De tochten in Asse en Halle-Breedhout waren voor deze zondag ook mogelijke opties, doch na een vermoeiende maand toch maar gekozen voor een toertocht dichter bij huis. Dus thuis om 8.00 u met de bike vertrokken naar Sint-Job-in-‘t-Goor om er deel te nemen aan de toertocht van de Sint-Jobse Pedaalridders met opties voor 15, 25 en 45 km. Een uur later en 18 km verder was ik aan de voetbalvelden en in de nabijheid van de start was er nog veel drukte. Het feit dat hier ook een wegrit van 75 km werd aangeboden, zal hier wel de oorzaak van geweest zijn, ook al kwamen er ook nog mountainbikers toe. Aan de start nog een bekende getroffen uit een gezelschap dat ik al een hele tijd niet meer te zien heb gekregen. De man met het smalle baardje op de kin, ik ken zijn naam niet. Er waren afzonderlijke inschrijvingen in de kantine en om 9.15 u was ik op weg.

Het ging zoals gebruikelijk vanaf deze vertrekplaats achter de voetbalvelden het bos in over een vochtige singletrack, waarna een idem dito bospad me tot op een drukkere baan op de grens met ’s Gravenwezel voerde. Daar trof ik meteen de eerste splitsing tussen de routes van 25 km en 15-45 km op anderhalve kilometer van de start. Brede grindpaden in het bos deden me vermoeden dat ik in de omgeving van de antitankgracht reed. Ze brachten me naar een villawijk van ’s Gravenwezel. Daar reed ik het onverharde Kwikaardstraatje voorbij en sloeg het Caterstraatje in. Daaruit en uit de aanblik van de omgeving kon ik afleiden dat ik me aan de achterzijde van het domein van het Kristus Koninginstituut bevond, een school voor buitengewoon secundair onderwijs. 4 km. Eens de baan over reed ik voorbij het reuzengrote standbeeld van een kat het bos in alwaar ik te maken kreeg met een groep tegenliggers op stadsfietsen.

Van 6 tot 7 km was het slalommen geblazen over een redelijk brede zandweg waarop zeer grote plassen stonden die niet allemaal konden ontweken worden. Soms was het er aan de zijkanten gewoon doorheen, hopend dat de put niet te diep was! In de verte voor en achter reden nog bikers. Links en rechts van het pad lagen de terreinen van de Antwerp International Golf and Country Club Rinkven op de grens tussen Sint-Job en ’s Gravenwezel. Het is pas recent dat ik tot de ontdekking gekomen ben dat hier een golfterrein ligt, ook al was ik hier vroeger in de buurt al meermaals met de bike gepasseerd. Omstreeks 9 km bereikte ik een in de bossen gelegen betonnen fietspad en kwam ik uit in de Koeistraat, een asfaltbaantje dat naast de golfterreinen loopt vanaf de school Kristus Koning. Ter hoogte van de school werden we door een seingever naar de overkant geholpen.

Tot 11 km voerde de tocht me over het domein van de school Kristus Koning, eerst langsheen de typische gebouwen in gele baksteen, waar een geur van frietvet hing. Eten voor de Broeders van Liefde! Ondanks de aanvang van de vakantie was hier dus nog leven! Daarna doken we het grote bos in dat tot het domein van de school behoort, maar voor meerdere toertochten opengesteld wordt. Er liggen hier namelijk heel wat paadjes verscholen, want geen enkele toertocht die toestemming vraagt om hier te mogen rijden kiest hier dezelfde wegeltjes uit! Door de vele greppels die hier liggen rijd je er op sommige plaatsen als over een wasbord. De tocht verliet het domein via het achterpoortje dat uitgeeft in de Caterskapeldreef in ’s Gravenwezel (Schilde). Even verder ging het weer het bos in over een singletrack en trof ik een splitsing tussen de routes van 15 km en van 25-45 km op 12 km van de start omstreeks 10.00 u.

