Eens die weg over doken we een dennenbos in om er over zanderige singletracks te rijden, eventjes in het gezelschap van vier anderen. We kruisten de spoorweg in de Spoorwegdreef, een assenweg die er door het bos loopt. Ik reed voorbij een bosmeer waarop een vervallen en half ingestort chalet uitkijkt! Deze plek heb ik nog al te zien gekregen op toertochten, al was het nu lang geleden dat ik er nog eens passeerde! 7 km. Bospaden en singletracks, de constanten uit deze toertocht, brachten me tot in de Lenslei, een straat in Mol-Gompel waar meerdere tochten in de regio passeren. Daar is één van ingangen van de AGC-glasfabriek. We reden de Venetiëlaan in, alwaar grote oude villa’s staan die volgens mij vroeger gefungeerd hebben als directiewoningen horend bij de fabriek. Tegenover de fabriek langs de hoofdweg door Gompel is ook een oude wijk met arbeiderswoningen en het bizarre vervallen casino. Omdat er recent een nieuw bedrijf is gebouwd is de oude toegang tot de bossen niet meer bereikbaar en dienden we er een ommetje te maken doorheen enkele straten van het aangrenzende Balen.

In de daaropvolgende bossen ontmoette ik nog een eenzame rijder. We konden ons daar vermaken op paden met bochtjes en een overvloed aan singletracks om uiteindelijk weer in de bewoonde wereld te arriveren naast de curryworstenfabriek Mora nabij de plek waar de ringweg van Geel over Mol naar Lommel het Kanaal Dessel-Kwaadmechelen kruist. 13 km om 15.30 u. Vanaf hier ging het eventjes over het jaagpad om de houtzagerij Vanderhoydonck te passeren. Op de plek waar een jonge kerel zijn visserstentje had neergepoot dook de toertocht kort de bossen van het Buitengoor in. Via de Zilverstraat bereikte ik het domein van het Zilverstrand. Daar reden we van 15 tot bijna 17 km over een soms vrij zanderige kurkdroge ondergrond. Er zaten heel wat vissers rond de vijver. We passeerden zones met huurcaravans en chalets in alle maten en soorten, oud en nieuw! Via de hoofdingang van het domein Zilvermeer bereikte ik de Postelsesteenweg die vanaf de ringweg naar Postel voert. Een bikend echtpaar in witte pakken stak me voorbij toen ik er even halt hield. Om 15.45 u was ik toen een goed uur onderweg.

Tot 18,75 km reed ik over een singletrack langs vermoedelijk het Zilvermeer waarbij ik onderweg de betonbaan kruiste die tussen delen van het domein loopt. Aan de overkant van deze baan ging het weer langsheen een ander meer, of een uitloper van het vorige, en reden we zelfs vrij dicht tegen de waterlijn. Zand alom! Eens weer tussen de bomen in een zanderige omgeving trof ik op 20 km de splitsing tussen de routes van 10-25 km en van 40 km. Van daar af kon ik de Sas-4-toren in Dessel in de verte boven de bomen uit zien steken en rechts van mij bemerkte ik het reclamepaneel van de restaurantboot De Kleppende Klipper. De kleinste routes werden vermoedelijk naar de bevoorrading gestuurd, voor mij ging het op de 40 km bijna recht op recht verder over een paadje dat op een terrein ligt dat zich situeert tussen het Zilvermeer en het kanaal Bocholt-Herentals en begroeid is met dennenbomen. Op ruim 21,50 km kwam ik uit een strook bos tevoorschijn op het jaagpad vlak tegenover de Sas-4-toren en de Pannenkoekenboot. Aan die toren had ik exact een week geleden nog gestaan aan de bevoorrading van de toertocht van de Free-Bikers uit Dessel. Thans stond ik omstreeks 16.00 u weer op dit bekende kruispunt van verschillende kanalen. We dienden op onze stappen terug te keren in de richting van waaruit we kwamen, deze keer over een breder zandpad naast het kanaal, waar ik nog eens het gezelschap genoot van een andere biker. Het was voor mij een troost toen ik zag dat ook hij even te voet wandelde over een korte helling waar het zand veel te los lag om er te kunnen fietsen!

Een klein kwartier later passeerde ik De Kleppende Klipper en bereikte ik de bevoorrading op het terrein tussen enkele gebouwen achter een muur tegenover de Baileybrug over het kanaal Bocholt-Herentals. Ze stond op 23,50 km van de start. De biker van daarnet en het tweetal in witte pakken van aan het Zilverstrand waren nog aanwezig. Na mij kwam er nog iemand toe. De bevoorrading was eenvoudig met suikerwafels, bananen die intussen op waren, soep waarvan ik niet gedronken heb, sportdrank en water. Niet al te lang blijven staan, vermits ik al vrij laat vertrokken was en dus geen moeite zou hoeven te doen om weer als laatste te arriveren! We dienden de kasseiweg die naar de brug leidt te kruisen en vlak voor deze bizarre Baileybrug van tijdens de oorlog troffen we de splitsing tussen de routes van 10 km en van 25-40 km. De kids werden niet over de brug gestuurd, maar verder langs het kanaal, de groten mochten de brug over. Bij groen licht kon ik voor de enkele auto’s de brug op en tegen dat die goed en wel op gang kwamen, was ik al aan de overkant! Daar ging het rechtsaf een strook bos in om verderop de kanaaloever te bereiken.

