Zoals de vorige jaren vond ik mijn parkeerplekje in de wijk met de witte huizen nabij de kerk van Lozer en kon ik me inschrijven in het Café De Vlaamse Leeuw.  Om 13.00 u was ik op weg voor een tocht waarnaar ik elk jaar weer uitkijk.  Het ging de bewoonde kern van Lozer uit via de Waterhoek.  Op de baan waarlangs ik was toegekomen en die diende gekruist te worden, stonden twee seingevers om me over te helpen.  Een servitude en een kasseibaantje leidden me het dorp uit.  Er werd wat behendigheid gevraagd op een graspaadje dat vlak naast een draadafsluiting liep.  Na nog een tweede baan, die met de hulp van een seingever diende overgestoken te worden, bereikte ik na 2,50 km via een paadje langsheen een maïsveld en een geïmproviseerd brugje het kasteelpark dat voor de gelegenheid door de baron was opengesteld om de bikers doorgang te verlenen.  Superdroge en weinig gebruikte singletracks leidden er ons gedurende een kilometer door het bos met het kasteel in de verte aan onze rechterhand.  We verlieten het kasteelpark via een veldpaadje dat door een lint in twee verdeeld was voor de tegenliggers die de tocht beëindigden!  Het was door beide partijen even schrikken toen twee tegenliggers van achter een bocht voorbij kwamen gevlogen, maar ze reden gelukkig langs de juiste kant van het lint!  Dat zou anders nogal vonken gegeven hebben!

Nadat we het kasteelpark achter de wielen hadden, voerde een landelijk betonbaantje me tot aan een manege waar een seingever ons de private inrit tussen de stallingen aanwees om daarlangs de achterliggende assenweg door de weiden te kunnen bereiken.  4,5 km.  Een klimmetje over het asfalt van de Gansstraat voerde me tot het café-eethuis d’Ouwe Smisse in Zingem.  Een grindspoor doorheen grasvelden bracht me tot in Ouwegem-Zingem op 6,75 km, gevolgd door een betonbaantje tot in Huise-Zingem.  Daar kruiste ik in het gezelschap van een groepje van zeven de Kloosterstraat en reed er over een assenweg voorbij de knappe Huisekoutermolen.  Die staat op een hoogvlakte van waaraf men een mooi vergezicht heeft op de wijde omgeving.  8 km.  Een plezante afdaling over een graspad via een brugje bracht me tot Lededorp waarna een pad met betonnen plavuizen me op 10,50 km tot in Lede bracht.  Een zachte klim over een betonweg en een smalle servitude, eindigend tussen twee huisgevels, bracht me tot aan de kerk in Huise-Zingem.  11 km.  Een betonwegeltje voerde ons achter het nieuwe rusthuis.  Enkele jaren geleden waren hier de bouwwerken nog bezig.  Het gat dat ten behoeve van de bouwwerken achteraan in de muur omheen het domein was gemaakt, was daar nog steeds.  Mij lijkt op dit grote domein ook een schoolgebouw te staan.  Even verder sloegen we rechtsaf het Wilgenpad in, een knap paadje over betonnen plavuizen dat ons effectief langsheen een aantal wilgen voerde tot in een woonkern in Zingem.

We sloegen de Molendamstraat in, een kasseiweg doorheen de velden.  Toen ik daar even aan de kant stond, stak een grote groep bikers me voorbij.  Een kerkwegeltje en een afdaling over kasseitjes bracht me tot aan een rotonde op de drukke Westerring tussen Gent en Oudenaarde op de grens met Mullem (Oudenaarde).  We doken er tussen de struiken naast de Bekemolen een betontegelpad in dat me doorheen een groen landschap tot in het schilderachtige Mullem voerde.  Daar staan een aantal oude huizen samen rond de kerk op een plein met kasseien.  We doken er een servitude in die ons vlak naast de tuin van één van die huizen voerde tot op een hobbelig graspad in de velden.  Op 17,50 km arriveerde ik zo in de Rooigemstraat te Zingem om er na 17,75 km de splitsing te treffen waar de route van 35 km apart ging van de 40-55 km.    Na 19,75 km volgde de doortocht van de Vaddenhoek in Mullem.  Na het overschrijden van de grens met Eine (Oudenaarde) volgden landelijke wegen tot in de Lostraat in Zingem.  Daar kreeg ik letterlijk veel tegenwind te verduren tot aan de Sint-Hilariuslinde op een kruispunt van landelijke baantjes op de grens tussen Eine en Zingem.  Een betontegelpad leidde in een groen kader tot de eerste bevoorrading naast een hoeve in Wannegem-Lede op 25 km van het vertrek.

