Hoebelbike (nightride 35 km, dagritten 30-50-80 km) te Vlezenbeek op vrijdag 09-08-2013 en zondag 11-08-2013.

De nightride op vrijdag 9 augustus 2013.

Uit Antwerpen wegraken wordt meer en meer een ramp! Zo stond ik op vrijdagavond op luttele afstand van de voordeur al weer in de file op de ring! Een half uur aanschuiven voor enkele kilometers! Eens op de A12 ging alles veel vlotter en na nog wat drukte in Strombeek-Bever geraakte ik dan toch via deze keer de correcte afrit tot bij de oude Baljuwhoeve in de Nederstraat te Vlezenbeek. Een plekje toegewezen gekregen op de parkeerweide waar het uitkijken is voor twee dikke dode boomstronken en de ferme visitekaartjes van de rechtmatige bewoners die voor de gelegenheid hun habitat was ontzegd. Ter gelegenheid van de jaarlijkse Hoebelbike staat de weide om de hoeve vol met tenten van het rode kruis, het massagesalon Souks&Sauna uit Meerbeke-Ninove, een douchewagen, een wc-wagen en een uit de kluiten gewassen koelwagen van de Colruyt om het vocht voor de après koel te bewaren! Dit toont nog maar eens hoeveel er bij de organisatie van een toertocht komt kijken! De bikers worden er ontvangen op de binnenkoer van de gesloten hoeve waar het dan gonst van de bedrijvigheid. Me ingeschreven en om 19.30 u was ik op pad.

Het vertrek verliep zoals de vorige jaren naast de hoeve door de naastliggende weide en reeds na 5 meter zat ik al onder de vettige blubber en zag je aan mijn fietsbanden niet meer dat er noppen op staan! Ik meende nog voor te stellen van bij de volgende edities een droger alternatief als start te vinden om niet na de eerste tien meter onder de drek te zitten, maar het is eigenlijk nergens voor nodig! Alleen wist ik toen nog niet dat we het onderweg niet proper zouden houden! Blijkbaar moet het in deze streek vrijdag in de loop van de dag geregend hebben, terwijl er thuis geen druppel viel! Bij de start scheen de zon en was de hemel blauw, heel wat anders dan het hondenweer vorig jaar! Op de glooiende weide was het al even klimmen om dan linksaf te slaan en verder te klimmen over een graspaadje tot aan een kiezelpad waar we rechtsaf pas goed van start gingen volgens de op de grond gespoten vermelding “start”. Daar was het nog verder zacht naar boven klimmen zodat ik van bij de start al op mijn adem moest trappen! Links in de verte zag ik Brussel liggen, rechts van mij de prachtige ondergaande zon.

Tot 2,5 km volgde een hobbelig graspaadje en reden we even tussen de maïsstengels door. Na de oversteek van een asfaltbaantje ging het een graspad in dat luistert naar de naam Pereboomstraat om dan weer een straat over te steken en een servitudepaadje op te gaan. Van 3 tot 4 km reed ik door de Reuzenstraat, zijnde een leuke servitude naast een waterloop en doorheen een stuk bos waar links en rechts in de hoogte een aantal grote villa’s achter het groen verborgen staan. Dan ging het via een openstaande achterpoort een privaat bos in waar je tussen de bomen door links een grote vijver kon zien liggen. Drie Hoebelbikers stonden daar in het bos, één maakte foto’s en de twee anderen vrolijkten de boel wat op! 4,50 km om 19.55 u. Ik kwam uit op een parking ter hoogte van een kasteel dat met de nieuwe achtervleugels dienst doet als Revalidatieziekenhuis Inkendaal. Ziekenhuis Inkendaal is een gespecialiseerd revalidatieziekenhuis dat zich richt tot patiënten met neurologische, locomotorische en cardio-pulmonaire aandoeningen. Een hele mond vol! Ik vermoed dat het naastliggende park dat ik bij aanvang van mijn locomotorische avondrit doorkruiste tot dit ziekenhuis behoort. Er volgden een klim op een betonbaantje en boven rechts ging het een graspad in.

