Vermits de sportvelden van waaraf de toer vertrok eigenlijk midden in de bossen lagen, reden we dus ook onmiddellijk vanaf de start de bossen in. Ik werd er ook dadelijk op de gevoelige plaats vastgelegd door een in het struikgewas verscholen fotograaf. Gedurende de eerste 3,5 km reed ik over singletracks en droge, zanderige paden doorheen knappe bossen. Er waren heel wat deelnemers zodat ik mij geregeld smal diende te maken om snellere treintjes of solo’s te laten passeren. Sommigen maken er een koers van (en draaien dan bij de eerste splitsing af richting de 25 km)! Ik arriveerde op een plek die Vossendijk heet. Vandaar volgden weer bospaden tot aan de splitsing tussen de routes van 25 km en van 35-50 km op 4 km van de start ter hoogte van een kleine bosvijver. Gekozen voor de langste route die me naar een meer open omgeving voerde. Even ging het over een stuk van een rustig, landelijk asfaltbaantje dat bewaakt werd door twee seingevers bij het oprijden en door nog eens twee seingevers op het kruispunt met een ander baantje waar het linksaf ging. Een vriendelijke goedemorgen gewenst als dank voor deze extra service. Ik passeerde de aanplantingen van een boomkwekerij.

Op 6,5 km dook ik samen met andere rijders opnieuw de bossen in over brede zandpaden, afgewisseld met mooie singletracks. Van 7,5 tot 8,5 km volgde een knappe track doorheen een donker dennenbos waar de bomen dicht op elkaar stonden. Ik heb me daar wel even bezeerd aan laaghangende dode takken bij het uitwijken voor twee groepjes raceduivels. Die hoor je namelijk altijd naderen. Nederlanders kwebbelen veel meer met elkaar tijdens het rijden of roepen elkaar zaken toe. Tot 11,5 km niets anders dan bos om door te rijden om weer een meer open gebied te bereiken. Daar ging het opnieuw over een brede zandweg langsheen de velden van de boomkwekerij. Op een bepaalde plaats was men bezig geweest met het in potten steken van jonge coniferen voor de verkoop. Twee seingevers hielden het verkeer in de gaten aan de oversteek van een asfaltbaantje. Ik betreurde mijn keuze voor Vessem niet, want we hadden al een knap stukje route achter de wielen. Intussen had de zon de kilte verdreven en konden we eindelijk genieten van lenteweer!

De zandweg die we dienden in te rijden luisterde naar de bizarre naam Toterfout en in de bocht stond een biker al zijn blaas te ledigen. We reden op paden op de rand tussen bos en velden om dan omstreeks 14 km een machtig stukje te krijgen in een bos met imposante beukenbomen over een stuk van een groene vaste route, goed voor een dikke kilometer. Rond 17 km volgden enkele bospaden waar je kon jumpen over bultjes, paadjes als een wasbord, op de groene route. De ondergrond lekker droog in deze knappe dennenbossen. Verder tijdens de toer zouden we nog een aantal keren zulke paadjes voor de wielen krijgen. Intussen waren de groepjes bikers ook veel meer uit elkaar getrokken zodat ik minder moest opletten of plaats maken voor snellere jongens.

Omstreeks 19 km kwam ik even uit de bossen tevoorschijn in een soort grote open heidevlakte met daar middenin een ven. Ik hoorde een toekomend biker tegen zijn maten zeggen dat hij op deze plek ooit in moeilijkheden was gekomen. We moesten daar inderdaad een zanderige heuvel tussen enkele struiken op. De enige moeilijkheid was dat er op de top oponthoud was van stoppende bikers omdat de afdaling inderdaad verraderlijk steil was en door los zand. Aan het einde van een paadje tussen lage struiken had een tweede fotograaf zich neergezet voor nog een plaatje. 10.40 u. Het ging weer de bossen in en een baan over aan een kruispunt dat door vier seingevers werd bemand. Even verderop trof ik in het bospad de splitsing tussen de routes van 35 km en van 50 km op 20,5 km na de start. Het was toen 10.45 u en samen met twee andere bikers koos ik er voor de afslag naar de langste route, terwijl de meeste anderen rechtdoor reden.

