Het ging verder over paadjes achter de sportvelden en over een singletrack doorheen een stuk bos tot 2,50 km. Via de straat waarlangs ik met de wagen toegekomen was ging het weg van het dorp, de spoorweg over en over een stukje fietspad langsheen de grote invalsweg. Ik reed daar achter een groepje van vijf jongens, ik schat van rond de 14 jaar. Eens voorbij het bruggetje over de op deze plaats nog smalle Demer dienden we de baan te kruisen en doken we ter hoogte van een oude hoeve een veldweg in aan het Lummens Broek die even verder naar rechts afboog. 4 km. Een kleine kilometer verder voerde deze veldweg me langsheen een aantal knappe vijvers langs weerszijden van het pad ter hoogte van het Schulensbroek. De vijver rechts was bedekt met waterlelies die helaas niet in bloei stonden. Er reed me daar een hele nest mountainbikers voorbij, een grote groep die ik aan de start al op elkaar had zien staan wachten.

Er volgde een kort stukje grote baan tot aan de Eggelstraat in Lummen en vanaf 6 km troffen we daar een knap stuk bos met idem dito singletrack. Een halve kilometer verder volgde een stevige klim over een bospad met een ondergrond van zavel. Toen ik boven stond uit te hijgen passeerden er nog redelijk wat deelnemers. 9.45 u. Tot 8,50 km kon iedereen hier zijn hartje ophalen op de paadjes in dit bos dat naast de E314 gelegen is. Het geluid van de snelweg moest je er vanaf een bepaald moment bij nemen toen we er in de hoogte eventjes vlak naast reden. De doortocht van deze speeltuin eindigde met een klim naar de top van de Willekensberg om daar de splitsing te treffen tussen de routes van 27 km en 37-47 km op 8,50 km van de start. Eén biker koos er voor links, de kleine toer op, vijf anderen gingen samen met mij de andere kant uit. Het begin van de tocht was al zeer te smaken geweest. 10.00 u.

Ik kwam uit op een asfaltbaan met aan de overkant een kapelletje waarvan ik me laatst nog afgevraagd heb waar dat ergens was. Het is de Kapel van de Beukenboom in de Beukeboomstraat tegenover het restaurant Beukenhof op de Willekensberg. Op de top van de Willekensberg liggen namelijk een kluis en een kapel. Op de plaats van de kapel zou vroeger een houten Mariabeeldje in de holte van een beuk gestaan hebben. Op zekere dag ontdekte een schaapherder dat het beeldje verdwenen was. Op de feestdag van Onze-Lieve-Vrouw Visitatie in 1640 werd een albasten Onze-Lieve-Vrouwbeeld (van circa 1425) overgebracht naar de vergrote holte in de boom. Pelgrims stroomden toe en wonderbare genezingen vonden er plaats. De kluis is één van de vier overgebleven Limburgse kluizen. Sinds de restauratie in 1998 is de kluis opnieuw bewoond. Ik heb wat in het logboek geschreven dat binnen in de kapel ligt, het was per slot van rekening 15 augustus!

We doken naast de kapel weer het bos in en reden er eerst enige tijd langsheen een draadafsluiting. Waarschijnlijk heeft de een of andere rijkaard hier een privaat bos! Eens daar voorbij kregen we een bochtige singletrack voor de wielen. Hij was enigszins gehavend, vermoedelijk door eerdere boswerken, want er lagen zeer veel dode takken op de grond. De bodem was er trouwens kurkdroog! 9,50 km. De singletrack eindigde aan de Fonteinstraat en de Windmolenstraat in Lummen op een plaats waar een knappe kolossale villa op de rand van het bos staat. Daar ging het weer direct het bos in over het traject van een blauw-rode vaste route. Daar zouden we later nog stukken van tegenkomen, soms tegen de richting van de vaste route in. Op één plaats kreeg ik te maken met tegenliggers die ze reden. In ieder geval kregen we hier weer een knap stuk bos met superdroge singletracks, bijna over pure kurkdroge bladgrond, die het rijden soms wel bemoeilijkte. De ferme noppen op mijn banden zijn immers eerder geschikt voor modderige omstandigheden.

