Omdat uitgerekend net vandaag op mijn werkplek een werkje diende uitgevoerd te worden dat wat verhuis en stof meebracht en ik wou vermijden van op zaterdag nog eens terug naar ginder te moeten voor de opruim, was het alle hens aan dek om het zaakje weer proper te krijgen.  Daardoor was ik pas zeer laat aan de inschrijving.  Om exact één minuut voor negen wandelde ik de Stayokay binnen.  De dames ter plekke maakten net aanstalten om alles op te ruimen.  Ik kreeg een plastiek zakje aangereikt met alles wat ik nodig had: een polsbandje, een knap stuurbordje met mijn persoonlijk nummer 107, bandjes om het bordje aan het stuur te bevestigen en een zelfklever met het logo van de Mellowbikers.  Aan de bewaakte fietsparking kwam ik Niels (Viperworldcup) tegen en hij had voor mij een t-shirt en jasje met het opschrift van de Mellowbikers liggen dat ik een tijd geleden had besteld.  Dat zou ik straks wel ophalen, dan kon ik nu meteen vertrekken, vermits ik alweer de laatste op pad was.  Helaas was het vanaf een uur of vijf in de vooravond beginnen regenen en had het sindsdien niet meer opgehouden.  Even over 21.00 u dook ik de donkere bossen aan de rand van Bergen-op-Zoom in.  Een biker die aan zijn tweede ronde begon stak me voorbij.

Ondanks de regen lagen de bospaadjes er behoorlijk, zelfs goed te berijden bij.  Deze streek is vrij zanderig en kan na een periode van droogte dus wel wat water aan alvorens het hier baggeren geblazen is.  Door de regen lagen de meest zanderige stroken die we hier en daar voor de wielen kregen er zelfs ideaal bij, terwijl men daar in de zomer als door een zandbak rijdt!  De bossen in de streek van de Brabantse Wal zijn bij nacht niet toegankelijk en net zoals op de meeste andere plaatsen dient men voor het organiseren van toertochten vergunningen aan te vragen voor het mogen passeren van bepaalde bos- en natuurgebieden.  Daarom opteren de Mellowbikers steeds voor een tocht op eigen terrein, dus binnen de grenzen van de gemeente.  Daardoor is de beschikbare oppervlakte voor de tocht vrij beperkt en tracht men er zo veel als mogelijk de paadjes te gebruiken.  Vandaar dat ik zo af en toe eens een fel fietslichtje in de verte uit de andere richting zag afkomen, alsof ik te maken ging krijgen met een tegenligger, om dan verderop te moeten links of rechts afslaan.  De nachtrit is daardoor slechts 22 km lang.  Er is wel de mogelijkheid om de toer twee keren na elkaar te rijden.  Wie om 19.00 u bij valavond vertrekt krijgt dus nog iets te zien van de omgeving en kan daarna alles nog eens in volstrekte duisternis overdoen.  Het is geenszins vervelend of saai om deze bijna volledige off-road rit nog eens een tweede keer te rijden.  Omwille van mijn late start en het slechte weer had ik al wel snel besloten van het bij één rondje te laten!

Het eerst deel van de tocht bestond uit vrij vlakke smalle bospaadjes en singletracks tussen de stammen van de geurige dennenbossen.  Hier en daar passeerden we meer open plekken in een soort van heidelandschap over paden met een zanderige ondergrond en soms doorheen hoog opgeschoten grassen.  Het was stikdonker en we reden er door een zo goed als onbewoonde wereld.  Slechts twee keren kreeg ik bij het kruisen van een open vlakte eerst links en daarna rechts van mij eenzelfde verlicht gebouw te zien, wie weet de Stayokay zelf.  Slechts één keer raakte de toer eventjes de bewoning ter hoogte van een manege aan de rand van het bos, een plek die ik al te zien kreeg bij dagtochten in deze streek en de marathon van Bergen-op-Zoom van TC De Markies in februari.  Had ik op de terugweg van m’n werk en op weg naar hier wat gesakkerd op het slechte weer, het deed me deugd van buiten te kunnen zijn en de frisse wind en de regen deden even de beslommeringen van de afgelopen drukke week vergeten.  Alhoewel ik bij momenten ook wel eens dacht van “waar ben ik nu eigenlijk toch mee bezig” van hier rond de toeren in de regen terwijl ik thuis lekker warm en droog had kunnen zitten!  Maar ik kon het niet maken van de Mellowbikers figuurlijk in de kou en letterlijk in het nat te laten staan na alle tijd en energie die ze in hun geesteskind hadden gestoken!  Na afloop is een mens toch altijd weer tevreden van de energie opgebracht te hebben van te komen en slecht weer houdt me in principe nooit tegen van ergens deel te nemen.