Er volgden een aantal kiezelpaden doorheen de bossen. Ik vermoed dat hieronder nieuwe leidingen liggen. Op diverse plaatsen stonden paaltjes met bordjes waarop nummers stonden. Die leken nog vrij nieuw. De bomen of ondergrond vertoonden geen sporen van graafwerken. Er volgde de doortocht van een donker bos en mooie bospaden door dennenbossen. Het tellertje klokte 25 km af, halverwege dus, toen ik doorheen een jong dennenbos reed. Na een kort pad doorheen een ouder donker dennenbos met dikke stammen bereikte ik omstreeks 11.15 u de rustpost op een open plekje midden in de bossen. Daar was keuze te over uit bananen, krentenkoeken, honingwafels, peperkoek, thee, bouillon en sportdrank. Vanaf de stop zag je in de nabijheid veel bikers rijden over een soort lus met een dropke. Vermoedelijk passeerden die daar op de terugweg, maar ik kan me niet herinneren daar zelf voorbij te zijn gekomen!

Brede en smalle bospaden brachten me tot de oversteek van een grote baan, beveiligd door drie seingevers om aan de overkant in een bospad de splitsing te treffen tussen de routes van 25 km en van 35-50 km op 29 km na de start omstreeks 11.30 u. We kwamen het bos niet meer uit! Van 31 tot 32 km volgde een prachtige singletrack op en neer over bultjes op het traject van een rode vaste route. Daar was behendigheid vereist bij het overschrijden van de bulten en het nemen van de soms korte bochten. Laat nu net daar een andere biker achter mij hangen! De track kwam uit op een zandpad op de rand tussen bos en veld, nog steeds op de rode vaste route. Op bijna 33 km trof ik een splitsing waar de 35 en de 50 km elk hun weg op gingen. 11.50 u. Tot op de kop 35,35 km volgden enkele knappe stukken op het parcours en in de buurt van de rode vaste route elkaar op. Ik kreeg er een zestal bikers te zien, drie die duidelijk de vaste route aan het rijden waren, vermits ze niet overal de pijltjes volgden, en drie die deelnamen aan de toertocht. Eén van de vaste routerijders die ik had laten voorbijsteken hing daardoor korte tijd later weer achter me! Zo had ik op het middaguur een knap stukje parcours achter de rug. Tot 37,5 km volgde een mengeling van allerlei bospaden en tot 39 km een knappe singletrack die me doorheen een oud bos loodste, deel uitmaakte van nog steeds de rode vaste route en tussen de bomen door evenwijdig liep met een zandweg waarnaast een asfalt fietspad was aangelegd.

Op een bepaalde plek dienden we die bosweg te kruisen naar een zandweg toe die we van 40 tot 41 km zo goed als recht op recht bereden. Daarna volgde een niet minder dan een kilometer lange singletrack door een prachtig stukje bos, gelegen op de rode vaste route, tot aan de oversteek van een baantje. Twee snelle voorbijstekende bikers vroegen me of ik een camera had lopen. Neen, hetgeen op mijn helm stond, was enkel het opzetstukje voor een helmlamp. Wanneer ik in de winter in de eigen streek over de grens in Nederland ga biken en thuis vertrek in het donker, dan monteer ik altijd een helmlamp. Tijdens de toertocht word ik dan meer dan eens aangesproken, meestal door Nederlanders, met de vraag of het een camera betreft! Maar hier wordt zelfs het opzetstuk voor een camera gehouden! Ook één van de drie seingevers die ik korte tijd daarna te zien kreeg stelde dezelfde vraag! Het tellertje klokte toen 42 km af, de rit begon te korten en pas nu kreeg ik nog eens een stukje bewoonde wereld te zien! Ik diende het fietspad te volgen dat gescheiden naast een iets drukkere baan lag. 12.30 u.

Op 43 km ging het rechtsaf het bos in aan een tafel met zitbanken. Daar zat een hele groep bikers van ATB Vessem, vermoedelijk te wachten om te beginnen met het ophalen van de pijlen. Het ging er over een met fijne steenslag verhard pad over het traject van een groene vaste route. Ik kreeg er enkele tegenliggers, zowel mountainbikers als oudere mensen met stadsfietsen. Ook nog op de bredere bospaden die volgden. Ik kreeg singletracks en bospaden op de groene vaste route voor de wielen geworpen. Dan volgde een stukje langsheen velden en door een bos. Op 45 km kreeg ik nog twee voorbijstekende bikers te zien. Het kunnen mannen van de club geweest zijn.