Op 6 km ging het een natte private veldweg in waar ik samen met een zestal andere bikers vrij baan kreeg van vijf mensen te paard die ons in een bochtje lieten inhalen terwijl we door de modder dabden. Verderop liep het pad langs de rand van een bos. In het gezelschap van 11 andere bikers en één wandelaar reed ik na 9 km op een smal pad tussen bos en veld. Het was moeilijk van te zien waar je reed omwille van de ondergaande zon in de ogen. 20.20 u. We werden een smal paadje naast een draad en een prikkeldraad op gestuurd om vlak naast een huis en zo goed als door de tuin een kerkwegeltje in te slaan dat me langsheen een beek voerde. Het pad dook een donker stukje bos in waar alweer drie Hoebelbikers met een fototoestel aan het werk waren en waarschuwden voor een poortje dat ging komen. Er stond daar een bordje dat vroeg om het poortje te sluiten omwille van de kippen en de eenden, maar het stond vierkant open en er was geen haan te bespeuren! Ik kwam even terug in de bewoonde wereld aan de kerk in de Baasbergstraat in Oudenaken (Sint-Pieters-Leeuw). Op de hoek waren op straat mensen bezig met een barbecue, maar Joost mag weten wat daar op lag, zo’n stank! Suikerfeestelijkheden zullen het wel niet geweest zijn! In de omgeving stond ook een gerestaureerd (voormalig) schoolgebouw met boven één van de deuren het opschrift “Ingang der jongens”! Tegenover de school was er de Hoevebakkerij De Haseleer.

Het ging naast de kerk en het kerkhof een rood kiezelwegje in. Daar stond ook een grote wooncaravan voor bouwvakkers die daar aan het werk waren en voorzien was van grote half in de grond gegraven watercontainers. Veel meer dan fundamenten was er nog niet te zien. Het was even stevig klimmen over dat smalle paadje tussen struikgewas, over gras en over een betonnen bruggetje in een landelijke omgeving om al snel aan een volgend schilderachtig kerkje te arriveren in het iets hoger gelegen Sint-Laureins-Berchem (Sint-Pieters-Leeuw). 11,50 km. Voorbij de kerk ging het linksaf een veldweg in naast een geitenweide. Om zo een pad te treffen langsheen de rand van een bos rechts en links een knap vergezicht met de ondergaande zon boven een glooiend groen landschap. Naar het einde van het pad en het bos toe dook plots in de hoogte het knappe kasteel van Gaasbeek (Lennik) op! Met druivelaars op de flanken van de heuvel en onderaan een grote vijver. Na een klim over een asfaltbaantje met haakse bocht ging het een ferm stijgend graspaadje op, waarna we doorheen het parkdomein Groenenberg reden. Hier viel het mij op dat de toer in de andere richting verliep dan vorig jaar. Ik herkende de plek omdat het hier toen zeer hevig begon te regenen en toen ik even halt had gehouden op luttele meters achter mij een knoest van een tak uit een boom op de grond kletterde! Toen kwamen we van de andere kant!

Vanaf een eenzaam huis aan de rand van het bos voerde een van stevige stenen voorziene assenweg me tot aan de drukkere Brusselsestraat om aan de overkant de Steenbergstraat in te slaan. Een graspad leidde me dan naar de Eksterstraat in Sint-Martens-Lennik alwaar een paar oude maar goed onderhouden huizen tegen elkaar aan leunden. Een asfaltbaantje voerde me langsheen een eenzaam huis en over een gehavend asfaltbaantje er naartoe doorheen een stuk bos tot aan de Brouwerijstraat in Sint-Martens-Lennik. Van in de velden zag ik ze in de hoogte al blinken, de smalle aluminium tanks waarin het vocht zat dat ons tijdens de après zou verwennen! Want op de Lenniksebaan, op de grens van Vlezenbeek en Lennik, staat de brouwerij Lindemans, bekend van de geuze en de krieklambiek! We reden het terrein van de brouwerij op om langs de achterzijde langs de installaties te rijden. Je moest er wel op een bepaalde plaats de fletse geur van volgens mij de waterzuivering bij nemen. Hopelijk niet het bier, want dan is het stinkelambiek! Vroeger reden we dan door een hangar, maar ik schat dat deze afgebroken is. Want naast het bestaande gebouw werd het terrein in gereedheid gebracht voor uitbreidingswerken waardoor de productiecapaciteit van de brouwerij zal verdubbeld worden! We reden nu wel door een provisoire hangar waarachter een trap van paletten was opgebouwd waar we van af moesten rijden. Ik heb het nog gedaan ook, tot mijn verwondering, want toen ik achterom keek was het hoogteverschil toch aanzienlijk! Eindelijk mijn gebruikelijke pannenkoekenniveau overschreden! Ik was zo opgetogen dat ik het rondje nog eens overgedaan heb! Toen ik nogmaals van de trapjes reed zag ik in de verte drie bikers wachten die ik eventjes daarvoor achter de brouwerij had zien verdwijnen! Zij moeten toch goede ogen hebben om mij herkend te hebben, want het waren Dennis, Patrick Enigma en Jan, streekgenoten die blijkbaar ook verknocht zijn aan de Hoebelbike-nightride. Vorig jaar reden zij hier ook! Een paar woorden gewisseld alvorens deze kerels weer weg stoven! 18 km om 21.10 u.

