Via één van de toegangen tot het sportcomplex werden we naar de straat geleid om even verder het knappe park van Merksplas in te rijden.  Daar ging het een bruggetje over en voerden de paden onder de imposante beuken me naar een grasspoor dat me naar Hoekeinde bracht.  Rechtsaf en linksaf de Slagmolenstraat in, waarna de Lochtenberg me over asfalt en een onverharde assenweg tot aan de grote baan van Hoogstraten naar Merksplas bracht.  Twee seingevers zorgden daar voor de oversteek van deze vrij drukke weg.  Ik bereikte de Veldenbergstraat en reed langs het kampeerverblijf Molenzijdse Heide, enkele bedrijven van de lokale KMO-zone en de filialen van enkele grote winkels.  Zoals vorig jaar reden we dan over het terrein van één van de bedrijven van de KMO-zone om zo een volgende straat te bereiken, langsheen Wegenbouw Vermetten en verderop een klein poortje in een afsluiting door.  Van 5 tot 6 km troffen we daar een mooie, weinig bereden, want volgens mij op private grond gelegen, singletrack in een knap bos dat gelegen is langsheen De Gracht in een uitloper van Merksplas-Kolonie.  Samen met een vijftal andere bikers reed ik er over een bruin tapijt van gevallen herfstbladeren.  Ondanks het zonnige en redelijk warme weer was het duidelijk te zien dat de herfst nu volop bezig was!

Het ging weer een poortje door en we doken een korte helling af om het pad te bereiken dat er naast De Gracht loopt, een brede waterloop die door Merksplas-Kolonie loopt.  Tot ruim 7 km reed ik hier ook over een tapijt van herfstbladeren die de ondergrond aan het oog onttrokken.  Uit ervaring weet ik dat hier enkele zompige plekken liggen, maar de paden lagen er goed vast bij.  Halverwege werd een klimmetje op de naastliggende dijk aangesneden.  Ik bereikte de grote baan die Merksplas met Rijkevorsel verbindt en daar maakten we aan de andere kant van De Gracht rechtsomkeer om direct weer de bossen in te duiken.  Een treintje van zes bikers laten passeren alvorens de plezante bultjes en heuveltjes die hier naast een vijver liggen aan te snijden.  Een vrouw had er wat last met de bultjes en de tracks die er hier wat zompiger bij lagen.  Zoals ik verwacht had trof ik er ook de splitsing tussen de kidstoer-25 km en 40-50 km op 8 km van de start.  In tegenstelling tot vorige keer, toen we recht op recht naar de grote baan reden, was hier nu ook een singletrack uitgepijld.

Seingevers hielpen me over de drukke baan naar Rijkevorsel en tot 9,5 km volgde het parcours weer De Gracht, maar nu over een woester singletrack die deel uitmaakt van een vaste route.  Bladeren, wortels en enkele bultjes werden er ons deel.  In het zog van een treintje van vijf bereikte ik de bredere dreven die er het terrein van een boomkwekerij doorkruisen op de grens tussen Merksplas en Beerse.  We kruisten de Beersebaan en via nog een zandweg bereikten we het fietspad naast de zandweg Ossenweg op 10 km na de start omstreeks 13.30 u.

Na de bocht ging het direct rechtsaf het bos in om via bredere paden te arriveren op de Blakheide op de grens tussen Beerse en Rijkevorsel.  Daar reden we over het brede zandpad om daarna rechtsaf te slaan en tot 14 km te kunnen genieten van de knappe singletrack die er naast een manege voert.  13.45 u.  Op het enkele jaren geleden geasfalteerde baantje naast de afsluiting van de camping Breebos ging het rechtsaf over een smal paadje op privaat terrein om de grote baan van Merksplas naar Rijkvevorsel weer te bereiken.  Daar stonden weer seingevers om een veilige oversteek te garanderen.  Het ging de knappe singletrack op die bij aanvang over een soort dijk loopt.  Via een korte helling reden we de dijk af en vervolgden onze weg op een paadje dat er langs loopt.  Deze track loopt dan verder door het bos en maakt deel uit van de rode vaste route die we tegen de richting in bereden.  We arriveerden op een breed bospad in Merksplas-Kolonie en bereikten de Zandweg in Rijkevorsel, een bospad dat links naar Achtel leidt.  Daar reed me een lange trein van zeker 15 bikers voorbij.  We sloegen echter rechtsaf en bereikten één van de typische klinkerdreven van Merksplas-Kolonie.  Het ging er een track op die evenwijdig met deze weg loopt om de baan Merksplas-Hoogstraten te bereiken ter hoogte van Papenvoort op de grens tussen Merksplas en Wortel.  Twee seingevers stonden daar weer op post.

