Het ging een veldweg naast de weide in om zo een paadje naast de Kleine Nete te bereiken. Daar werd ik begroet en toegeroepen door kinderen die aan het kajakken waren. “Goed bezig”, riep er eentje! “Jij ook”, riep ik terug. Twee weken geleden heb ik hier zelf nog aan het roeien geweest. Tot 1,50 km reed ik zo op een smal spoor naast de waterloop en onmiddellijk daarna trof ik op een betonbaantje een eerste splitsing tussen de routes van 28 km en van 34-44 km. Voor de rit van 44 km ging het over een paadje op de rand tussen bos en velden en over een singletrack in een dennenbos. Aan een kruispunt van boswegen kwam na 3,50 km al een tweede splitsing tussen de 38 km en de 44 km. Er kwam daar een vrouw te paard voorbij gewandeld. Gekozen voor de 44 km die opende met een vrij bochtige singletrack tussen de bomen en een veldweg. Daarna een iets moeilijker te berijden singletrack, moeilijker omwille van de kurkdroge ondergrond van bladgrond. Ik had de indruk dat dit paadje speciaal voor de gelegenheid weer opengemaakt was! Op 5 km bereikte ik een onverharde bosdreef met aan de rand een asfalt fietspad. Het was de bedoeling van over de zandweg te rijden, maar omwille van een twijfelachtig opgehangen pijl reden alle bikers over het fietspad! Op dat ogenblik reed ik over het grondgebied van Geel en in de omgeving van het Provinciaal Domein Prinsenpark te Retie. We doorkruisten daar een mooi bosgebied en ik reed er voorbij een vijver.

Er volgden een reeks paden tussen de velden, paden die aan weerskanten afgeboord waren door grote bomen en struikgewas, zodat je de indruk had van door de bossen te rijden, om op 9 km opnieuw een echt bos te bereiken. 14.00 u. Een bospad en een veldweg, recht op recht, voerden me op 10 km weer tot een stukje bewoonde wereld, onder anderen door een straat die Nelis heet in Geel-Ten Aard. Vrij snel ging het weer off-road over vrij lange, zeer zanderige paden doorheen stroken bos en langsheen velden. Op 13,50 km bereikte ik zo de Breevensedijk, nog steeds in Geel. Ik had het gevoel dat ik nabij het bruggetje over de waterloop en het asfaltbaantje dat ik bereikte eens even van het parcours diende af te wijken! Achter een flauwe bocht trof ik daar de Watermolen van Brustele (Kasterlee) op de Kleine Nete. Ik hoorde een biker tegen z’n maat zeggen dat ze bijna weer aan de plek van de start waren! Deze plek is volgens de kaart inderdaad niet ver van Houtum. Op 14,50 km dienden we de drukke Geelsebaan te kruisen ter hoogte van verkeerslichten naar de Zaardenstraat toe. Een wielertoerist vroeg me daar welke toertocht ik aan het rijden was. 15 km om 14.30 u. Een zandweg, een grasspoor en een landelijk betonbaantje brachten mij tot aan het voetbalveld van FC Mastentop, home of the boys in green! 17,75 km.