We doken de Laarbeekvallei in. Er volgde een stevige klim over een slijkerig pad met goed wat plassen tussen de maïs om uit te komen in een straat aan de voet van een knetterende hoogspanningsmast. Na een asfaltbaantje ging het linksaf over het private erf van een hoeve waar ik twee uit de achterliggende weide ontsnapte kalveren deed opschrikken. Ze stonden lustig met hun poten in de modder midden op het pad te genieten van hun draadloze vrijheid. Ze vluchtten weg naar achter en samen met drie bikers die nog toekwamen hebben we die twee dieren terug naar hun weide bij de koeien gejaagd. Ze konden gewoon onder de schrikdraad heen lopen! Eén van die bikers herkende me, maar ik weet zelf helaas niet wie het was! Daarmee hadden we het pad vrijgemaakt voor een groep van acht bikers die nog volgde. Daarvan hadden sommigen hun lampen al branden. 20,50 km om 21.30 u. Toen ik er tijdens de dagrit van zondag passeerde waren de koeien daar weg. Dan werden we over een tarweveld gejaagd waar een boer met de pikdorser ’s ochtends voor ons nog een spoor dwars over zijn veld had vrijgemaakt teneinde meer off-road mogelijk te maken. Van het stoppelveld ging het over een perengaard en een veldpad langsheen tuinen tot aan de bevoorrading op 22 km.

Deze was zoals gebruikelijk opgesteld in de ontvangstruimte van de boomkwekerij en tuincentrum Inter-Arbo aan de Lenniksebaan in Vlezenbeek. Iedere deelnemer kreeg trouwens een bon voor een gratis “hoebelboom”, hier af te halen tijdens het komende plantseizoen. Mijn tuin is er helaas te klein voor! Er was het aanbod van drank, fruit, cake, wafels en peperkoek. Nog eventjes bij Dennis, Patrick en Jan gestaan tot zij weer vertrokken. Er stonden ook een hele tijd nog redelijk wat jonge kerels, een deel gelegenheidsbikers voor deze rit, vermoed ik, maar die gaven vooral hun ogen bevoorrading! Wat wil je als er daar twee plaatselijke schoonheden van hun leeftijd bij de toonbank stonden! Ook een groep jongens van de Waasland Mountainbike School die ik onderweg al gezien had en nog zou zien, was present met een oudere begeleider. 21.30 u.

Na de stop werden we over de paadjes doorheen het tuincentrum geleid en zoals de voorgaande keren had de eigenaar hier als uittocht weer een ongelijkmatig wasbord laten uitgraven, maar dat is niks meer voor deze houten Pinokkio! Op zondag was hier ook een alternatief voorzien voor de piwi’s, aldus een bordje. Op zaterdag heb ik zelf mijn alternatief gezocht! Je moet maar goesting hebben om als eigenaar zo’n meute mountainbikers op uw privaat terrein hun gangen te laten gaan! Het was daarmee trouwens nog niet gedaan, want in het bos achter de boomkwekerij was nog een technisch parcours uitgezet met enkele bochten in klimmetjes en afdalingen over een vettige ondergrond. De jonge kerels die daarnet aan de bevoorrading waren hadden er wel veel plezier in, vooral met het elkaar uitlachen dan! Ze hadden ook weinig licht bij! Aan mij was het evenmin besteed, maar er zullen allicht technische bollebozen zijn die hier hun hartje op konden halen! Het meer technische stukje in dit bos werd, zoals kon vermoed worden, afgesloten met een ritje over het extreem vettige paadje tussen struikgewas. Niet evident om u daar recht te houden! Een slijkfestijn! Ik had bij eerdere edities soms het gevoel dat ik er door een beek reed! Wel, zondag was daar al niets meer van te merken en lag het pad er vrij normaal bij! 23,75 km om 22.00 u.

