Veldwegen, een graspaadje en een smalle servitude tussen huizen brachten me tot op de schilderachtige Heikruisplaats aan de kerk van Heikruis en op deze dikke 3 km kreeg ik al een tiental andere bikers te zien. Ik reed er in een landelijk en glooiend landschap. Tot 4,75 km volgde een stukje rustige asfalt, een korte holle weg en off-road onder de vorm van veldwegen met een beenharde ondergrond, typisch voor het Pajottenland. Keihard bij droog weer en een modderbrij na veel regen! Ik arriveerde in de Schoonscheenstraat en passeerde er ter hoogte van een kapelletje tegenover een hoeve omstreeks 5,50 km de grens tussen Boogaarden-Pepingen en Kester-Gooik. Hier was ik al eens gepasseerd tijdens een andere toertocht. Vanaf 6 km volgende gedurende bijna een kilometer lang een afdaling over een leuk smal paadje dat zich tussen laag groen slingerde, gevolgd door een kort stukje over een landelijk betonbaantje. Het ging dan rechtsaf weer de velden in over een smal grasspoor naast een weide en servitudes om tussen twee zijgevels uit te komen vlak voor de kerk van Pepingen. Ik ben er daar zelfs in geslaagd van een biker in te halen, iets wat me nooit overkomt! Het zal een beginner geweest zijn! Aan de kerk even gestopt om van een man die daar stond te vernemen dat er al heel wat bikers waren gepasseerd.

Al snel dook de tocht weer de velden in en passeerde ik de enige nog in goede staat overeind gebleven gerestaureerde muur van een brug die stond op de in 1966 opgeheven tramverbinding van Leerbeek naar Halle, aldus een plakkaat ter plekke. Een veldweg en een asfaltbaantje brachten me doorheen een landelijke omgeving met veel canadabomen op 10,75 km tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 45 km aan de Lossestraat in Pepingen. 10.00 u. Gekozen voor de grote toer vermits Heikruis op een dikke 90 km van de voordeur ligt, dus hoe langer de rit, hoe meer gerechtvaardigd de verplaatsing. Een plezant smal assenwegeltje tussen struiken en een bredere assenweg voerden me op 13 km tot aan een grote witte hoeve. Er volgde nog een mix van veld- en assenwegen tot ik na 17 km de grens met Sint-Kwintens-Lennik bereikte in de brede maar verkeersarme Gustaaf Van der Steenstraat waar twee wel heel snelle jongens en twee tragere rakkers me inhaalden. 10.30 u. Gedurende anderhalve kilometer volgde de doortocht van Sint-Kwintens-Lennik over een aantal leuke servitudes, iets wat je in de streek waar ik woon niet vindt!

Na de passage van het dorp trof ik weer veldwegen met rond 19 km een wel heel bizar paadje onder de bomen tussen een beek en achtertuinen van huizen. Na de oversteek van een baan kwam er een onverwachte stevige klim over een smal pad dat me tot aan de kapel Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Saffelberg bracht op een kruispunt van landelijke baantjes. 20,50 km om 10.45 u. Volgens de legende is de kapel gebouwd in 1333 door een Vlaamse ridder die ternauwernood aan het slagveld op 't Nelleken kon ontsnappen. Na de vreselijke slag daar tussen Brabanders en Vlamingen, kon de ridder zich hier op de Saffelberg verschuilen. Hij beloofde een kapel te bouwen ter ere van OLV als hij weer heelhuids thuis geraakte. Zo geschiedde en de ridder hield zijn belolfte. Het huidige gebouwtje is echter niet zo oud, het dateert van 1879 en werd in neogotische stijl opgetrokken. De kapel is omgeven door linden. In de meimaand wordt de kapel vaak bezocht door bedevaarders. 'Saffelberg' betekent 'Zavelberg'. De verhoging waarop de kapel staat ligt op 80 meter hoogte en domineert de weg Asse - Edingen, een oeroude weg die minstens terug gaat tot de Romeinse periode. Het is dus niet onmogelijk dat op de Saffelberg voor de middeleeuwen nog een heidense constructie stond.
Bron: http://www.trekkings.be/vip1sintkwintenslennik.html

