Ik werd terug de straat in gestuurd waar ik geparkeerd stond, de spoorweg over en dan linksaf het veld in om er vanaf 3,5 km (stuk naar de start inclusief) een zompig graspad van een dikke kilometer voor de wielen te krijgen. Dat was al zwaar trappen geblazen en ik hoopte dat het niet de hele tijd van dit zou zijn! Ik arriveerde aan een rustige asfaltbaan midden in een groot bedrijventerrein op de grens van Zulte, Kruishoutem en Waregem! Ik kreeg er de vele wielertoeristen op de terugweg als tegenliggers! Een mengeling van would-be-Cancellara’s in bontgekleurde pakken die deze eenzame mountainbiker onderzoekend aankeken.

Op 5 km ging het via een brug de snelweg over, nog steeds tegen de stroom van de wielrenners in, om dan rechtsaf weer het gras in gestuurd te worden, gevolgd door de overtocht van twee maïs-stoppelvelden waar het te volgen spoor nauwelijks te zien was. Twee bikers reden voorop en er kwamen nog drie snelle jongens na. Ik arriveerde in de Relegemweg, dit is een zandweg in de open velden, te Kruishoutem. Want ik herinnerde me nog wel dat deze toer voor het grootste gedeelte het grondgebied van Kruishoutem aandeed. Op 8 km was het gedurende driekwart kilometer langzaam naar boven kruipen in de vals platte Bredestraat (Kruishoutem), gevolgd door een zompig grasspoor tot het kruispunt van dezelfde Bredestraat met de Beerstraat. Op die plek kwam de omgeving me bekend voor, vermoedelijk vanuit de Lozerbosveldtoertocht begin september in Kruishoutem.

Voor mij doemde een eenzaam in het bos staande kasteeltoren op, zo eentje uit de sprookjes, recht tegenover de Oude Molenweg ter hoogte van het kruispunt met de Waregemsestraat die we rechtsaf in moesten. Er volgde een iets steviger klim over het asfalt van de Vijverdamstraat om de eerste splitsing tussen de routes van 45 km en van 60 km te treffen op 10,75 km na de start. Omdat Zulte toch zo’n 95 km van de voordeur ligt, gekozen voor de langste toer, dat rechtvaardigt meer de verplaatsing! Ik werd linksaf de hoogte in gestuurd over een toch wel stevige off-road-klim in een strook bos waar toch nog twee huizen staan, goed voor bijna een kilometer. De toertocht vanuit Kruishoutem-Lozer kruipt hier ook naar boven, maar komt vanaf de andere kant in de schilderachtige Vijverdamstraat. De klim kwam uit op een drukkere baan aan een huis naast een voetbalveld. Bij de Lozerbosveldtoertocht hangt hier steevast het dekbed nog uit de venster! Deze keer niet!

Rechtsaf de baan op om snel daarna rechtsaf de kasseitjes af gestuurd te worden doorheen het prachtige Nokere. Hier kwamen de wielertoeristen me weer tegemoet. Die mannen moesten hier over de kasseien naar boven kruipen! 12 km. Eens beneden ging het rechtsaf een asfaltwegje op en de velden in. De villa met de gesloten luiken tegen een helling naast een bos links in de verte kwam me bekend voor. Het bleek te kloppen, want ik passeerde het mooie oude huis met de geel-blauwe luiken en werd linksaf een zandweg op gestuurd voor een klim in de richting van de verlaten villa in de Koninginnestraat. De Lozerbosveldtoertocht duikt hier naar beneden in de richting van waaruit ik kwam. De villa voorbij om in een bocht van de straat rechtdoor gestuurd te worden voor een stukje off-road in een privaat bos, lekker naar beneden op 14 km. We kregen er een stukje zompige weide voor de wielen, gevolgd door een stukje bos met een stevig klimmetje en afdaling. Een prachtig plekje. Hier was het plots even drukker, want ik kreeg er op korte tijd 7 metgezellen te zien. Ik kwam het bos weer uit op dezelfde plek als waar ik het was ingereden. Er was daar een lint gespannen. Nog teken gedaan naar twee bikers dat ze de andere kant van het lint moesten kiezen! Na 15 km ging het dan lekker snel naar beneden over het asfalt van de Turkestraat (Nokere-Kruishoutem) waar een paar kasten van huizen staan, door grote hagen aan het zicht van ongenode blikken onttrokken!