Van het voetbalveld ging het naar een bochtige singletrack doorheen een bos dat op bepaalde plaatsen ontsierd werd door sluikafval, waaronder een kartonnen doos met daarin en ernaast lege flessen van schuimwijn! Een feestje gebouwd in het bos en de rommel voor een ander gelaten? De singletrack gaf uit op een bosweg waar naar het einde toe een enorme hoop zand tot tussen de bomen was gekieperd! Joost mag weten waarom! Om de naam van het pad eer aan te doen misschien. Want de onverharde weg luisterde naar de naam ’t Zand! Ik passeerde het restaurant Koningsbos in Koningshof en doorkruiste de wijk Goor van Kasterlee. Aan het gehucht Hukkelbergen, op de grens van Kasterlee en Lichtaart volgens de kaart, dook het parcours een donker bos in. Daar konden we genieten van zeer knappe paadjes die deel uitmaken van een vaste route. In de bossen die we doorkruisten stonden wel veel buitenhuisjes verscholen. Bijna 21 km omstreeks 15.00 u. Er volgden nog redelijk natte paden doorheen een stuk bos waar zeer oude krakkemikkige buitenhuisjes stonden, sommigen niet meer dan een oud betonnen kot. Een halve kilometer verder bereikte ik de bevoorrading die ondergebracht was in een gebouw van ’t Boslicht, een afgelegen kampplaats in Koningsbos te Kasterlee-Goor. Ik vraag me af of dit oude lange gebouw, opgetrokken uit betonplaten, nog dienst doet, want dat lijkt me toch niet meer van deze tijd. Alhoewel het er misschien nog altijd droger is dan in een tent! Twee mannen en de vrouwelijke wederhelften van de Wielertoeristen Kasterlee zorgden er voor de bevoorrading met fruit en lekkere cake. Er waren nog slechts enkele bikers, zodat de dames gezellig bij elkaar zaten en druk in gesprek waren! Later heb ik hen nog teruggezien in de tent in Houtum.

Vanaf de stopplaats ging het over het onverharde pad Koningsbos en troffen we onmiddellijk de splitsing tussen de routes van 28 km en 38-44 km. Er volgde een genietbaar stukje over een deel van het blauwe vaste parcours waarbij we twee uit de kluiten gewassen heuvels dienden te overschrijden. Ik kwam er uit het bos tevoorschijn ter hoogte van gigantische wegenwerken. Ik vermoed dat deze deel uitmaken van dezelfde werken in Geel voor de aanleg van een nieuwe noord-zuid-verbinding. De nieuw aan te leggen weg lag verstopt achter immense zandhopen. Ook de plek waar ik daarstraks Kasterlee vanuit Turnhout binnenreed was helemaal van uitzicht veranderd! Ik vermoed dat door deze werken zelfs de vaste blauwe route is moeten omgelegd worden! Binnen afzienbare tijd zal de hele omgeving er hier heel anders uit zien! Ook de plek rond de watertoren in Geel-West herken je nu al bijna niet meer terug! Daar sneuvelden wel veel bomen! Vanaf 23 km volgden nog plezante paden op en af doorheen de bossen op het traject van de vaste blauwe route en reden we rond in het Provinciaal Domein De Hoge Mouw. Om dit gebied te sparen wordt een tunnel van 500 meter aangelegd.

Vanuit de Holle Weg dienden we de drukke Lichtaartsebaan te kruisen naar het Sint-Lutgardispad om daar een splitsing te vinden tussen de routes van 28-38 km en 44 km op ruim 25,50 km van het vertrek. Ik hoorde mannen voetbal spelen ergens in de bossen. We konden er genieten van knappe singletracks in de bossen in de omgeving van de zandwegen Dressenstraat en Boskabouterpad. Vanuit dit pad kon ik die mannen zien voetballen tussen de bomen. Ik veronderstel dat daar een bivak was van een jeugdbeweging. In de omgeving stonden ook buitenhuizen verscholen tussen het groen. Op 27,50 km kwam ik na een extra lusje van 2 km weer op het gemeenschappelijk parcours. 15.40 u. Er kwamen nog meer leuke singletracks doorheen de plaatselijke bossen tot ik op 28 km arriveerde op een betonbaantje met in de verte een grote poort. Dat bleek één van de ingangen van het recreatiedomein De Hoge Rielen te zijn. Een bospad bracht me tot aan een tunneltje met beperkte hoogte onder de drukke Noordlaan. Er hangen kettingen voor de tunnel om de maximumhoogte te markeren! De plek was me niet onbekend. Tijdens de marathon van MTB Mastentop vorig jaar, bij zeer slecht weer, werd ik er samen met een andere deelnemer geconfronteerd met verdwenen pijlen. Dat was aan het einde van de tocht en toen zijn we onder het tunneltje gereden en kwamen toe in het centrum van Kasterlee. Van daar kende ik de weg naar de aankomst. Mijn tellertje klokte er nu 30 km af.