Het laatste deel van de passage door het bos verliep weer evenwijdig met de snelweg die we overstaken via de brug aan de Vandermarckestraat in Lummen op 11 km van de start en ter hoogte van de afrit Lummen. We reden een privaat domein in waar in het begin een soort van crossparcours was uitgezet met bochtjes en enkele korte klimmetjes in een bos. Daarop volgden nog ettelijke kilometers knappe bospaden. Daarna reden we voorbij oudere en nieuwere gebouwen met watertoren waaruit bleek dat dit het terrein was van een technische en landbouwschool. Er stonden daar ook koeien op het terrein! We werden er van trapjes en hellende vlakken gestuurd. Even opgezocht op het wereldwijde web en ik vermoed dat het de Sint-Ferdinandschool is. Aan een webadres te zien van de Broeders van Liefde! Vandaar dat er op een hoogte nabij de snelweg hier ergens een klein kerkhof is waar broeders begraven liggen. Ik meende dat we er zouden passeren, maar ik heb het niet gezien. Het valt ook niet op en ligt achter groene coniferen verstopt. Ik heb het eerder ook maar toevallig ontdekt. Op 13 km verlieten we het domein via een achterpoortje en was het stevig klimmen geblazen over een licht stijgend paadje langsheen struikgewas en proefvelden. Boven moest ik even staan uithijgen, ook al was de klim verre van steil! Het geheel werd afgesloten met een plezante snelle afdaling over een smal pad op de blauwe vaste route tot 14 km.

Een veldpaadje leidde me tot aan de duizendjarige eik van Lummen. Iemand deed me ooit geloven dat dit de eik is uit de reeks “De smaak van De Keyser”, maar ik denk dat dit niet zo is. Dat is de eik uit het nabije Kaggevinne tussen Diest en Scherpenheuvel. De eik in Lummen is één van de oudste nog levende bomen in Limburg! Onder zijn indrukwekkende takkenkruin werd recht gesproken, gefeest, oorlog gevoerd en hij is zelfs in brand gestoken… Al in 1940 werd de mystieke boom beschermd als monument. Zeker een bezoekje waard is de unieke uitkijktoren achter de eik. Hij geeft je een prachtig zicht op de vallei en een ander natuurgebied dat Lummen rijk is: De Zwarte Beek. Ik ben eens over een houten paadje tot aan die bizarre uitkijktoren gereden. Hij is opgetrokken uit een metalen skelet waarin natuurlijke materialen verwerkt zijn met binnenin een metalen trap. Net zoals men muurtjes optrekt met metalen netten die vol stenen worden gestoken. Je zou zelfs de abdij van Averbode en terrils in Limburg hebben kunnen zien staan, maar daar heb je dan toch wel heel veel verbeelding voor nodig! In de achterkant van de dikke stam van de duizendjarige eik zit wel een groot gat! Wie de eik wil zien moet het domein binnen gaan op de hoek van de Dikke Eikstraat en de Klimopstraat in Lummen.

Tot 20,75 km volgden knappe singletracks in soms woeste bossen, een lust voor de mountainbiker. Op een breder bospad kreeg ik een grote groep fietsers, gevolgd door een bezemwagen, als tegenliggers. De doortocht van het bos eindigde met een bochtige singletrack tussen dunne dicht op elkaar staande boomstammetjes. 11.00 u. Dan reed ik een tijdje over asfalt door de Streukensstraat en de Mierenbergstraat tot aan de voet van de snelweg op het grondgebied van Linkhout-Lummen om daar vanaf 22 km weer de bossen in te duiken voor een volgende portie singletracks. Op 23,50 km trof ik de bevoorrading op een kruispunt van bospaden. 11.15 u. Er kwamen nog bikers toe, waaronder de vader met zijn zoontje die ik daarstraks op het gedeelte naast de snelweg had zien rijden. Het ventje was nog zodanig klein dat zijn beentjes nog te dun waren voor de broek van zijn fietspakje. Jong geleerd is oud gedaan. Hopelijk kunnen vader en zoon nog vele jaren samen fietsen! Aan de stop kon je smullen van bananen, partjes appelsien, cake, wafels, sportdrank en water en terwijl genieten van de ongedwongen hartelijke sfeer. Helaas begon er uit de grijze hemel fijne regen te vallen!

