We kregen bij aanvang onverharde bosdreven voor de wielen waarlangs tussen de bomen toch huizen gebouwd zijn.  Omstreeks 3 km kwam er een eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 40 km.  Een aantal onverharde wegen brachten me omstreeks 5 km tot aan de Wildertse Duintjes nabij de spoorweg.  Omdat ik problemen had met m’n lurkzak, te hard aan de speen getrokken zodat al het water uit het slurfje gutste, speelde ik rubber al snel kwijt.  We doken rechtsaf de bossen in en van 5 tot 7,75 km konden we met volle teugen genieten van de plezante tracks en paadjes die de Wildertse Duintjes rijk is!  Het was in ieder geval een amusante opener van deze tocht.  Twee eigenaardig opgehangen pijlen op een bultje gaven wel aanleiding tot twijfel.  Na het verlaten van deze speeltuin bereden we opnieuw onverharde bewoonde bosdreven.  Na 9 km kwam er een einde aan een plaatselijke lus, want bereikte ik het asfaltbaantje langs waar ik het College bereikt had.  Een gevarenbordje had daar niet misstaan op de plaats waar het verkeer richting de start het parcours kruiste!  Maar ik herinnerde me nog van vorig jaar dat ik daar zowel met de auto als de fiets goed uit diende te kijken!  Omstreeks 9.55 u reed ik nog steeds in het gezelschap van vele anderen.  Blijkbaar was de regen geen reden geweest om thuis te blijven, alhoewel ik vermoed dat velen iets later vertrokken waren dan gebruikelijk.  Er stak wel een stevige wind op.

Even verderop was de oversteek van de Huijbergsebaan toch bewaakt door twee seingevers.  Het ging een pad in naast de bosrand wat me tot mijn verbazing tot een bekend plekje bracht, meer bepaald het boswachtershuisje nabij het Stappersven in Kalmthout, gelegen aan een bocht in het bospad.  Daarop had zich een singletrack gevormd die vanuit het bos de heide in dook om op 12 km uit te komen aan de Verbindingsstraat, de bekende asfaltweg die nabij het Stappersven door de Kalmthoutse Heide loopt, van Kalmthout tot Kalmthout-Hoek, een plek die wat geïsoleerd ligt van de gemeente.  Buiten de kaalheid en hier en daar een zwarte stronk waren de sporen van de zware heidebrand van enkele jaren geleden (mei 2011) inmiddels onzichtbaar door het opgeschoten heidegras.  Het ging rechtsaf het asfaltbaantje op en omstreeks 13,50 km verlieten we linksaf de Verbindingsstraat om vlak voor Kalmthout-Hoek het bos en de heide in te rijden.  10.15 u.  Plezante paadjes en singletracks voerden de bikers door stroken bos langsheen de heide.

Op 15,50 km bereikte ik een splitsing tussen de routes van 25 km en 40 km.  Aan het kabaal van mijn gsm in m’n rugzak te horen bevond ik me nabij de Nederlandse grens.  Voor de langste route volgde hier een kleine extra lus vanaf de Groenendriesstraat in Kalmthout.  Net voor het bereiken van de splitsing op een zanderig pad had ik me even aan de kant gezet en meende ik Jari te zien passeren.  Ik heb nog geroepen, maar hij sjeesde lustig door.  10.20 u.  Het lusje bracht ons doorheen een open omgeving en langsheen een manege met een schuur met een naar boven uitschuifbaar dak.  Ik had er af te rekenen met een stevige tegenwind.  Twee kilometer later bereikte ik weer het paadje waarlangs de bikers van de 25 km gestuurd werden en vanaf een paadje naar rechts over een dikke wortel reed ik weer op het gemeenschappelijke parcours in het bos.  Op 18,75 km trof ik weer een splitsing tussen de 25 km en de 40 km op een bospad.

Voor de langste toer kwam er een knappe singeltrack over enkele bultjes op en af.  Ik kwam er achter een bij nader toezien vermoedelijk Nederlandse vrouw te hangen.  Een eindje verder misrekende ze zich aan een stevige heuvel en dreigde stil te vallen.  Toen ik me naar links smeet in de hoop zelf de top nog te halen, schrok ik me een hoedje door een biker die ook mij wou inhalen.  Ik uitte mijn ongenoegen over het feit dat hij wel iets had mogen zeggen alvorens zo onverwacht in te halen.  Bovendien viel hij dan nog stil.  Vlak voor de top lag wel een verraderlijke wortel, ik zou het vermoedelijk evenmin gehaald hebben zonder zijn komst.  Het bleek ook een Nederlander te zijn.  Het was grappig toen hij zich omkeerde en met een uitgestreken gezicht zei dat het te steil was!  Ik heb nog eens lachend omgekeken naar de vrouw achter me.  Hopelijk heeft ze niet gedacht dat ik op haar fulmineerde!  21 km.