Even verderop sloegen we rechtsaf in de Kolonie, een lange klinkerweg die vanaf De Diepte (bord intussen spoorloos verdwenen) naar de gevangenis van Wortel-Kolonie voert.  Aan het kapelletje ging het echter rechtsaf een baantje op waarvan de aanzet enkele jaren geleden van beton werd voorzien.  Beton ging over in een assenweg op de rand tussen bos en velden.  Ik bereikte een splitsing tussen de kidstoer (rechtdoor) en de andere afstanden 25-40-50 km (linksaf) op 20 km van de start.  Daar was het even optornen tegen de wind op een assenweg door de open velden.  Ter hoogte van een serrecomplex doken we een singletrack in die ons naar een paadje leidde dat ons door de bossen van Wortel-Kolonie voerde.  Op 23 km van de start arriveerde ik aan de bevoorrading die ondergebracht was in een proper, maar krakkemikkig stokoud schuurtje, vlak naast het hoofdgebouw van de gevangenis achter een metershoge draad!  14.15 u.  Er was nog veel beweging aan de stop, er bleven bikers toekomen, waaronder enkele bikers van Forza Turnhout die ik gisteren in Wiekevorst ook had gezien.  Twee dames zorgden er voor sportdrank en suikerwafels.

Niet al te lang blijven staan.  We dienden op onze stappen terug te keren en ik zag dat de gevangenen achter de omheining gelucht werden.  Het ging opnieuw de bossen in om direct de splitsing te treffen tussen de routes van 25-40 km en 50 km.  Gekozen voor de langste toer en ik was niet de enige.  14.30 u.  We doorkruisten één van de imposante bosdreven en daarna ging het linksaf om op 24,50 km het knappe Bootjesven te passeren.  Dat is een klein meer met middenin een eilandje.  Er liepen veel wandelaars rond.  In de winterperiode tijdens een periode van hevige vorst wordt deze plek dankbaar gebruikt door schaatsers en kinderen om in de sneeuw te spelen.  Eens Bootjesven voorbij ging het rechtsaf een bospad in dat me tot aan het Grenspad voerde.  Dat pad ligt pal op de grens tussen België (Wortel-Hoogstraten) en Nederland (Castelré-Baarle-Nassau).  25,25 km.  Ook hier liepen veel wandelaars.  Ik vermoed dat er een georganiseerde wandeltocht plaatsvond!  Vanaf hier kregen we een lus voor de wielen, want aanstonds zou ik deze plek weer passeren.  Het ging linksaf het Grenspad op richting Wortel-city en we bereden dit zeer zanderige pad gedurende meer dan een kilometer tot aan de singletrack rechtsaf aan de bosrand en die daar de grens overschrijdt.  Nog een zanderig pad leidde me voorbij twee eenzame Nederlandse huizen in de richting van de zogenaamde Rooie Weg, de landelijke asfaltbaan die van Minderhout naar Baarle-Hertog voert.  Zo ver reden we echter niet, want het ging snel weer de bossen in voor een lus onder statige bomen, tussen struiken en doorheen de velden.  Ook hier veel wandelaars en nog steeds voorbijstekende bikers.  Op 29 km bereikte ik weer het Grenspad en kwam er een einde aan een lusje van een viertal kilometer op Nederlandse bodem.  14.50 u.

Het ging weer het Grenspad op, maar nu in de andere richting over het parcours van de vaste rode route die hier ook passeert.  Het was een heel eindje tot rechtsaf in de Torendreef, een zandweg waarnaast een korte track achter een draad loopt.  Aldus hadden we het hele natuurgebied rond Bootjesven omcirkeld!  Ik bereikte de assenweg die luttele jaren geleden niet meer was dan een bijna onzichtbaar spoor door hoog gras, maar opnieuw opengemaakt en verbreed werd.  Zo arriveerde ik in Staakheuvel op de grens tussen Wortel en Merksplas, waar een kort, stokoud en verzakt kasseiwegeltje helaas samen met enkele omgevende wegen recent door beton werd vervangen.  32 km om 15.00 u.  Het was duidelijk dat we regelrecht naar het speelbosje op de groene vaste route geleid werden!  Tot 35 km konden we inderdaad ons hartje ophalen op een technische track vol bultjes en korte bochtjes.  De vaste routes werden hier geopend kort nadat ik met biken was gestart en deze plek was de nagel mijner doodskist toen ik er met een collega rondjes kwam rijden!  Ik heb nu toch ook nog één keer voetje aan de grond moeten zetten, de plaatsen waar ik aan de kant ging om andere te laten passeren en de plek waar een drietal, dat me ingehaald had, het pad versperde doordat één hunner aan zijn bike stond te morrelen, niet meegeteld!  In den beginne had ik in elk bochtje wel prijs!  Ik heb dus blijkbaar dan toch wat bijgeleerd!

