Toertocht (15-25-45 km) van WTC De Heidezonen te Bierbeek op zaterdag 07-09-2013.

Omdat een mens zo af en toe eens zijn voddennest moet opruimen en orde op zaken moet stellen, heb ik me deze zaterdag toch wat moeten haasten om nog tijdig in Bierbeek te zijn.  Toen ik in de straat van het opgegeven adres verscheen, waren daar weinig sporen van mountainbike te zien.  Pas aan het einde van de straat zag ik een kerel in de weer met een tuinslang om z’n fiets proper te maken en vermits er daar voor enkele huizen een parkeerplekje beschikbaar was, heb ik dat maar meteen ingenomen.  Pas toen ik naar de hoek van de straat wandelde zag ik aan de overkant het Café Vandervelpen met het opschrift WTC De Heidezonen.  Het was bij deze jongens dat ik wezen moest en eens het hoekje om was de startplaats duidelijk te zien.  Naast een kapel op het rondpunt stond een grote tent, ervoor een grote open tent met daaronder tafeltjes en stoelen en bovendien nog tenten waaronder dames in de weer waren met het bakken van hamburgers.  Dat laatste opende perspectieven voor na afloop als ik tenminste tijdig weer binnen zou zijn.  Naast de mountainbikeritten (15-25-45 km) was er ook een familietocht (12-18 km) en toen wist ik niet dat men daarvoor tot 16.00 u kon inschrijven.  Opdat ook de mensen van de familietocht nog zouden kunnen genieten van een hamburger of pens zouden de dames er niet al te gauw de brui aan geven!

De inschrijving was binnen in de grote tent, maar ik was de enige ter plekke, buiten een biker die zijn rit al achter de rug had en een praatje maakte met een Heidezoon aan de inschrijvingstafel.  Ik kreeg een polsbandje om met de mededeling dat het na afloop inruilbaar was tegen een pannenkoek!  Nog een motivatie om onderweg niet te dralen!  Het noodnummer genoteerd dat naast de geafficheerde kaart vermeld was.  Achteraf zou blijken dat het parcours in pechzones verdeeld was met telkens de vermelding van het noodnummer op de bordjes.  Eventuele pechvogels werden dus niet aan hun lot overgelaten!  Om 13.30 u was ik op weg, benieuwd naar wat deze tocht voor mij in zijn petto had.  Ik had al ooit toertochten in Bierbeek gereden, maar niet deze vanuit Bremt.

Het ging voor de eerste honderd meter over een asfaltbaantje in het gezelschap van de familietocht om dan linksaf te slaan naar een off-road veldpad en via een strookje bos de Heidestraat in Vertrijk (Boutersem) te bereiken.  Deze veldweg voerde me naar een drukkere baan, de Neervelpsestraat, ter hoogte van de oprit van de snelweg, de oprit die ik bij het weer naar huis keren straks zou op rijden.  Toen ik even halt hield kwam er nog een biker voorbij.  Vertrijk?  Eigenlijk nog niet echt van gehoord!  Van Neervelp en Opvelp wel, maar dat klinkt zo Limburgs!  Opvelp is een deelgemeente van Bierbeek en Neervelp van Boutersem.  Boutersem associeer ik om de één of andere reden altijd met een barones, en nazicht op internet leert me dat dit te wijten is aan een herinnering uit mijn jeugd.  In 1979 is daar blijkbaar een barones vermoord op haar kasteel van Kwabeek.  Toen ik de grote baan gekruist had zag ik vanaf de assenweg aan de overzijde tussen de bomen in de verte een kasteel staan, een groot huis in ieder geval, dat vermoedelijk het kasteel van Kwabeek is, thans gemeentehuis van Boutersem.  Ter hoogte van een betonnen brugje onder de snelweg trof ik de splitsing tussen de routes van 15-25 km en 45 km op 4 km na de start.  Een biker reed samen met mij de richting van de 45 km uit op een graspad evenwijdig met de achter groen verstopte snelweg.

