Op 4 km voerde de tocht me doorheen een dreef met mooie bomen wiens schaduw er voor gezorgd had dat de bodem er hier nog vrij nat bij lag, ondanks de stralende zon. Ik werd in de richting van de drukke N44 gestuurd. Dat is de baan die Aalter met Maldegem verbindt en luistert naar de namen Knokkeweg, Knokseweg en Aalterbaan. Even over het van de baan afgescheiden fietspad tot aan de grens met Maldegem. Hier was ik bij het toekomen met de auto gepasseerd. We dienden de baan over te steken en aan de overkant ging het na 5,50 km het domeinbos Drongengoed in om daar een stukje van een groene vaste route te berijden. De smallere, soms met hoog gras begroeide, wandelpaadjes werden ons ontzegd, want we reden doorheen het bos over de eerder brede grindwegen. Op 6 km trof ik er een eerste splitsing tussen de routes van 15 km (kidstoer) en 25-38-48 km. Ik speelde er wat haasje-over met een andere traag rijdende biker, omdat ik af en toe eens stopte, en ik kon geen woord verstaan van zijn streektaaltje! Tot 8,5 km werden de bikers over de brede assenwegen doorheen het Drongengoed gestuurd om weer uit te komen op de N44.

Na enkele tientallen meters over het fietspad van deze drukke verkeersweg werden we rechtsaf de Haakdreef van Maldegem in gestuurd waarbij asfalt even verder overging in een assenweg die uitkwam in de Oude Eekloweg. Aan enkele verloren gelopen huizen die daar bijeen stonden hing de was te drogen op draden die aan de overkant van de weg tussen de dikke boomstammen waren gespannen! Waar komt men dat nog tegen? Linksaf en rechtsaf een dreef in waar zich onder zeer hoge bomen twee smalle sporen hadden gevormd. De dreef maakt deel uit van de Drongengoedfietsroute en ik kreeg er twee oudere echtparen op stadsfietsen als tegenliggers. Het pad kwam tegenover het Hotel Cleythil, ondergebracht in een gerestaureerde hoeve in Maldegem, uit op een asfaltbaantje en daar ging het linksaf, nogmaals tot op de N44 die daar Aalterbaan heet, op 10,75 km na de start omstreeks 14.00 u.

Het ging een dreef in om er de splitsing te treffen tussen de 25 km en de 38-48 km op 11,5 km van de start. De splitsingen waren altijd zeer goed aangegeven en na het nemen ervan stond steeds een herinneringsbordje dat de gekozen afstand nog eens vermeldde, zodat vergissingen uitgesloten waren. Gekozen voor de grootste route waarna ik Maldegem-Kleit binnen reed. Enkele asfaltbaantjes door de bewoonde wereld brachten me naar een assenweg die me doorheen het speelbos Maldegemveld voerde. Daarna volgde een bosdreef met veel plassen. Toen ik even aan de kant was gaan staan passeerde er een biker die vroeg of alles in orde was. Soms zijn er toch nog goede zielen die zich afvragen of je geen stukken hebt! Maar dat was gelukkig niet zo. Ik kreeg een mooi bospad voor de wielen omstreeks 15,50 km en reed dan over een weg door aan beide kanten afgesloten bosgebied, vermoedelijk nog steeds het Maldegemveld. Een halve kilometer verder was een splitsing tussen de routes van 25-38 km en 48 km aan de Langedreef, dit is een assenweg doorheen de velden. Gekozen voor de langste route. Een rustig asfaltbaantje voerde me in een bocht voorbij de Kapel Onze-Lieve-Vrouw-van-de-doorn, een hele mond vol voor zo’n klein bouwwerk! Twee jonge meisjes kwamen aan hun vader vragen of ze om een ijsje mochten gaan. Die was aan het werk op het veld met een tractor, een nog kleinere zoon op de schoot. Ze spraken elkaar toe met de gsm! Moderne tijden! Er kwam nog een biker voorbij, gevolgd door een groep van vijf.