Het betonnen Gaverestraatje in om direct de Kasteelstraat op de grens met Wortgem-Petegem te bereiken. Daar ging het een zacht klimmende veldweg in op de rode en blauwe vaste route tot 17,5 km. Ik reed voorbij een aantal mooie eenzame villa’s in Wortegem-Petegem en tussen de aanplantingen van de boomkwekerij Nick De Meester die zijn zaak pal op de grens van Wortegem-Petegem (Kapellestraat) en Waregem (Bergstraat) heeft. 19 km. Een kort ommetje over diens privaat domein. De snelweg over ter hoogte van de afrit Waregem om er naast de brug een aantal singletracks in een dun bos te vinden. Pal naast de pechstrook! Het ging de hoogte in op de berm langs de snelweg die hier in de diepte komt te liggen. De boompjes en struiken op de bermen waren gerooid en overal staken de verse stronken boven de grond uit. Het paadje kwam uit naast een brug in de Galgewegel (Waregem 21,5 km). Het ging rechts de straat in en dan weer linksaf om weer het talud langs de snelweg te bereiken, op onze stappen te moeten terugkeren, en tussen de boomstronken te laveren tot we weer op dezelfde plek aan de brug uitkwamen. De brug over en weer op het talud tussen de stronken en een afsluiting, maar nu aan de andere kant van de snelweg. Ik betrouwde dat daar niet met al die verse boomstronken! Eens de hoek om trof ik daar de eerste bevoorrading op 23 km omstreeks 13.15 u. Bananen, wafels, peperkoek, rozijnen, sportdrank en water op het menu. Twee vrouwen zorgden er voor het aanbod op de tafel, hun twee kleine meisjes speelden er met hun fiets. Er stonden ook een paar mensen met stadsfietsen van wie één uit de nood geholpen werd met een lekke band. Weinig bikers, nog geen tien deelnemers. De koude nodigde niet uit om er lang te blijven staan.

Het ging verder over het industrieterrein, via enkele straten, voorbij een aantal villa’s aan de voet van de snelweg waar we daarnet ook gepasseerd waren, over een bosweg vol te omzeilen putten en over een grotere betonbaan om tenslotte een veldweg te bereiken die over het terrein van de boomkwekerij Nick De Meester liep om op dezelfde plek van daarnet te arriveren op de grens van Waregem en Wortegem-Petegem binnen te rijden (25,75 km). De Pontstraat in, zacht klimmend tot aan een kapelletje aan de rand van velden en rechtsaf richting Wortegem. Van 26,5 tot 28 km konden we genieten van de doortocht van een mooi stuk privaat bos, het Oud Moregembos met metalen uitkijktoren en voorbij een strook jonge boompjes in jasjes, en rijden over zacht hellende paden tussen imposante dennenbomen en loofbomen. Een mooi stukje tijdens deze tocht. Assenwegen en asfaltbaantjes voerden mij dan voorbij uitgestrekte private domeinen en grote al dan niet gerestaureerde hoeven en gebouwen in Wortegem-Petegem. Op 29,5 km werden we een private veldweg in gestuurd en kreeg ik nog eens twee bikers te zien. Veldwegen, waarvan vermoedelijk een aantal private, voerden me doorheen een landelijke streek. Op 31,75 km ging het weer een privédomein in via een smal pad tussen struiken om het daar achter liggende prachtige bos te bereiken. We bereden er de weinig gebruikte paden in dit ongerepte bos en de doortocht werd afgesloten met een ferme klim. Knap! Eens het bos weer uit voerde een zanderig pad me tot aan een betonbaantje waar we in twee opeenvolgende bochtje gewaarschuwd werden voor de wielertoeristen die we er eventjes als tegenliggers kregen!

Een veldweg voerde me over een winderige vlakte in de richting van een oude omgebouwde molen, zonder kap en zonder wieken op de grens van Wortegem-Petegem en Nokere-Kruishoutem (33 km). In de Gapaardstraat was een enorme nieuwe hoeve in aanbouw. Aan het kapelletje op het kruispunt met een grotere baan ging het linksaf om een plek te bereiken, mij bekend uit de Lozerbosveldtoertocht, meer bepaald weer op de grens van Nokere (Ooikestraat) en Wortegem-Petegem (Karmstraat) op 36 km. Daar staat een door de oude schuren aan het oog onttrokken verlaten hoeve naast een nieuwere stal en een oude loods met ingestorte metalen dakplaten. Ik rijd dan altijd eens over de binnenplaats. Het woongedeelte ziet er anders nog in redelijke staat uit. Indien ik gefortuneerd was, ik kocht het zaakje op, liet alles restaureren en maakte er mijn zomerresidentie van! Toen ik er enkele jaren geleden voor het eerst passeerde stond de loods nog vol afgedankt landbouwmateriaal, het jaar nadien was alles opgeruimd. Een zaak van boer te oud of dood en geen opvolger waarschijnlijk! Daarnaast stond nog een hoeve waar een gloednieuw woonhuis gebouwd werd. Een oude man hield alles er in de gaten, want ook de vele wielertoeristen passeerden deze plek. Terwijl ik er even halt hield passeerden er toch een zestal bikers. Ik was dus niet alleen nog op pad!

