De tocht voerde ons het dorp uit en voorbij een gloednieuwe eenzame hoeve richting Calfven.  Kort nadat we daar na een kleine 2 km de bossen in doken werden we al digitaal vastgelegd door de fotograaf Guy van MTB-You!  Daar zo’n half uurtje blijven staan buurten en wat uitleg gekregen over de fotocompositie met een achtergrond van door een waterzonnetje beschenen herfstbladeren aan de bomen van de bosrand.  Want een foto die voor ons goed genoeg is hoeft dat niet te zijn voor een fotograaf met een professionele achtergrond.  Ik begin nu ook meer te begrijpen waarom Guy in de bossen postvat voor zulke fotoreportages.  Want een pittig jong vrouwke, in een mooi zwart en paars-roze pak, kreeg extra aandacht en nadien ook alle vijf de foto’s online!  Guy maakt namelijk altijd meerdere opnames per biker en plaatst dan nadien de besten op de site!  Omstreeks 10.00 u afscheid genomen, want intussen waren er al hele horden bikers gepasseerd en zou ik met quasi zekerheid al weer bij de laatsten zijn om straks te arriveren!  Gelukkig werden we al bij aanvang gefotografeerd, want de singletrack die we voor de wielen kregen lag er bijzonder slijkerig bij zodat man en bike niet lang proper bleven!  Het was bij momenten echt dabben door de smurrie en terwijl ik me even aan de kant had gezet om snelleren te laten passeren, kwam ook Jari daar voorbij gereden.  Kort daarna trof ik een eerste splitsing tussen de 20 km en de 45-55 km nabij Calfven op een kleine 3 km van het vertrek.

We vervolgden de tocht doorheen de bossen en over het paadje op de rand tussen bos en velden met omstreeks 4,75 km de twee gevaarlijke doorsteken van een beek doorheen putten, waarvan eentje met een stuk betonnen buis.  Er volgde nog een paadje op de rand tussen bos en veld, naast een afsluiting en op 6 km en 7 km vettige singletracks.  Deze streek staat er om bekend van vrij droog te blijven omwille van de zanderige ondergrond, maar de bodem had nu duidelijk geen weerwoord kunnen bieden aan de overvloedige regen van de afgelopen nachten.  Net voor het bereiken van een bos kreeg ik achter mij een knappe regenboog te zien, maar spoedig daarna ook de fikse hagelbui die voor deze regenboog verantwoordelijk was geweest!  Het was altijd goed uitkijken naar waar je reed en om de meest modderige plekken te kunnen omzeilen, zodat ik de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege, gelegen midden in de bossen naast de Putseweg, slechts vanuit mijn ooghoeken te zien kreeg!  We bereikten een stukje heide waar de paden van door de regen geblust zand er iets beter bij lagen.  Alzo bereikten we de bossen van de Vluchtheuvel waar ik vermoed dat de verschillende afstanden zich weer bij elkaar voegden, vermits er ook bikers van rechts kwamen.  10.30 u.

Omstreeks 9 km konden we genieten van naar de omstandigheden gemeten redelijk goed berijdbare singletracks, gevolgd door een bospad met grote plassen tot 10,75 km.  Verderop verried geblaf van honden de nabijheid van de terreinen van een hondenschool en ter hoogte van de visvijver van ’t Spanjooltje liepen ook joggers rond en stond er een jonge kerel lichaamsoefeningen te doen.  Ook hier waren de paden oververzadigd met water en lagen er dus zwaar bij!  Op 12,5 km werd ik door seingevers naar de andere kant van de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan geholpen en aan de gevarenbordjes achter een draadomheining te zien reed ik er in de nabijheid van de oude zandgroeve van Ossendrecht.  Enkele leuke paadjes brachten me tijdens een tweede fikse regenbui door het bos naast de vijver met achter me een dame die ik nog enkele keren te zien zou krijgen.  Samen met haar bereikte ik op 14 km de brede asfaltbaan in de voormalige groeve.  Een Nederlandse biker in een blauw pak zei me in het voorbijrijden hetzelfde wat ik aan het denken was: “waar zijn we mee bezig” van hier in de regen te rijden op een zondagochtend!  Asfalt ging ter hoogte van het bos weer over in aanzuigend zand en we bereikten het zacht klimmende paadje tussen de nu natte rododendronstruiken.

Het plotse klimmetje dat hier in de omgeving ligt en voor oponthoud zorgt tijdens sommige tochten deden we niet aan.  Ik heb hier ooit een hele tijd in de file gestaan omdat net daar ook een fotograaf had postgevat!  Velen raken er niet tot boven!  Ik kwam weer uit het bos tevoorschijn op de Putseweg, niet ver van het Puts Molentje, en op het fietspad kreeg ik omstreeks 15 km heel even het gezelschap van enkele Weetabix-Watjes.  “Hoor dat allemaal maar kraken van het zand”, zei één van de Watjes.  Ja, ook mijn fiets maakte geen al te mooie geluiden en dat zou ik na afloop geweten hebben.  Na het poetsen zag ik dat zelfs heel wat tandjes van een derailleurwieltje gewoon afgebroken waren!  Zulk weer is nefast voor de fiets!  Ter hoogte van het eetcafé Puts Molentje, aan de afslag richting Ossendrecht-city, zorgden seingevers voor een veilige oversteek van de Putseweg en doken we aan de overkant de bossen van de Groote Meer in.  Ook hier meer water en slijk dan me lief was, waardoor het zwaar trappen werd!  Aan de rand van de heidevlakte stond minder water op de zandwegen, maar de ondergrond had een danig aanzuigend effect zodat ook daar stevig diende getrapt te worden!  17,5 km.