Vanaf de kapel werden veldwegen m’n deel tot ik omstreeks 19 km een asfaltbaantje bereikte aan een Bed and Breakfast Prinsenveld. Een kilometer verderop konden we nog genieten van de doortocht van een mooi stukje bos van Maldegemveld. Er lag daar wel wat slijk. Na de mooie Urselweg kwam er een splitsing tussen de 25 km en 38-48 km op 21,5 km van het vertrek. Daar kwam ook het parcours van een groene en blauwe vaste route. Er stond een kaart van het mountainbikenetwerk Meetjesland. Ik herkende de plek nog van toen ik hier vorig jaar in augustus passeerde, maar dan komende van de andere kant. Het ging een stukje over betonwegen in Adegem en ik passeerde een plek waar oude landingslichten van een vlieghaven in de velden staan. Die kreeg ik vorig jaar ook te zien. Er steeg een vliegtuigje op van achter de bomen. Ik diende een veldweg in te slaan en reed er over deels overwoekerde oude kasseien en grote plavuizen. De drukke Zwepe over, een hoofdweg door Anzegem, en de Vlamingstraat in om te genieten van een landelijke omgeving. 24,50 km om 15.00 u.

Mooie assenwegen leidden me doorheen een bos tot aan het zogenaamde Veldkruis, een vergulde Christus die aan zijn kruis hangt onder de bomen. Dit kruis staat in Ursel aan de rand van de Keigatbossen. Een aantal oudere mannen zat er te buurten. De bevoorrading van de tocht vorig jaar in augustus was op deze plek neergepoot. Tot 27 km volgde een mooi stukje bos. Daarna voelde ik het beton van de Keigatstraat onder mijn wielen en dook ik opnieuw de velden in. Tot 31,50 km volgden redelijk veel asfaltwegen vanaf een aantal in het midden van nergens schilderachtig gelegen oude huizen, slechts één maal onderbroken door een assenweg, om te arriveren in Ursel.

In het zog van een biker mee een drukke baan over, waarbij een aanstormende auto iets sneller reed dan ik vermoedde! Oef! Er volgden nog drie andere deelnemers. Op 31,50 km bereikte ik de drukke Urselseweg in Ursel-Knesselare. We dienden een stukje langsheen de drukke baan te rijden tot aan een toegang van het voormalige militaire vliegveld van Ursel. Naast de ingang stond een villa jammerlijk te verkommeren! Op één van de oude overwoekerde betonwegen in het domein stond de bevoorrading op 33 km van de start. Er waren nog vier bikers aanwezig, waarvan een vrouw. Het viertal waarmee ik daarstraks de drukke weg had gekruist! De enige medewerker ter plekke begon met de opruim, terwijl hij naar de commentaar over de Ronde van Frankrijk luisterde. Ik zal de laatste geweest zijn, want vanaf hier kreeg ik geen andere bikers meer te zien. Toch nog een partje banaan, een partje appelsien en een prinskoek doorgespoeld met een bekertje cola. Een bordje meldde dat ik nog 17 km te rijden had. Er was daar zelfs een pijltje bevestigd aan een stevige distel die in een spleet tussen het beton was opgeschoten! Na de stop reden we een rondje over de in onbruik geraakte betonbaan en bij het verlaten van het domein troffen we aan de slagbomen aan de Urselseweg een splitsing tussen de 15-25 km rechtsaf en de 38-48 km linksaf.

