Na 8 km ging het via een brug het kanaal over en reden we er op de andere over nog even naast. Daar vroeg een biker me welke afstand ik volgde. Voorlopig allemaal, want er was nog geen splitsing geweest, tenzij voor de kidstoer! Hij was de blauwe pijlen beginnen volgen en wist duidelijk niet dat deze altijd gebruikt worden voor de kidstoer! Hij zal een beginneling geweest zijn! Op 9 km verwijderde het parcours zich van het kanaal en kregen we achtereenvolgens een assenweg, een bosweg en een veldweg voor de wielen tot zo’n 10,75 km. Een verhard pad bracht me tot aan een spoorwegovergang waar we op 12 km het Jezuïetengoed te Aalter in doken, nog steeds in de omgeving van het kanaal. Het Jezuïetengoed is een reeks straten in een parkdomein met assenwegen. Beton en asfalt brachten me tot nabij de snelweg E40 om er op 13,50 km een veldweg in te slaan van zo’n kilometer lang. 13.30 u.

Hierna volgde op 14,50 km een knap stukje bos met paadjes over enkele bulten op en af. Gevolgd door de doortocht van nog een zeer knap stuk bos waar in het begin een technisch parcours was uitgezet met bochtenwerk over een aantal hoogteverschillen en een bodem van pure zachte, droge bladgrond. Die ondergrond was niet zo gemakkelijk te berijden. Het stuk bos waarin we reden moet tussen de spoorweg en de E40 liggen. Want op een bepaalde plaats zag ik achter een haag een trein langs de bosrand passeren en even later hoorde ik het geluid van de snelweg aanzwellen. In ieder geval konden we hier een hele tijd genieten van prachtige bospaden in het Blekkerbos. Mij vielen ook de vele grachten op die door het bos lopen. Nu stonden ze droog. Ik reed er een tijdje in het zog van een vrouw nadat we ons beiden van weg vergist hadden aan een dubieus opgehangen pijl. Hier in de buurt moet ergens het lijk van de vermoorde kasteelheer Stijn Saelens gevonden zijn. Het bos is privaat en moet eigendom zijn van één of andere baron. Aan de bosrand ter hoogte van een prieeltje troffen we op 29 km de eerste bevoorrading met bananen, knabbeltjes en drank. Enkele mannen zorgden er voor de voorraad. Er kwamen nog enkele bikers toe. 13.50 u.

Onmiddellijk na de stop kwam de splitsing tussen de routes van 35 km en 55-70 km. Voor de langere routes ging het de snelweg over om Maria-Aalter binnen te rijden. Achteraf zouden we weer op deze plek toekomen om dan verder de 35 km te volgen. Deze keer ging het niet zoals vorig jaar linksaf over een zanderig terrein waar werken aan de gang zijn, maar rechtdoor en linksaf. De reden was dat de toer in omgekeerde richting als vorig jaar werd gereden, wat duidelijk werd toen ik de lange lus op deze plek later op de dag weer beëindigde! Het ging het terrein van het noviciaat van de Broeders van Liefde op via een achterpoortje om er het bosrijke domein te doorkruisen, waarbij we ook het Blekkervijverkasteel, waarrond de andere gebouwen van het noviciaat zijn opgetrokken, voorbij reden. Dit huis van de broeders aan de Blekkervijverstraat is me niet onbekend. Ik heb namelijk mijn middelbare school doorlopen in een school van de Broeders van Liefde in het Antwerpse en zij ronselden indertijd monitoren voor zomerkampen voor gehandicapte kinderen en jong volwassenen op de het militaire domein van de Westakkers in Haasdonk nabij Sint-Niklaas. De monitorencursussen vonden plaats in Zwijnaarde en hier in Maria-Aalter. Ik heb meer dan tien jaar twee tot drie weken tijdens de grote vakantie monitor geweest in “groep 7” tijdens die kampen en samen met een maand vakantiejob bepaalden deze kampen voor een groot deel de vakanties uit mijn jeugd. Sommige van die gasten waren ouder dan ik! Soms gingen wij een heel eind te voet naar een speeltuin van een weeshuis van nonnen in Beveren. In het recreatieoord De Ster mochten wij gratis met het treintje rijden en op de trampolines! Nu resten enkel nog de mooie herinneringen aan die tijd. De kampen verhuisden van de Westakkers (intussen gesloten als militair domein) naar Diksmuide en de opzet zal in de loop der jaren ook wel veranderd zijn! Ik heb het altijd jammer gevonden dat niemand van de organisatie later nog de moeite gedaan heeft om de oud-leiders van één en ander op de hoogte te houden. Internet en gsm bestonden in die jaren immers nog niet!