Het ging een stukje dennenbos in waarin enkele open stukken heide liggen en een half opgedroogde vijver waar nu waterlelies op lagen. Meerdere tochten in de streek passeren deze plek. Nog niet zo heel lang geleden, vorige winter vermoed ik, ben ik hier nog eens gepasseerd en toen had een flauwe plezante hier de pijltjes aan het verhangen geweest! Toen was hier in de omgeving een lus uitgetekend en passeerden we twee keren de vijver. De rit voerde me nu vanaf de vijver doorheen het bos naar wat ik vermoedde Het Examen te zijn. Dat is tenminste de naam die men zou kunnen geven aan een gebied waarin een aantal paden liggen die luisteren naar namen als de Kleine Vraagstraat, de Grote Vraagstraat, de Vraagstraat en dergelijke meer! Ik reed er over een vrij lang en breed pad met bij wijlen zeer grote plassen waar zich in de loop der tijden op de zijkanten smalle paadjes hebben ontwikkeld om deze te ontwijken. Er staken me daar nog redelijk wat andere deelnemers voorbij en ik kreeg er ook af te rekenen met tegenliggers. Mijn vermoeden bleek te kloppen, want aan het einde van het pad stond een bordje dat me toonde dat ik in de Kleine Vraagstraat reed, maar niet in de gebruikelijke richting. Even verder bereikte ik het kruispunt met de bekende grote baan die ongeveer op die plek de grens van Brecht met Schilde overschrijdt en overgaat van Abdijlaan in Waterstraat. Daar stond een seingever om de bikers tegen te houden in geval van naderend verkeer. Hij riep ook iedereen toe dat er daar een splitsing was. De 25 km ging rechtdoor een zandweg in die, naar ik meen, richting Drieboomkensberg voert en de 45 km ging rechtsaf een stukje over het asfalt fietspad naast de baan. Dit op ongeveer 15 km van het vertrek.

Aldus reed ik vanuit Brecht weer Schilde binnen om kort daarna linksaf gestuurd te worden, recht het Molenbos in, het bos waarin Drieboomkensberg verscholen ligt. Maar daar waren we nog niet aan toe, want via brede bosdreven werd ik eerst in de richting van de Trappistenabdij van Westmalle gestuurd die ik na 19 km aan de achterzijde ervan passeerde. Daar reden we over de typische zanderige dreven die er omwille van de recente regen vast en goed berijdbaar bij lagen. Uiteindelijk arriveerde ik in de Oude Baan op het grondgebied van Westmalle (20 km) omstreeks 10.40 u. Het ging de Wijngaardstraat in en aan de Molenbaan linksaf onverhard op. Een veldweg voerde me weer naar het Molenbos en aan de omgeving te zien zou ik dra de paadjes van Drieboomkensberg bereiken. Nadat ik nog twee wandelaars als tegenligger kreeg bereikte ik op 22 km het begin van de speeltuin! Op een nat pad met enkele plassen en wat modder er naartoe reden drie Weetabixboys me voorbij. Weetabix zelf was er niet bij. Goed dat de laatste me begroette, anders had ik ze niet herkend! Ze droegen namelijk alle drie eenzelfde gloednieuwe pak in opvallende kleuren! Ze zien er echt knap uit zo! Héhé!

Elke zichzelf respecterende toertocht in deze streek gaat niet aan de wirwar van paadjes die in dit stukje van het Molenbos liggen voorbij! Daar wordt door de parcoursbouwers altijd dankbaar gebruik van gemaakt om lussen uit te zetten op de singletracks die zich hier door de nodige putten en sporadische bultjes tussen de bomen en de struiken slingeren. Ik denk zelfs dat enige kennis van de paadjes nodig is om er voor te zorgen dat het parcours zichzelf niet kruist! De wegeltjes lagen er zeer goed berijdbaar bij, een vettige strook hier en daar niet te na gesproken. En in de putten stond soms ook nog wel wat water of half opgedroogd slijk. Tijdens de wintermaanden of na slecht weer kan deze speeltuin er vaak veel lastiger, want modderiger, bij liggen! Gedurende een dikke twee kilometer reden we zo over de paadjes van Drieboomkensberg. We verlieten het bos ter hoogte van het kruisbeeld en de tussen de bomen verscholen bidplaats met klein kapelletje aan de zanderige bult vol wortels. Ik had op die plek de bevoorrading verwacht, omdat ze daar vaak bij toertochten neergepoot wordt, maar dat was deze keer niet zo. Omstreeks 11.00 u kwam ik na 24 km uit het bos tevoorschijn ter hoogte van de onverharde Oude Liersebaan. Toen ik even halt hield op het kruispunt met de Heikantstraat kwam er een traag rijdende Greenbiker voorbij. Dat moet iemand uit de streek van Bornem geweest zijn. Even later bleek dat hij traag reed om te wachten op een man en een vrouw waarmee hij de tocht samen reed, die me op Drieboomkensberg waren voorbij gereden en daarna langs de kant stonden te prutsen aan één van hun fietsen.