Het ging op de grens met Itterbeek (Dilbeek) de Herdebeekstraat in en die bracht me op 24 km tot aan het café In de Linde op de hoek met de Lenniksebaan, dezelfde baan als waarlangs Lindemans en Inter-Arbo gelegen zijn! Alle cruciale spots in dezelfde straat! Want het was de bedoeling dat je het café via de voordeur binnen reed en er langs de achterdeur weer buiten kwam! Hoeveel tijd er tussen die twee handelingen verstreek, hing af van biker tot biker! Ik kwam Dennis, Patrick en Jan hier weer tegen, dus zij zullen de toog niet zonder meer voorbij zijn gereden! Er stonden trouwens nog meer met modder besmeurde bikes in het café! Boerderijen, brouwerijen, boomkwekerijen en slijterijen, het wordt allemaal onveilig gemaakt tijdens de Hoebelbike! Hopelijk hebben de uitbaters wat extra kunnen verkopen als tegenprestatie voor hun vuilgemaakte café!

De Herdebeekstraat leidde me dan verder tot vlak onder het imposante Pedeviaduct op de spoorlijn L50A van Brussel naar Denderleeuw en Gent. Toen ik hier ettelijke edities geleden voor het eerst tijdens de nachtrit passeerde was ik onder de indruk van dit bouwwerk uit 1926 van 540 m lang bij nacht te zien! Bij een latere passage was men er volop aan het werk! Langs weerszijden werd gewoon een stuk bij aan het geklasseerde viaduct gehangen voor twee extra sporen! Het oude gerenoveerde en het nieuwe toegevoegde beton werd overspoten met een speciale laag, zodat het één geheel vormt. Het ziet er netjes uit! Eens de brug onder bereikte ik de dorpskom van Sint-Anna-Pede (Dilbeek). 25 km. Een graspaadje leidde me naar het schilderachtige plekje waar Estaminet De Ster en restaurant Sint-Anna broederlijk over elkaar in de schaduw van de kerktoren staan. Bij wijze van spreken, want het was intussen stikdonker zonder schaduw! Voor de toer op zondag was hier verderop de splitsing tussen de routes van 30-50 km en 80 km op 41,50 km van de start.

Het ging een graspad in een bos achter een bareel in en tot 27 km volgden leuke wegeltjes doorheen gras en stroken bos, al dan niet goed voorzien van wortels. Tijdens dit zeer knappe stukje deden we onder meer een stuk van het Breughelwandelpad aan. In deze buurt trof ik de jongens van de Waasland Mountainbikeschool weer aan die daar even stonden te wachten. Zij riepen mij terug toen ik verkeerdelijk de straat in sloeg in plaats van het smalle paadje aan de overzijde in te slaan. 22.20 u. Een graspaadje en wat asfalt brachten me naar de nachtelijke Koeievijverstraat in een landelijke omgeving. 28,90 km om 22.30 u. Omstreeks 29 km volgden enkele voor mij zware klimmetjes. Eén daarvan heb ik in twee beurten moeten overwinnen. Even op adem komen! Ik had dan nog de pech dat ik mij in het struikgewas moest duwen omdat ik lichtjes van bikers zag naderen. Het waren dan nog bekenden ook: Patje2 met daarachter Bulls69, diens maat en een vrouw. Ik heb deze mensen vroeger nog al op tochten gezien, maar ik wist niet dat het de broer en schoonzus van Bulls69 waren! Het zal wel plezant zijn van als broers zo nu en dan eens een tochtje samen te kunnen biken. Daarna diende ik nog de hele groep van de Waasland Mountainbikeschool te laten passeren alvorens zelf verder naar boven te kruipen. Gelukkig kon iedereen me zonder problemen passeren. Ik kwam uit in de Vlazendaalstraat (Pede-Dilbeek?), in ieder geval ergens in de buurt van de grens met Anderlecht, en reed samen met enkele andere bikers voorbij het restaurant De Notelaar.