Een mengeling van zandwegen en beter berijdbare bospaden in de Groote Meer werden ons deel.  Omstreeks 21 km reed ik doorheen een knap dennenbos en konden we genieten van de singletrack die zich naast een zandweg doorheen een open heidelandschap slingert om na 23,50 km de vrij toegankelijke militaire oefenterreinen van Woensdrecht te bereiken.  Op deze plaats zijn er weinig sporen van legeractiviteiten, maar ik heb hier ook al op plaatsen gereden waar duidelijk met tanks was geoefend!  Omstreeks de middag was het nog altijd zwaar stompen geblazen!  Omstreeks 26 km kregen we nog een aantal knappe singletracks voor de wielen, nog steeds midden in de bossen.  Een kilometer verder reden we dan langs de bosrand naast een meer open veld.  Op een bepaald ogenblik merkte ik dat mijn kilometertellertje steeds dezelfde afstand bleef aangeven.  Door het geploeter in de modder was de verklikker op de spaak van plaats verschoven!  Een aantal kilometer werden dus niet geregistreerd!  Het was zwaar trappen en ik reed een hele tijd in het gezelschap van twee vrouwen waarvan eentje ook duidelijk last had om vooruit te komen.

Na 30 km bereikte ik de plaats van de bevoorrading op het erf van een hoeve in Ossendrecht.  Daar moet ik weer bij de laatsten geweest zijn, want er was nog slechts weinig beweging.  Buiten zachte wafels en drank was alles door de voorgangers verslonden geworden geweest!  Ik had honger en heb er drie wafels naar binnen gespeeld.  Ik vermoed dat de twee dames het niet goed meer zagen zitten, want ze vroegen of de tocht dadelijk nog door de bossen zou gaan en hoe ze eventueel langs verharde wegen weer naar de start konden geraken!  Zelf toch maar de moed opgebracht om de tocht verder te rijden zoals hij uitgestippeld was, ook al stonden de mannen van MTB Ossendrecht al paraat om met het wegnemen van de pijlen te beginnen!

We werden via een straat in de richting van de politieschool gevoerd.  Ik vroeg me af of de mannen van Ossendrecht ons via het onmogelijke pad achter de academie zouden sturen!  Ze deden het!  Dat pad ligt er eigenaardig genoeg in gewone omstandigheden altijd al nat bij, nu was het er een echte zooi met door de vorige deelnemers doorploegd slijk en plassen die de gehele breedte van het pad in beslag namen!  Wat een geploeter daar!  Via een zandweg naast een draadafsluiting bereikte ik de bossen van Stoppelbergen op de grens tussen Ossendrecht (Nederland) en Zandvliet (België).  Hier konden we rijden over de ontelbare paden die dit bos doorkruisen.  Op een kruispunt van zandwegen trof ik een splitsing tussen de routes van 20-45 km en 55 km.  Omdat ik deze omgeving in Stoppelbergen enigszins ken, er onlangs nog gereden had tijdens de tocht vanuit Kapellen (België), ik geen zin had om me af te beulen om de pijlenwegnemers voor te blijven en ik mijn buik vol had van het geploeter, heb ik deze extra lus wijselijk links laten liggen en de richting van de 45 km gevolgd.  De splitsing kwam er op 34 km van de start en het was intussen ook al 13.00 u!  Ik werd een pad naast een diep uitgesneden beek op gestuurd en zag dat de lus van de 55 km zich even verderop weer bij het gemeenschappelijke parcours voegde.  Er liepen enkele wandelaars rond.  Op 36,50 km trof ik opnieuw een splitsing tussen de routes van 20 km en 45-55 km.

Ik herkende de omgeving en wist daardoor dat we in de bossen reden die aansluiten achter het Moretusbos, het park rond het kasteel Ravenhof in Stabroek dat deels in België en deels in Nederland is gelegen!  Ik reed er tegen de richting van “mijn” eigen lokaal toertje in!  Hier in de omgeving hingen ook pijltjes van een georganiseerde wandeltocht en in een bocht, die er ook bij droog weer altijd slijkerig bij ligt, wandelde effectief een ouder echtpaar.  Hier in de omgeving liggen ook weer vele leuke paadjes met een aantal bultjes op en af.  Op 37 km bereikte ik “dé bult”, maar nu vanuit een richting tegengesteld aan deze die gebruikelijk door tochten wordt gekozen.  Aldus geraakt ik er gemakkelijker op!  Hij ligt in de buurt van de Antwerpse sportvelden en de kampeerplaats De Watertoren in Berendrecht (België).  Aan de mensen die er samentroepten te zien was de camping het vertrekpunt van de wandelingen.  Ik dook er omstreeks 38 km om 13.30 u weer de bossen in over zompige paden en passeerde een grenspaal op de landsgrens tussen Ossendrecht en Berendrecht.  Hier kreeg ik enkele mij bekende bospaadjes voor de wielen.  Even staan vloeken in een bocht waar rechtdoor ook een optie was en er geen pijl was opgehangen!  Ik hoopte dat de pijlen intussen niet weggenomen waren.  Het had geen ramp geweest, vermits ik een idee had van waar ik me ergens bevond!