Over veldwegen bereikte ik in het zog van dit drietal opnieuw de Abdijlaan, deze keer het begin/einde ervan op het grondgebied van Brecht. We passeerden het Café Trapke Op, reden het Kempisch Kanaal Schoten-Dessel over via het ophaalbruggetje om op de andere oever linksaf te slaan naar het bos toe. 28 km. Het ging van onverhard de Lochtsebaan in en aan het kruispunt met de Tilburgbaan ging het linksaf om er de bevoorrading te treffen op het grasveldje voor de kapel op ongeveer 29 km van de start omstreeks 11.20 u. De Sint-Theobalduskapel ligt op de kruising van de Tilburgbaan en de Lochtsebaan in Brecht. Ze wordt ook wel 'de kapel op de Locht' of het 'Lochts kapelleke' genoemd. De kapel is toegewijd aan Sint-Theobaldus of Sint-Eewout. De bevolking kwam naar de kapel om er gezegend water te halen tegen kinkhoest. De kapel uit 1436 werd vernietigd door Spaanse troepen in 1584 en werd in 1613 gerestaureerd. Het is een laat-gotische kapel. In de 20ste eeuw werd de kapel enkele malen in zijn oude glorie hersteld. In 1986 werd de kapel beschermd als monument. Aan de stop kon je partjes appelsien en wafels eten en was er sportdrank voorzien. Twee mannen zorgden er voor alles.

Na de pauze ging het de Tilburgbaan op, daar stonden borden van wegenwerken. We bereden er een vrij lange assenweg in de buurt van het kanaal en omstreeks 31 km ging het de bossen aan De Merel in. Daar hing aan een boom een splitsingsbord voor de routes van 25 km en van 45 km. Tot 34,5 km konden we genieten van het bos in de omgeving van Tennis De Merel met de vele natte paadjes tussen de boomstammen, met bultjes, putten, wortels en springbultjes die het iets technischer maakten. Enkele plezante kilometers tijdens deze tocht op een plek die ik nog nooit bereden had. Ik kwam uit het bos tevoorschijn in de Van Bavellaan tussen huizen en buitenhuizen. Het ging de Tilburgbaan in en op deze assenweg waren wegenwerken aan de gang. Met fluoverf bespoten paaltjes markeerden de plaatsen waren kabels lagen die bij het graven moesten ontzien worden. Een kwistig van stenen voorzien bospaadje leidde me daarna achter huizen.

Inmiddels was de Greenbiker me weer voorbijgestoken en ik vroeg me af of zijn metgezellen voor de kleinere toer gekozen hadden. Maar toen ik even halt hield op een kruispunt van bospaden, staken ze me na twee andere bikers voorbij. Omstreeks 37 km volgde een vrij vettig stuk bos waardoor de vrouw van het duo het wat lastiger kreeg en ik op een iets breder stuk weer kon inhalen. Een weinig verder lag een nog vettiger strook met modder en leek het me raadzamer van even van de fiets te gaan en te lopen, eerder dan mij te pletter te trappen! Samen met enkele anderen bereikte ik opnieuw de Tilburgbaan en ging het het asfalt jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel op ter hoogte van de plaats waar enkele woonboten liggen. Via het bruggetje boven op de sasdeuren moesten we het kanaal over en op onze stappen terugkeren over een graspaadje naast het kanaal in de richting van een oude bunker. Daar zat de Greenbiker langs de kant te wachten op zijn twee kompanen. Toen ik de bunker voorbij was zag ik het tweetal over het jaagpad op de andere oever rijden. Ik had verwacht hen na aankomst nog te zien te krijgen, maar dat zou niet het geval blijken. 38 km om 12.10 u.