Er volgde een klim over kasseitjes en een zachte afdaling over een smal paadje dat kwistig bestrooid was met witte kiezelsteentjes. Dat reed redelijk lastig! Ineens kwam ik toe in een meer bewoonde wereld en dook in de Marcel De Vleminck-Denaeyerdreef (heb dat op je adreskaartje staan!) over een houten bruggetje een soort park in waarin een vijver met fonteinen lag. Ik vermoed dat het in Pede was op de grens met Anderlecht. 32 km. Ik reed oefenvelden van Anderlecht en Bruski voorbij en dat betekende meteen dat we vergast werden op een voor mij onmogelijke klim op een met gras begroeid talud. Ik zag nog lichtjes naar boven komen gekropen! Boven op de berm loopt een smal paadje dat een strook bos in duikt om dan uit te komen op een brug over de spoorweg. Eens de brug over ging het een zeer smal en lang graspaadje op dat naar het einde toe langs struikgewas met overhangende takken leidde. Linksaf in een soort holle weg, een baan (ik vermoed dezelfde Lenniksebaan van daarstraks) over en op het gras naast een bedrijf verder.

Vanaf hier verlieten we de bewoonde wereld van aan de Brusselse rand en werden donkere graspaden, wegeltjes en veldwegen ons deel. Deze brachten me opnieuw tot in Sint-Pieters-Leeuw. Een laatste veldweg bracht me weer tot de weide achter de Baljuwhoeve en via dezelfde slijkpoel als bij aanvang bereikte ik de aankomst. Er stonden 38,75 km op mijn tellertje omstreeks 23.15 u. Mij direct naar de bikewash begeven en onder de krachtige straal van een tuinslang was mijn smerige fiets zo weer schoon. De belangrijkste onderdelen en ketting gedroogd met een vod voor de tocht van zaterdag in Knesselare. Meteen de lampen gedemonteerd en afgedroogd, klaar om weer op te bergen, en mijn smerige fietsschoenen gaan afspuiten. Bij het weer naar de auto keren helaas in een half opgedroogd visitekaartje van een koe getrapt. Die zag je in het pikdonker niet meer liggen! Op de binnenkoer van de hoeve speelde een live-band en samen met Patje2, Bulls69 en diens gezelschap de nachtrit doorgespoeld met een drankje. Mezelf ook nog getrakteerd op een lekker Brusselse witte pens in een broodje wat er door nijvere handen voor ons werd klaargemaakt. Even over 1.00 u vertrok mijn gezelschap huiswaarts, maar kreeg ik SilverFoske, intussen netjes gewassen, in het vizier. Ik had hem al bij Dennis, Patrick en Jan gespot, maar ineens waren ze verdwenen. Ik ben dan zelf ook nog onder de lekker warme douche in de douchewagen gekropen om proper weer naar huis te kunnen. Grappig was dat net naast het trapje van de douchewagen naar de omkleedtent toe, een enorme koeienvlaai lag! Stel u voor dat ge daar met blote voeten in trapt! Het zal toch maar raar aanvoelen als dat tussen uw tenen spetst! Toen ik met de auto vertrok omstreeks 1.30 u, gingen de lichten aan de bikewash uit en zag ik veel mensen over de parkeerweide wandelen. De Hoebelbikers en hun vele helpers hadden een punt gezet achter deze editie van de nachtrit! Tijdens de autorit naar huis de verwarming volle damp gezet om mijn schoenen te laten drogen! Intussen heb ik bijna alle hogergenoemde bekenden en mezelf teruggevonden op de foto’s van de nachtrit!

De dagrit van 50 km op zondag 11 augustus 2013.

Gewoonlijk rijd ik tijdens het weekend van de Hoebelbike de nachtrit op vrijdag om dan op zondag in Bekkevoort aan te treden. Maar omdat Bekkevoort dit jaar een weekend eerder kwam, kon ik de zondag nog eens naar Vlezenbeek komen om het Pajottenland bij daglicht te zien. De dagrit verliep over dezelfde basislus als de nachttocht, met een extra lus van een 20 km. De rit van 80 km zag ik niet zitten omdat ik op zaterdag ook 70 km in Knesselare had gebold. Een verslagje over voornamelijk die extra lus van 20 km kan u hieronder lezen!

