Het ging het dorp uit over asfalt met tussendoor een graspaadje, gevolgd door twee klimmetjes over een betonpad en de Dreef, een straat in Scheldewindeke. Dan ging het het terrein van een boomkwekerij op. 3 km. Er volgde een keienpad naast het spoor en na het kruisen van de spoorweg een betonbaantje tot aan de splitsing 18-25 km en 35-50 km op 3,75 km van de start. Gekozen voor de langste route. Een vrij lange betonbaan voerde me op 5,50 km tot aan de Rattepas in Scheldewindeke. Vanaf hier volgde een mooi stukje off-road over een veldweg tussen de maïs en een bos tot aan de Asselkouter in Merelbeke. 6,60 km. Na een stukje beton van de Boterhoek op de grens tussen Merelbeke en Oosterzele bereikte ik de landelijke Doelwegel om uit te komen aan de hoeve Den Doel op de plek van een voormalig karmelietenklooster. Op het volgende asfaltbaantje zag ik in de verte een aantal paarden staan met ruiters m/v in witte hemden. Een vrouw die daar woont zei met dat het er hier heel romantisch aan toe ging! Ik zag al direct waarom. Voor de colonne paarden reden twee koetsen met in één daarvan een bruidspaar.

Voor mij ging het linksaf om uit te komen in De Zink en het middeleeuwse kasteel Ter Zinkt voorbij te rijden. Dan ging het linksaf de velden in om de stevige klim aan te vatten over een veldweg overgaand in een kwistig met stenen bestrooid pad doorheen een strook bos, zijnde een buurtweg met als naam Stuivenberglos. Toen ik boven even stond uit te blazen kwam er een groepje van vijf naar boven gekropen, gevolgd door een duo met Sinterklaas! Beneden in de diepte hoorde ik het klepperen van de paardenhoeven. 9 km om 13.20 u. Boven op de hoogvlakte bracht een veldweg me voorbij een voetbalveld en een grote witte villa waar dakwerken bezig waren om uit te komen aan de Sint-Bonifatiuskerk in Munte (Merelbeke). Daar stonden mensen buiten te wachten op de komst van het bruidspaar en gevolg. Ze hadden geen betere dag uit kunnen kiezen: volop zon en minder heet dan de dag voordien. Er waren nog enkele passerende bikers getuige van dit romantische tafereel. 10 km.

Eens de kleine landelijke kern van Munte achter de wielen ging het rechtsaf kort klimmend voorbij de Clays Van Muntestedehoeve tegenover de Asselkouter de velden in. Een pad dat de kruising was tussen een kasseiwegeltje en een veldweg bracht me tot een splitsing 18-25 km en 35-50 km aan een grote baan, ik vermoed de Hundelgemsesteenweg, op 10,75 km na de start. Er volgde een afdaling over een graspaadje, daarna een veldweg en een weidepad in de omgeving van die rare militaire zendmasten en een aantal bunkers die hier in het open veld staan. 12 km. Er werd hier deze keer meer uit de omgeving gehaald dan bij eerdere edities. Toen reden we gewoon over de veldweg recht op recht langsheen de masten, deze keer waren er meer zijpaadjes uitgekozen en werd er een lusje gereden over de velden om uit te komen aan de gerestaureerde Prinsenmolen in Baaigem (Gavere) waarin het architectenbureau van Nathalie Vervenne is ondergebracht. Even verder trof ik op een pleintje de eerste bevoorrading op 13,50 km van het vertrek. Er waren bananen, honingwafels en honing om te eten en koele zoete sportdrank om te drinken.