Voor de langste afstanden dienden we terug te keren op onze stappen en de baan te kruisen. Ik had bij het toekomen al gemerkt dat er pijltjes naar de overkant wezen. We doken er een stukje bos in om even verder het bospad te zien overgaan in een lange assenweg doorheen de velden van Ursel. Aan het einde ervan was de splitsing tussen de 38 en de 48 km op 36 km van de start. 15.50 u. De tocht voerde mij verder door straten van Ursel, zoals de drukke Middelweg en de rustige IJzeren Hand. Smalle straatjes leidden me onder anderen voorbij een in onbruik geraakte molen, waarvan enkel nog de romp overbleef. De wieken en zelfs de ramen waren weg! 38,50 km. Vanaf hier volgde eerst redelijk wat asfalt en een bijzonder leuk lang smal grasspoor doorheen hoog gras tussen de velden omstreeks 41 km. Daarna veel beton en asfalt door het landelijke Ursel, op sommige plaatsen goed voorzien van koeienvlaaien! En stinken die stallen waar je passeerde!

Op 44 km stond aan de rand van een boerenhof een afgedankte metalen constructie die er uitzag als een verkleind model van de Eiffeltoren! Misschien om in een Tour-De-France-stemming te komen! Dat was op een plek die Wessegem heette. We werden er eerst verwelkomd en bij het buiten komen begroet door een bord met “salut en de kost”! Vlaamse humor? Tussen de twee borden in reed ik voorbij het oude Hof van Wessegem, een oude nederzetting waarvan reeds sprake was in de tiende eeuw, toen luisterend naar de naam Wissingim. Het gebouw telt zeven traveeën! Dat behoeft een woordenboek! Een travee (afgeleid van het Franse woord travée) is onder andere een deel van een gebouw, dat wordt bepaald door twee opvolgende steunpunten in de lengterichting van het gebouw. Een travee is ook een begrip in de vlakverdeling van een gevel. De travee is dan de afstand waarbij de gevel zich in de lengterichting begint te herhalen, dit komt dan overeen met de breedtes van deuren en vensters. Met een travee wordt ook een gedeelte van een schoolklas aangeduid, gemarkeerd door een reeks bijeenhorende tafeltjes. Zo bestaat de traditionele 'busopstelling' in een klaslokaal uit drie traveeën van tien tafeltjes, waarbij elke travee bestaat uit vijf gepaarde tafeltjes, ruimte biedend aan tien leerlingen. Er waren inderdaad zeven gelijkaardige ramen naast elkaar in de voorgevel!

Het ging weer eventjes over de drukke Middelweg tot aan de grens met Aalter om daar in de richting van de Pietendriesmolen gestuurd te worden. De Piet en den Dries, de Piet zijnen dries of den Dries zijne piet? Wie zal het weten? Omdat we al rechtsaf gestuurd werden nog voor ik enig spoor van een molen had gezien, ben ik daar even rechtdoor gereden om hem na de bocht te treffen. Hij is gerestaureerd en werkzaam. Helaas staan sommige schuren van de belendende hoeve op instorten. Ook het woonhuis zelf is nodig aan opsmuk toe. Dat zal voor de volgende eigenaar zijn! Via de Driepikkel ging het de Urselsebaan weer over en volgden asfaltbaantjes en een assenweg tot aan de Donkerstraat (50 km). Na nog een aantal asfaltbaantjes bereikte ik na 54,50 km omstreeks 17.00 u weer de sportvelden.

Mijn niet al te vuil geworden fiets even afgespoten met de tuinslang. Het kaartje met het noodnummer kon je omruilen voor een Ename. Buiten kon je nog een hot-dog kopen die ik doorgespoeld heb met een icetea. Omdat er nog wielertoeristen buiten zaten (je kon hier ook wegritten rijden: 25, 60, 105 en 148km en een familietocht van 25 km) nog een tijd genoten van het mooie weer om daarna de bijna 90 km huiswaarts weer aan te vatten. De tocht was goed georganiseerd: een degelijke afpijling, gevarenbordjes, duidelijke markering van de splitsingen, bevoorrading met fruit en knabbeltjes en bikewash met tuinslangen. Omdat ik graag in de bossen rijd kunnen tochten in Oost-Vlaanderen me minder bekoren als er elders alternatieven zijn, maar ik heb me toch goed geamuseerd en genoten van het prachtige weer!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!