Het is in ieder geval lovenswaardig dat de broeders hun domein openstellen voor de bikers, want wij konden hier genieten van een knap stuk met bospaden en leuke doorsteken. We verlieten de plek weer via een zeer lange grindweg. Het was plezant van nog eens op een plek te komen waar jeugdherinneringen aan verbonden zijn. Via Stratem en de Aalterstraat ging het naar een lange dreef in het domein Hooggoed, een bos dat aansluit bij het Blekkerbos. Een knappe bosweg en veldweg brachten me weer naar een iets meer bewoonde wereld met omstreeks 25 km de doortocht van Kruiskerke-Ruiselede. 14.30 u. Vanaf de boomkwekerij De Bel volgde een zeer knappe singletrack doorheen een strook bos. Uitzonderlijk knap zelfs, met plezante bochtjes en omzeggens 3 km lang fietsplezier!

Ik verliet het bos via de Planterijstraat in Doomkerke-Ruiselede waar bewoners druk in de weer waren met schilderwerken aan hun huis. Er volgde een stukje asfalt waarbij ik aan de linkerkant een aantal eigenaardige uitzonderlijk hoge huizen trof die samen één groot gebouw schenen te vormen dat me deed denken aan het (vervallen) casino van Mol-Gompel. Alleen was dit gebouw niet vervallen. Ik vraag me zelfs af of het gerenoveerde dan wel nieuwe huizen waren! Even verder bereikte ik het domein van de Gulke Putten in Wingene. 30,75 km. Knappe kasseibaantjes en bospaden leidden me er door een soort van parkdomein tot 32,50 km. De omgeving deed me denken aan Merksplas-Kolonie met oude gerenoveerde huizen tussen groen! Op 33 km trof ik de splitsing tussen de 55 km en de 70 km aan het Sint-Pietersveld, een straat in Wingene. 14.55 u. Eén biker in spierwit pak ging de 70 km uit, een andere de 55 km. Zelf de richting van de grootste toer uitgegaan. Er passeerde daar ook een groene vaste route. Er volgde een lange, vermoedelijk private, bosdreef tot 35,50 km. Hier en daar stonden bordjes die de exclusieve toegang per fiets gaven aan de bikers van deze toertocht. Er liepen wel wandelaars rond.

Een private weg en een singletrack voerden me over het terrein van de boomkwekerij tot aan de Kasteeldreef in Hertsberge-Oostkamp. Hier reden we door een bosgebied waarin grote villa’s van rijke mensen en buitenhuizen stonden op de grens met Wingene en kregen we een knap stuk bos voor de wielen en een singletrack tussen de varens tot 38,50 km. In elk geval een mooi stukje van de toer! Er doken nog grotere huizen op, bijna moderne kastelen in de omgeving van de Kruisstraat! Op 42 km kwam er een einde aan het villa’s kijken! Tot 44 km bereed ik lange assenwegen doorheen het natuurdomein Bulskampveld. In het gebied ligt een landgoed, namelijk het huidige provinciedomein Lippensgoed-Bulskampveld met als kern het in 1893 gebouwde Kasteel Bulskampveld. Dit domein van 232 ha groot ligt op het grondgebied Beernem. 15.40 u. Er volgden nog knappe bospaden tot aan de parking aan de ingang van het domein op 45,75 km. Het ging de baan over en het Vagevuurbos in. Dat was een knap stuk bos waar we een hele tijd door reden over een smal pad, helaas gewoon recht op recht. Je kon er wel goed snelheid maken. Een asfaltbaantje bracht me tot op de grens van Beernem en Ruiselede op de drukke Bruggesteenweg. Daar dook ik op 48 km weer de velden in.

Rond 50 km volgden assenwegen en asfaltbaantjes rond het Bakensgoed in Aalter. De eenzame biker die me er voorbijstak maakte behoorlijk wat stof op deze droge paden. Dit landgoed met hoeve behoorde vroeger toe aan de familie Bake, vandaar de naam. Ter hoogte van de inrijpoort naar een kasteeltje in de bocht van een asfaltbaantje stond de tweede bevoorrading op 52 km. De biker die me daarnet had ingehaald stond er nog. Buiten de bananen was het aanbod daar intussen opgegeten. De andere biker vertrok over de singletrack die er achter een rij bomen evenwijdig loopt met de asfaltbaan. Twee gewone fietsers riepen hem toe dat het op de straat gemakkelijker rijden was! Dan arriveerde de bestelwagen van aan de eerste stop met op een aanhangwagen de mobiele wc! Die mannen hadden nog wafels over waarvan ik er dan eentje soldaat heb gemaakt. De singletrack evenwijdig met de straat in, daarna een stukje langsheen de straat om een volgende singletrack over gras en doorheen struikgewas te bereiken. Hier merkte ik nogmaals duidelijk dat de richting van de toer in vergelijking met vorig jaar omgekeerd was! Op 53 km arriveerde ik weer aan de voet van de brug over de snelweg E40 in Maria-Aalter en kwam er om 16.20 u een einde aan de grote extra lus voor de 70 km.

