De Acht van Zelem (28-42-54-75 km) van Zelem Cycling te Zelem-Halen op zondag 29-09-2013.

Deze zondag maar op tijd opgestaan om richting Zelem-Halen te trekken om er deel te nemen aan de toertocht van Zelem Cycling, de Acht van Zelem, die al een aantal jaren op mijn lijstje van “niet te missen” staat.  Vermits men voor de lange afstanden van 54 km en 75 km maar tot 9.30 u kon vertrekken en de rit naar ginds toe toch wat tijd in beslag neemt, was het zaak van thuis tijdig te vertrekken.  Toch maar over Lummen gereden zoals de GPS aangaf, alhoewel een met een bike geladen wagen die me had ingehaald de snelweg verliet in Beringen-Paal.  Bij het weer naar huis keren stuurde de GPS me daar weer op de snelweg en dat is toch zo’n dikke tien kilometer korter.  Een weet voor later!  Een parkeerplek gevonden in de Linkhoutsestraat op exact dezelfde plaats als vorig jaar!  Op 15 augustus was ik hier nog gepasseerd tijdens de toertocht vanuit Herk-De-Stad.  De bike toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte parking en nadat ik me had ingeschreven in de cafetaria van Sportcentrum De Kambergen en een polsbandje om had gekregen, was het toch alweer 8.45 u eer ik kon vertrekken.

Het ging het dorp uit via de Weyerstraat, een naam die me nog bekend in de oren klonk van tijdens de tocht vanuit Herk-De-Stad.  Het ging er de spoorweg over en op 2 km van de start doken we de velden in en reed ik aan de bosrand voorbij een groot huis met een lange witgeschilderde gevel, vermoedelijk een gerestaureerde hoeve.  Ter hoogte van een wit poortje naar het domein rond dit huis ging het een bruggetje over en de bossen van de vallei van de Zwarte Beek in.  Er volgden boswegen en een singletrack evenwijdig met de spoorweg onder lage bomen en langs weiden.  Daar kwam ik vorig jaar Edg tegen, maar sindsdien heb ik deze biker nooit meer gezien.  Ik kwam weer uit de bossen tevoorschijn in de Molenstraat, een brede rustige asfaltbaan op de grens tussen Zelem-Halen en Schaffen-Diest.  5,70 km.  Deze plek riep weer herinneringen op aan de tocht vanuit Herk.  Van 7 km tot 8 km volgde een redelijk technische track met veel bochtjes rond bomen en een paar stevige heuveltjes.  Op een plek waar we eerst naar boven gejaagd werden over zo’n bult en weer naar beneden moesten komen over een mij weinig vertrouwen inboezemende wortel, hadden de fotografen Devlaminck van mtb-you zich opgesteld voor het maken van foto’s.  Omstreeks 9.30 u even halt gehouden voor een babbel met deze mensen.  Ik had de wortel met reden niet vertrouwd, want blijkbaar waren er al enkelen gevallen en toen ik daar stond maakte één van de passanten een fikse duik.  Hij ontsnapte maar op een haar na aan een smak tegen een boomstam!  Vermits de man weer direct rechtstond en vertrok zal de schade niet erg groot geweest zijn!

