Het ging over een graspaadje achter het voetbalveld weg en na een stukje over een asfaltbaantje reed ik in het gezelschap van vele anderen het zanderige paadje van de Ossenberg in.  Tot 4,50 km reden we over dit zandpad evenwijdig met de snelweg en kregen we enkele stroken met keien en over gras als afwisseling.  De kidstoer van 15 km ging al snel apart .  Ter hoogte van de afrit Tielt-Winge ging het over een paadje naast een geoogst maïsveld waar ik bij de tocht in juli wat had moeten zoeken en gokken omwille van een verdwenen pijltje.  Toen reden we in de andere richting en kwam deze plek meer naar het einde toe.  Het paadje was toen niet goed zichtbaar omdat de maïs toen nog hoog stond.  Eens het veld voorbij reden we de Dennenlaan in.  5 km om 9.20 u.

Tussen de vijfde en de zesde kilometer kregen we de eerste mooie holle weg voor de wielen, met een plezante afdaling over een ondergrond met losse stenen.  Goed en wel beneden trof ik de eerste splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40-50-65 km op 6,75 km van de start.  Van zeven tot acht kilometer kregen we een donkere strook bos met een nog vrij natte ondergrond en moesten we even stoppen en van de fiets voor twee uit de kluiten gewassen omgevallen boomstammen.  Eens het bos uit volgde een eerste fikse klim over beton aan een straat die Hellekens heet op het grondgebied van Tielt-Winge.  Het ging de Oude Pastoriestraat in en van daar volgde een fikse off-road-klim over een steeds smaller wordend zandpaadje naar een boomgaard toe om uit te komen aan de nieuwe uitkijktoren in de vorm van een trap die in het ijle hangt, zelfs voorzien van licht door een zonnepaneel.  Hier stond onlangs “de stoel uit 1000 zonnen” (op 9 juli).  Deze week, op maandag 5 augustus, stond de stoel aan het uitkijkpunt in Brussegem en daar was ik de week voordien tijdens de Boerenbike gepasseerd!  Samen met het Heilig Hartbeeld in Wezemaal (een jaar of twee geleden) is dat al de derde keer dat ik zo’n plaats van de stoel passeer!

Aan de toren ging het linksaf over een leuke snelle afdaling doorheen een knappe holle weg, gevolgd door een straat, een veldweg en een graspaadje tot aan de oversteek van een grote baan op 11,50 km.  Een stukje over landelijk beton, een veldweg en een afdaling over kasseitjes, onderbroken door een stukje bosweg, brachten me tot een tweede splitsing tussen de routes van 25 km en 40-50-65 km op 13,50 km van het vertrek.  Het ging de Heuvelstraat in waar ik het gezelschap kreeg van een paardenkoets.  14 km omstreeks 10.00 u.  Leuke veldpaden leidden me dan over een hoogvlakte tussen perenboompjes.  Tot 16 km volgde dan een voor mij redelijk zware klim in een hol boswegeltje en nadien een mix van veldwegen, afgewisseld door enkele mooie holle wegen.  Tijdens één zo’n afdaling werd ik wel opgeschrikt door een biker die me voorbij vloog.  Ik had hem wel zien afkomen, maar verwachtte dat hij achter zou blijven!  Daardoor moest ik uitwijken en kwam bijna in een plots opdoemende greppel terecht!  Gelukkig de remmen nog op tijd dicht kunnen knijpen!  Een knap stukje parcours met enkele opeenvolgende klimmen en afdalingen bracht me tot in Molenbeek-Wersbeek om daar op 20,50 km omstreeks 10.30 u de eerste bevoorrading te treffen.

De bevoorrading was opgesteld op de oprit van een woning.  De brede garagepoort stond open en er stond een tent voor waaronder alle lekkers was uitgestald: bananen, appelsienen, cake, peperkoek, Mars en fris drinken dat welkom was!  De mensen achter de tafel hadden hun werk, want er waren toch nog redelijk wat deelnemers aanwezig.  Na de stop reden we rond de Quirinuskerk en volgde een stevige klim tegen de richting van de vaste route in.  Vanuit een straat ging het plots rechtsaf op een kleine stevig klimmende servitude over een ondergrond van kasseitjes naast lage struiken.  Om uit te komen op een smal klimmend paadje in open veld.  Daar kondigden bordjes de aanwezigheid van de fotograaf van mtb-you aan.  10.45 u.  Eventjes gestopt voor een babbel met de twee drijvende krachten achter de website.  Er stond ook een local bij, een vriendelijke man die met veel humor van alles en nog wat te vertellen had.  Meteen wist hij waarom op deze plek tijdens de afgelopen week het gras was gemaaid geworden geweest!  Intussen verminderde het aantal passanten gestaag, zodat ik er weer zeker van kon zijn van bij de laatsten te arriveren.  Ik had immers slechts 23,50 km op de teller en was zinnens de langste route te rijden.  Om 11.05 u weer op pad.  Er volgde omstreeks 25 km een plezante afdaling in een holle weg, gevolgd door een vrij lange veldweg tot bijna 27 km.