De tocht voerde me daarna weer langsheen de Prinsenmolen en het grote huis er tegenover om dan linksaf een afdaling te treffen over kasseitjes. Eens beneden ging het de buurtweg Gescheetwegel in! Een gescheet is een Gents scheldwoord voor een grasgeit! We zullen maar zwijgen over de meervoudsvorm voor grasgeiten! Ik reed terug in de richting van de bizarre zendmasten die ik nu aan de rechterkant had. Een fiks klimmetje over een graspad tussen de struiken bracht me er naartoe. Het ging linksaf over de veldweg die er langs loopt om dan een afdaling te krijgen richting de Torrekensstraat waar in de hoogte nog twee van die masten staan en zo opnieuw de Hundelgemsesteenweg in Munte-Merelbeke te bereiken. Een plezant graspaadje leidde me vervolgens doorheen een mooie groene omgeving om na 18 km van het vertrek uit te komen op een assenweg. 14.10 u. Even later passeerde ik weer het kruispunt met De Zink op de plaats waar ik daarnet de paarden van het huwelijk voor het eerst te zien had gekregen. Op 19 km reed ik de Groenstraat in. Op de leuke Drieswegel, een grasspoor door de velden, kreeg ik jong echtpaar dat met de hond op wandel was in de zomerzon als tegenliggers. Even verder trof ik na 20,5 km een splitsing tussen de routes van 18-25 km en 35-50 km.

Er kwam een servitude doorheen een stukje donker bos langsheen een aantal grote domeinen tot aan de Sint-Annakerk in Bottelare (Merelbeke). Aan het lokaal van de jeugdbeweging waren leden bezig met timmerwerken. Even tot aan de kerk gereden en voorbij het huis met de prachtig bebloemde gevel alvorens het steegje waar de pijl hing in te rijden. In de verte zag ik vanaf de kerk een biker rijden, dus we zouden hier dadelijk weer passeren. De rit voerde me door Bottelare en over de buurtweg Steenbergwegel waar ik even het gezelschap kreeg van een grote groep bikers. Via een asfaltbaantje ging het off-road de Kleingentwegel in waarna leuke smalle servitudes me doorheen de velden en tussen gebouwen voerden tot aan een splitsing tussen de routes van 35 km en 50 km op 25 km van het vertrek. 14.45 u. Toen ik aan de splitsing even halt hield en omkeek, zag ik de kerk van Bottelare staan. We hadden hier een lusje gereden. De splitsing bevond zich ter hoogte van een oud schoolgebouw in de Ridder A. Stas de Richellelaan. Wat een ronkende straatnaam!

Gekozen voor de langste route. Het was mooi weer en ik had tijd genoeg. Het parcours bestond vanaf hier uit landelijke wegeltjes, waaronder een kasseibaantje, graspaadjes en servitudes tot aan de Sint-Aldegondiskerk in Lemberge (Merelbeke) waar ik na 28 km omstreeks 15.00 u arriveerde. Een landelijke assenweg bracht me vervolgens tot aan een kapelletje op een kruispunt van wegen in Gontrode (Melle). 30 km. Daar reed ik door een straat met de uit de kluiten gewassen huizen van rijke mensen om snel weer in een meer open landschap tussen licht glooiende velden te komen. Vanaf de landelijke paden die volgden zag ik de kerk van Bottelare weer staan. 34 km om 15.30 u. Landelijke paden, een graspad en een betonbaantje voerden me naar Moortsele (Oosterzele) op 36 km van het vertrek. Een halve kilometer verder trof ik de tweede bevoorrading, verzorgd door een drietal mannen die hun tentje hadden opgesteld op het Tramplein. Met hetzelfde aanbod als aan de eerste stop. Er stonden nog twee bikers van de Zwette Maanen en er kwamen er nog drie toe. Eventjes blijven rusten en me vooral tegoed gedaan aan fris drinken. Want het was intussen behoorlijk warm geworden. Omdat kon verwacht worden dat we bij de laatste passanten waren, begonnen de mannen alvast met de afbraak van hun tent die snel opgevouwen en in de opbergtas gestoken was. Eens weer op weg trof ik aan het einde van de straat een splitsing tussen de routes van 18 km en 25-35-50 km op 37 km van het vertrek.