Helaas kon ik niet te lang blijven staan, want ik had mijn zinnen gezet op de langste toer en had bijgevolg nog heel wat kilometers in het verschiet!  Na de foto volgde nog heel wat draaien, keren en klimmen in het bos tot ik omstreeks 9 km arriveerde op een asfaltbaantje, de Barenbergseweg in Schaffen.  Ook deze naam was me bekend van andere tochten in deze streek.  Na een veldweg trof ik de eerste splitsing tussen de routes van 28 km en 42-54-75 km op 12 km van de start.  Afwisselend bereden we nu bospaden en veldwegen, soms zacht klimmend, wat toch een inspanning vroeg.  Omstreeks 13,75 km diende ik ter hoogte van de Postbaan de drukkere Diestsebaan-Wezelbaan te kruisen en even verder reed ik dwars over het erf tussen een eenzaam huis en het bijhorende hondenhok met een driftig blaffende bewoner in de buurt van de Rauwbergstraat (Schaffen)!  Op 1 september passeerde ik hier nog tijdens de toertocht van de United Bikers vanuit Diest, toen was de hond niet aanwezig, en stond hier in de omgeving hun tweede bevoorrading.  Even later kwam ik omstreeks 15 km toe op het terrein van de bekende boomkwekerij in Schaffen.  Na een kort stukje over de boomkwekerij reed ik voorbij de velden vol imposante zonnepanelen aan de Kelbergenstraat.  Als dat overeenkomt met wat ik daar op het web over gevonden heb zou die firma die deze panelen daar opgetrokken heeft de lijst van de provincie Vlaams-Brabant met grootverdieners aan groene stroomcertificaten aanvoeren met 841.500 euro per jaar!  Met dank aan Freya!

We kruisten de Kelbergenstraat en reden de Peerstraat in om daar mooie singletracks te treffen, onder anderen op de gronden van de boomkwekerij die ook door een vaste route wordt doorkruist.  Op 17,75 km werden de registers pas echt goed opengetrokken tijdens het passeren van de uit de kluiten gewassen bulten in het bos van het zogenaamde Steenkot, de door de natuur weer ingenomen restanten van een vroegere ijzerzandsteengroeve.  Eventjes werden we de straat op gestuurd om dan weer in de bossen van het Steenkot te verdwijnen.  Beneden langs de kant van de weg zat een biker aan zijn fiets te morrelen.  Na de passage van het Steenkot volgden nog heel leuke singletracks, soms zacht en dan weer stevig op en af tot 19,50 km.  10.30 u.  Op 20 km van de start was het klimmen geblazen over het asfalt van de Schellekensberg in Schaffen-Vleugt.  Daar staan mooie stulpjes van meer gefortuneerde mensen.  Eens boven kwam ik uit op een grotere baan (Hasseltsebaan?)  om er de splitsing te treffen tussen de routes van 42 km en 54-75 km op 20,75 km van het vertrek.  Na het passeren van de Baanhuisstraat, de doorsteek over een veld met een beenhard spoor en het oversteken van een baantje, bereikte ik de eerste stop, vermoedelijk exclusief voor de langste routes, die opgesteld stond in een weide.  Zoals de vorige jaren werd ze bemand door een aantal mensen, waaronder een Duitstalig koppel en stond daar die enorm grote knappe zwerfwagen met alles er op en er aan!  Dat is in elk geval comfortabel voor de mensen die voor de bevoorrading moeten zorgen!  Alles meteen bij de hand!  10.45 u.  De bananen, cake, suikerwafels, koeken met ingebakken brokjes chocolade, de sportdrank en het water smaakten lekker tijdens deze pauze en bij dit prachtige, zonnige weer.

Na de stop doken we vanaf de groene weide een bos vol varens in.  Ze leken mij dit jaar kleiner uitgegroeid te zijn in vergelijking met vroeger.  In dit varenbos waren voor ons verschillende plezante wegeltjes uitgekozen.  Soms denk ik daar aan terug en dan weet ik niet meer tijdens welke tocht we deze plek passeren!  Van tussen de varens werden we dan een dicht dennenbos in gestuurd om er tot 24,75 km amusante paadjes te treffen.  Na dit bos volgde de overtocht van een maïsveld over een smal spoor tussen de planten die boven uw hoofd groeiden en waarvan de stengels tegen je ellebogen beukten!  Het was niet evident van daar te rijden en er voor te zorgen dat die verrekte stengels nergens achter bleven haken!  Maar speciaal was het in ieder geval!  Kort doorkruisten we dan een meer open landschap om snel weer knappe singletracks tussen struiken en door bos te treffen.  26,75 km om 11.10 u.  Een hard en hobbelig graspad bracht me tot de Kriekelswarande en via de Schaffensesteenweg bereikte ik de grens met Beringen-Paal.  Daar ging het even doorheen een kale woonwijk en via een graspad bereikte ik, zoals te verwachten was, de Klitsberg.  Omstreeks 29,50 km staken Karel en Raf me daar voorbij.  Dit tweetal ben ik de laatste maanden al meermaals tegengekomen in deze streek!