Deze veldweg zorgde voor een eerste klimmetje met links een knap vergezicht onder een helaas vrij grijze hemel met toch enkele plukken blauw.  Ik rekende op droog weer, want had mijn regenjasje in de auto achtergelaten.  Een afdaling in een hol pad voerde me op 5 km tot in Vertrijk (Boutersem), waarna een lange veldweg, lichtjes op en af, me tot in de Vertrijksestraat voerde.  Deze onverharde veldweg bevond zich volgens het verweerde plakkaatje in Tienen.  Tienen?  Ik had er geen benul van dat Bierbeek zo dicht bij Tienen was gelegen!  Toen ik nog eens ging kijken of ik het wel goed gelezen had, kwam er nog een potige biker voorbij gesnord.  Ik daar achter, stevig klimmend over een keienpad, waarna we na 9,75 km via een duidelijk weinig gebruikte brug de snelweg kruisten op de grens met Willebringen (Boutersem).  Nog nooit van gehoord!  Onder mij reden de auto’s door en flitste er op dat ogenblik ook een Thalys over de naastgelegen hogesnelheidslijn voorbij.  In Willebringen-city met zijn twee huizen en een half reed ik voorbij een oud kapelleke op een kruispunt van wegen aan Hoeksken.  Of hoe de moderne technologie op een luttele kilometer voorbij een stokoud patrimonium raast.  Het ging de velden in over lange, vrij eentonige op elkaar lijkende veldwegen, en ook al verveelde ik me niet, ik hoopte toch dat me nog wat afwisseling te beurt zou vallen en ik het landschap niet al na 10 km gehad zou hebben!  Het was er wel bijzonder landelijk en rustig.

Omstreeks 14 km werd de eentonigheid onderbroken door een plezant grasspoor waar ik het gezelschap kreeg van drie jonge meisjes inboorlingen, één te paard en twee op de fiets er naast.  Na de meisjes en zelfs het paard begroet te hebben, diende zich een leuke afdaling in een hol pad aan!  14.25 u.  Ik arriveerde pal op de grens tussen Opvelp (Bierbeek) en Neervelp (Boutersem) en diende er de rustige Waversesteenweg te kruisen.  Rustig omdat geen kat er kon passeren door wegenwerken.  Een leuk paadje voerde me, aanvankelijk achter de huizen langsheen de Waversesteenweg, onder de bomen langsheen een waterloopje, vermoedelijk de Velp, naast de rand van een bos op de andere oever.  De Velp ontspringt in Opvelp en mondt ter hoogte van Zelk nabij Halen en Bekkevoort uit in de Demer, plaatsen mij bekend van de tochten in het Hageland.  Ik arriveerde in een rustig kasseibaantje ter hoogte van een oude wegwijzer naar naburige gehuchten.  Het ging er een veldweg in die me in de richting van de watertoren voerde.  Deze watertoren op Bovenheide (Bierbeek) valt van ver op omdat er een grote wereldbol op het bolvormige bovenstuk is geschilderd.  Hij haalde tijdens de zomer van 2011 het nieuws omdat een dode duif voor drinkwaterverontreiniging zorgde en de streek van Pellenberg, Lovenjoel, Opvelp, Blanden en Haasrode vijf dagen droog zette!  En laat het nu net zo geweest zijn dat ik de week voordien een toertocht in Bierbeek gereden had met de kans daar dodeduifwater binnen te hebben gekregen.  Ik had de wereldboltoren na het verlaten van de snelweg daarstraks al opgemorken!