Na het kruisen van de spoorweg volgde een stevige klim over een betonbaantje wat ik me nog vaag uit vorige edities kon herinneren. Na een veldweg volgde al snel een volgende splitsing waar de route van 50 km zich losmaakte van de 25-35 km op zo’n 38,50 km van het vertrek. 16.00 u. Een veldweg voerde me voorbij het schijnbaar verlaten grote huis met groene luiken van een zekere Dokter Van De Velde, oogziekten, aldus een plaatje op de poort. Het staat tegen de rand van een bos met een achterbouw die tot in het bos reikt. De tuin staat vol netels, maar het huis zelf ziet er te goed onderhouden uit om verlaten te zijn. Weet er iemand iets meer over? Het huis staat in de Boonakker in Landskouter (Oosterzele). Ik meende een auto van achter het huis te zien komen, maar ik heb me dan snel uit de voeten gemaakt omdat ik daar al aan die poort had staan trekken! Ik heb op het kruispunt van de Boonakker en de Geraardsbergsesteenweg even staan wachten, maar geen auto te zien. Zou mijn fantasie op hol geslagen zijn? Want dat huis intrigeerde me de vorige keren al danig!

De baan over en aan de overkant de velden in, waarna landelijke wegen en een servitude over brede betontegels me voorbij de achterzijde van de kerk van Gijzenzele (Oosterzele) voerden. 41 km. Er stond een groot bord met een foto van hoe de beschadigde kerk er tijdens de oorlog uit zag. Hier start immers de bunkerroute. De bunkerroute is een bunkerwandeling in de gemeente Oosterzele. De bunkerroute start aan de kerk van Gijzenzele en loopt langs verschillende bunkers die deel uitmaakten van het Bruggenhoofd Gent, een verdedigingslinie die midden de jaren 30 werd opgetrokken. Asfaltbaantjes voerden me door Gijzenzele tot ik op 43,50 km arriveerde aan de zogenaamde Molenbunker op het kruispunt van de Gijzenzelestraat en de Wettersesteenweg. Deze bunker zat vroeger deels ingegraven in de heuvel van een molen die er had gestaan en na een brand werd afgebroken. Vandaar zijn naam!

Het ging voor mij rechts een veldweg in die evenwijdig liep met de Wettersesteenweg, een drukke baan met daarop de op- en afrit Wetteren van de E40. Na de veldweg ging het even linksaf een baantje op om dan weer rechtsaf een trapje op te moeten naar een volgende veldweg toe. Hier staken me nog twee bikers voorbij, de laatsten die ik tijdens de rit te zien kreeg. 44 km. Na enkele woonstraten in Oosterzele kwam er na 47,50 km nog een splitsing tussen de routes van 18-25 km en 35-50 km. 16.45 u. Even later ging het net voor een tot woonhuis omgebouwde molenromp rechtsaf een smalle servitude in en volgde een afdaling tot in de Keiberg. Daar reed ik een oude vervallen kapel naast een krotwoning voorbij om er op 49 km nog een splitsing te vinden tussen de 18 km en de 25-35-50 km. Op 50 km bereikte ik de grens met Scheldewindeke en een betonnen fietspad door de open velden bracht me na 52,50 km weer aan de sporthal. De bikewash was nog beschikbaar maar overbodig.

Er was niet veel beweging meer in de zaal, er arriveerden na mij nog drie wielertoeristen. Twee frisdranken genuttigd en er nog net op tijd aan gedacht dat we bij de inschrijving een bonnetje voor een gratis consumptie hadden gekregen! Helaas waren de dames die voor hotdogs zorgden al bezig met de opruim en het leggen van proper tafelpapier voor de volgende dag. Want ook op zondag kon men hier komen rijden. Ik had me goed geamuseerd en de rit volgde niet volledig hetzelfde parcours als de vorige jaren. Zo deden we het schilderachtige Schelderode deze keer niet aan, evenmin als Semmerzake. De organisatie was zoals de voorgaande jaren goed verzorgd en er was bij dit warme weer aan de stops gezorgd voor lekker fris drinken!

Het verslag over deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!