Het was ferm naar boven kruipen om dan het knappe bos op de top te kunnen doorkruisen.  Daarbij passeerden we het witte Klitsbergkapelletje op 30 km van het vertrek om 11.30 u.  Ik vorderde maar traag en het beterde er hier niet op!  Want we werden in lussen over de beboste flank van de berg gestuurd en dat resulteerde in een vijftal serieuze klimmen waarbij we een aantal keren de voet van de grote watertoren op de top passeerden.  De mannen van Zelem Cycling zouden hier voor mij gerust een chickenway mogen voorzien, want na 30 km is dat voor mij hier al te zware kost!  De afdaling, en dat ging gemakkelijker, bracht me tot vlak bij het Dienstencentrum De Klitsberg met een aantal afzonderlijke kabouterhuisjes voor de bejaarden van Beringen-Paal.  De Kriekelswarande voerde me voorbij een Bed en Bokes tot aan de zeer drukke Beringenbaan waarlangs ik na de toer weer huiswaarts zou rijden tot aan de E313 in Beringen-Paal om daar de snelweg op te rijden.  Op 34,50 km stak ik deze drukke weg in Schaffen over om er eventjes over het fietspad te rijden richting Paal.  Rechtsaf de Venusbergstraat in en op deze zandweg overschreed ik korte tijd later de grens met Meldert-Lummen om dan via een brede assenweg en een grasspoor de top van de Venusberg te bereiken.  36,50 km om 12.00 u.  Ik werd er begroet door een jogger die er zijn rondje aan het lopen was.  Ik ben al meerdere keren op deze speciale plek gepasseerd.  Rondom zie je een vlakte omzoomd door niets dan bomen en nergens sporen van bebouwing.  Op die plek is het altijd rustig.  Een afdaling over een assenweg in een holle weg bracht me tot in een straat waar aan een huis een pijltje door een flauwe plezante was omgedraaid naar de verkeerde richting.  Maar omdat ik me flarden van het parcours herinnerde en een mountainbiker altijd kiest voor off-road, heb ik me daar niet aan laten vangen.  Rechtsaf naast de tuin van het huis de velden in!  Ik heb het pijltje maar laten hangen zoals het hing, vermoedelijk was ik nu al de laatste op het parcours!  Na een zachte klim over een graspad trof ik boven aan een bos opnieuw een pijl en kon ik gerust zijn.  De rit voerde me van daar doorheen een vrij donker bos, waarna ik weer een drukke baan diende te kruisen.  Op 38,50 km ging het daar de velden in.