Links naast de kapel verder op een assenweg, waarna een dicht begroeid graspad me naar een asfaltbaantje bracht waar we aan een kruispunt de richting van Pamel en Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek uit gingen. Over een assenweg daalde ik af tot in de Oplombeekstraat in Gooik. 23 km en 11.00 u. Veldpaadjes tussen de weiden leidden me tot naast een kasteelvijver waar me twee jonge kerels inhaalden en in hun zog bereikte ik een asfaltbaantje, de Dreefstraat, in Gooik. Daar werd ik aangesproken door een vader die zijn zoontje was gaan oppikken zodat deze nog de helft van de toer mee zou kunnen rijden. Of ik het parcours van de rit uit Heikruis volgde? Dan hoefde hij niet terug te rijden tot de plek waar hij het parcours had verlaten. De tocht voerde ons even door de bewoonde kern tot aan een kapelletje aan de Zijpstraat in Gooik. Daar doken we het Guukeveld in, een voor wagens verboden veldweg, tot in Leerbeek (Gooik). Daar trof ik op 27 km de bevoorrading. Een grote groep bikers van een club in dezelfde blauwe pakken, waaronder ook enkele kleine jongens, stond er vertrekkenklaar. De bevoorrading was al goed gezet, de bananen en de wafels reeds opgepeuzeld door de vorige passanten, groter in aantal dan verwacht. Er waren nog appels, even fris als de blauwe en gele sportdrank Gatorade, want alles kwam uit een ijskast die op het asfalt van de straat gezet was en van stroom werd voorzien vanuit het huis aan de overkant! Met zo’n grote flessen sportdrank was de maag al weer snel gevuld en de dorst gelest. Nog even staan praten met de mensen ter plekke en een tiental bikers die nog arriveerden. Naar hun zeggen hadden we nog 17 km te rijden. Om 11.30 u was ik weer op pad.

Vanaf de bevoorrading ging het een onverhard zijwegeltje in dat me langsheen de randen van de natuurgebieden Paddenbroek en Lombergveld tot aan een asfaltbaan leidde. Er was een plezante pukkel te overwinnen waarna het doorheen een stukje bos ging en een graspad me deed klimmen tot op het traject van een groene vaste route. 29 km. Het geluid dat ik plots hoorde zal afkomstig geweest zijn van een geweer, want even verder kwam ik op een veldweg twee jagers tegen die daar net hun wagens hadden geparkeerd en hun geweren aan het uitladen waren. Op een ietwat gehavend smal pad trof ik een dood konijntje, maar dat had niets met die jagers te maken! Uit piëteit voor het slachtoffer heb ik het wat opzij geschoven opdat het niet in het midden van het pad zou blijven liggen en waardoor de achteropkomende biker dacht dat ik het had doodgereden! Ik bereikte de Treehoef, een straat in heraanleg, waarna het klimmen was in de Zwartschaapstraat in het godvergeten Strijland-Gooik. 31,50 km om 12.00 u. Tot 33 km volgde de doortocht van Strijland en staken me drie jonge in fluopakken gestoken jongens voorbij.