Om 15.15 u lag dit bijzondere paadje achter de rug en passeerde ik op een asfaltbaantje de in de bossen gelegen Reva-verffabriek.  De hemel overtrok en ik hoopte dat regen uit zou blijven!  Even voorbij Reva ging het rechtsaf de open velden in over bredere assenwegen in Merksplas.  Ik bereikte een betonbaantje en net voor we het Graafsbos in doken werd ik voorbijgestoken door een groepje van acht bikers van Het Vliegend Wiel uit Lille.  Daar waren een paar dames bij en die hielden er flinke vaart in, ook al leken ze me toch niet meer zo jong te zijn!  Ik bereikte een volgend asfaltbaantje dat me naar de manege leidde waar het kroonjuweel van deze tocht gelegen is.  Want op het terrein van dit paardengedoe werden we na 40 km over een grote zandberg gejaagd.  Er was een pad op opengemaakt, vermoedelijk door een bulldozer, maar de ondergrond was vrij nat.  Had ik tot hiertoe vaak alleen gereden, alhoewel ik altijd andere bikers te zien kreeg, het moest weer lukken dat ik uitgerekend hier een man of tien achter mij aan kreeg, net nu het voor mij wat lastiger ging worden!  De wet van Murphy!  15.40 u.  Na de zandberg ging het weer het bos in over een weinig bereden paadje.  Het was duidelijk dat iedereen, behalve de kids, over de berg gejaagd werd, want ik trof nog een splitsing tussen de 25 km en de 40-50 km op 41 km van het vertrek.

Tot 43 km volgden er een aantal lange bospaden waar zich tussen de herfstbladeren sporen als singeltracks hadden gevormd.  Intussen zag de hemel weer blauw en scheen de zon opnieuw!  Een bordje meldde me dat ik privéterrein betrad en even later reed ik voorbij een eenzaam in de bossen gelegen oude villa die langs de grote baan van Merksplas naar Weelde ligt.  Twee in goed opvallende fluojasjes gestoken jonge gasten zorgden voor een veilige oversteek van deze drukke baan, die hier overigens door schilderachtige bossen loopt.  Aan de overkant reed ik de bizarre ingang van het Zwart Goor in.  16.00 u.  Ik reed langs de vijver van het Zwart Goor met de bizarre stenen brug en een klein stenen gebouwtje dat in de vijver staat!  Het weinig beroerde paadje lag op die plek nat en zompig!  Op 44 km kregen we een track in een donker dennenbos voor de wielen.  De bodem was één tapijt van naalden.  Daarna passeerde ik de gebouwen van het Zwart Goor, een dienstverleningscentrum voor volwassenen met een handicap, ontstaan uit een internaat en school voor verstandelijk gehandicapten.  Tot ruim 47 km reed ik vervolgens over tapijten van bruine herfstbladeren in de machtige bossen van dit domein.  16.15 u.  Een halve kilometer verder reed ik nogmaals langsheen de vijver en ook daar trof ik een nat en zompig pad.

Ik kwam weer toe op de grote baan waar ik staande werd gehouden door de laatste twee seingevers tot de baan vrij was!  In het lange bospad dat volgde keek ik halverwege achterom en zag nog steeds de opvallende fluojasjes van de seingevers!  Er volgde nog een biker, maar dit was dan toch de laatste die ik te zien kreeg!  48 km.  Een bosweg en een zompig pad naast een waterpoel brachten me weer tot in het park van Merksplas.  Na enkele paadjes doorheen dit park arriveerde ik weer aan de ingang van het sportcomplex.  Het waren dezelfde twee mannen van de vorige keren die de bikewash voor hun rekening namen!  Dan een warme douche genoten in de nog vrij nieuwe infrastructuur van de sporthal.  Daarna in het gildelokaal nog een kop lekkere soep gedronken en bij een frisdrank wat uitgerust na deze mooie rit, terwijl de mannen van de Midweek Specials al met de opruim bezig waren.  De toertocht in Merksplas is en blijft een aanrader en ik geniet elk jaar weer opnieuw van de paden en de bossen waar ik mijn eerste schreden in het wereldje van het mountainbiken zette!  Helaas wachtte mij op mijn werk nog een minder aangename taak, want daar moest ik mijn bureau nog half leegmaken voor een uit te voeren werk.  Niet te schatten wat er allemaal binnen steekt!  Bij het ter perse gaan van dit verhaal is dat werk reeds achter de rug en mijn bureau weer netjes op orde!  Ik ben zeer content met wat de werkman voor mij in orde heeft gebracht en heb het reeds met veel plezier in gebruik genomen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, op mtb-you.nl, op mountainbike.be en op mountainbike.nl!