De bevoorradingen op de Lozerbosveldtoertocht zien er uit als een echt buffet met bananen, appelsienen, rozijnen, wafels, cake, tot yoghurt en verschillende soorten platte kaas!  Het was dezelfde man van alle jaren die er had postgevat om het afscheurstrookje van je inschrijvingsbewijs in ontvangst te nemen.  Want zelfs die bewijzen zijn netjes afgedrukt met afscheurstrookjes voor de bevoorradingen en de gratis braadworst bij aankomst.  Samen met nog redelijk wat andere deelnemers genoot ik er omstreeks 14.45 u van het ruime aanbod.  In tegenstelling tot de vorige keren maakten we na de stop een klein ommetje in plaats van onmiddellijk onze weg verder te zetten op het betontegelpad.  Nu ging het via straten en een hobbelig graspad om dan toch op dat tegelpad uit te komen.  Daar was het even flink klimmen geblazen tot aan een kapelletje langs de kant van een asfaltbaan.  De baan over om de klim te vervolgen over een spoor doorheen een grasvlakte om dan vlak naast het domein van het kasteel van Wannegem-Lede de bekende Huisepontweg te bereiken.  Bekend omdat de Ronde van Vlaanderen hier soms passeert.  De Huisepontweg voerde me voorbij de inrijpoort van het kasteel dat volgens internet nog altijd te koop staat!  Om dan in de verte de knappe Schietsjampettermolen in het vizier te krijgen die zich in een open landschap tegen de hemel aftekende.  Daar ging het linksaf en lekker naar beneden over een plezante servitude, een straat over en verder naar beneden over een wel erg smal pad tussen twee afsluitingen en dicht struikgewas.

We reden door de schilderachtige Fonteinstraat met een groot vrij nieuw landbouwbedrijf en aan de overkant een oud knap gerestaureerd huis om verderop een graspad in te slaan.  Van 30 tot 31 km bereed ik het fietspad langsheen de drukke Oudenaardsesteenweg in Wannegem-Lede (Kruishoutem).  15.15 u.  Een fikse klim in een servitude graspad bracht me na 31,75 km tot een splitsing in Wannegemdorp.  Daar maakte de route van 55 km zich los van de ritten van 35-40 km.  Voor mij ging het rechtdoor, voorbij een huis waar twee huisdokters wonen.  Na het kruisen van een grotere baan ging het een private weg tussen de weiden op om even verder uit te komen op het terrein tussen de schuren van een verlaten hoeve.  Indien ik rijk was kocht ik het zaakje op en maakte er mijn buitenverblijf van!  De plek situeert zich nabij de overgang van de Karmstraat in Ooike (Wortegem-Petegem) en de Ooikestraat in Nokere (Kruishoutem).  Linksaf een vrij lastig grasspoor in dat wat meer energie en trapwerk vroeg.  Alzo bereikten we de Koninginnestraat waar het eerst even klimmen is over asfalt en die verderop overgaat in een assenweg.  Linksachter staat tegen een heuvel een grote villa waarvan de luiken altijd gesloten zijn!  Het pad zelf komt uit op een asfaltbaantje ter hoogte van een mooi oud witgeschilderd huis met een lange gevel en bijgebouwen met in blauw en geel geschilderde vensterluiken.

Rechtsaf troffen we op een achter hagen gelegen grasveld de plek waar de tweede bevoorrading was opgesteld op 37 km.  15.45 u.  Die fungeerde ook als stop voor de wielertoeristen, want naast mountainbiketochten kan je hier ook jaarlijks wegritten van 60 km en 80 km rijden.  De mountainbikers waren wel duidelijk in de meerderheid, want ik zag geen enkele koersfiets staan!  Hetzelfde ruime aanbod, aangeprezen door even vriendelijke mensen als bij de eerste stop!  Na een knabbeltje en een drankje weer op pad om nogmaals voorbij het huis met de blauw-gele luiken te rijden en uit te komen aan een kapel op het kruispunt van de Spichtestraat en de Turkestraat in Nokere (Kruishoutem).  Vanuit de knappe Vijverdamstraat hadden we een prachtig zicht op het Kasteel Casier en de vele vijvers die er rond liggen.  Naast het kasteeldomein dienden we een vrij lange stevige klim doorheen een strook bos aan te snijden.  Deze kwam naast een huis en een voetbalveld uit in de Wannegemsestraat die we verder volgden tot in het schilderachtige Nokere.  Deze keer heb ik het achterwege gelaten, maar daar loont het beslist de moeite om er de kasseitjes in het centrum eens af te dalen en weer te beklimmen en er eens te kijken naar de witgeschilderde gevels van de oude huizen.

We lieten de kasseitjes rechts liggen om een servitudepaadje in te slaan dat ons doorheen een grasveld en naast een haag in een afdaling tot aan de kerk van Nokere bracht.  Linksaf een smal paadje in naast een huis achter de kerk.  Dit pad over betonnen plavuizen voerde tot de Waregemstraat, de Lindenknokstraat en Nokeregat op 41 km.  Hier reden we een stukje door een meer bewoonde wereld.  In een zandweg en een stoffige assenweg reed ik een tijdje achter nog een traag rijdende biker tot aan de oversteek van de Maaigemstraat op 44 km omstreeks 16.20 u.  Van hier was het klimmen over asfalt, overgaand in off-road.  Een asfaltweg bracht me tot de meer bewoonde wereld waar de brandweer bezig was een in brand geraakte hoop hooi te blussen.  Een hobbelig graspad tussen twee rijen imposante bomen gaf na 47 km uit tegenover één van de inrijpoorten van het Kasteel Aaishoven of Aishof in de Kasteelstraat van Kruishoutem.  16.30 u.

Landelijke baantjes brachten me weer tot aan de plek waar ik kort na de start het parkbos van het Kasteel della Faille d’Huysse had verlaten.  Op omzeggens 50 km doken we weer dit bos in om er te genieten van mooie singletracks die op dit private domein enkel bij deze gelegenheid opengesteld zijn.  We reden zelfs tot vlak naast het kasteel om het domein via een inrijpoort te verlaten.  Daar waren nog steeds twee seingevers present om ons veilig naar de overkant van deze drukkere baan te loodsen.  Een graspad evenwijdig met de Passionistenstraat leidde de bikers naar het Lozerbos op 52 km.  We doorkruisten dit bos vrij recht op recht over een bredere dreef.  Links en rechts lagen bospaadjes die onbenut bleven.  Waarschijnlijk zal met niet graag hebben dat hier een toertocht over gejaagd wordt.  Een mooie omgeving trouwens ook om te wandelen.  Er werden ons toch nog een aantal leuke paden en singletracks gegund.  Via een track die tussen de bomen slingerde kwam ik over een aantal bulten op en af weer uit op de straat tegenover het Café De Vlaamse Leeuw na een dikke 54 km.  17.00 u.

De afspuitstand gebruiken was overbodig, vermits er enkel wat stof aan de bike kleefde en hij de volgende dag weer moest dienen.  Ik had zelfs bewust de ketting niet geolied opdat er geen vuil in zou vastklitten.  Mijn fiets geparkeerd in de iets te kleine bewaakte parking.  Er heerste nog een gezellige drukte op het grasveld achter het café.  Intussen was de zon heerlijk beginnen schijnen zodat ik me een plekje aan een tafeltje buiten heb uitgezocht om er ineens twee glazen Rodenbach van ’t vat soldaat te maken en de braadworst op te smikkelen.  Omdat de broodjes op waren werden de worsten tussen een snede brood gelegd.  Voor alles is een oplossing!  Op een gegeven ogenblik zag ik een medewerker met Frans brood toekomen en dat was het sein om nog een worst te gaan halen, men kon ze immers ook aankopen.  Doorgespoeld met een donkere Grimbergen van ’t vat.  Aan alle mooie liedjes komt een einde en omstreeks halfzeven heb ik dan afscheid genomen van dit zalige plekje ergens in Vlaanderen na een mooie dag dank zij de puike organisatie van WTC Lozer en de talrijke medewerkers uit Kruishoutem.  Waarvoor dank.  Allicht tot volgend jaar!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en mountainbike.be!

Lozerbosveldtoertocht Kruishoutem op 31-08-2013 door Stijn Van den Hende