Er kwam nog een treintje van drie toe en die gingen resoluut linksaf en dat bleek de juiste keuze te zijn.  Verderop hingen weer pijlen.  Ik ben dan een tijdje in het zog van deze drie mannen kunnen blijven rijden.  De bekende “put” lieten de mannen van Ossendrecht helaas links liggen.  We reden nog over verschillende bospaden doorheen het gebied Stoppelbergen om na 42 km het asfalt fietspad naast de zandwegen Scheidreef en Grote Stoppelbergen te bereiken.  Dat fietspad valt samen met de grens tussen België en Nederland.  Ter hoogte van de boshut doken we weer het bos in.  Achter de afsluiting van de nudistencamping Athena was het bospad onberijdbaar geworden tengevolge van boswerken die er blijkbaar recent gestart zijn.  Er werden daar een aantal bomen geveld.  Het brede pad was compleet in de vernieling gereden!  En zeggen dat men hier bikers niet altijd graag ziet komen!  Ze rijden zogezegd de bospaden stuk!  44,50 km.  Na nog een rondje over de vele paden in deze omgeving reden we nogmaals naast Athena om er het bos te verlaten.  Vanaf 46 km volgde een stukje asfalt, een verademing na het vele duwen, om anderhalve kilometer nog eens gemarteld te worden door een met water oververzadigde veldweg richting Ossendrecht.  Die bracht me tot aan het grasspoor dat langs het dorp loopt om dan omstreeks 14.00 u de startplaats weer te bereiken met bijna 49 km op het tellertje.

Daar was buiten geen leven meer te bespeuren, de bikewash was al opgeruimd.  Omdat er nog twee bikers toekwamen die hun fiets stalden en naar binnen gingen, ook maar besloten om binnen nog een kijkje te gaan nemen en eventueel wat te drinken.  Dat bleek een goede beslissing, want zo kreeg ik Ward en diens schoonbroer Frans nog even te zien!  Bovendien zaten Dennis, Guy (rubber-12), Jan en Berten (Mtbiker from Berendrecht) nog bijeen aan een tafeltje.  Daarnaast nog een handvol bikers van eenzelfde club die ik nog al te zien kreeg op tochten in de Antwerpse Kempen.  De vier kompanen zullen direct aan mijn gezicht gezien hebben dat ik het vandaag zwaar te verduren had gekregen!  Ik heb meteen gezegd dat “degene die zou beweren dat het parcours goed berijdbaar was, niet zijn beste dag zou beleven”!  Met dat viertal is er altijd wel ambiance zodat we nog een lekkere beet hebben kunnen weglachen alvorens ze huiswaarts trokken.  Het deed de zware dobber die achter me lag al snel weer vergeten!  Nadat ook het laatste duo in het zaaltje was opgestapt ben ik ook huiswaarts vertrokken.  Ik had wat medelijden met de opruimende dames die achterbleven met de vuile stoelen!  Mij wachtte nog de 15 km weer naar huis zodat ik de dag met zo’n 80 km in totaal kon afsluiten.  Ter hoogte van het kasteel Ravenhof eventjes tot aan de grote baan in het centrum gereden waar op de grens tussen het Belgische Putte-Stabroek en het Nederlandse Putte-Woensdrecht op zondag altijd een kraam met gebraden kippen, ribbetjes, gebakken aardappeltjes en dies meer staat.  Als ik daar op straat ter plekke een halve kip sta af te kluiven op een zondag, dan betekent dit dat de winter in aantocht of bezig is en ik teruggekeerd ben van een toertocht in de eigen streek.  Om dan thuis bij het schoonmaken vast te stellen dat deze moddertocht een ware aanslag had gepleegd op alle bewegende onderdelen van m’n dierbaar vehikel!  Dat deze streek er zelfs bij nat weer droog bij ligt is een bewering die naar het land der fabels kan verwezen worden!  Nat is nat, ook in Ossendrecht!  Nog een geluk dat de regen tijdens de tocht beperkt bleef tot enkele buien.  Het is maar te hopen dat de bikers die voor een eerste keer deze streek verkenden het nadien niet voor bekeken houden, want er valt hier nog moois te beleven en het ligt er beslist niet altijd zo modderig bij!  Het zal op veel plaatsen wel zo geweest zijn!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!