Omstreeks 40 km reed ik over een asfaltbaantje door het bos en de Heesstraat over op de grens tussen Melder-Lummen en Zelem-Halen.  Daar kreeg ik tot mijn verwondering dan toch nog een biker te zien!  Hij stak me niet voorbij, dus ook een trage zoals ik!  Er volgde een stukje asfalt als recuperatie en na 41 km bereikte ik omstreeks 12.30 u de tweede bevoorrading op een grasveldje naast een asfaltbaantje.  Er stonden toch nog enkele bikers, want alle afstanden passeerden hier.  De mensen ter plekke waren bezig met het inpakken van hun tent, niet omdat ze al naar huis wilden, maar omdat ze er omwille van de wind meer last dan baat van hadden!  Ik kreeg er te horen dat de stop er tot 14.00 u zou open blijven.  De trage biker kwam ook toe en zei me dat hij blij zou zijn wanneer hij weer terug bij af zou toekomen!  Ik heb er nog even staan praten met twee mannen van de organisatie, zeer vriendelijke mensen trouwens.  Eén ervan had tijdens de vakantie een paar dagen doorgebracht in de streek van waar ik afkomstig ben en verwonderde zich over het feit dat daar toch nog redelijk wat bossen zijn.  Hij noemde plaatsen als Brasschaat en Rijkevorsel.  In Rijkevorsel was vandaag ook een tocht, maar omdat ik in die streek gemakkelijk op eigen houtje kan biken, omdat ik daar in de buurt werk en destijds mijn eerste ritjes reed, verkoos ik toch om naar Zelem te komen.  Eén van de mannen opperde dat hun tocht toch wel een mooie was en dat het niet terecht zou zijn indien iemand zou beweren van niet!  En gelijk had hij!  Met een “bedankt om deel te nemen”, namen de mensen afscheid bij mijn vertrek.  Het zijn zij die dank verdienen om voor ons deze rit te organiseren!

De rit ging verder via de Galgenbergstraat in Zelem-Halen om nadien omstreeks 42 km een zeer mooie singletrack te treffen langs velden en door een stuk bos met een rotsachtige afdaling, gevolgd door een afdaling in een holle weg.  Dit leverde tot 46,50 km een zeer mooie stukje van de tocht dat eindigde met een afdaling in een holle weg tot op de plek waar de Zelemsebaan in Meldert-Lummen overgaat in de Meldertsestraat in Zelem-Halen.  Ik kreeg er toch nog een biker te zien.  We dienden even deze grotere, maar rustige baan te volgen om dan weer het bos op te zoeken en te rijden over diverse paadjes met wat draaien en keren tussen de bomen tot op de grens met Linkhout-Lummen.  Omstreeks 13.00 u klokte ik daar 50 km af.  Toen ik even halt hield passeerden er nog twee deelnemers, een vader en zijn zoon die ik aan de stop had gezien en even later nog eentje in een blauw shirt.  Omstreeks 51 km volgde een zeer technische singletrack met korte bochtjes in een droog bos tot aan een woonwijk die ik in het gezelschap van nog een eenzame rijder bereikte.  Nadien volgden weer bospaden en via de Mierenbergstraat in Linkhout, op die plek een asfaltbaantje in het bos, bereikte ik de voet van de E314 op een plaats die ik herkende van recente toertochten in de streek.  Na aankomst heb ik nog wat rondgetoerd in de omgeving van de start en gezien dat deze plek slechts op een boogscheut van De Kambergen gelegen is (Linkhoutsestraat – Donderbosstraat – spoor over en je komt er).  Het ging linksaf en aan het volgende kruispunt met een straat naast een brug van de E314 trof ik de splitsing waar de 75 km apart ging van de 28-42-54 km en dat op 53 km van het vertrek.  Ondanks het late uur, het was al 13.30 u, toch maar besloten om de langste route te kiezen met het risico dat de opruim van de pijlen al gestart was!