Zo stilaan kwam ik in de meer bewoonde wereld van Vessem en langsheen enkele straten en, hoe kan het anders, een molen. Dat had een welbepaald doel waaraan ik intussen niet meer gedacht had! Want op anderhalve kilometer voor de finish was een pint Beerze Bier beloofd. Ik passeerde het terras langs de straatkant van taverne De Gouden Leeuw en werd prompt rechtsaf de binnenplaats op gestuurd. Daar stond de biertoog! Er zaten nog bikers die het, te zien aan de grote flessen op de tafels en de hoeveelheid geproduceerde decibels, niet bij één pint gelaten hadden. Mijn fiets tegen een omheining geposteerd en mijn bonnetje ingeleverd voor een pint frisse Beerze. 13.00 u.

Even later werd ik aangesproken door een biker van ATB Vessem die daar met enkele clubmakkers en bekenden zat. Al snel werd het ons beiden duidelijk dat hij het was die me in Esbeek de flyer van deze tocht had gegeven! De wereld is klein! Ik kon hem in ieder geval al vertellen dat de tocht mij zeer goed bevallen was. Ik rijd zeer graag in streken met veel bos en deze toer ging voor 99% doorheen de bossen! Die ene procent road was om aan deze pint te kunnen geraken! Hij wist me te vertellen dat deze toertocht gewoonlijk de week na de lichtjestocht in Esbeek georganiseerd wordt. Dit jaar had Esbeek de datum met één week vervroegd omdat de lichtjestocht anders op goede vrijdag had plaats gevonden en gevreesd werd dat dit zijn weerslag zou hebben op het aantal deelnemers. De mannen van Vessem mikken ook op Belgische deelnemers en kiezen daarom een datum op dewelke er over de grens in Vlaanderen weinig te versieren valt! Maar ze komen zelf ook vaak in België rijden in Arendonk, Retie, Lichtaart, Kasterlee en Mol. Mol ligt op amper een half uur autorijden van hier. Dus zij komen ook geregeld naar de Antwerpse Kempen afgezakt. Door dit gesprek duurde mijn rustpauze langer dan voorzien, maar ik had alle tijd van de wereld. Omstreeks 13.30 u ben ik als één van de laatsten vertrokken.

Het feest was nog niet gedaan, want eens weer langs de achterzijde over het grasveld weg van het terras, volgden nog zandpaden en een mooie singletrack op de groene vaste route. Tot ik vanaf een zandweg het grote spandoek met “finish” zag hangen, hoog boven het pad opgespannen tussen twee bomen. Na 53 km was ik weer bij af. Met een bordje dankte ATB Vessem de bikers voor hun deelname en sprak de hoop uit hen volgend jaar weer te mogen ontvangen. En ik dank bij deze Vessem voor de puike organisatie en de amusante rit die zij voor ons hebben uitgezet. Er was niet veel leven meer aan de chalet van de korfbal. De bikewash was overbodig, de fiets bleef proper en omdat ik redelijk ver van de start stond, ben ik niet teruggekeerd om te douchen, maar heb dat thuis gedaan. Het was me kort na de start al opgevallen dat hier vrij grote vliegtuigen laag overkwamen! Aan enkele wandelaars gevraagd waar hier dan wel zo’n grote luchthaven kon zijn! In Eindhoven! Ik wist niet eens dat daar een luchthaven was! Daarna de exact 90 km lange autorit huiswaarts weer aangevat!

Een feilloze organisatie: overal seingevers, een duidelijke afpijling met vermelding van de gevolgde route na elke splitsing, waarschuwingsbordjes op gevaarlijke plaatsen en overal vriendelijke medewerkers! Hoogtemeters kan je hier niet rapen, niet iedereen heeft daar trouwens behoefte aan, en dit wordt ruim gecompenseerd door het feit dat men omzeggens de ganse rit in de bossen vertoeft. Afwisselende bospaden en leuke singletracks. Een aanrader! Wie niet kan wachten tot de volgende editie kan alvast de vaste routes eens gaan uitproberen! Kijk daarvoor op http://www.mtbroutes.nl/ en http://www.bikespot.nl/5/kempen/

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, op mtb-you.nl, op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

Toertocht te Vessem op 07-04-2013 door Hansdegebruiker (deel 1).



Toertocht te Vessem op 07-04-2013 door Hansdegebruiker (deel 2).



Toertocht te Vessem op 07-04-2013 door Hansdegebruiker (deel 3).



Toertocht te Vessem op 07-04-2013 door Hansdegebruiker (deel 4).



Toertocht te Vessem op 07-04-2013 door Hansdegebruiker (deel 5).



Toertocht te Vessem op 07-04-2013 door Hansdegebruiker (deel 6).



Toertocht de Vessem: promofilmpje van KempenTV (editie 2010).