Het werd donker en begon helaas stevig te regenen op 22 km omstreeks 11.00 u.  We reden toen over de Staartse Heide.  Toen ik even halt hield zag ik de vrouw van daarnet weer in mijn zog verschijnen.  De regen ging over in een heuse stortbui en samen met enkele bikers van onder anderen Van Trier uit Kalmthout vond ik het raadzamer van even te schuilen in het bos.  We stonden daar namelijk net op het punt van een open heidevlakte in te rijden.  Sommigen reden wel gewoon voorbij het regengordijn in, een andere biker die even gewacht had keek ons aan en vertrok met enige twijfel, zeggende dat we anders kou zouden beginnen krijgen.  En hij verdween in de gietende regen!  Twee bomen die in onze nabijheid door de wind tegen elkaar knotsten gaven een onheilspellend geluid en er viel een stuk tak naar beneden tussen de varens.  Het was niet normaal, die stortbui, en we moesten even geduld oefenen eer het weer opklaarde.  Ondanks het schuilen was m’n regenjasje drijfnat.

We reden daarna over een geblust zanderig pad over de open heide, gevolgd door een omwille van de stortbui vettig geworden bospad, zodat de modderspatten naar alle kanten vlogen.  Samen met een meute doornatte bikers bereikte ik de bevoorrading op 24,50 km van het vertrek omstreeks 11.15 u.  Ondanks het toch al gevorderde uur was er nog veel beweging op de pauzeplaats.  Vermoedelijk waren de meesten later vertrokken en hadden gewacht tot de regen van deze ochtend overgewaaid was.  Ondanks dat stond één van de Hoekse Trappers kwistig bananen uit te delen, bevreesd om anders met te veel overschot te blijven zitten.  Hij duwde me prompt een tweede exemplaar in de handen.  Verder heb ik nog een kommetje soep gedronken, een frangipanegebakje gegeten en een beker frisdrank verwoest.  Van een karige bevoorrading was hier dus geenszins sprake!  Die mannen hadden in ieder geval genoeg bananen besteld, want ook in de zaal na afloop werden ze nog uitgedeeld onder de deelnemers en de medewerkers.  Een aantal Hoekse Trappers hadden zich aan de bevoorrading omwille van de regenbui teruggetrokken in de laadruimte van een kleine vrachtwagen waarmee het materiaal naar de stop was gebracht!

Na de stop ging het letterlijk rechtsaf het hoekje om voor de nog resterende 17 km, aldus een bordje.  Tot 29 km volgden mooie maar weliswaar goed nat geworden paden door de bossen van de Staartse Heide.  11.35 u.  Een vettig bospad onder hoge bomen kwam me bekend voor en even later reed ik inderdaad voorbij het beeld van de Heilige Teresia aan het groene poortje in Huijbergen.  In de tegenoverliggende Vijverstraat trof ik op 29,75 km een splitsing tussen de routes van 25 km en 40 km.  Zelfs als je de kleine toer rijdt zou je hier zeker de richting van de 40 km moeten kiezen, want deze extra lus gaat namelijk over de Pilberg.  In Nederland is men blijkbaar overal de bekende groene bordjes aan de toegangen tot de natuurgebieden aan het vervangen door nieuwe bruine bordjes met de vermelding van de naam van het gebied dat men betreedt.  Eindelijk weet ik nu exact over welke heuvel het hier gaat!  Meerdere tochten doen de Pilberg aan, maar slechts de heuvel zelf, terwijl deze toer tot maar liefst 33 km ook een zeer knap stuk van de bossen rondom benutte, tot vlak tegen de tennisterreinen toe die men op andere tochten vanuit de hoogte ziet liggen.