Het eerste deel van de rit van 50 km op zondag verliep over hetzelfde parcours als de nachttocht. Vertrokken om 9.30 u. Tijdens het klimmetje vanaf Oudenburg tot Sint-Laureins-Berchem over een smal graspaadje aangepikt aan een treintje. In het spoor van een aantal bikers ervan, ik vermoed een familie van grootvader tot kleinzoon, tot voorbij het kasteel van Gaasbeek gereden. Zo arriveerde ik na 18 km omstreeks 10.45 u aan de eerste bevoorrading aan de brouwerij Lindemans. Daar was niet alleen het gebruikelijke aanbod aan water, sportdrank, fruit, wafels, cake en peperkoek, maar er stonden ook blikjes sport- en recuperatiedrank! Maar wat vooral opviel was dat er flesjes Lindemans Faro werden geopend en aangeboden. Het biertje leek mij een kruising te zijn van kriek en schuimwijn! Vandaar werd het in schuimwijnglazen geschonken! De drank had een zeer zoete smaak en was best lekker! Ik heb er twee glaasjes van door mijn keelgat gegoten! Daar ga ik in de winkel toch eens naar uitkijken! Na de stop dienden we de Lenniksebaan te kruisen en doken we de Laarbeekvallei in. Op 21 km van de start trof ik omstreeks 11.10 u de splitsing tussen de routes van 30 km en van 50-80 km ter hoogte van een grotere baan. Er volgde een moeilijk off-road-paadje tussen een haag en een afsluiting waarop redelijk wat stenen lagen en er bovendien nog vrij nat bij lag. Vier Franstalige bikers, twee mannen en twee vrouwen, ik vermoed twee bevriende koppels, die ik aan de inschrijving had gezien en in wiens buurt ik al van bij de start had gereden, soms er voor, soms er achter, gingen mee de 50 km uit. Ik zou er uiteindelijk ook samen mee arriveren. De vrouw met het roze truitje had het het moeilijkst, haar man in blauwe trui leek me een goed biker te zijn en wachtte op diverse plekken de anderen op.

Een veldweg leidde me naar een meer bewoonde wereld en na een bochtje kreeg ik een watermolen te zien. Deze Pedemolen lag ik een mooi groen kader en er begon een smal gekasseide wandelweg waar twee oudere mannen uit kwamen. Ze vroegen hoeveel kilometer ik nog voor de boeg had. Maar ik was nog jong, volgens hen. Ze zullen nog prut in hun ogen gehad hebben! De molen van Pede staat in de Lostraat te Sint-Gertrudis-Pede, wat een gehucht is van Schepdaal, welke een deelgemeente is van Dilbeek. Hij kan zelfs gehuurd worden voor activiteiten. Vanaf de molen doorkruisten we een hele tijd het grondgebied van Schepdaal. Na de zachte klim over het kasseipaadje volgde een redelijk zware klim over het asfalt van het Kapelleveld. 23 km om 11.25 u. Gedurende de volgende kilometer passeerde ik een tweetal voetbalvelden. In een volgende strook bos werden we een hoge zandhoop over gejaagd! Klimmende en dalende veldwegen, smalle graspaadjes en af en toe een singletrack doorheen een strook bos voerden mij doorheen een landelijke omgeving. Omstreeks 26,50 km ging de tocht doorheen een strook bos waar we over een aantal houten paadjes dienden te rijden, teneinde de blubber te vermijden. Ze maakten deel uit van een blauwe vaste route. Hier stak ik het viertal Franstaligen nog eens voorbij.