Op de plaats van de stop was meteen een splitsing tussen de routes van 27-37 km en 47 km. Gekozen voor de langste toer. Een bospad voerde me naar een betonbaan die me door Zelem (Halen) naar Meldert (Lummen) voerde, waarbij we de Zwarte Beek kruisten. 24 km. Intussen was het fel beginnen regenen! Op 25 km ging het aan de Zelemsebaan weer de bossen in waar ik nog twee bikers te zien kreeg van de weinige die me nog zouden inhalen. Er volgden bospaden en veldwegen die af en toe een strook bos aansneden in een meer open landschap. De regen was gelukkig kort van duur! Op 27 km volgde een leuke lange afdaling over een paadje dat goed vol stak met stenen, gevolgd door een ferme klim in het bos. Hier stak me nog een biker voorbij. Op 28 km voerde de zandweg Galgebergstraat mij voorbij enkele huizen op grote percelen bos. Ik kwam uit in een straat en op 29 km ging het weer het bos in over mooie singletracks en werden we bij aanvang over enkele uit de kluiten gewassen heuveltjes gejaagd. We verlieten even het bos om een kleine open vlakte te doorkruisen. Ik ben hier ooit geweest toen het hier vol veldbloemen stond. Nu was alles uitgebloeid. Terug het bos in over een hoge bult. 30,75 km om 12.00 u. Daarna volgde een kort stukje asfalt tot in de Molenstraat op de grens van Zelem (Halen) en Schaffen (Diest), wat dus meteen de grens is tussen twee provincies!

We kregen nog boswegen voor de wielen in de Vallei van de Zwarte Beek in Zelem, op sommige plaatsen zelfs vrij zanderig. Omstreeks 33 km ging het een in het bos gelegen kanaaltje over en passeerde ik een grote witgeschilderde gerenoveerde hoeve met een zeer lange gevel. Even verder lag de spoorweg. Na het voetbalveld van Eendracht Zelem te zijn voorbijgereden, kruiste ik de spoorweg in de Weyerstraat en ging het door de dorpskern van Zelem tot in de Linkhoutsestraat. Daar herkende ik de plek waar ik mijn auto ooit had geparkeerd tijdens een toertocht over een huis met een oprit vol kiezel. Het volgende kruispunt van straten herkende ik en dat was onder anderen de Kruisstraat waarin het Sportcentrum De Kambergen gelegen is, start van de jaarlijkse toer vanuit Zelem! Toen ik me de vorige dagen de startplaats in Schulen probeerde terug voor de geest te halen kwam verkeerdelijk deze plek terug in mijn gedachten! De toertocht van Zelem-Cycling vanuit De Kambergen vindt dit jaar plaats op 29 september 2013. Allen daarheen! Er stak me nog een biker voorbij. Op de hoek met de Breedvenstraat trof ik op 36 km een splitsing tussen de 27 km en de 37-47 km op de grens met Linkhout-Lummen aan de voet van de snelweg. Toen ik daar even halt hield stak me nog een biker voorbij, mogelijk een Palmzondager, die even later op zijn stappen terugkeerde.

We doken een strook bos in naast een brug van de snelweg aan de Gorenbroekstraat, een weinig gebruikte betonbaan naast de snelweg, en daar kreeg ik nog twee snelle jongens te zien, ik vermoed vader en zoon. We kregen er enkele singletracks voor de wielen. Het ging een brug van de snelweg onder, weer op de grens tussen Zelem en Linkhout, om daar weer de bossen in te duiken ter hoogte van de Donderbosstraat. Er passeerden nog twee snelle mannen, meteen de laatsten op deze toertocht. Sinds de bevoorrading had ik nog slechts negen bikers te zien gekregen! Van 38 tot 39 km kregen we knappe singletracks met enkele pukkels en veel bochtenwerk ter hoogte van Kambergen. Met het geluid van de snelweg op de achtergrond. Tot 40,50 km nog meer singletracks, maar hier kreeg ik het wat lastiger omwille van de vele korte bochtjes en een kurkdroge losse bodem, als bladgrond. De liefhebber van technische stukjes kon hier zijn hart ophalen. Omstreeks 13.00 u kwam ik terug uit in de Donderbosstraat nabij de plek waar ik daarnet het bos was in gereden. Daar kreeg ik nog een biker te zien die het bos in reed, maar die heeft me niet meer ingehaald. Ik denk dat het ook een biker van de club was! Dan maar een tandje bijgestoken, misschien was het iemand die de pijlen hier weer kwam wegnemen!