We reden de toren niet voorbij, want het ging linksaf een veldweg in tot een splitsing tussen de routes van 15 km en 25-45 km op 17 km van het vertrek.  Na het kruisen van een baan konden we genieten van een amusante afdaling over een graspaadje.  Dit pad kwam uit in een holle assenweg waar we getrakteerd werden op een fikse klim.  Ter hoogte van enkele huizen ging de assenweg over in een smal kasseibaantje.  Een Pellenbiker stak me in zijn lichtblauwe cluboutfit voorbij.  Mogelijk dronk deze argeloze in 2011 ook dodeduifwater!  Er was toch even wat drukte in deze smalle kasseiweg.  Een vrouw reed er met haar wagen traag achter enkele mensen die op hun beurt naar hun wagen stapten.  Toen ik tot vlak bij de bumper van haar auto gekomen was begon deze vrouw weer achteruit te rijden!  Ik heb toen eens goed hard moeten roepen om te laten merken dat ik niet zinnens was van de hele weg weer achteruit te bollen!  Enigszins beteuterd draaide ze het raampje open.  Ze zal me niet gezien hebben!  Toen ik voorbij reed werd de reden van haar manoever me duidelijk.  Er kwam een tegenligger aan en de plek was er te smal om elkaar te kunnen kruisen.  In het zog van de Pellenbiker dook ik er na 19,75  km opnieuw de velden in en werden we eventjes geconfronteerd met lichte regen.  14.50 u.  De veldweg veranderde weer in een kasseiweg die me tot in Hamme-Mille (Beauvechain of Bevekom) voerde.  Van deze plaatsen had ik al wel gehoord, vermoedelijk omdat Hamme-Mille aan het Meerdaalwoud grenst waar ik allicht al met de bike ben gepasseerd.  Bevekom is bekend vanwege de luchtmachtbasis.  Toen ik even stond te bekomen van het feit de taalgrens te zijn gepasseerd op 20 km vanaf de start, kwamen er nog twee bikers Beauvechain binnen gesnord.  Les vététistes moustachent à Beauvechain!

Er kwam nog een late rijder voorbij waarna een veldweg me deed klimmen tot de splitsing 25 km en 45 km op 21,50 km van het vertrek.  Een afdaling over een ruwe veldweg, overgaand in een semi holle weg bracht me tot in de rustige Rue du Village in Beauvechain (Mille?).  Nog steeds zorgde een lichte regen voor wat nattigheid.  Een pad voerde me over een hoogvlakte om op 24 km een klim in een knappe holle weg te bereiken, overgaand in een veldweg op een volgende hoogvlakte.  15.10 u.  Vanaf daar reed ik door een open landschap met bomen aan de horizon.  Nergens rondom was enig spoor van bebouwing te zien!  Een pad bracht me dan toch tot een plek met enkele godvergeten huizen waar een oudere man in zijn tuin stond te koteren terwijl zijn hond lekker rustig naast de kant van de weg lag.  Op deze schijnbaar van de moderne beschaving verstoken plek bereikte ik na 26 km omstreeks 15.15 u de bevoorrading.  Deze werd bevolkt door een man en een vrouw onder een tentje dat voor een oude kapel was opgetrokken in Mille-Beauvechain, te zien aan een plakkaat in de verte die ik slechts met veel moeite kon lezen.  Er stonden nog drie bikers, waaronder de in blauw gekostumeerde dodeduivenwaterdrinker uit Pellenberg.!  Deze deed zijn verhaal tegen de twee anderen over het feit dat het tegenwoordig zo moeilijk is en lang duurt om vergunningen los te krijgen en dat dit mettertijd de doodsteek zal betekenen van de toertochten.  Dat sommige verenigingen alles van de gemeente gedaan krijgen, en andere bijna niets!  De bevoorrading was elementair, maar voldoende met bananen, appelsienen, plakjes cake en drinken.  Voor een toer van 45 km heeft men niet meer nodig dan een amuse-gueule, wat smoelvermaak, tijdens de rustpauze!  De hond van daarnet kwam naar de tent afgezakt om ons te begroeten.

Samen met het drietal weer vertrokken om direct na de stop een splitsing tussen de 25 km en de 45 km te treffen.  Van de vétété-bébé van 15 km was hier geen spoor te bekennen.  Een veldweg voerde me door Mille tot op een plek waar het witgeschilderde kapelletje La Chapelle de Saint-Cornelis of Saint-Corneille tussen een stokoude hoeve met deels ingestorte bijgebouwen en een oud gerestaureerd huis, beiden ook witgeverfd, mooi stond te wezen.  Deze drie gebouwen in de Rue Saint-Cornelis zijn als beschermd dorpsgezicht voor de eeuwigheid geklasseerd!  De boom naast de kapel was voor mij even het schuiloord tijdens een fikse regenbui.  Ik reed vervolgens over een asfaltbaantje naast een groot ommuurd domein om even later een klim over grove kasseitjes aan te vatten.  Een lange veldweg voerde me doorheen een zeer rustige, landelijke streek.  Links van mij was er bos en er passeerde ook een vaste route.  De hemel achter mij kleurde blauw en de zon begon te schijnen, waardoor de streek er eens zo prachtig uit zag!  Op 33 km voegde de route van 25 km zich weer bij deze van 45 km op een plek midden het open veld.