Rond 28 km konden we genieten van een mooie veldweg en een smal spoor onder laag overhangende struiken. Een zware klim over een betonpad bracht me tot in de Poelstraat van Sint-Martens-Lennik op de grens met Schepdaal. 28,50 km om 11.50 u. Aan een afslag links naar een weidepad op een blauwe vaste route toe stond het Franstalige koppel te wachten op het blauw-roze koppel medebikers. De vrouw met het roze truitje zou het nog zwaar krijgen hier! Ik vroeg me af of ik hen nog terug zou zien! Op 30 km volgde een uiterst smal paadje dat langzaam naar boven kroop tussen twee vervelende prikkeldraadafsluitingen met halverwege dan nog de takken van een struik die in de weg hingen! Op die prikkeldraad had ik het niet zo begrepen! Na een haakse bocht rechtsaf kregen we nog zo’n paadje, maar breder en vlakker. Het paadje ging over in een smalle veldweg naast een haag aan de rechterkant. Ik bereikte een kasseibaantje, de Kouterstraat in Schepdaal, en van hieruit had je een knap vergezicht over de zonnige omgeving. Een vader en zijn kleine zoon in een pakje van BMC, staken me hier een tweede keer voorbij nadat ik ze daarstraks al eens te zien had gekregen. Daarna nog eens twee mannen in eenzelfde grijze pak. 31 km. Een afdaling over asfalt bracht me tot aan de drukke Ninoofsesteenweg in Schepdaal. Daar is geen fietspad, maar gelukkig moesten we maar luttele meters over deze weg tot aan een volgende afslag rechts! Daar reed ik dan verkeerdelijk de oprit van een huis op! Aan de sporen in de kiezelsteentjes te zien was ik niet de eerste die daar te vroeg afsloeg! Een klimmend graspad leidde me door een knap glooiend landschap met veel groen.

Het was klimmen geblazen tot aan de kerk in Schepdaal waarvan je de achterkant al van in de velden in de hoogte kon zien staan. 32,50 km om 12.20 u. Via de Geraardsbergsestraat ging het de bewoonde wereld van Schepdaal door. Ik stelde mij vragen over de naam van dit gehucht! SchepDAAL? Ik had niet anders moeten doen dan klimmen! Schepstijg had een logischer naam geweest! Op een lange zandweg tussen kolenvelden ben ik dan even gestopt om het buisje pepmiddel “sportpower” dat ik van de bevoorrading meegenomen had leeg te lurken. Er passeerden toen nog twee eenzame bikers. 36 km. Op 38 km bereikte ik om 12.45 u de tweede bevoorrading in de boomkwekerij en tuincentrum Inter-Arbo. Daar was al veel opgeruimd, er lag nog een kleine voorraad appelsienen en cake. Er waren water en blikjes sportdrank om te drinken. De twee bikers die me daarnet hadden ingehaald stonden daar ook nog. Eén ervan was aan de medewerkers aan het vertellen dat hij laat was gestart, want vanuit Brugge was gekomen, en meedeed aan de challenge van O2-bikers. Het was de eerste keer dat hij in deze streek reed. Hij reed de 80 km en vroeg of hij wat verpakte koeken mocht meenemen omdat de derde bevoorrading vermoedelijk gesloten zou zijn. Elke bevoorrading had namelijk een sluitingsuur en deze man had nog meer dan de helft van de rit voor de boeg! Toen ik aan de stop vertrok kwam het viertal Franstaligen ook toe. De vrouw met de roze trui heb ik nadien niet meer gezien, de andere drie wel. Ik vermoed dat ze van Inter-Arbo recht naar de aankomst is gereden. Haar pijp zal uit geweest zijn!

Vanaf hier vervoegde ik weer de basislus van 30 km die ik tijdens de nachtrit al voor de wielen had gekregen! Zoals op vrijdag ging het eerst weer over het terrein van het tuincentrum, eerst tussen de plantvakken, daarna over een ongelijk uitgegraven wasbord met putten en heuveltjes. In tegenstelling tot vrijdag was er nu een alternatief voorzien voor de piwi’s. Zo ook op het bochtige parcours met afdalingen en klimmetjes in het bos achter de plantenzaak. Het paadje dat na het bos kwam was intussen al goed opgedroogd in vergelijking met vrijdag! Een heel verschil en nu goed berijdbaar! Ik kwam weer uit in de Herdebeekstraat op de grens met Itterbeek (Dilbeek). Het café In de Linde op de hoek met de Lenniksebaan in Itterbeek ben ik deze keer toch maar gewoon voorbij gereden. Verderop trof ik in de Herdebeekstraat een splitsing tussen de 30 km en de 50-80 km op 39,50 km van de start. Gekozen voor de 50 km om op 41 km weer het imposante Pedeviaduct te bereiken vlak voor de bebouwde kom van Sint-Anna-Pede (Dilbeek). Even verderop kreeg ik Estaminet De Ster en restaurant Sint-Anna aan de voet van de kerk dan eens bij daglicht te zien! Daarachter liggen chirolokalen. Er liepen daar veel mensen rond. Ik denk dat iemand er een feestje gaf! Aan het einde van het servitudepaadje vanaf Sint-Anna trof ik de splitsing waar de 80 km apart ging van de 30-50 km op 41,50 km van het vertrek.

