Het ging de bewoonde wereld uit via een aantal straten waar het even opletten was voor groepjes bikers die op een tweerichtingsfietspad nog naar de start reden. Na 2 km kreeg ik de eerste off-road voor de wielen. Het viel me op dat deze veldweg over de ganse lengte bezaaid lag met zeer kleine stukjes glas. Vreemd! Dat kon niet van een na een uit de hand gelopen drinkpartij stuk geworpen fles zijn! De veldweg leidde me naar een bos waar de ondergrond er nog redelijk vettig bij lag. De warme zon kon door de schaduw van de bomen haar drogende werking hier niet doen! Wat ik vermoed had gebeurde, ik arriveerde op de oever van de Grote Nete. Van 2,75 km tot 4 km was het parcours uitgezet over een graspaadje op de oever langs de Nete. Dan ging het van de rivier weg een veldweg op naar een klein stuk bos toe. Er was daar nergens bebouwing te zien, maar ik vermoedde wel buitenhuizen, verscholen achter de bomen. Een plezant knap grasspoor over velden en doorheen enkele stukken bos kon me tot 5,50 km zeer bekoren. Een wel zeer snelle biker vloog me er voorbij. 9.50 u. Dan ging het weer even kort langsheen de Grote Nete tot aan een brug van een straat die we dienden te kruisen. Ik kreeg er even het gezelschap van een hele groep andere deelnemers, degenen die ik daarstraks naar de start had zien rijden toen ik vertrok. We reden dan tussen de Nete en het Domeinbos Herebossen. Verder op de oever van de Nete over een grasspoor en grindwegen in het zog van een andere traag rijdende biker met blauw shirt en zwarte broek. Ergens op een grasveld langsheen de Nete zat een koppeltje lekker te ontbijten naast hun zwerfwagen onder het groen van de bomen! Geen betere plek denkbaar!

Op 9,5 km arriveerde ik aan een bruggetje over de Nete dat me bekend voorkwam! Ter hoogte van een visvijver. Hier heb ik ooit m’n multitool geleend aan een vader om een schroef vast te zetten op de fiets van z’n kleine zoon tijdens een toertocht vanuit Wiekevorst. En het toeval wou dat ik dat tweetal luttele weken voordien te zien had gekregen in Mol op de nationale feestdag. Sindsdien hebben onze wegen niet meer gekruist! Ik zie dat klein ventje in gedachten nog driftig trappen met zijn klein fietske! We dienden de brug en de straat te kruisen om weer naast de Nete te komen, maar nu op de andere oever. De volgende brug bevond zich op de grens met Heultje-Westerlo en op die plek staat altijd een kleine bevoorrading van de toer vanuit Wiekevorst. Tijdens die tocht steek je daar de brug over om op de andere oever weer op je stappen te moeten terugkeren. Deze keer ging het gewoon langsheen de Nete verder rechtdoor, eventjes weer in het gezelschap van een tiental andere bikers. Op 10,5 km boog het parcours dan uiteindelijk van de Nete weg en via een knap bospaadje, het Koekenbakkenstraatje, bereikte ik een grote baan in Westmeerbeek (Hulshout). De baan over en een villawijk in om er de splitsing te treffen tussen de routes van 30 km en van 45-60 km op 11,50 km na het vertrek. Er kwam een biker toe die op zijn stappen terugkeerde en me kwam vragen hoe het kwam dat men hier twee kanten uit kon! Dat zal iemand geweest zijn die nog niet veel toertochten gereden had en niet wist dat je hier uw gewenste afstand kon kiezen! Ik had me nochtans zodanig aan de kant gezet dat het splitsingsbord zichtbaar bleef! 30 km zou voor hem wel genoeg zijn, riep hij. Zo ook voor de biker die volgde. Er kwam nog een trio potige jongere kerels toe en die twijfelden ook over de te volgen afstand. Ik vermoed dat ze ook voor de 30 gegaan zijn, want ik heb ze me niet meer zien inhalen nadat ik zelf voor de langste routes gekozen had. 10.20 u.

Aan de omgeving te zien vermoedde ik al waar de rit me naartoe zou brengen en dat bleek te kloppen. Zo kreeg ik onverwacht een mij bekend plekje te zien, meer bepaald het voormalige moerasgebied met de bizarre grachtenstelsels en de nu private vijvers met buitenhuizen in de omgeving van de Goorstraat, de Spaarpot en Binnengoor in Westmeerbeek. Een zeer speciale omgeving. Een kikker die op het asfalt zat ontsnapte slechts op het nippertje aan de noppen van mijn Fat Albert en Nobby Nick! Het eigenaardig gebouwde lang smal buitenverblijf met de roestige blinde muur stond er nog steeds! Ik kwam uit op een grote baan die Heide heet op de grens van Westmeerbeek en Herselt. Rechtsaf en even later reed ik over de Provinciebaan en passeerde er de visvijver en taverne ’t Looze Vissertje en de discotheek Millennium. Eens daar voorbij diende de grote baan gekruist te worden en dook de toer de bossen in. Het pad dat we daar bereden was goed voorzien van wortels en op een bepaalde plek reden we er over een houten bruggetje om tenslotte uit te komen naast de Nete (15 km). Het ging de grens tussen Herselt en Zoerle-Parwijs (Westerlo) voorbij en we dienden een rijweg te kruisen ter hoogte van het Restaurant ’t Kempisch Pallet dat er vlak naast de Nete ligt. Op 16,50 km verwijderde het parcours zich weer van de rivier. Na het kruisen van een baan volgden natte boswegels en veldwegen op het grondgebied van Herselt. Het was eventjes zacht klimmen geblazen ter hoogte van de speeltuin Flipperland om dan aan de camping Dry Eycken het bos in te duiken om er een stukje van de groene vaste route door Herselt mee te pikken. Die voert daar over paadjes waarlangs buitenhuisjes staan, onder anderen de Kleine Hees. Op een bospad trof ik na 20,50 km de splitsing tussen de routes van 45 en van 60 km. Een man en een vrouw sloegen rechtsaf richting de 45 km en voor mij ging het voor de langste toer rechtdoor. Ik was benieuwd hoeveel bikers ik vanaf nu nog zou te zien krijgen. 11.00 u.

Ik reed vanaf dan een vrij groot stuk van de groene route door de bossen van Herselt. Tijdens het rijden over de mooie bospaadjes werd deze trage oude slak ingehaald door een jonge vrouw op de fiets. Ik heb me getroost met de gedachte dat ze een pak jonger was dan ik. Op 23 km na het vertrek bereikte ik na het oversteken van een rijbaan het grondgebied van de deelgemeente Bergom. Ik ben daar eventjes gestopt omdat ik de plek aan een houten slagboom herkende, want daar staat dan de bevoorrading van een andere toertocht. Wiekevorst? Hulshout? Onder het bordje van de vaste route hing een gelamineerd blad met de mededeling dat de route verlegd was! Na nog een bospad arriveerde ik op 24 km aan de eerste bevoorrading ter hoogte van een voetbalveld. 11.20 u. Buiten de medewerkers en enkele bikers van de inrichtende club die het parcours hadden gecontroleerd of al stonden te wachten om te pijlen weer op te ruimen was enkel het meisje dat me daarnet had ingehaald nog aanwezig. Ze vroeg naar de betekenis van de mededeling die we daarnet onder het pijltje van de vaste route te zien hadden gekregen. Het had niets met de toertocht te maken! Blijkbaar woont verderop aan een nieuwe verkaveling een eigenaar van een stuk grond die het eigendomsrecht van een daar lopende servitude betwist. Aan de stop was nog ruim voorraad aan bananen, twee soorten cake, peperkoek, sportdrank en water.

Het ging een steegje door en voorbij de lagere school van Bergom om uit te komen op een drukkere baan tegenover de Kapel van de Maarschalk uit 1798. Daar hing geen pijl, maar in de verte zag ik er rechts eentje hangen. 25 km. Via de grote baan ging het voorbij de grens met Westerlo. Daar was het zeer druk in de omgeving van het kasteel de Merode. De poort was open en op de grote grasvelden stonden enorm veel tenten. Toen ik daar achteraf aan de tweede stop naar informeerde, wist iemand me te vertellen dat het de jaarlijkse kasteelfeesten betrof. Men kan daar zelfs inschrijven voor watersteekspelen! Dat is eens wat anders dan mountainbike! Vlak voor het kasteeldomein ging het rechtsaf een smal bospaadje in en kreeg ik aan mijn linkerkant het kasteel in al zijn glorie te zien. Dan kreeg ik te zien wat ik deze ochtend in geen geval had kunnen vermoeden! Want de paadjes die ik hier voor de wielen kreeg waren mij meer dan bekend vermits ik de vorige drie jaren deelgenomen heb aan de 24 uren van Westerlo! We reden er over de grindpaadjes en een stukje naast de Nete vanaf het bruggetje waar dan altijd strobalen staan tegen enkele paaltjes die mogelijk voor ongelukken kunnen zorgen. Er stak me toen een langharige biker voorbij. Ik reed nog doorheen de Hoge Dreef van het parkdomein en voorbij een eigenaardig groot oud huis dat daar staat en dat ik me herinner vanuit andere toertochten, zonder te weten dat dit in Westerlo was! 28 km om 11.45 u.

Zelfs de bekende singletrack door het bos van de 24 uren werd integraal mee in de rit opgenomen! Je zag dat hij intensief gebruikt was vorig weekend! Alvorens ik er in dook stak me nog een andere late biker voorbij. Zelfs de boomstam waar met enkele planken een brugje was geïmproviseerd waar ik over had gelezen, lag er nog! Helaas kregen we met de club dit jaar geen ploeg bij elkaar! Langs de ene kant ben ik daar een beetje door misnoegd, hoewel ik zelf misschien iets meer moeite had kunnen doen om gegadigden te ronselen, anderzijds komt dit evenement na een voor mij superdrukke periode op m’n werk en ben ik in wezen altijd al doodmoe aan de start verschenen! Ik vond het bijzonder plezant dat ik deze paadjes dan toch nog eens te zien kreeg! Dat was een mooie verrassing! Tot 29 km kon ik dus onverwacht nog eens genieten van deze speciale singletrack uit de 24 uren van MTB Westel. Er volgden nog knappe bospaden op een groene vaste route waarop ik heel wat paarden als tegenliggers kreeg!

Omstreeks 31 km arriveerde ik aan de rand van het bos en kreeg ik in de verte een weide te zien die vol stond met landbouwtractoren! Daar wist men aan de tweede stop niets over te vertellen, uitgenomen dat ook andere bikers dat gezien en gemeld hadden. Het moet één of andere tractorpullingwedstrijd geweest zijn. Ik heb wat opgezocht op het wereldwijde web en er staat in een kalender inderdaad een wedstrijd vermeld op die plaats. Er zou daar sinds 2011 ook een testbaan liggen voor liefhebbers die daar hun materiaal willen komen uitproberen. Voor meer info over dit soort bezigheden, zie www.truckpulling.nl en lees er daar meer over. Ik heb daar even halt gehouden aan de toegang tot het spektakel en ik stond toen op de Varendonksebaan op de grens tussen Veerle-Laakdal en Blauberg-Herselt. Aan het volgende kruispunt ontbrak een pijltje, maar ik heb gegokt op rechts, richting de groene route, en dat bleek een goede gok. Voor mij volgde nog een knap stuk bos waarbij ik het parcours van een groene vaste route bereed. Toen ik de bosrand naderde bleek het pad daar geblokkeerd door de bestelwagen van een groep die op het parcours zat te picknicken! Het bleek een nest Hollanders te zijn! Daar kunt ge ook alles van verwachten! Omstreeks 35,5 km doorkruiste ik de bewoonde kern van Blauberg om naderhand weer een mix van diverse paden op de groene vaste route te treffen. Op een paadje onder hoge bomen waar de ondergrond wat gehavend was, nog nat en met enkele wortels, werd ik ingehaald door de vierde en meteen de laatste biker die me sinds de afsplitsing van de 60 km nog voorbijgestoken is. Ik belandde op het kruispunt van de assenwegen Grote Hees en Kleine Hees, een naam die ik daarstraks nog al te lezen had gekregen. Daar stonden zogenaamde buitenhuizen, want ik vermoed dat deze uit de kluiten gewassen chalets wel permanent bewoond worden! Het ging er even lekker lang naar beneden over het asfalt van een straatje dat daar Waterheide heet op het grondgebied van Herselt (39,5 km om 12.40 u).

De Blaubergsteenweg over en de Kapittelbergstraat in om tot bijna 41 km weer bos te treffen op een rode vaste route. Een halve kilometer verder trof ik daar een diepe put in het bos, dus even lekker naar beneden en weer naar boven. Eens weer in de zonovergoten open velden trof ik na 42,5 km de tweede bevoorrading onder het afdak naast een schuurtje van een eenzaam huis. Vijf mensen hadden er de dienst verzorgd en zaten lekker bij elkaar in de schaduw. Twee bikers, een man en een vrouw, stonden er vertrekkenklaar! 13.00 u. Eventjes gebabbeld met de mensen ter plaatste terwijl ik me te goed kon doen aan hetzelfde ruime aanbod als aan de eerste pauze. Na de rust werd ik opnieuw naar de Kapittelbergstraat (Herselt) geleid om de rode vaste route opnieuw te vervoegen. Diverse paden en wegen, waaronder een smalle bosweg tussen laag groen, brachten me tot aan het natuurdomein De Langdonken. Langdonken is een natuurgebied in de gemeente Herselt. Het gebied is eigendom van Natuurpunt en wordt ook door hen beheerd. Het reservaat bestaat vooral uit moerassen en is gelegen op de overgang van de arme zandgronden van de Kempen en de rijkere gronden van het Hageland. 46 km om 13.15 u. Die grens tussen Kempen en Hageland was zo goed als letterlijk te nemen, want op 46,5 km overschreed ik tot mijn verbazing de grens met Langdorp (Aarschot) en meteen deze van de provincies Antwerpen en Vlaams-Brabant en dit ter hoogte van een bruggetje over een waterloop, ik vermoed, na opzoeken, de Kalsterloop. Er liepen daar twee kleine meisjes met elk hun kleine hondje. Vakantie, de zon en de zorgeloosheid van de kindertijd…

Er volgde een landelijk betonbaantje met vele bochtjes op het grondgebied van Langdorp. De met publiciteit beschilderde muur uit betonplaten aan een voetbalveld aan de Wevelsstraat en de Ruitersstraat kwam me bekend voor. Daar ben ik al meermaals gepasseerd, vermoedelijk tijdens toertochten vanuit Aarschot, Langdorp of Wolfsdonk. Op bijna 48 km ging de toertocht daar een smal grasspoor op waarbij ik vermoedelijk de provinciegrens weer overschreed. Op 50 km ging het vanuit de Donkstraat de Aarschotsesteenweg over tot in de Lindenstraat om na deze straat weer een drukkere baan te moeten kruisen in Ramsel (Herselt). Sinds km 45 had ik al veel verhard onder de wielen gehad, maar nu volgde dan toch nog een relatief kort stukje off-road over een smal paadje tussen hoge struiken dat op een gegeven ogenblik zelfs een eenzaam kippenhok passeerde. Ik vermoed dat dit een paadje op het privaat terrein van één of andere hoeve moet geweest zijn. Een asfaltbaantje bracht me op 51,50 km op een fietspad dat over een oude spoorwegbedding liep. Dat werd al vrij snel weer verlaten en op 52,50 km ging het weer off-road over een grindweg en een graspaadje dat deel uitmaakt van het Meetshoven Wandelpad. Er volgde nog een knap stukje bos tot aan de spoorweg die ik diende te kruisen, gevolgd door een assenweg langsheen een boomkwekerij (53,50 km) op de grens tussen Ramsel (Herselt) en Begijnendijk. Het ging dan het terrein van de boomkwekerij over en een veldweg op waarna enkele straten me tot de bewoonde wereld van Begijnendijk voerden. Waardoor ik weer eventjes in Vlaams-Brabant reed!

In Begijnendijk diende ik ter hoogte van het station de drukke Haltestraat te kruisen. Op een volgende servitude kwam ik een biker van de inrichtende club tegen die me vroeg of alles in orde was. Ik vermoed dat hij over dit deel van het parcours diende te waken. Ik kwam uit op een asfaltbaantje en diende nogmaals de spoorweg te kruisen, waarna een graspaadje, een straat, een kort bospad en een wegeltje doorheen het gras naast de spoorweg me tot aan het station van Booischot voerden. 58,50 km. Hoofdzakelijk landelijke asfaltwegen brachten me op 61 km tot in Zonderschot. Een fietssuggestiestrook waarvan de dikke rode laag verf op vele plaatsen weggesleten was en enkele straten brachten me om 14.30 u na 64,50 km weer bij af.

Zoals kon verwacht worden was alles aan de start al opgeruimd, daar was geen leven meer te bespeuren, uitgezonderd de mensen die in de cafetaria van het sportcomplex werkzaam waren. Ik vermoed dat er niet zo heel veel de grootste toer gereden hebben en de meesten zullen ook wel vroeger dan ik vertrokken zijn. Buiten onder een grote parasol nog een ruim uurtje genoten van een drankje en het prachtige warme zomerweer. De rit naar huis verliep vlot en thuis mijn fiets nog een wasbeurt gegeven. Met zo’n weer is die in een wip ook weer droog! Ik heb genoten van deze vlakke rit en was blij verrast van onverwacht toch een aantal bekende plekken aan te hebben gedaan zoals Westerlo en zelfs even in Langdorp te komen! Een eerder eentonige aanzet langsheen de Grote Nete, alhoewel de omgeving er bij dit mooie weer zeker te genieten was, een knap middenstuk in de bossen van Herselt en Westerlo en helaas wel veel asfalt, toch zo’n dikke 15 km, als uitloop. De bevoorrading was ruim en in orde, net zoals de rest van de organisatie. De afpijling was in orde, op een drietal kruisingen trof ik geen pijltje, maar dat kan het werk van flauwe plezanten geweest zijn. Ook op de bekende singletrack van de 24 uren in Westerlo lagen op twee plaatsen een aantal pijlen op de grond die vermoedelijk door iemand waren verwijderd, maar daar kon je eigenlijk niet missen. Ik heb ze dan maar aan de kant gelegd in het zicht van de bikers die daar de pijlen zouden komen ophalen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

Watersteekspelen tijdens de Kasteelfeesten te Westerlo (reportage RTV 2011)