Een lange assenweg leidde me langsheen velden en koeweiden doorheen een groen, glooiend zonovergoten landschap op de echte boerenbuiten, gevolgd door een leuk smal spoor over totaal overwoekerde kasseitjes. 34,50 km. Een assenweg leidde me tot in de Turkeyestraat in Oetingen-Gooik waar ik bordjes zag staan van een blauwe vaste route. Ik arriveerde aan de voormalige tramstatie op een grote, maar rustige baan door het dorp en daar stond een foto van hoe de huizen aan de overkant er in die tijd uit zagen. Als je goed keek kon je daarin de huizen die er nu stonden herkennen, maar dan gerenoveerd of verbouwd. Het dorp door en een servitude in die overging in een smal graspaadje tot aan een stokoude kapel uit 1886, toegewijd aan de Heilige Guido en de Maagd Maria aan de Viergatenstraat in het midden van nergens. Het gebouwtje stond echt te verkommeren. Indien ik gefortuneerd was en op geen euro diende te letten, ik liet het renoveren. Helaas, ik vrees dat de Heilige Guido niet op mij zal hoeven te rekenen! Ik ben tijdens de rit trouwens heel wat kapelletjes tegengekomen, dat viel echt op! En ook veel enorm grote, oude, al dan niet gerestaureerde boerderijen!

Er volgde een plezante afdaling over een overwoekerd kasseispoor tot aan een asfaltbaantje in Herne waar het De Motte in ging omstreeks 40 km. Eens de Langestraat voorbij ging het asfalt weer over in onverhard onder de vorm van een leuk graspad, waarna het eventjes klimmen was over een kwistig met stenen bestrooid pad en uit de grond stekende rotsjes. Ik passeerde een grote nieuwe hoeve in de Hondsbergstraat en kreeg er nog een eenzame biker te zien. 41 km om 12.45 u. Een zacht klimmend pad voerde me doorheen gras, dan onder wat bomen en tussen de velden tot aan een grote zendmast en voorbij een huis met een prachtig onderhouden bloementuin. Ik bereikte een kruispunt van drie wegen waarop weer een kapelletje stond. De straten waren onder anderen de Molenstraat en de Twee Kapellenstraat (hoe kan het ook anders) in Herne. “Niet klagen, maar dragen en bidden om kracht” stond er op een ingemetselde steen. Er kwam nog een oudere biker voorbij, even later gevolgd door een tweetal jonge gasten dat ik aan de aankomst nog zou te zien krijgen. Daar was het even uitkijken tijdens de klim over een asfaltbaantje voor een tegenliggende tractor. Ik moet dan altijd even denken aan Viper, de forumnaam van de Ternats duursporter Jan Nuyttens die vrij actief was met raad en daad op het forum en in 2004 tijdens een rit werd doodgereden door een tractor. Toen was ik zelf nog niet actief met de mountainbike. In Ternat is de vaste Viperroute naar hem genoemd en zijn website is nog altijd online.

Ik vond het eigenaardig van op 43,75 km nog een splitsing te treffen tussen de beide afstanden. Als ik er zeker van had geweest dat het stuk van de 30 km langer zou geweest zijn dan dat van de 45 km, zou ik daarvoor gekozen hebben, vermits ik nog geen zin had om al naar huis te gaan, maar veiligheidshalve ben ik toch maar de gekozen afstand blijven volgen. Ik kreeg er nog een vader en zijn zoon te zien en dacht eerst dat het dezelfden waren van daarstraks, maar dat bleek niet zo. Zij woonden in Kester, maar wisten evenmin of het nog resterende traject van de 30 km langer was dan dit van de 45. Ik zou dra samen met hen weer arriveren aan de tent. Het ging nog een veldweg op en een stukje doorheen een bos, klimmend tot aan een aardappelveld. In de verte zag ik een soort klooster staan, een zeer hoog gebouw met een toren achter. Dat zal ooit een klooster geweest zijn, maar was nu het Rust- en verzorgingstehuis Mater Dei en de toren was van de er achter gelegen kerk van Heikruis. De ouderlingen die op de bovenste verdieping een kamer hebben moeten wel een prachtig uitzicht hebben over de streek! 44 km. Eventjes tot aan de kerk gereden en gemerkt dat we daar kort na de start gepasseerd waren vanuit een smal steegje dat uitkomt op het schilderachtige kerkplein.