Een eerder lastige klim in de zon voerde me tot aan een derde splitsing van de routes van 25 km en 40-50-65 km ter hoogte van het grijze kapelletje aan de voet van de Leemkuilstraat in Tielt-Winge op 28 km van het vertrek.  De korte route ging rechtdoor rechtstreeks naar de Begijnenbeekvallei op de grens met Assent, voor mij begon een lange lus.  Te beginnen met een lange klim in de Leemkuilstraat die van gehavend asfalt overgaat in een onverharde holle weg vol keien.  Mijn gezelschap bestond uit twee wandelaars.  Langzaam maar zeker boven geraakt om dan lekker naar beneden te duiken in het vervolg van deze holle weg tot aan het onlangs gerestaureerde witte kapelletje dat er in de diepte staat op het kruispunt met een andere holle weg.  Linksaf weer naar boven over een korte klim tot in het open veld.  Ik herkende de strook bos waar nabij een bijenkorf een bordje hangt met de mededeling: “Pas op!  Losvliegende bijen!  Als de bijen komen, plat op de grond gaan liggen en op hulp wachten!  Als er geen hulp komt… sterkte!  Wie fruit wil eten mag de bijen niet vergeten!”  Ik ben hier al meermaals gepasseerd tijdens toertochten vanuit diverse richtingen!  30 km om 11.40 u.

De veldweg liep met enkele leuke afdalingen en klimmetjes verder doorheen de boomgaarden tot ik uitkwam op een grote baan (31,75 km).  Links van mij zag ik in de verte de windmolens die langsheen de snelweg staan op de grens van Bekkevoort en Halen.  Ter hoogte van de Struikstraat trof ik de splitsing tussen de routes van 40 km en 50-65 km.  Gekozen voor dit laatste en een klimmetje bracht me op de hoogvlakte tot vlak bij één van de molens.  Het loont de moeite om er eens vlak naast te gaan staan en naar boven te kijken.  Die dingen zijn enorm hoog met grote wieken.  Er stak me een biker voorbij en een koppel op een tandem!  Er volgde de overtocht van de hoogvlakte tussen de molens en de boomgaarden over assenwegen.  Eén van de molens was al ten prooi gevallen aan graffitispuiters!  Er volgde een knappe snelle afdaling tot in de Hagelandstraat op de grens tussen Assent (Bekkevoort) en Loksbergen (Halen), meteen de grens tussen Vlaams-Brabant en Limburg.  Het ging linksaf, de kapel voorbij die op een hoogte ligt en waar nog steeds de stronken van gekapte bomen en struiken in de grond steken.  Llinksaf aan een volgend klein kapelletje op een splitsing en dan nog eens linksaf de plaatselijke bekende holle weg in.  Daar is het wel stevig klimmen!  Blijkbaar zijn de mensen wiens tuinen tot aan de wanden van de holle weg reiken bezig met opruimen, want bij aanvang leek me de omgeving kaler dan voorheen.  Het is een bizarre holle weg met luchtwortels en uitstekende rotsen.  De vuiligheid die er bij een vorige passage helaas lag bleek nu toch opgeruimd.  In Loksbergen moet de diepste holle weg van Vlaanderen liggen.  Twee bikers staken me tijdens de beklimming voorbij.

De klim werd beloond met een snelle afdaling door een alweer prachtig stuk van deze holle weg.  Daarna ging het even over het beton van de Molenweg in Halen om er de splitsing te treffen tussen de 50 km en de 65 km op 37 km van de start.  12.10 u.  Volgens een kaartje moet dat in de buurt van Zelk geweest zijn, een gehucht van Halen.  Vanaf hier ging het even over asfalt en het smaller wordende baantje kruiste via een brug een fietspad dat over een oude spoorbedding liep op het grondgebied van Halen, aldus een vermelding op de brug (39 km).  Het ging op en weer af in een onverharde holle weg die luisterde naar de naam Rozedelstraat.  Een roze del?  Misschien kan de naam van deze straat ook eens verklaard worden in de desbetreffende rubriek van 1000 zonnen!  Tijdens het schrijven van dit verhaaltje (op donderdag 8 augustus) verklaarde men trouwens de naam van de Bekaflaan in Aarschot, startplaats van de Forest Marathon van de Forestbikers op 17 augustus!  Na afloop daarvan ben ik ook meestal bekaf!  Ik bereikte de hoogvlakte aan de windmolens langsheen de E314 die aan mijn rechterhand lag met aan de overzijde het bedrijf Harol op het industrieterrein van Webbekom (Diest).

Ik reed een tijd evenwijdig met de snelweg en zoals ik verwacht had bereikte ik na onder de snelweg te zijn gepasseerd de plek waar Shana Appeltans en Kevin Paulus vermoord werden door Ronald Janssen op 2 januari 2010.  Een kruis met foto herinnert aan het drama dat zich onder deze brug afspeelde.  Het was tijdens de editie 2011 van deze toertocht dat ik dit plekje bij toeval ontdekte omdat ik toen aan de andere kant van de brug een biker zag passeren en ik ging kijken of wij hier dan soms een lus gereden hadden, wat het geval was.  Toen liepen de koude rillingen wel even over m’n rug!  De plaats bevindt zich vlak bij de helihaven van het industrieterrein van Webbekom, zoals een medebiker me ooit wist te vertellen.  41 km.  De bevoorrading stond niet zoals de voorgaande keren nabij deze plek.  In het zog van een biker ging het aan de andere zijde van de snelweg verder in de richting van Assent en Bekkevoort over een klimmend graspad dat overging in de assenweg Mortelstraat tussen de boomgaarden.  Op de plek waar er een brug voor landbouwverkeer over de snelweg is stond de tweede bevoorrading opgesteld op 43 km van de start.  Een betere locatie eigenlijk, want nu hadden we de lange klim naast de snelweg achter de rug!  Er stond nog een biker om wat te knabbelen van hetzelfde aanbod als aan de eerste stop.  De twee mannen die voor de bevoorrading zorgden waren wel zo snugger geweest van niet alles uit te stallen in de warmte, maar enkel bij te snijden wanneer er gegadigden arriveerden.  Zelfs de drank en het water waren fris.  Op een aanhangwagen hadden ze een grote doorschijnende tank bij.  Indien er druk had opgestaan, hadden ze ons met plezier nat gespoten!   Zij hoopten dat er geen grote toeloop meer zou zijn, want de andere helpers waren net vertrokken.  Er kwamen nog twee andere bikers toe en pas na enige tijd drong het tot me door dat het “bekenden” waren, Raf en Karel, twee vrienden van Peter.  De zon scheen te fel in mijn ogen, het zal dat geweest zijn!  Het was de derde keer op korte tijd dat ik hen te zien kreeg.  Wij zullen bij de laatsten geweest zijn om deze post aan te doen omstreeks 12.30 u!

Hier was meteen de splitsing tussen de routes van 50 km en van 65 km.  Voor de kortste diende men de brug over de snelweg te nemen, voor mij ging het rechtsaf een graspaadje op waar het lekker naar beneden ging tussen de fruitbomen, gevolgd door een klimmetje over kasseitjes.  Om daarna weer de velden en de boomgaarden in te duiken.  44 km om 12.50 u.  Er volgde een klim in een holle weg, een stukje doorheen de bewoonde wereld om via een doorsteekje een volgende holle weg in te duiken ter hoogte van Onze-Lieve-Vrouw-van-het-grotteke, een plek door mij zo gedoopt omdat er onder een uit de wand van de holle weg stekende rots een lievevrouwenbeeldje is geplaatst.  Met een bank en enkele bloemen.  De holle weg komt uit in de Papenbroekstraat in Webbekom (Diest).  Rond 47 km ging het op en af doorheen een holle weg en een kilometer verder bereikte ik een servitude die een tijdje achter de tuinen van een woonwijk met eendere huizen liep.  48 km.  Ik kwam uit in de Remblokstraat te Webbekom en reed er de Carrefour, de Lunchgarden, Brico en Auto5 voorbij.  Volgens mij staat op deze plek een bevoorrading van de toertocht vanuit de eerder genoemde Bekaflaan in Aarschot.  Dat zou kunnen, want de afstand daartussen is 20 km.

Ik diende de zeer drukke Staatsbaan N2 te kruisen aan de verkeerslichten en reed Kaggevinne (Diest) binnen.  Daar werden we na 50 km de Galgenberg op gestuurd, een straat die naar boven klimt en overgaat in een kasseibaantje in een holle weg.  Raf en Karel staken me hier voorbij.  Na de zware klim over dit overwoekerd kasseibaantje ging de Galgenberg over in een assenweg op een hoogvlakte langsheen enkele huizen, op grote lappen grond en tussen paardenweiden.   Vanaf de Galgenberg had men wel een knap vergezicht over het glooiende en groene landschap met links in de verte de windmolens.  51,50 km om 13.25 u.  De Galgenberg ging over in asfalt en hier staken me nog twee bikers voorbij.  Het ging rechtsaf een assenweg in om voorbij de Stoeterij Prince Bosch te rijden.  Die bevindt zich in de Prinsenbosstraat in Scherpenheuvel!  Eens daar voorbij kon je weer genieten van prachtige vergezichten.  Omstreeks 53 km eindigde de assenweg voor een huis waar twee kleine keffers achter een metalen poort van hun tak maakten.

Daar ging het rechtsaf een gehavend pad op met wat slijk en wortels doorheen een strook bos en struikgewas.  Er stonden grote bramen die mijn benen open haalden.  Ik herinnerde mij deze plek vaag van de vorige keer.  Toen stond er in de weide links een allegaartje van dieren.  Het pad maakte deel uit van een blauwe vaste route.  Bij het verlaten van die strook bos twijfelde ik vorig jaar aan de te volgen richting.  De pijl was toen twijfelachtig opgehangen.  Rechtdoor op een pad langsheen het maïsveld, of de blauwe route blijven volgen?  Nu wezen de pijlen uitgesproken naar rechts, waardoor ik vermoed dat er toch een aantal het gras naast het maïsveld zullen zijn in gereden in plaats van het pad rechtdoor te blijven volgen.  Een bevestigingspijl zou hier wel op zijn plaats zijn.  54 km om 13.30 u.  De veldweg voerde me tot aan de Weversstraat, een assenweg in Scherpenheuvel.  Er volgde een stevige klim en een afdaling die eindigde op kasseitjes in een holle weg.

Daar diende ik weer de drukke Staatsbaan N2 te kruisen en via de Nieuwstraat reed ik Assent binnen met rechts van mij de bossen van de Begijnenbeekvallei.  Nabij de kerk van Assent met ingepakte toren trof ik een splitsing tussen de kidstoer van 15 km en de 65 km op 57 km van de start!  Daar kwam nog een biker toe met ontbloot bovenlichaam, zijn truitje aan zijn stuur.  Ik dacht dat het een inboorling was die zijn bike aan het testen was.  Hij riep me iets toe en keerde op zijn stappen terug.  Daarom ben ik ook teruggekeerd om vast te stellen dat ik inderdaad op de juiste route zat.  Hij reed effectief de toertocht, want ik heb hem teruggevonden tussen de foto’s.  Vermits ik een trage rijder ben kon het niet anders dan dat hij bij de laatsten vertrokken was!  Hij was de laatste deelnemer die ik te zien kreeg en verdween al snel uit mijn zicht, want er diende zich een zware klim aan over een assenweg die deel uitmaakt van het Mierenbergwandelpad en tot de velden op een hoogvlakte voert.  Vorig jaar was een ganse familie hier met de oogst bezig!  Links ziet men de achterkanten van enkele huizen en koterijen staan.  57 km om 14.00 u.  Vanaf hier reed ik vlak naast de snelweg die links van mij in de diepte lag.  Op 58 km waarschuwde een bordje voor een gevaarlijke trappenafdaling.  De vlakke kant rechts werd aanbevolen als het gemakkelijkst te nemen, maar te voet leek me veiliger teneinde een breuk van sleutel- en andere beenderen te vermijden!  Want als een pannenkoek de held wil uithangen loopt het meestal verkeerd af!

De trapjes leidden naar een holle weg en daar trof ik een splitsing tussen de kidstoer en de 40-50-60 km na een brug onder de snelweg.  De moed zonk me bijna in de mountainbikeschoenen toen ik zag waar ik uitkwam!  Ik stond daar aan de voet van de Pannenhoef, een helling van 7% die begint op asfalt en halverwege overgaat in onverhard aan een eenzaam huis dat nu te koop stond.  Van aan het huis heb je een knap zicht op de omgeving met in de diepte de E314.  Ook in juli passeerden we hier.  Spijtig dat ik niet gefortuneerd ben, anders kocht ik het huis en maakte er mijn buitenverblijf van!  Boven bereikte ik een hoogvlakte en tijdens de volgende knappe afdaling herkende ik de omgeving.  De afdaling eindigde inderdaad op het paadje dat vanaf de Leemkuilstraat aan het grijze kapelletje rechtdoor loopt richting de Begijnenbeekvallei in Assent.  Dit betekende dat er een einde kwam aan een grote lus van dik 30 km.