Een kiezelpaadje leidde me langsheen paardenweiden tot aan de Hazenberg. Op die plaats hebben de mannen van MTB Mastentop één van de bevoorradingen van hun marathon staan. Dat stemde hoopvol, want ik herinnerde me van toen dat we net voor deze stop een aantal interessante paden in het bos voor de wielen kregen. Daar konden we nu ook tot 32 km van genieten. Ook op 33 km troffen we een zeer leuke singletrack met bochtjes en bultjes. Kort daarna diende ik de grote Turnhoutsebaan, de grote verbindingweg van Kasterlee naar Turnhout en de oprit van de E34, te kruisen. Aan de overkant ging het een assenweg in die gelegen is tussen de gevel van een stokoud magazijn en een strook bos. Zeer genietbare en goed te berijden paadjes voerden me doorheen dit bos tot aan de Kattenberg in het gehucht Grootrees waar ik na 35,50 km een betonbaantje op moest. Dat baantje werd dankbaar gebruikt door fietsers en wielertoeristen. Er kwam nog een stukje woest bos met in het groen verscholen buitenhuisjes tot een volgend betonbaantje in een meer open omgeving, de Boekweitbaan. 37 km. Landelijke wegen en stroken bos stonden nu op het menu.

Na 41,50 km kwam ik uit het bos tevoorschijn en daar stonden twee Kastelse Wielertoeristen, allicht in de aanslag om met het opruimen te beginnen. Ze wezen me de te volgen richting aan. Ik doorkruiste dan een betere woonwijk met keurige en soms uit de kluiten gewassen villa’s van gefortuneerde mensen. Groot was mijn verbazing van na 42,50 km nog een splitsing te treffen tussen de routes van 28-38 km en 44 km. In plaats van linea recta naar de aankomst te worden gestuurd, werden we nog getrakteerd op niet te versmaden singletracks over plezante bultjes. Ik was content dat alle pijlen nog hingen tot aan het einde. Toen ik weer toekwam in een straat, verwezen enkele mannen van de club me naar een servitudepaadje met de woorden “je bent er bijna”! Omstreeks 17.00 u arriveerde ik na 47 km weer aan de tent.

Teneinde de mensen van de bewaakte parking niet meer te belasten heb ik m’n fiets maar meteen op de drager geplaatst en vastgelegd met een slot. In de tent was nog heel wat drukte, enkele late bikers en vooral veel medewerkers. Enkele dames waren vlot in de weer met het bakken van hamburgers en hun winkeltje draaide uitstekend, ook vanwege de eigen clubgenoten. Een hapje was welgekomen, dus me ook maar een broodje hamburger gekocht. Ik kreeg er zelfs nog een niet verkochte sandwich als extra bovenop. Alles nog doorgespoeld met twee frisdranken. Buiten was één van de mannen bezig met het ontmantelen van de totempaal. Alles kon weer opgeborgen worden tot de volgende uitgave! Ik zat daar binnen lekker droog en warm en ben daar nog een uurtje blijven genieten van de gezellige drukte in de tent. Aan het gelach te zien, hadden de dames van aan de stop het ook naar hun zin! Omdat aan alles ooit een einde moet komen heb ik omstreeks 18.00 u afscheid genomen van Houtum Kermis en ben weer huiswaarts gebold. Omdat de fiets op zondag weer gebruikt zou worden en de rest enkel wat te lijden had gehad van stof, had ik thuis ook zo goed als geen opkuis meer!

Deze negende Houtumse Mountainbiketocht was zeker de moeite waard met een degelijke organisatie, een duidelijk afgepijld parcours over paadjes die minder bekend zijn en buiten het parcours van de vaste routes liggen. Veel paden van diverse slag en singletracks in deze bosrijke streek. Een parcours dat voor iedereen geschikt is met op enkele plaatsen voor de liefhebbers meer technische tracks met wat kort bochtenwerk.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />