Bijlkens VTT (30-50 km) van WTC De Bijle Spurters tijdens de Bijlkenskermis te Lokeren op zaterdag 24-08-2012.

Op deze zaterdag nog eens een streek opgezocht in Oost-Vlaanderen waar ik zelden kom rijden. West-Vlaanderens Mooiste in Roeselare, vorig jaar gereden, was me wat ver en zo ook Herzele in Oost-Vlaanderen. In Zele heb ik al wel eens meer gereden, dus viel mijn keuze op de Bijlkens VTT (30-50 km) van WTC Bijle Spurters ter gelegenheid van de Bijlkenskermis in Lokeren. Ik zat pas goed en wel in de auto of in Antwerpen gingen de hemelsluizen al ferm open, maar eens de Kennedytunnel voorbij lag alles droog! Het was even gissen naar de startplaats vanuit een achterin gelegen tent, niet zichtbaar van op de straat. Even verder een parkeerplekje gevonden in dezelfde straat. Het geheel aan de start deed me wat denken aan de Waeyenbergkermis en de Boerenbike in Opwijk-Droeshout, maar dan op een kleinere weide, zonder Decap-orgel en met heel wat minder mensen! Me ingeschreven bij de enige persoon die daar voor zorgde en omstreeks 9.45 u was ik op weg via een paadje achter de tent tussen de maïsvelden.

Via woonstraten ging het de wijk Puttenen van Lokeren uit. Op anderhalve kilometer van het vertrek scheen de eerste off-road zich aan te dienen toen we langsheen een waterloop, ik veronderstel de Durme, reden en onder een brug door moesten. Maar de passage langs het water was kort van duur. De eerste off-road kwam op een goede 3 km onder de vorm van een assenweg. Daarna kwam er weer asfalt onder de wielen tot in de Bosaardestraat. Na 4,50 km ging het een graspaadje aan de Durme op naast de Daknambrug op de plaats waar de Gentdam overgaat in de Pontweg aan een oud huis met nieuwe achterbouw. Verderop in de Pontweg werd mijn aandacht getrokken door een mooi gerestaureerd huis, naast het Durmehof, in Daknam (Lokeren). Deze Art-Nouveau-villa kreeg als naam “Mijn Droom” en wordt blijkbaar ook het Boerenkasteeltje genoemd. Tot 6,50 km ging het dan over het jaagpad naast de Durme, zijnde een graspad tussen de struiken. Tot 7,50 km trof ik een vrij lange weg over grind en beton tot in Eksaarde (Lokeren). Na de doortocht van de dorpskern volgde een smal grasspoor tussen bos en velden en doorheen een stuk bos tot in het natuurreservaat De Linie. Daar had ik even het gezelschap van twee joggers, vader en zoon of grote en kleine broer? Een hobbelig graspaadje leidde me naar een smal assenwegeltje doorheen gras met de passage van enkele stroken bos om uit te komen aan de schilderachtig tussen de bomen aan de rand van het bos gelegen Kruiskapel uit 1626. Op de plaats van de waterput voor de kapel zou een zekere Boudwijn met de Negen Ponden tijdens werkzaamheden op zijn akker twee kruisen opgegraven hebben die begonnen te bloeden!

De Kruiskapel is gebouwd in 1632 op de plaats waar volgens de legende in 1317 twee miraculeuze kruisbeelden worden gevonden. De gemetselde put in de nabijheid van de Kruiskapel geeft de exacte plaats aan waar een zekere Boudewijn met de Negen Ponden de kruisen opgraaft. Opeens stoot zijn spade op een hard voorwerp: een kruis, en wanneer hij het uit de grond trekt, vloeit er bloed uit. Boudewijn vindt nog een tweede kruis, twee Romeinse schalen en een speer. Terwijl hij die mysterieuze voorwerpen naar huis brengt, beginnen spontaan alle klokken van de kerk van Eksaarde te luiden. De wonderlijke gebeurtenissen en ook het samenblijven van de beide kruisen worden toegeschreven aan bovennatuurlijke krachten. Merkwaardig is dat de kruisen gemaakt zijn van een metaal waarvan de samenstelling totaal onbekend is. Pogingen om de kruisen met goud te bekleden mislukken telkens. De Kerk beschouwt de kruisen van Eksaarde niet als relikwieën. In de achttiende eeuw laat monseigneur Van Eersel, bisschop van Gent, aan elk kruis een echte relikwie bevestigen: een splinter van het kruis van Christus. De kapel is sinds 1995 een beschermd monument.

Heel even duiken we er het achterliggende bos in. Assenwegen en graspaden die deel uitmaken van het Liniewandelpad brachten me op 13 km van het vertrek tot aan de Moervaart. De Moervaart en de Zuidlede vloeien samen in Daknam om er de Durme te vormen. Even verder zag ik vlak naast het water een kruisbeeld staan met een foto van een ouder echtpaar: “Viktor en Marie 8-12-2011”. Ik vroeg me af of hier misschien een schip gezonken was. Het wereldwijde web gaf me het antwoord. Op deze plek is een bejaard echtpaar om onduidelijke redenen met hun auto in de Moervaart gesukkeld. Het ging nog even naast de vaart tot aan de iets verder gelegen Sinaaibrug die pal op de grens tussen Eksaarde (Lokeren) en Sinaai (Sint-Niklaas) ligt. Het ging rechtsaf op het fietspad van de Nieuwe Baan in Eksaarde en ook daar stond ter hoogte van een bruggetje over een waterloop een kruisbeeld met een foto van een zekere Tom Waterschoot, 24 jaar, die daar op 05-10-2008 is verongelukt. Twee drama’s op enkele tientallen meters van elkaar!

Die Nieuwe Baan lijkt me inderdaad een gevaarlijke weg te zijn waar hardrijden troef is. Een bewoner was er gras aan het maaien voor zijn huis, een goede ziel die ook de strook tussen de weg en het vrij smalle fietspad voor twee richtingen mee proper maakte. Even verder ging het linksaf van de grote baan weg een assenweg in die me weer tot aan de oever van de Moervaart bracht. Toen ik er even halt hield kreeg ik even het gezelschap van twee vrouwelijke Trotinetten, een mountainbikevereniging uit Lokeren. Daarstraks had ik al mannen met die vermelding op hun achterwerk zien passeren. Voor de vaart ging het linksaf om terug te keren op onze stappen en weer uit te komen op de Nieuwe Baan naast de Sinaaibrug die we nu dienden over te steken. Ik passeerde de orangerie en feestzalen Keysershof om Sinaai binnen te rijden. 16,50 km omstreeks 11.00 u.

In Zwaanaarde (Sinaai) kregen we een lang stuk asfalt van de Leestraat voor de wielen. Intussen was het ook beginnen regenen, gelukkig niet al te hevig, en zag de omgeving er somber uit onder de zware grijze wolken. Het ging dan rechtsaf de zandweg ’s Graven Eke in die me op 19,50 km weer tot in Daknam bracht. Daar reed ik weer even over het beton van de Pontweg, waarna een servitude-graspaadje me door Daknam voerde. 21 km. Een kilometer verder voerde de tocht me doorheen een bosrijke woonzone waar statige villa’s en stokoude, soms piepkleine huizen elkaar afwisselden in de omgeving van de Kluisstraat in Lokeren. Een enigszins bizarre omgeving! Ik kreeg er nog steeds af te rekenen met regen. Aan het einde van de Kriktestraat werd mijn aandacht getrokken door een villa in aanbouw die nooit afgewerkt was. Er stonden ramen in, maar het dak lag er maar half op en doordat er nog geen dakgoten hingen liep het water langs de gevel naar beneden! Met vorming van mos tot gevolg! Zonde! Ik diende er de drukkere Sinaaistraat te kruisen om dan een assenweg tussen de velden in te slaan. 24 km.