Omstreeks 34 km kreeg ik een knappe holle weg voor de wielen.  Even afgestapt aan een geïmproviseerde stenen trap die naar een klein in het groen verscholen kapelletje op de flank van de holle weg leidde.  Het dateerde uit 1896 en was toegewijd aan de Heilige Bernardus.  Terwijl ik naar boven kroop reed er nog een biker door de holle weg.  De holle weg ging ter hoogte van een stokoude en deels ingestorte hoeve over in de Oude Geldenaaksebaan, een kasseiwegeltje in Bierbeek.  Ter hoogte van een kruispunt van verharde holle wegen liepen wandelaars rond, reed er een slechte chauffeur te stuntelen om de oprit van een huis te verlaten en stond een auto zonder chauffeur met draaiende motor midden op het kruispunt.  Daardoor miste ik de pijl die de holle weg naar boven toe in wees!  Boven gekomen herkende ik de plek van de start van de tocht die ik vanuit Bierbeek (zelfs al meer dan eens) gereden heb, ter hoogte van het cultuurcentrum De Borre en het voetbalveld aan de Wijnenberg.  Even tevoren was mijn eurocent al gevallen, want bemerkte ik de steile oprit die ik ooit verkeerdelijk was op gereden in plaats van de naastliggende straat!  37 km.

Servitudepaadjes leidden me door de meer bewoonde wereld tot de voetweg Kruypad naast een bescheiden schoolgebouw.  Op 38,50 km trof ik weer een splitsing tussen de 25 km en de 45 km ter hoogte van een kapelletje aan de Middelbosstraat.  Na de onderdoorgang van het hogesnelheidsspoor en de snelweg kon ik genieten van een bijzonder knappe holle weg die me naar een graspad voerde op 40 km.  Dit grasspoor leidde over een vals plat naar een plezante afdaling in een holle weg, gevolgd door een klim over kasseitjes tot in de Steenstraat.  Weer de velden in om nogmaals een afdaling in een holle weg te genieten tot in de bewoonde kern van Lovenjoel op 44 km.  Een klim over kasseitjes in een donker bos en een zanderig pad leidden me weer tot aan de tent op den Bremt.  Omstreeks 17.00 u had ik daarmee 46 km achter de wielen.

Mijn fiets toevertrouwd aan de door Heidezonen bewaakte bikeparking naast de kapel.  De Pellenbiker en de twee andere bikers die ik aan de stop had gezien waren nog ter plekke.  Een clown zorgde er voor wat animatie en kwam aan de tafels zijn truc tonen: een balletje in en uit een gesloten eierdopje toveren!  Die gasten leiden u af met hun praten, maar hoe aandachtig ik ook keek naar zijn handelingen, ik kon de truc niet achterhalen.  Enkele kinderen speelden op een springkasteel.  Mezelf verwend met een broodje hamburger en een broodje witte pens en mijn polsbandje ingeruild voor een pannenkoek als dessert.  Alles doorgespoeld met twee glazen Lindemans kriek van het vat.  Heidezonen liepen af en aan met drank en eetwaren voor bediening in de tent en onder de open tent.  Er kwamen geregeld inboorlingen toe om wat te eten of te drinken, zonder van een overrompeling te kunnen spreken.  Het begon ook wat frisjes te worden om buiten te zitten.  Om 18.15 u ben ik huiswaarts vertrokken.  Niet als laatste, want het tweetal van aan de stop had duidelijk nog geen zin om al naar huis te gaan!  Bij de man aan de bikeparking eens geïnformeerd of er voldoende belangstelling was geweest voor hun tocht.  Samen met de familietocht bleken de Heidezonen toch tevreden over de opkomst.  ‘s Avonds zou er nog een fuif plaatsvinden in de tent.  Een puik georganiseerde toertocht doorheen een zeer landelijke streek met na een ietwat saaie intro toch een voldoende gevarieerd parcours.  Echt technische passages zijn er niet te vinden, maar het is een goede manier om eens kennis te maken met deze streek.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!