Ik passeerde opnieuw de woonboten en even verder ging het rechtsaf het bos in langsheen een afsluiting waarachter een kampeerterrein ligt. Assenwegen voerden me langsheen in de bossen gelegen huizen en chalets. Aan de bosrijke Polderdreef trof ik na 40,5 km nog een splitsing tussen de routes van 25 en van 45 km. Er volgde een redelijk lang stuk recht op recht over de onverharde Sint-Jobbaan die op een gegeven ogenblik uit de bossen tevoorschijn komt en de open velden in duikt. Daar ligt links van de nochtans verkeersarme weg een door betonnen boordstenen afgescheiden fietsstrook. Midden in de velden ging het rechtsaf de Korhoendreef in. Vanaf deze landelijke zandweg kan je het klooster van de Trappistinnen aan de Abdijlaan in Brecht in de verte zien liggen, alsook de drie nieuwe windmolens die recent langsheen de E19 in Brecht-Overbroek zijn neergepoot.

Er volgde nog een vrij lange eentonige zandweg en samen met een andere biker arriveerde ik aan een “poortje” waarachter een smal pad vol wortels en een betonnen brugje lag dat me in de richting van Klein Zwitserland voerde zoals het gebied achter Kristus Koning hier genoemd wordt. 45,5 km. Ik arriveerde in de Kleine Vraagstraat en via een mooie singletrack die er evenwijdig met de weg loopt en door sommige tochten “vergeten” wordt arriveerde ik op de zandbulten die achter Kristus Koning liggen. Ik arriveerde weer ter hoogte van de toegang tot de school waar ik daarstraks gepasseerd was en de pijltjes intussen reeds opgeruimd waren. De grote baan over waar de seingever intussen zijn biezen had gepakt en dan ging het eventjes weer door de Koeistraat waar we daarstraks vanaf de andere kant door waren gereden. Even nog kreeg ik het gezelschap van twee anderen en na de bocht en een kort zandwegeltje kwam ik uit aan de achterzijde van de voetbalvelden en was ik om 12.55 u na 47,5 km weer bij af. Een mooi tochtje zoals men het hier in de streek kan verwachten en eens de andere kant uit in plaats van Brasschaat en de E19-plas en de doortocht van andere stukjes van het bos tussen het kanaal en de Schotensteenweg dan gebruikelijk.

Buiten aan de kantine zag ik al van ver de drie Weetabixboys in hun fluopakjes zitten! Mijn fiets, alhoewel niet al te vuil, werd vakkundig afgespoten aan de bikewash. Nadat ik de Weetabixboys begroet had, vertrokken deze huiswaarts maar kwam er nog een biker toe die ik sinds vrij recent heb kunnen toevoegen aan mijn kring “bekende” trouwe toertochtrijders. Jari had niet veel tijd voor een babbel, want had nog werk voor de boeg en was langer onderweg geweest dan voorzien. De tocht die hij daags voordien met een maat in Maastricht had gereden was zwaarder uitgevallen dan ingeschat! En hij was dan nog gevallen ook. Allicht kruisen onze paden elkaar nog wel eens in het kort, want zo’n sympathieke kerel kom ik beslist graag nog wel eens tegen. Afscheid genomen en nog een tweede glas gedronken alvorens huiswaarts te vertrekken. Intussen had een ijverige medewerkster de kantine bijna volledig weer proper gemaakt en zag ik één van de bikewashers het materiaal naar een schuurtje dragen.

Bij het naar huis rijden in Brasschaat nog even staan kijken naar de sportmannen die bezig waren met een triatlon in de omgeving van het park en de afgesloten Bredabaan. Op de Hoogboomsteenweg een zijsprongetje gemaakt in een lange gekasseide dreef “De Oude Gracht” en door de achterliggende bossen gereden, waarin één dreef met vrij bizarre bomen. Bij het weer naar buiten rijden gemerkt dat ik het bordje “privaat domein” niet had opgemorken! Ja, er zijn hier wel meer zulke mooie bossen en domeinen die helaas privaat bezit zijn en aan het oog der gewone stervelingen worden onttrokken! Bij thuiskomst had ik 91 km op het tellertje staan. Mijn maag riep “eten”, maar als je geen boodschappen doet, dan kan je op je bakkes kloppen! ’t Hoeveke in Hoevenen was dicht, dus dan maar meteen een tiental kilometer verder gereden en een gezondere toast gegeten in ’t Koetshuis aan het kasteel Ravenhof in Stabroek. Het zaakje doorgespoeld en nog even genoten van de zondagnamiddag. Bij thuiskomst had ik 109 km op het tellertje waarmee ik mijn vakantie op de best denkbare wijze had ingezet!