Op 25 km trof ik omstreeks 11.30 u de bevoorrading op het kruispunt met een betonwegeltje vlak naast de spoorlijn. Drie mannen zorgden er voor het gebruikelijke aanbod van bananen, appelsienen, peperkoek en wafels onder een grote paraplu. Er stonden nog twee bikers en er kwamen er nog vijf toe. Het druilerige weer nodigde niet uit om er lang te blijven staan. Op de plaats van de bevoorrading was meteen de splitsing tussen de 30 km en de 50 km. Voor mij ging het linksaf voor de langste route over het betonnen paadje naast de spoorweg tot in de Lange Beulestraat waar ik het grondgebied van Waasmunster bereikte. Daar de spoorweg over. Een asfaltbaantje en een kasseiweg die overging in een assenweg brachten me op 28 km tot aan het Oud Vliegveld in Waasmunster. Dit is een plek met weinig bewoning waar een aantal oude betonbanen doorheen lopen. De plek fungeerde in de tweede wereldoorlog als vliegveld. Van 29 tot 30 km reed ik over de betonbanen langsheen enkele grote met hoge hagen afgeboorde domeinen. Enig opzoekwerk leert me dat hier onder andere ex-textielmagnaat Jan De Clerck zijn domein heeft liggen en dat er al jaren onenigheid is over een volgens sommigen onterecht ingepalmde buurtweg.

In ieder geval doken we op 30 km de bossen van Waasmunster in nabij de vaste rode route aldaar. Een kleine twee kilometer verder bereikte ik de parking nabij de oprit Waasmunster van de E17. Daar lag helaas heel wat rotzooi van diverse allure in het bos! We reden over de parking, keerden op onze stappen terug en reden boven op het talud naast de snelweg tot aan de volgende brug. Na het oversteken van de brug bereikten we de bossen van De Vaag, het speelbos van de gemeente Waasmunster. Ik ben hier dit jaar nog al eens gepasseerd tijdens een tocht vanuit Waasmunster. Hier in de omgeving moet ook ergens het grote witte kasteel De Roos staan. Blijkbaar heeft daar ooit een oplichtersduo dat 90 miljoen euro van de bank Crédit Lyonnais verduisterde gewoond! Zij bezaten ook het kasteel van Schelderode dat ik al te zien kreeg tijdens de toertocht vanuit Oosterzele. We reden niet voorbij het kasteel maar sloegen rechtsaf in de superzanderige Baudelodreef. 34,75 km. Vooral naar het einde toe lag hier enorm veel los zand. Ik trof er ook gele pijlen van een andere toertocht, vermoedelijk vanuit Zele, die hier de tegenovergestelde richting uit wezen. Op 36 km kwam er een korte singletrack die ook door de andere toertocht, maar dan in de tegengestelde richting, werd aangesneden.

De track bracht me tot op het jaagpad naast de Durme. Daar reed ik over gehavende asfalt voorbij enkele grote vijvers tot aan een pompgemaal of gebouw van een sluisje ter hoogte van een beek. Ook daar de gele pijlen van een andere toertocht. Het ging voor mij verder langsheen de Durme. In de verte zag ik de snelweg liggen. 12.30 u. Er volgde een graspad op de dijk tussen bloemen, netels en kleine distels. Dit pad werd ook door de andere toertocht in de tegenovergestelde richting benut. Na 40 km arriveerde ik aan de voet van een brug van de snelweg over de Durme ter hoogte van de Donkerputstraat. De brug onder en weer het jaagpad op over recent vernieuwde asfalt. Aan de rechterkant lag een grote visvijver. 41,50 km. Even verder ging het vanaf het jaagpad het natuurgebied Molsbroek naast de Durme in. De gele pijlen wezen nu in dezelfde richting en ik zag ook kleine roze pijltjes! Verderop reed ik voorbij het (gesloten) bezoekerscentrum van het Molsbroek. Daar tegenover stond, verscholen achter de bomen, een eigenaardig gebouw! Een soort fort met hoge muren en een halfronde poortopening zonder deuren. Zeer bizar.

Eens het bezoekerscentrum voorbij even afgestapt en de dijk op gekropen om een kijkje te nemen naar het Molsbroek. Dit is een moerasgebied met brede beken, waterpartijen en met bloemen begroeide eilanden. Ik meende een ooievaar te kunnen zien en reigers. De bloemen op hoge stengels maakten er een kleurrijk geheel van. De moeite waard om er eens te stoppen en rond te kijken.