De extra lus begon met slalommen tussen dunne stammen van berkenboompjes in een bosje, gevolgd door knappe bospaden en singletracks in de omgeving van het parcours van een vaste route.  Uiteindelijk kwam ik uit op de track die in de hoogte evenwijdig met de snelweg loopt en door de meeste tochten in de streek wordt opgenomen in het parcours.  Van 56 tot 57 km reed ik over deze track tot het linksaf ging voor een leuke afdaling tot aan een asfaltbaantje.  Daar kreeg ik bekende torens in het vizier, meer bepaald de watertoren en de kerktoren van de Sint-Ferdinandschool in Lummen.  Net zoals tijdens de toertocht vanuit Diest op 1 september passeerden we langs de achterzijde van de school.  De tocht vanuit Herk-De-Stad ging zelfs dwars over het schooldomein.  De Broeders Van Liefde zijn mountainbikers blijkbaar gunstig gezind, want ook in Sint-Job-in-‘t-Goor komen verschillende tochten over het privaat terrein en in het bos op het schooldomein van Kristus Koning.  Sint-Ferdinand herbergt een landbouwafdeling en ziet er op sommige plaatsen eerder uit als een hoeve, me koeien incluis!  Tussen de school en haar oefenvelden loopt een paadje over een vals plat waar het altijd stevig klimmen is.  Ik kwam weer uit op de track in de hoogte naast de snelweg en reed het kerkhofje van de broeders voorbij.  Daar waren net twee bezoekers.  Dat kerkhof had ik vroeger al bij toeval ontdekt, het was een vreemde plek voor zo’n kerkhof, maar het is pas van 15 augustus dat ik aan de weet kwam dat hier een school is waar het deel van uitmaakt!  In Sint-Job is zo ook een kleine begraafplaats op het schooldomein.  De broeders worden blijkbaar begraven op de plek waar ze geleefd en gewerkt hebben!

De singletrack naast de snelweg, die daar in een sleuf ligt, kwam uit in de Sint-Ferdinandstraat die na het kruisen van de snelweg via een brug overgaat in Vandermarckestraat, een plekje dat ik na recente passages zo stilaan begin te kennen!  Daar doken we aan de andere kant weer de track naast de snelweg in.  Op 60 km verwijderde het parcours zich van de toch wel lange singletrack recht op recht naast de snelweg.  We kregen dan een technisch paadje op een zelf vrijgemaakte strook tussen deels geknotte bomen over een met sprokkelhout bezaaide bodem en met een lange aaneenschakeling van korte bochtjes en over bultjes.  Dat is niks voor mij en ik houd niet van zulke artificieel aangelegde paden!  Aan het einde van zo een lange rit heb ik daar ook geen behoefte meer aan!  Maar in een toertocht moet voor ieder iets leuks zitten, er zijn er allicht die wel graag zo rijden!  Na deze bizarre strook volgde een mooie singletrack in het bos en langsheen struikgewas, reed ik naast de afsluiting van een kerkhof en kwam ik uit aan het enorm grote, mooie en prachtig aan de bosrand gelegen huis op de hoek van de Windmolenstraat en Fortuinstraat in Lummen.  Het zal ook wel een fortuin waard zijn!  62 km om 14.40 u.  Van hier af volgden singletracks in een door boswerken gehavende strook bos en die al bij al nog behoorlijk goed te berijden waren.

Nadat ik al een tijdje naast een groene afsluiting midden in het bos gereden had, begon mijn eurocent te vallen!  Hier was ik recent nog gepasseerd, maar komende van de andere kant!  Inderdaad, eens het bos uit kwam ik uit in de Beukeboomstraat naast de Beukenboomkapel op de top van de Willekensberg!  Ik ben er naartoe gereden en heb er, net als op 15 augustus, wat in het logboek geschreven.  De kapel was open en mensen waren er rozenhoedjes aan het bidden!  Bijna 64 km om 14.25 u!  Na het kruisen van de straat kreeg ik een afdaling in een holle weg voor de wielen, maar nadien was het weer naar boven kruipen tot de top van de Willekensberg achter het restaurant Beukenhof.  65 km.  Toen ik daar even halt hield kwam er van weet ik waar een man van het organiserende Zelem Cycling naar me toe.  Op deze plek had namelijk de derde bevoorrading gestaan, maar die was inmiddels opgedoekt.  Geen erg, ik had zelfs op de tweede stop gezegd dat de bevoorrading niet op mij hoefde te wachten, want dat ik blijkbaar maar traag vorderde, maar toch de grote rit had willen rijden.  Als de pijlen maar bleven hangen!  Maar dat was misschien ook een probleem!  Tot aan een asfaltbaantje naast de snelweg zouden ze zeker nog hangen, maar daarna was een vraag!  Geen erg, dat is me al meer overkomen, ik zou m’n plan wel trekken, desnoods over de weg tot aan de aankomst!  De Duizendjarige Eik die in de omgeving van de Willekensberg staat lieten we blijkbaar links liggen en ik vervolgde mijn weg door de bossen.  Op 68 km volgde daar nog een redelijk zwaar stukje en op 69 km arriveerde ik inderdaad aan de voet van de snelweg in de Goerenstraat in een omgeving waar ik nog al getoerd had tijdens eerdere tochten.  14.45 u!