Er volgde een weinig gebruikte betonbaan naast de snelweg en even verder ging het onder de snelweg via een brug waar ook het treinspoor onder de snelweg gaat. Tot 42,50 km reed ik over een asfaltbaantje evenwijdig met de spoorweg en in de meer bewoonde wereld van Linkhout. Op een bepaald moment doken we naast de straat een singletrack in waarvan we tot 43 km konden genieten. De track maakte deel uit van een vaste route en slingerde zich met bochtjes en over bultjes doorheen een strook bos tussen de straat en de spoorweg. Het was er leuk rijden! Het ging even door een woonwijk van Linkhout om de Smetanastraat in te duiken. Smetana? De naam van één of andere uitheemse voetballer? Neen, van een Tsjechisch componist (1824-1884) en ook de naam voor zure room! 44 km. Via deze straat bereikte ik een kilometer verder de Demer en het ernaast liggende Schulensmeer ter hoogte van de cafetaria. Het Schulensmeer is in de zeventiger jaren ontstaan door het uitgraven van aanvulgrond voor de aanleg van de E314. Het ging de lange assenweg naast het meer op en waarlangs vissers hadden postgevat. Dan rechtsaf een asfalt helling op die me tot naast de spoorweg bracht om even verderop weer rechtsaf te gaan op een onverhard pad naast de waterlopen de Oude Laak en de Oude Herk aan de linkerzijde en een dijk aan de rechterzijde. Ter hoogte van een trapje naar de dijk kwam er nog een splitsing tussen de routes van 27 km en van 37-47 km op 47,72 km van de start. Voor mij kwam er dus zo stilaan een einde aan de rit.

Na nog een strook bos kwam ik weer in de bewoonde wereld van Schulen en reed ik voorbij de oude kerktoren en de nieuwere kerk op de weg waarlangs ik de start met de auto bereikt had. In de lange Manestraat reed ik mijn auto voorbij en arriveerde zo aan de aankomst na 51 km omstreeks 13.30 u. Gebruik gemaakt van de bikewash, al betrof het enkel maar stof dat door de korte regenbui aan de fiets was blijven kleven. Er zat nog een groepje bikers buiten op het terras en verder leden van de organiserende club Palmzondag. Eén van de vrouwen deed een aantal keren het relaas van hoe ze de tegeltjes van de douches begon te poetsen, te horen kreeg dat de douches nog niet uitgeschakeld waren en nat werd gemaakt. Hoe, is me een raadsel! Misschien met een centrale knop die alle douches samen doet werken?

Nog genoten van twee drankjes om dan de wagen weer op te zoeken. Terwijl ik daar mijn fiets aan het opladen was reden er een viertal ontpijlers voorbij. De zon had intussen de grijze lucht opgeruimd, geen zin om al naar huis te gaan en nog eens langs Scherpenheuvel gereden. Daar liepen vele dagjesmensen rond. Ik zag er ook een kleine vrachtwagen waarachter een aantal wielertoeristen en bikers stonden. Dat zullen mannen geweest zijn die een tocht naar hier ondernomen hadden en zich daar konden omkleden. Ik kwam er zelfs één van m’n collega’s tegen die daar bezig was met een fietszoektocht. Dan gebeurde er iets gevaarlijks naar de toekomst toe! Ik heb er op de hoek van twee straten een frietkot ontdekt! Er direct gebruik van gemaakt voor frieten met goulash! Op de terugweg een stommiteit begaan! Om te vermijden dat de GPS me over Geel-West (afrit afgesloten wegens de wegenwerken daar) naar huis zou sturen, Lummen als tussenstop ingegeven om via de E314 te rijden. Daar heb ik dan de verkeerde richting Leuven-Brussel genomen en het duurde een tijd eer mijn eurocent viel! Waarom wou die GPS mij aan elke afrit van de snelweg sturen? En waarom werd de af te leggen weg steeds groter? Stoembakkes toch!

Wat me bij alle deelnames aan deze toer altijd is opgevallen is dat de mannen en vrouwen, leden van MTB Palmzondag, altijd even vriendelijk zijn, zowel bij de inschrijving, de bevoorrading als de après. Een reden te meer om hier op 15 augustus eens te komen genieten van het knappe parcours en de singletracks in de streek van Schulen, Lummen en Zelem. Met een perfect uitgepijld parcours waar ter verduidelijking overal nog eens gebruikt gemaakt wordt van kalklijnen! Ergens mis rijden is dus bijna onmogelijk! Ook gevaarlijke boomstronkjes waren met kalk gemarkeerd. Het was soms zelfs grappig om te zien waar die mannen overal kalk hadden op gestrooid! Deze verzorgde toertocht is dus warm aanbevolen!

Interessante weetjes over de Willekensberg en het Lummens Broek: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

Toertocht te Herk-De-Stad op 15-08-2012 door Mrmtbjo



Toertocht te Herk-De-Stad op 15-08-2012 door Chagoiginrin



Toertocht te Herk-De-Stad op 15-08-2013 door Chagoiginrin