden we zelfs gewoon over het erf van de boerderijen.  Op 20 km van de start kruisten we een grote baan om onze tocht verder te zetten over veldwegen in een landelijke omgeving met zo goed als geen verkeer en met weinig bewoning.  Een vrij lange veldweg met een beenharde ondergrond leidde ons tot aan een grote weg.  25 km om 11.30 u.  Aan de overkant van de weg doken we een bos in en bracht het wegeltje ons tot aan de rand van het Zwillbrocker Venn.  Het Zwillbrocker Venn is een natuurgebied in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, vlak over de Nederlandse grens bij Eibergen en Groenlo.  Het ligt in het Münsterland, nabij de buurtschap Zwillbrock in de gemeente Vreden, ten noorden van Meddo en grenst aan de Nederlandse gemeenten Berkelland en Winterswijk.  Het natuurgebied beslaat ongeveer 157 ha in oppervlakte.  Het natuurgebied omvat zowel bos als moerasgebied.  In het natuurgebied broeden meer dan honderd verschillende vogelsoorten.  Het Zwillbrocker Venn herbergt de grootste kokmeeuwenkolonie van Duitsland, met circa 16.000 getelde dieren.  Het is tevens de wereldwijd meest noordelijk gelegen broedplaats voor een kolonie van ongeveer veertig flamingo's.  Waar de kokmeeuwen het gehele jaar in het gebied aanwezig blijven, trekken de flamingo's in de winter naar de wateren in het zuidwesten van Nederland.  Vanwege deze unieke broedvogels staat het gebied onder vogelbescherming.  Klik hier voor een mooi filmpje van het Zwillbrocker Venn door Ton Kraayenvanger (anno 2009).

Zwillbrock (Nederlands: Zwilbroek) is een buurtschap in de Duitse gemeente Vreden in het Münsterland, gelegen in het Kreis Borken in de deelstaat Noordrijn-Westfalen.  Zwillbrock ligt enkele kilometers ten oosten van Groenlo, aan de Nederlands-Duitse grens. Een gedeelte van de buurtschap ligt op Nederlands grondgebied in de gemeente Berkelland.  Zwillbrock is bekend vanwege het Zwillbrocker Venn en de barokke parochiekerk Sankt Franziskus.  We reden korte tijd langsheen de rand van het natuurgebied en bereikten de pauzeplaats in Kneipe Ludwig Reijrink in Zwillbrock op 27,50 km van het vertrek en exact op het middaguur.  Om het schuurtje naast het café te bereiken dienden we eerst met de fiets dwars door het gelagzaaltje heen te rijden!  We kregen zelfs applaus van de stamgasten.  In de schuur was er voor de deelnemers soep en andere versterkende middelen.  Alhoewel wij daar omwille van de late start niets meer van gezien hebben, buiten een bekertje drinken.  In het schuurtje zorgden twee muzikanten voor wat Duitse hoempapa!  Toen ik mijn drankje stond uit te lurken kreeg ik het gezelschap van een bizar man, een inboorling die vermoedelijk al enigszins boven zijn theewater was!  Ik verstond geen woord van wat hij zei!  Allicht sprak hij de streektaal, een soort verbasterd Duits.  Het kwam er op neer dat hij me kost wat kost wilde overtuigen om het plaatselijke godendrankje eens uit te proberen.  Dat bleek Ossenkamper te zijn, een bitterzoete kruidenlikeur, vergelijkbaar met Jägermeister, maar dan beter volgens de man!  Om van de opdringerige man verlost te raken ben ik dan via het achterhuis maar even mee naar de toog gestapt en heb daar twee borreltjes van die Ossenkamper gekocht, zodat mijn maat en ik konden proeven.  Het werd helemaal te gek toen de man mij naar de plaatselijke winkel mee wilde nemen voor de aankoop van een fles!  Zelfs mijn argument dat ik zo’n fles moeilijk kon meevoeren werd van de tafel geveegd!  Hij inspecteerde zelfs mijn rugzakje om te zien of de fles er niet in zou passen!  Enfin, je hoeft duidelijk geen marketingstudies voleindigd te hebben om te streekproducten aan de man proberen te brengen!  Gelukkig heb ik de opdringerige Duitse Nederlander of Nederlandse Duitser van me af kunnen schudden!  Intussen was de moeder met kinderen die we kort voor het bereiken van Zwillbrock hadden ingehaald weer vertrokken en waren we de allerlaatste deelnemers.  De dranghekkens aan het café werden door enkele medewerkers van de organisatie al opgeruimd.

We verlieten Zwillbrock via de Kloppendiek, een weggetje met aan weerszijden eeuwenoude eiken.  Vermoedelijk de oude processieweg van de katholieken die vanuit Groenlo en Eibergen liepen naar de Sankt Franziskus, aangezien het weggetje tot aan de Nederlandse grens loopt.  Kort na de pauze kwam er weer een splitsing tussen de routes van 35 km en van 55 km.  Heel wat veldwegen en grassporen werden van hier ons deel.  Omstreeks 35 km kregen we af te rekenen met een zeer modderige passage.  Van daar af reden we op het jaagpad langsheen de waterloop de Berkel over een graspaadje tot aan een stuw op 36,50 km.  Daar dienden we de Berkel te kruisen op de plaats waar eertijds de burcht Borg Mervelt  moet hebben gestaan.  12.40 u.  Volgde de doortocht van de gemeenten Rekken en Eibergen om via een grasspoor na 39 km weer uit te komen op het jaagpad naast de Berkel ter hoogte van de stuw.  Vanaf deze plek kregen we een afwisselende mengeling van grassporen naast waterlopen, veldwegen en verharde paden.  In de open vlakten moesten we vaak optornen tegen hevige wind in.

Op 45 km werden we staande gehouden door een biker van de organiserende vereniging.  Op die plek begon een lus doorheen een lokaal bos, maar collega’s van de man waren daar al begonnen met het opruimen van de pijlen.  We zouden er niet zo veel aan missen, beweerde de man, want de ondergrond lag er daar zeer slecht, lees nat en modderig, bij.  We dienden gewoon rechtdoor te rijden door de dreven en zouden vanzelf weer op het parcours terechtkomen.  Dat gebeurde ook, alhoewel het iets verder was dan de door de biker vooropgestelde 600 meter.  Eens deze dreef achter de rug ging het linksaf de Voshaardijk in!  Niet te schatten hoe we daar tegen de wind in moesten beuken.  Ik begon het moeilijk te krijgen en Offshore won terrein.  Gelukkig had hij gezien dat ik achter bleef en nadat hij dit zware stuk achter de wielen had reed hij trager tot ik weer kon aanpikken.  Omstreeks 49 km kregen we nog een mooie en meer technische singletrack voor de wielen geworpen.  Het draaien en keren over een moeilijker te berijden ondergrond vroeg wat behendigheid.

Asfaltbaantjes, servitudepaadjes en een aantal verharde wegeltjes voerden ons vanaf 50 km weer in de richting van de bewoonde wereld.  Na op de kop 55 km bereikten we opnieuw het recreatiedomein Marveld.  De ijsbaan buiten was nu in gebruik genomen door vele kinderen.  Het was 14.00 u en de medewerkers van de club waren intussen vertrokken.  Van iemand die nog daar achtergebleven was kregen we te horen dat er 830 deelnemers aan de start waren verschenen.  De parking die bij onze start nog vol stond was thans leeg en verlaten.  We zijn dan onmiddellijk naar Nijverdal teruggekeerd, vermits we dezelfde avond nog zouden deelnemen aan de nightride vanuit de Wilgenwaerd.  Na onze fiets een weinig proper gemaakt te hebben met de tuinslang die daarvoor in de Wilgenwaerd ter beschikking ligt en onze spullen klaargelegd te hebben voor de nachtrit, konden we nog genieten van een copieuze maaltijd ter plaatse.  Met een goed gevuld buikje konden we de nachrit over de Sallandse Heuvelrug tegemoet zien.  Daarover kan je elders meer lezen!

Van de Marveldtocht kunnen we onthouden dat hij over omzeggens vlak terrein liep in een landelijke streek en door afwisselende landschappen.  In een aantal stroken bos kon genoten worden van enkele knappe singletracks.  De afpijling was duidelijk, op dat ene plekje na, en de organisatie was degelijk en in orde.  Ook het weer was ideaal met wat zon maar wel veel wind.  Het was een mooie kennismaking met deze streek nabij de grens tussen Nederland en Duitsland.

Het verslag van deze rit is al te lezen op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

" target="_blank">Sfeerimpressie van het Zwillbrocker Venn door Ton Kraayenvanger (anno 2009)