Tot 25,50 km reden we over een zanderig pad naast het kanaal en staken twee anderen me voorbij. Aan het eerstvolgende sluisje ging het van de oever weg en doken we een stuk bos en velden in ter hoogte van natuurgebied Den Diel. Een zandweg naast een veld waar men vorig jaar op deze dag met de oogst in de weer was, leidde me naar een zandweg met naastliggend asfalt fietspad. Dit pad luistert naar de naam Russendorp en vertrekt vanaf Den Diel, de baan van aan de Baileybrug richting Postel tot ze van naam verandert in “Postel”, en leidt naar de “Steen der Zeven Heerlijkheden”. We sloegen er rechtsaf en bereikten deze steen die achter een vlechtwerk van takken verborgen zit. Ik was een tijd geleden al zo vaak het bordje er naartoe gepasseerd op weg van Mol naar Postel, dat ik eindelijk wel eens wilde weten wat voor steen dat dan eigenlijk wel was! Ik daar naartoe op weg naar huis! Voor mij sloeg op dat moment toen ook een wagen af en die reed over het als fietspad bedoelde asfalt! Ik er achteraan over die tergend lange smalle asfaltstrook! Groot was mijn teleurstelling toen ik dat nietszeggende steentje daar zag staan! Zo’n hachelijke rit voor zo’n prutssteentje! Het is de plek waar eertijds zeven heerlijkheden aan elkaar grensden, meer bepaald Mol, Balen, Dessel, Postel, Lommel, Luijksgestel en Bergeijk. De twee laatstgenoemde plaatsen liggen in Nederland. Het was meteen ook de grens tussen de provincies Antwerpen, Limburg en Noord-Brabant (in Nederland). Aan die steen zelf is niks te zien, maar de omgeving daar is des te mooier. Het loont de moeite om verderop eens op de betonnen brug zonder leuningen te gaan staan en te kijken naar de waterloop Het Postelvaartje die hier voorbij komt. Alles groen, geen bebouwing in de wijde omtrek te zien en volstrekte rust. Een visser had zich verderop op de oever tussen het struikgewas genesteld.

Op 26,80 km dook ik naast de Steen der Zeven Heerlijkheden omstreeks 16.30 u een smal wegeltje in dat me recht op recht onder de bomen en tussen struiken weer tot op de kanaalover bracht. 28 km. Na kort weer langsheen het kanaal te hebben gereden, ging het opnieuw het bos in ter hoogte van een blauwe brug over het kanaal aan een sluisje. Op deze plek kwam het kleiner Kanaal naar Beverlo uit in dat van Bocholt-Herentals. Dit aan een straat die daar ook Russendorp heet op het grondgebied van Lommel. Op een kaart zie je dat ze in het verlengde ligt van het pad vanaf De Steen der Zeven Heerlijkheden, maar er is geen rechtstreekse verbinding. De naam is waarschijnlijk te verklaren doordat in het begin van de 19de eeuw zich hier verspreid mensen kwamen vestigen die eenvoudige huizen bouwden waarvan de daken werden bedekt met ruwe graszoden, 'russen' in het lokale dialect. Ter hoogte van Russendorp werd er na de onafhankelijkheid van België trouwens een merkwaardige grenscorrectie doorgevoerd bij het vastleggen van de grenzen tussen België en Nederland. In 1843 (bij het plaatsen van de grenspalen) kreeg Mol er 122 ha bij, de Bergeijkse Heide. We dienden over de blauwe brug te rijden en na de afdaling ervan bereikte ik op 29,50 km een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40 km. We bereden een mooie singletrack evenwijdig met het kleinere Kanaal naar Beverlo met enkele bultjes op en af. Tussen de bomen door zag ik enkele plezierboten langs de oever liggen. Via de assenweg naast het kanaal keerden we op onze stappen terug en passeerden daarbij de verankerde plezierboten van dichtbij. Ter hoogte van de Ankerstraat (Lommel) dienden we het kleinere kanaal te kruisen via een oude metalen brug ter hoogte van de monding in het kanaal Bocholt-Herentals. Dit was ook een soort Baileybrug, maar dan van een kleiner kaliber.