De langste rit kon ik vergeten vermits ik dan maar halverwege was terwijl het al 13.20 u was. Voor mij ging het rechtdoor een strook bos in en aan het volgende kruispunt kwamen er twee bikers van rechts. Het was de plek waar de extra lus van de 80 km eindigde en weer aansloot op de rest! Er volgde een paadje tussen weiden en een klim over kasseitjes tot in een straat met villa’s. Omstreeks 45 km hield ik even halt voor een villa van waaraf men tussen de huizen verderop door net de basiliek van Koekelberg kon zien liggen! Dat was me de vrijdagnacht uiteraard niet opgevallen! Even verderop passeerde ik het terrein van een Anderlechtse hondenschool. Mijn vermoeden tijdens de nachtrit dat het terrein met die witgeschilderde autobanden die dwars half uit de grond staken en andere hindernissen zoiets moest zijn, bleek dus correct. Toen ik er even halt hield kwam de biker met het blauwe shirt van het viertal me voorbij en even later stond hij aan de kant om te wachten op zijn makkers. Omstreeks 47 km bereikte ik de oefenvelden van Anderlecht en het terrein van Bruski met de drie overgeblevenen van het viertal in mijn zog. Moeite gedaan om tenminste het onderste deel van de helling naar het talud toe te overwinnen en het lukte. Maar helemaal tot boven was voor mij te veel. De man met het blauwe shirt geraakte wel fietsend tot helemaal boven en genoot daarbij het respect van twee bikers die hier ook net waren gearriveerd en waren moeten afstappen. Het paadje tussen de struiken over het talud langs tot aan de brug over de spoorweg waar blauwshirt op de twee anderen stond te wachten. “Goed gedaan”, riep hij me toe in gebroken Nederlands.

We verlieten weer de bewoonde wereld waarna een aantal lange veldwegen me na 58,50 km weer tot aan de Baljuwhoeve brachten, de man met het blauwe shirt in m’n zog. 14.00 u. Eventjes staan praten met de jonge gasten van Hoebelbike die aan de aankomst stonden. Eén daarvan moet thuis wel de plezantste zijn, want hij had met takken en stenen nog een jumpke aangelegd in de inmiddels goed opgedroogde slijkzone achter de hoeve. De drie Franstaligen waarmee ik samen vertrokken was begaven zich bij aankomst recht naar de tent van Souks&Sauna om onder handen genomen te worden! Mijn fiets schoongespoten en vastgelegd aan één van de hekkens. Op de binnenkoer nog een Kriek Lindemans Cuvée René soldaat gemaakt, een zwarte pens in een broodje verorberd en doorgespoeld met een cola. Op het scherm met de uitslag van de chrono zag ik dat er nog drie bikers in de “running” waren. Daar zal de man uit Brugge vermoedelijk nog bij geweest zijn. Toen de medewerkers begonnen met de opruim van de stoelen en de tafels heb ik de auto opgezocht in de Rekestraat en ben ik nog eens tot aan het kasteel in Gaasbeek gereden en daarna rustig huiswaarts gebold. Thuis mijn fiets en schoenen nog degelijk proper gemaakt en ik kreeg daarbij nog het gezelschap van twee vrouwen die hun koersfiets kwamen proper maken.

Genoten van de tocht, het mooie weer, van de Faro aan de stop en de kriek op de binnenkoer van en de gezellige drukte rond de Baljuwhoeve. Ik heb aan de mannen die aan de aankomst stonden gevraagd of het niet mogelijk is van nog een afstand te voorzien tussen de 50 km en de 80 km, zegge 65 km. Misschien laat het parcours dat wel toe zonder al te veel extra werk. Allicht tot de volgende keer, want de nachtrit zal ik in ieder geval weer proberen mee te rijden.

Verslag en foto's van deze en vorige tochten op een lokale nieuwssite van Sint-Pieters-Leeuw: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

Hoebelbike Vlezenbeek 09 en 11-08-2013 door Wolfgang Meert



Betonrenovatie Pedeviaduct in Sint-Anna-Pede (Dilbeek)