De brug weer over en linksaf een straatje in. De bewoners van het huis aan de voet van de brug hadden voor het raam van de eerste verdieping, gemakkelijk te zien vanaf de brug, een aangekleed geraamte gezet alsof het naar de voorbijrijdende auto’s stond te zwaaien! Er volgden een veldweg en een singletrack over het terrein van een boomkwekerij naast de snelweg. Een assenweg door het bos leidde voorbij enkele grote domeinen met huizen. Omstreeks 55,50 km reed ik over de assenweg Vaanders naast de spoorweg en volgden asfaltbaantjes aan De Vijvers waar de spoorweg diende gekruist te worden. Aan een afgelegen hoeve ging het het erf over en volgden vrij woeste veldpaadjes tussen struikgewas. Een veldweg leidde me voorbij een eenzaam gelegen huis nabij de spoorweg en korte tijd later arriveerde ik in de straat Tiengemeten die deel uitmaakt van een woonwijk met nette villa’s. 16.45 u. Na het doorkruisen van de straten van de woonwijk arriveerde ik na 60 km aan het station van Beernem. De sporen onderdoor via een tunnel voor voetgangers en fietsers. De omgeving zal er hier in de toekomst helemaal anders gaan uitzien, want reeds van in de woonwijk kondigden gele borden grote infrastructuurwerken aan! Er zullen tussen Aalter en Beernem namelijk twee sporen bij aangelegd worden en er komt een nieuw station in Beernem. Dat verklaart waarschijnlijk de leegstand van een aantal huizen vlak naast het spoor aan het huidige station. Deze zullen al onteigend en verlaten zijn. Er komen nieuwe bruggen, tunnels voor fietsers en bepaalde spoorwegovergangen worden afgeschaft.

Na de doortocht van een woonwijk bereikte ik weer de kanaaloever waar een bordje de keuze liet tussen “gemakkelijk” en “moeilijk”. De eerste optie was gewoon linksaf verder op het parcours. De tweede optie was rechtsaf een extra technische lus met veel klimmen en dalen over een singletrack op de helling van de kanaalberm tussen het kanaal en een kiezelpad voor wandelaars en fietsers tot 62 km. Aan mij was dat niet zo besteed, maar er moet voor iedereen wat leuks in de tocht zitten! Aan de overkant van het kanaal zag ik mensen op een terras zitten en bootjes in het water. Daar zou ik dadelijk ook passeren! Omstreeks 17.00 u kwam ik uit het zogenoemde “Miseriepad” ter hoogte van de jachthaven en ging het de hangende fietsbrug over het kanaal in Beernem op. 63,50 km. Aan de overkant ging het aan het Café De Kijkuit, waar beneden met kajaks op het kanaal werd gevaren, naar beneden om een smal paadje op de kanaaloever tussen struikgewas te berijden van 64 km tot bijna 67 km tot in Sint-Joris-Beernem ter hoogte van een brug over het kanaal. Linksaf onder de brug ging het weer richting een landelijke veldweg en moest ik in het Eiland halt houden voor koeien die de weg overstaken om naar een andere wei gebracht te worden. En twee van die beesten kozen wel het goede moment uit om net tijdens die oversteek alles de vrije loop te laten met een weg vol drek als gevolg! “Ze kiezen wel hun moment”, zei ik tegen de jonge boer.

Eens daar voorbij bereikte ik een grote baan op de grens van Sint-Joris-Beernem en Knesselare, wat meteen de grens was tussen de provincies West- en Oost-Vlaanderen ter hoogte van een oud kapelletje! 68,75 km. Na nog een aantal betonbaantjes werd ik nog over het crossparcours door de speeltuin naast de sporthal gestuurd om na bijna 72 km de eindmeet te bereiken. 17.45 u. Buiten één club bikers uit de streek en de medewerkers was daar niet veel leven meer te bespeuren. Na nog eventjes gerust te hebben de auto opgezocht voor nog een stevige rit weer naar huis. Zoals uit de commentaren van veel andere bikers blijkt was dit een zeer knappe rit met veel stroken bos en off-road en beslist een aanrader om kennis te maken met deze streek op de grens van Oost- en West-Vlaanderen. De organisatie, de bepijling, bikewash en de accommodatie waren allemaal in orde! Met het mooie weer er bij hebben vele bikers hier een mooie rit kunnen beleven.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!