Aan de zeldzame oversteken van de asfaltbaantjes die door dit bosgebied lopen stonden seingevers die de regen trotseerden, waarvoor dank.  Best te mijden paaltjes waren hier en daar voorzien van flikkerlichtjes.  Er staken me toch nog enkele bikers voorbij die aan hun twee ronde bezig waren!  Na een eerder vlakke intro werd het parcours rond het middengedeelte van de nachtrit vanaf een kilometer of tien pittiger met een aantal te overschrijden heuveltjes.  We kregen er ook meer af te rekenen met kwistig van boomwortels voorziene paden.  De zandstroken lagen al wat vaster door de regen.  Op een bepaald ogenblik bemerkte ik een verlichte plek in het bos en omstreeks 22.00 u bereikte ik na een kilometer of 12 de bevoorrading.  Het geheel ook daar tot in de puntjes verzorgd met een spandoek met logo en de vermelding “bevoorrading”.  Peperkoek, koeken en sportdrank stonden er op het menu.  Ik had wel te doen met de drie Mellowbikers die daar in hun regenjassen onder een open tentje stonden.  De twee bikers die aan hun tweede ronde bezig waren en me daarnet hadden ingehaald stonden weer op het punt van te vertrekken.  Er kwam nog een duo toe, waarvan één een pak droeg van de Kaaimannen uit Roosendaal en enige tijd later nog een tweetal doorweekte rijders.  Wat peperkoek en koeken geknabbeld en doorgespoeld met twee bekertjes sportdrank.  Daarna in het zog van de Kaaimannen weer op pad.

Ook na de pauze kregen we nog enkele pittige heuveltjes voor de wielen, paden met wortels, bospaadjes en singletracks.  Ik trof een traagrijdende biker die ik op een breed zandwegeltje voorbij ben gegaan.  Op een plek waar het parcours een bocht naar rechts maakte ben ik rechtdoor een singletrack in gereden en heb ik even halt gehouden voor een sanitaire stop.  Terwijl ik daar stond zag ik lichtjes naderen.  Het was de trage biker die passeerde.  Even later hoorde ik getoeter en stopte er een auto.  Dat was iemand die op zoek was naar twee verloren gereden bikers!  Het moet niet eenvoudig geweest zijn van met de auto op die bospaadjes te rijden!  Weer op weg.  Aan een afslag van een asfaltbaantje weer naar het bos toe stond de trage biker te praten met de seingever.  Even verder reed ik op een smal pad pal naast een verkeersweg, ik vermoed de snelweg.  Toen ik even aan de kant stond stak de trage biker weer voorbij en vanaf deze plek heb ik de rest van de tocht in diens zog afgelegd.  Er kwamen nog enkele heuveltjes en wortelpaden en een singletrack met een paar korte bochtjes.  Dit alles steeds in de bossen!  Omstreeks 23.00 u bereikten we weer de Stayokay.  Er rest me van nog te zeggen dat het parcours schitterend was afgepijld.