Op de zanderige helling van de hoogste heuvel stond de biker met de KBC-fietsbroek die ik al had zien toekomen op de plek waar we voor de stortbui hadden staan schuilen en ook aan de stop gezien had.  Hij tastte naar zijn kuiten.  Ik vroeg hem of hij gevallen was, maar blijkbaar had hij last van krampen in zijn kuiten!  Bij het beklimmen van een volgende helling zag ik links van me een man die in de weer was om een put te graven met een schopje en een metaaldetector bij zich had!  Aan de twee mannen die op de top wachtten en de KBC-biker die achter me aan was gekomen gevraagd of ze wisten wat die kerel daar aan het doen kon zijn.  Maar zij hadden niet opgemerkt dat hij een metaaldetector bij zich had.  “Misschien is hij zijn fiets aan het zoeken”, grapte de KBC-biker!  Hij moet toch wel last gehad hebben van krampen in zijn kuiten, want ik ging een aantal keren aan de kant, maar hij wou me niet voorbijsteken op de mooie singletracks die we rondom de Pilberg nog voor de wielen kregen.  Hier konden we in ieder geval genieten van één van de knapste stukjes van deze toertocht met meer dan 3 km plezier!

We kwamen weer uit het bos tevoorschijn ter hoogte van de Hollandseweg in een meer open landschap.  De seingever daar had een parasol in de grond geplant om zich te beschermen tegen eventuele regen!  Even verderop ging het rechtsaf een vettige veldweg in.  De KBC-biker moet echt wel last gehad hebben van krampen, want de kerel reed gewoon rechtdoor en hield het dus blijkbaar voor bekeken.  Op het slijkpad in open veld kreeg ik veel tegenwind te verduren.  Ik passeerde een grenspaal en reed dus opnieuw België binnen om uit te komen in een stukje van de Groenendriesstraat in Kalmthout.  35 km.  Van daar ging het een stukje over de Verbindingsstraat en via de Achterstehoevestraat doken we een laatste stuk bos in voor de laatste kilometers fietsplezier.  Op een vettig pad op de rand tussen bos en veld wandelde een jonge vrouw met haar baby in een draagzak op haar buik.  Via een vettige veldweg met enkele grote plassen bereikte ik de parkeerweide waar m’n auto stond en opnieuw het College van Essen.  Omstreeks 12.30 u met 42,50 km op het tellertje.

Gebruik gemaakt van de bikewash, want dat was nodig!  Omdat ik het niet zag zitten van zo onder de modderspatten in de auto te kruipen, eerst gaan douchen in de sporthal met een nette infrastructuur en lekker warm water.  Tijdens het afdrogen en aankleden een praatje gemaakt met een jonge kerel die ook was komen douchen.  Hij vertelde me dat hij kettingbreuk had voorgehad en tevreden was dat een biker hem weer op weg had geholpen met een powerlink.  Dat het tijd was voor een investering en hij zich een kettingpons zou aanschaffen.  Ik vertelde hem dat ik content was dat ik me deze ochtend niet thuis had laten houden door de regen.  Ook al stonden er bij mijn aankomst nog redelijk wat fietsen in de parking, de zaal was na mijn wasbeurt zo stilaan aan het leeglopen en de medewerkers maakten al aanstalten om de leeggekomen tafels en stoelen op te ruimen.  De blonde vrouw die de bestellingen in de zaal opnam en bracht, herkende ik nog van vorige keer.  Dat betekent dat er weer een jaar achter ons ligt!  Me nog een kop lekkere soep met beschuit en een frisdrank aangeschaft.  Omstreeks 14.00 u weer huiswaarts.  Een koppel Nederlanders die voor hun wagen een parkeerplek vlak in een voetbaldoel hadden toegewezen gekregen, waren druk foto’s aan het maken van hun auto in de goal!  Omdat ik voor de verandering eens wat vroeger weer thuis was, de tijd genomen om mijn fiets en vuile auto eerst eens onder handen te nemen.  Eer mijn spullen opgeruimd en gewassen waren en ik iets eetbaars achter de kiezen had, was het alweer tijd om nog even naar tv te kijken.  Op tijd te bed na enkele vervelende werkweken en een druk bikeweekend met weinig slaap!

Het was een mooie tocht vanuit Essen-Hoek in een bosrijke streek met enkele zeer plezante stukken zoals de Wildertse Duintjes, de Staartse Heide en de omgeving van de Pilberg in Huijbergen.  Ondanks de regen ’s ochtends en de stortbui onderweg heb ik toch veel deelnemers gezien, dus de tocht van de Hoekse Trappers kon toch op de nodige belangstelling rekenen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!