Het ging nog een stukje door de velden en over een asfaltbaantje om ter hoogte van weer een kapel de grens met Herfelingen (Herne) te overschrijden. Dan zag ik weer een gebouw met toren staan. Een zandweg voerde me voorbij een park met vijver en achter de bomen verscholen kasteel, het Hof Ter Rijst. Toen doemde de tent van de Reinaertvrienden op en om 13.30 u was ik weer bij af met bijna 50 km op het tellertje. Het bij de inschrijving meegekregen bonnetje kon ingeruild worden voor een drankje. Buiten werd er kooivoetbal gespeeld, dat had ik nog nooit gezien! Aan een kraam kon je “gratis zout” verkrijgen, stond er in grote letters te lezen, de frieten waren 2,50 euro! Zo’n bakje ging er best in. Er begon een kaartwedstrijd, maar er waren maar vier deelnemende ploegen en op het podium was een man in de weer met het testen van de micro voor kinderspelen later op de namiddag. Buiten stonden springkastelen. Gedurende drie dagen was er op deze weide van alles en nog wat te doen! Ferm dat er nog jeugd op deze wereld rondloopt die in staat is om meer te organiseren dan alleen maar een fuif! De jongens die er aan de slag waren zagen er bekwame kerels uit. Blijkbaar is de jeugd op het platteland nog van een andere kaliber dan in een stad! Eén die aan de slag wilde blijven kwam aan de tafels en de kaarters vragen of er nog drank mocht komen. De beste manier om zaad in ’t bakske te krijgen! Als je uw hand opstak, dan zou hij langskomen.

Voor een eerste editie was dit een geslaagde toertocht in een prachtige streek. Doenbaar voor iedereen. Hopelijk wordt dit een blijvertje. De streek biedt nog mogelijkheden genoeg voor uitbreiding of verzwaring van het parcours, zeker in het nabije Waals-Brabant. Tips voor de volgende keer: een paar pijlen plaatsen naar de start vanaf de hoofdweg. Bij de bepijling altijd een pijl voorzien voor de afslag, uiteraard, maar ook eentje ter bevestiging na de afslag, dan ben je zeker dat je juist rijdt. Briefjes met een noodnummer meegeven (nu moest je er eigenlijk zelf om vragen) is altijd handig om in geval van problemen op zijn minst iemand van de organisatie te kunnen bereiken. Een bikewash heb ik niet gezien, was ook overbodig, evenmin als douches die er volgens de flyer wel zouden geweest zijn.

Omdat ik nog geen zin had om al huiswaarts te keren, ben ik nog op mijn stappen teruggekeerd en na de kinderjogging van 500 meter gezien te hebben in het naburige park, niet toegankelijk per fiets, nog een rondje ter plekke gaan rijden. Eerst vanaf de kerk in Heikruis-Pepingen langs de baan tot in Boogaarden-Pepingen en tot aan de spoorweg. Daar een veldweg en een onbetreden bos in en dan op mijn stappen teruggekeerd. Onderweg reed ik even de provinciegrens met Waals-Brabant over en kort over het grondgebied van Saintes (Tubize). Daarna ben ik vanuit Heikruis naar Bierghes (of Bierk in het Nederlands) gefietst, een deelgemeente van het Waals-Brabantse Rebecq en via de Rue Mont Plaisir, de Pretbergstraat dus, dezelfde spoorweg over, tot aan de kerk van Bierghes die op een hoogte is gelegen. Die kerk is in zeer slechte staat, rot als snot! Bierghes grenst ook aan Lettelingen en Edingen in de provincie Henegouwen. Ik stond daar dus op de grens van drie provincies en bovendien op de taalgrens! Waarmede mijn aardrijkskundige kennis weer enigszins is aangevuld! Onderweg terug naar Heikruis kreeg ik de volwassen joggers van het Reinaertweekend nog op mijn pad, begeleid door een politiewagen!

Een interessante site met wandelingen in het Pajottenland:

http://www.trekkings.be/ of http://www.trekkings.be/vip1sintkwintenslennik.html

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!