De omgeving is hier bijzonder mooi en het paadje eindigde beneden ter hoogte van een knap gelegen huis.  Daar ging het linksaf een veldweg in en kwam ik voorbij een huis dat er aan de rand van de velden staat met in de tuin een grote installatie met zonnepanelen.  Toen ik even halt hield riepen twee mensen me toe vanuit die tuin.  Of alles in orde was?  Ja, alleen even rusten voor ik hier naar boven rijd!  Dan beleefde ik de grote teleurstelling van deze tocht!  Was ik tot hiertoe al overal rijdend op en af geraakt, uitgezonderd het trapje van daarnet dan, wat uitzonderlijk is, hier wilde het niet meer lukken!  In juli had ik het ook lastig op deze goed van stenen voorziene helling, alhoewel ze nu niet bepaald steil is!  Maar na 61 km begon de vermoeidheid door te wegen.  Ik hoorde rechts achter het groen stemmen en eens boven kwam ik uit op een grotere baan (Provinciebaan?) en naast het wegeltje ligt effectief de inrit naar een huis toe dat je vanaf de straat niet kan zien staan.  14.30 u.  De baan over en de velden door om verderop nogmaals de drukke Staatsbaan N2 te bereiken.  62 km.

Na de doortocht van een iets meer bewoonde wereld volgde op 64 km nog een bijzonder knappe holle weg die uitkwam in een straat die Wijndries heet.  Hier waren vorig jaar de pijlen al per vergissing opgeruimd, maar een man die daar met zijn gezin in de tuin zat kon me haarfijn uitleggen hoe het verder moest.  Linksaf en aan de rode postbus rechtsaf.  Toen kreeg ik weer pijlen te zien.  Nogmaals de Staatsbaan over en het Hondstraatje in om zo de Oude Tiensebaan en het voetbalveld na 71 km weer te bereiken.  14.45 u.

Zoals te verwachten was en zoals de voorgaande keer was iedereen al vertrokken.  Alleen Raf en Karel zaten nog met een glas donkere buiten onder de luifel op mij te wachten.  Het ijskarretje waar je uw polsbandje kon inruilen tegen een ijsje was waarschijnlijk al lang weer weg, maar inruilen tegen een drankje kon ook.  De medewerkers waren intussen al driftig met de opruim bezig, de kantine werd geschuurd en één van de vrouwen foeterde op de zware stoelen die ze naar binnen droeg.  Ze waren inderdaad zwaar, de ene al meer dan de andere, ook al zagen ze er allemaal eender uit!  Toen ik vertrok was er van de toertocht haast niets meer te merken!  De man met het aanhangwagentje van aan de tweede stop reed af en aan en toen ik mijn fiets weer op de auto aan het zetten was kwam hij de laatste dranghekkens ophalen.  Ik had genoten van deze rit, alles was knap georganiseerd, we werden verwend met fris drinken aan de stops en ik had weer kunnen genieten van de knappe holle wegen die deze streek rijk is.  Voor uw luttele drie/vier euro inschrijving kreeg je er nog een gratis drankje of ijsje bovenop!  Wat betreft de verhouding prijs-kwaliteit staat deze tocht bovenaan de lijst!

Zoals zo vaak na afloop van ritten in deze streek via Scherpenheuvel weer naar huis gebold.  Om een kaars te branden voor wie het kan gebruiken!  Voor veilige ritten zonder pech en ongevallen!  Toen ik voor de basiliek even aan de kant stond kwam er iemand zijn auto laten wijden!  Wanneer de pastoor met grijze baard een prentje aanreikte vroeg hij of de “drie volslanke dames in de auto ook graag een prentje hadden gehad”!  Ik had moeite om mijn lach te onderdrukken.  Even later stond hij in het gat van de deur zijn sigaartje te roken!  Pastoors zijn ook maar mensen!  Zou mijn bike bij deze nu ook gewijd zijn?

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

Toertocht te Bekkevoort op 04-08-2013 door Fons Moors (deel 1)



Toertocht te Bekkevoort op 04-08-2013 door Fons Moors (deel 2)