De slangen aan de bikewash gaven weinig druk, zeker wanneer ze samen gebruikt werden, maar doordat de fiets nat was kwam alle vuil goed los.  Mijn fiets toevertrouwd aan de bewaakte parking en omdat je hem zelf weg kon zetten slotvast gestald aan een dranghekken.  In de kantine van de Stayokay was men net begonnen met het trekken van de nummers voor de tombola.  Mij ergens aan een tafeltje gezet om wat te bekomen van de natte rit.  Aan een tafel links van mij zat een groepje bikers die al goed boven hun theewater waren!  Te veel kabouters, zoals de Nederlanders dat hier noemen, naar binnen gegoten!  Ik kon hun kabaal en idiote lachen niet zo appreciëren!  Ze hadden blijkbaar nood aan aandacht!  Zo’n mensen zou je eigenlijk eens moeten kunnen filmen en ze daarmee achteraf confronteren!  Eén van hen had wel geluk, want won de hoofdprijs!  Ach ja, het zal ook wel wat aan mij gelegen hebben van na een vervelende werkweek en een drukke vrijdag zo hebben moeten jagen om hier nog tijdig te geraken en dan nog moeten afrekenen hebben met hondenweer!  Ik kreeg Richard uit Roosendaal nog eens te zien, dat moet van de vorige winter geleden zijn.  Allicht kruisen onze wegen vanaf nu weer eens meer nu de toertochten in de eigen streek hervatten.  Vorige zondag zag ik Lies nog rijden in Chaam!  In een afzonderlijk zaaltje kon je een kommetje soep verkrijgen.  Je kreeg er zelfs nog een muts van La Chouffe bovenop!  De soep mocht er wezen, lekker heet en met grote stukken vlees er in!  Ik kikkerde er meteen weer van op!  Daar nog even een praatje gemaakt met Jan en Rubber-12.  Ik denk dat het de eerste keer is dat ik hem dit jaar te zien krijg!  Ook Niels kwam binnen om me het jasje te brengen, maar hij werd snel al weer voor één of ander weggeroepen.

Er kwam een biker binnen die er niet gelukkig uit zag en uit flarden van wat er gezegd werd kon ik opmaken dat zijn bike gestolen was!  Het bleef niet bij dit alleenstaand geval, want spoedig bleek dat er al drie bikes gestolen waren, zelfs met fietsdrager en al van de auto gehaald!  Eén van de Mellowbikers is daarop zelfs gaan checken of de fietsen en dragers van de buiten geparkeerde wagens wel slotvast waren!  Moeten meemaken dat uw bike gestolen wordt is verre van aangenaam.  Het is me ook overkomen, meer bepaald in Hoogerheide, en daar ben ik wel een tijd ongelukkig door geweest, temeer daar ik altijd veel tijd stak in het onderhoud van de fiets!  Laten we hopen dat de daders gevat worden!  Het is jammer dat een mens zijn fiets bijna aan zijn lichaam moet vastketenen om er zeker van te zijn dat hij niet gejat wordt!  Omstreeks middernacht ben ik weer huiswaarts gereden.  Mijn nat pak nodigde niet uit om veel langer te blijven.  Leo, die ik tijdens de rit aan een oversteekplaats al eventjes had gezien, was nog in de weer met het opruimen van de dranghekkens.  De groep lawaaierige bikers van daarstraks stonden ook bij hun fietsen.  Hoe ze zijn thuis geraakt mag Joost weten!  In de Molenzichtweg hing ik nog even achter twee mannen die met hun fiets weer huiswaarts reden.  Thuis wachtte dan nog de opkuis van de natte spullen en zo was het toch weer laat eer ik te bed was.

Het was een leuke rit, ik ben tevreden dat ik er weer eens bij kon zijn.  Alles was tot in de puntjes voorbereid en bij deze dank ik de Mellowbikers voor de organisatie van deze nachtrit.  Vooral voor hen vond ik het jammer dat de regen roet in het eten strooide, alhoewel blijkbaar bijna alle ingeschrevenen opdaagden.

Het verslag van deze nachtrit is ook te lezen op mtb-you.be, op mtb-you.nl, op mountainbike.be en op mountainbike.nl!