Aan het begin van de Molsbergenstraat naast het Molsbroek in Lokeren trof ik wel vier soorten pijlen aan! De oranje die ik diende te volgen, gele pijlen van een wandeltocht, roze pijlen en witte pijlen van H-meivelling, wat dat laatste ook moge wezen! Daarna reden we op het asfaltpad in de hoogte naast het Molsbroek aan onze linkerkant en naderden we de meer bewoonde wereld. Ter hoogte van de Oude Baan verliet ik het jaagpad in het gezelschap van een oudere man in een elektrische rolwagen wiens grappige hondje netjes naast hem meeliep tot thuis. Na het kruisen van een drukke baan ging het over een assenweg doorheen het natuurgebied De Buylaers. 44,50 km. We reden een of ander parkdomein in en daar heb ik even een ommetje gemaakt langsheen het kasteel. “Kasteel”, stond er op een bordje op de gevel, alsof we dat niet zagen! We kwamen het domein weer uit ter hoogte van Aardeken in een stedelijke omgeving. Daarna ging het voorbij het Park Ter Beuken en langsheen het station van Lokeren op 48 km.

Eens daar voorbij volgden nog enkele leuke bospaadjes over enkele bulten in een park naast de Kunstacademie Ter Beuken. Er lag daar een fiets in de vijver! Rond 49 km ging het een gloednieuwe knappe fietsbrug over de Durme over. Daarna door een straat met kleine oude huizen en door de bewoonde wereld. Na een pijl rechtsaf bereikte ik de oever van de Demer. Hier klopte volgens mij iets niet en ik had het gevoel dat ik de toer opnieuw begonnen was! Inderdaad, de pijl rechtsaf was bedoeld voor de start van de rit! Start en aankomst overlapten hier en dat was wel even verwarrend! Op mijn stappen teruggekeerd, mijn fout ontdekt en na 53 km was ik om 14.00 u weer bij af! Bij aankomst in de tent kreeg iedere deelnemer prompt een spie rijsttaart aangeboden! Een smakelijke geste! Nog een donkere en een frisdrank gedronken. Enkel de twee laatste bikers die me ingehaald hadden zaten in de tent met verder een handvol medewerkers. Intussen viel er even een fikse regenbui. Terwijl ik in de tent zat kwamen er nog een vijftiental bikers toe. Verder was er weinig leven in en rond de tent. Het volgende evenement tijdens de Bijlkenskermis had pas die avond plaats.

Het is duidelijk dat deze streek in Oost-Vlaanderen zich niet leent voor mountainbiken en dat het des te meer moeite vraagt van de lokale clubs om een tocht uit te stippelen met een aanvaardbaar percentage off-road. Ook meer motivatie, want van de luttele drie euro inschrijving gaan die mensen niet veel overhouden voor hun clubkas! Slechts 29 bikers geteld voor de stop en 13 na de stop. Onder het motto “wie tevreden is met minder kan meer genieten van wat hij heeft / krijgt” heb ik me op deze zaterdag toch goed geamuseerd en kennis kunnen maken met de streek rond een stadje dat mij enkel bekend was van het bord aan de afrit op de E17 ergens tussen Sint-Niklaas en Gent! Afpijling, bevoorrading en organisatie waren in orde. Toen ik naar huis vertrok was er in de straat op diverse plaatsen garageverkoop aan de gang. Vanaf de oprit aan het huis waar ik geparkeerd stond kwamen enkele kinderen met hun nieuwe aanwinst buiten: ze hadden elk een knuffelbeest vast. Toeval was dat dezelfde dag in mijn eigen straat voor de eerste keer een gelijkaardig initiatief plaatsvond. Kort nadat ik opgestaan was stond er om kwart over zeven al een auto voor mijn deur te wachten met inzittenden die er als eerste bij wilden zijn en om acht uur waren er al diverse potentiële klanten de waar aan het keuren, terwijl de opening pas om tien uur voorzien was! Men moet er blijkbaar snel bij zijn om iets op de kop te kunnen tikken!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

Het Molsbroek in Lokeren:

28-08-2013 om 16:26 geschreven door tim