Aan de overkant ging het linksaf om de plezierboten voor een derde keer te passeren, deze keer over een jaagpad in asfalt. Tot we rechtsaf het bos in doken over enkele paden om zo de helling naar een naast het kanaal gelegen heuvelrug op gejaagd te worden. Ik herinnerde mij van vorige keer dat we hier over hadden gereden toen ik deze dijk vanaf het jaagpad zag liggen. Vanaf deze hoogte kregen we de plezierboten voor de vierde keer te zien! 33 km omstreeks 17.00 u. In plaats van rechtsaf weer naar de kanaaloever af te dalen zoals vorig jaar, ging het nu linksaf naar beneden het donker bos achter de dijk in. Bospaden en een singletrack voerden me tot op het terrein van een zandwinning van Sibelco. De plek was me bekend van eerdere edities, maar toen kwamen we uit de andere richting. Ik heb ooit geweten dat er zodanig veel wind stond dat je hier door een gordijn van stuivend zand reed. Omstreeks 34,50 km voerde een zeer zanderige maar toch nog goed te berijden pad me langsheen de grote vijver van de zandwinning. Rechtsaf een betonbaantje op en na de doortocht van een singletrack doorheen een strook bos kwam ik weer uit in de Sluizenstraat te Lommel naast het Kanaal naar Beverlo ter hoogte van de mini-Baileybrug van daarnet. 35 km.

Linksaf de Sluizenstraat in en van dan af trof ik geen pijlen meer! Ik had er al voor gevreesd dat omwille van mijn late vertrek de opruim al zou kunnen begonnen zijn voor mijn aankomst! De Sluizenstraat verder langs het kanaal gevolgd, maar ik vertrouwde het niet dat ik zo lang over asfalt bleef rijden en ben op mijn stappen teruggekeerd. Ik had daarnet namelijk een oude loods zien staan en herinnerde me van vroeger dat we naast die loods het bos in doken. Daar begon inderdaad een singletrack doorheen het bos die duidelijk recent bereden was. Er kwamen me twee bikers tegemoet aan wie ik gevraagd heb of men al begonnen was met de opruim van de pijlen. Ik vermoed dat het geen Rauwtrappers waren, maar ze wisten me wel te zeggen dat er inderdaad met de opruim gestart was, maar dat ik die mannen nog zou kunnen inhalen, vermits ze regelmatig dienden te stoppen. Na enige tijd heb ik die twee inderdaad ingehaald en van daar af kon ik weer op pijlen rekenen.

Ik kreeg er nog mooie paden voor de wielen in een afwisselende omgeving, eindigend met de overtocht van een kortgeschoren gazon door een strook bos en naast vijvers in het domein van de Blauwe Kei. Ik arriveerde op een betonbaantje en dat was een geruststelling omdat ik weet dat er op de hoofdweg op de grens tussen Mol-Rauw en Lommel een wegwijzer staat richting De Blauwe Kei. Indien de pijlen hier weg zouden zijn, dan zou ik de start wel weten te vinden! De naam verwijst naar een oude grenssteen tussen Postel en Mol. Die 'kei' was vermoedelijk een oude zwerfsteen. Sinds de aanleg van het Kanaal van Beverlo zou hij zijn verloren gegaan. Voor fietsers die hier komen aangewaaid over de verschillende jaagpaden is een stop in de brasserie hier een must. De '7 heerlijkheden' hier is nogal bekend voor zijn 'ribbekes'. Het betonbaantje gevolgd en even staan twijfelen op een plek waar sporen deden vermoeden dat de tocht het bos in dook! Een motorrijder die daar stond sprak me aan en vertelde dat hij zich verwonderde over het feit dat hij hier daarnet ook had gestaan en er toen nog pijlen hingen die nu weg waren! “Ja, hier was een mountainbiketocht en die mannen zijn met de opruim begonnen, tenzij dat hier flauwe plezanten aan het werk geweest zijn”, heb ik toen geantwoord. De pijlen waren ook hier reeds weggenomen, maar het was geen probleem om hier de duidelijke sporen van de deelnemers te volgen. De paden die gebruikt waren voor de tocht waren duidelijk harder aangereden dan wat niet was opgenomen in het parcours. Korte tijd later bereikte ik met een schitterende avondzon weer de speelplaats van de school na 44 km omstreeks 17.45 u. Deze keer was de toer in omgekeerde richting uitgezet in vergelijking met vroeger.

Er stonden wel nog enkele bikes in de bewaakte stalling, maar omdat ik aan de ingang van de zaal een Rauwtrapper met een bezem in de weer zag, vermoedde ik dat de mensen bezig waren met de opruim. In tegenstelling tot mijn gewoonte ben ik dus niet meer binnen gestapt om nog wat te drinken uit solidariteit met de kas van de club die de moeite doet om een mooie tocht te organiseren. Met weliswaar enkele lange verbindingsstukken op en af langsheen de alomtegenwoordige kanalen in deze omgeving, maar ook enkele knappe stroken bos, singletracks en langsheen enkele merkwaardige bezienswaardigheden. Een eenvoudig tochtje waar iedereen aan kan deelnemen, uitgezet door deze mensen in de streek waarin ze wonen en waar het altijd plezant is om te komen rijden.

Beschrijving van een GR-wandeling met wetenswaardigheden over de streek: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!