Hier waren de pijlen inderdaad opgeruimd, maar de kalksporen waren voldoende om me tot de volgende singletrack te leiden die na enige tijd uitkwam aan de spoorweg ter hoogte van een tunneltje voor fietsers en voetgangers op 71 km van de start.  Daar ben ik in 2011 ook gestrand zonder pijlen.  Het tunneltje onder, dat herinnerde ik me nog, maar de vraag was dan, naar links of naar rechts!  Ik heb gekozen voor links, maar als ik mijn verhaaltje van vorig jaar herlees, dan had ik rechtsaf gemoeten en had ik waarschijnlijk de weg kunnen vinden.  Ik moet daar vlak bij De Kambergen geweest zijn!  Ik ben linksaf gegaan en ben tot aan een grotere baan gereden, de Linkhoutstraat.  Daar gekozen voor de richting Lummen en de weg naar Halen gevraagd aan een jonge knul die daar neerzat op het voetpad en met zijn i-pad bezig was.  Blijkbaar reed ik in de verkeerde richting!  Rechtsomkeer gemaakt en aan een rondpunt moest ik linksaf, dan aan de lichten rechtsaf!  Dat rondpunt liet lang op zich wachten en ik passeerde zelfs de omgeving van het Schulensmeer!  Volgens de kaart ben ik blijkbaar door heel Linkhout gereden.  Aan de lichten de weg gevraagd naar De Kambergen aan een man met hond.  Dan moest ik in de deelgemeente Zelem zijn, niet hier in Halen!  Terug naar het rondpunt en daar rechtdoor.  Verderop zou ik wel een pijl vinden richting De Kambergen.  Via de Vinnehoekstraat bereikte ik effectief de plek waar ik wezen moest met omwille van mijn ommetje 80 km op de teller!

Aan de sporthal was niet veel leven meer te bespeuren.  Ik heb nog een plaatselijk rondje gereden, mij op een bank gezet in vermoedelijk de Donderbosstraat, de spoorweg achter me, om daar enkele energierepen te verslinden.  De stilte werd enkel onderbroken door het ruisen van de bomen en een passerende trein.  Nog wat verder gereden om uit te komen in de Mierenbergstraat waar daarstraks de 70 km apart ging!  Daar verwijst een pijl naar een vliegtuig Lancaster AR F2, maar het pad ernaartoe is afgesloten door een poort.  Ik heb dat al eerder gemerkt.  Wat valt daar eigenlijk te zien?  Nog eens in de andere richting gereden tot in de Breedvenstraat en gemerkt dat ik hierlangs weer naar af had gemoeten!  De plaats teruggevonden waar ik in 2011 twijfelde!  Het moet toch wel een zware tocht zijn, vermits ik er blijkbaar jaar na jaar mijn tijd voor nodig heb!  Ik neem natuurlijk wel de tijd om te gaan kijken naar wat me interesseert, terwijl de meesten overal voorbijflitsen!  Ik kan de verschillende plaatsen nu wat beter situeren, zeker nu ik er deze zomer toch een aantal keren getoerd heb, maar tegen de volgende editie zal ik dat toch weer allemaal vergeten zijn!  Het is en blijft een knappe tocht en bij leven en welzijn zal ik hier volgend jaar weer komen rijden!