Het ging voorbij de vervallen loods een zandweg in tussen de open velden om na 37 km de splitsing te treffen tussen de ritten van 45 en van 60 km. Voor mij ging het rechtsaf langs de drukke Oudenaardsesteenweg in Kruishoutem, een stukje doorheen Ooike (Wortegem-Petegem) om de Duytstraat op het grondgebied van de stad Oudenaarde te bereiken. Ja, stad, ook al betrof het een zandweg die kwistig van stenen voorzien was. Een asfaltbaantje leidde me voorbij een mooi gerestaureerd huis dat tegenover een nieuwere grote villa met grote loods staat. Een servitudenpaadje, eerst tussen weiden en dan tussen hoge hagen, voerde me naar boven in een mooie omgeving met kleine en grote al dan niet gerestaureerde oude huizen. Dat plekje was me bekend en boven tekende de Schietsjampettermolen van Wannegem-Lede zich af tegen de grijze hemel met blauwe flarden. Halverwege de klim naar de molen ging het rechtsaf over asfalt om aan een klein kapelletje een kerkwegel op te gaan, typisch voor de streek van Kruishoutem. Via deze met betonklinkers bestrate kerkwegel tussen knotwilgen bereikte ik de oude hoeve waar de bevoorrading van de Lozerbosveldtoertocht altijd opgesteld staat. De straat lag er nu open voor vermoedelijk rioleringswerken en dat leverde dus een extra stukje klimmende off-road op!

Eens de hoek om aan het einde van de straat trof ik de tweede bevoorrading in de gemeenschapslokalen van Wannegem-Lede. Vorig jaar stonden deze mensen met hun bevoorrading iets verderop onder een tentzeil voor de kleuterschool in de snijdende koude wind! Eén man zorgde er nu voor drank en hetzelfde aanbod aan versnaperingen als aan de eerste stop. Er stonden een vijftal bikers. De man vertelde dat het vooral tussen halftwaalf en halfeen druk was geweest. En toen kwam Sinterklaas in het lokaaltje binnen! Een niet meer zo jonge biker met lang grijs haar en dito baard! Doe deze man een kazuifel om en zet een mijter op diens hoofd, dan is alles in orde voor 6 december! Of hij een zwarte piet heeft, dat weet ik niet, het is ongepast om zoiets te vragen! Van het stof misschien, kan zijn! Ik rijd zelden tochten in Oost-Vlaanderen en toch ben ik deze man met 99 procent zekerheid al eerder tegengekomen! Twee jaren na elkaar op dezelfde toertocht in Oosterzele eind juli! Ik meende hem tegen de man van de bevoorrading te horen zeggen dat hij uit Oostakker kwam.

Even over drieën weer op pad en via de straat weer tot hetzelfde kapelletje van daarnet waar we de kerkwegel op werden gestuurd. Nu ging het de andere kant uit om over een grasspoor naar boven te kruipen en uit te komen in een straat die zelfs een vermelding op Wikipedia haalt! De Huisepontweg in Kruishoutem die van Wannegem-Lede naar Huise voert. Beschermd dorpsgezicht en bekend als kasseistrook uit de Ronde van Vlaanderen, heraangelegd in 2008 en te zien in een korte sequens in de tv-serie van nog niet zo lang geleden! Ik passeerde het in een bos verscholen kasteel van Wannegem-Lede en even verderop de Schietsjampettermolen. Daar stopte een auto met mensen die naar hier waren gekomen om vermoedelijk communiefoto’s te maken aan de molen. 44 km om 15.15 u.

Na de molen rechtsaf de weidse open velden in om een kilometer verder een pas omgeploegd veld door gestuurd te worden met de molen en de kerktoren van Wannegem aan de rechterhand boven op de helling. Een mooi vergezicht, maar veel wind ter plekke. Een asfaltbaantje bracht me daarna tot aan een volgende kasteel met vier ajuintorens en tot op een redelijk drukke grote baan in Kruishoutem die toepasselijk Kasteelstraat heet. De poort goed beschermd met licht en een camera. 47,5 km. Een veldweg in tegenover de hoofdingang van het kasteel, waarna asfaltbaantjes me langsheen een grote uitkijktoren leidden (49,5 km). Straten door Kruishoutem met op 51,5 km een zacht klimmende veldweg. Twee kilometer verder zag ik een bordje staan dat verwees naar het bekende Hof Van Cleve van sterrenchef Peter Goossens. Vorig jaar ben ik even tot daar gereden. Buiten het feit dat het op een hoogvlakte gelegen is, valt daar weinig te zien. Zeer bescheiden zelfs, wat van de chef niet kan gezegd worden! Op 54,5 km ging het via een brug weer de snelweg over wat het begin van het einde betekende. Wanneer ik daar even halt hield, staken me nog een zes bikers voorbij, waaronder Sinterklaas.

Vorig jaar had ik in mijn verhaaltje geschreven dat de laatste tien kilometer een afknapper waren. Dat is blijkbaar niet in blindemansogen (iets dat geschreven is kan moeilijk in dovemansoren vallen) gevallen, want de afsluiter van de rit was compleet verschillend van deze van vorige editie. Zo kregen we van 55 tot 57 km nog twee keren een extra kurkdroge singletrack met de nodige bulten en putten voor de wielen geschoven doorheen een privaat stukje bos langsheen de Blauwdreef (Zulte). Die bultjes waren niet allemaal aan mij besteed, zeker niet aan het slot van een lange rit. En ook Sinterklaas zag het niet overal zitten. Toen ik hem zei dat die korte bultjes niet meer bestemd waren voor een pannenkoek van mijn leeftijd en kaliber, antwoordde hij dat hij daar vroeger overal over reed, maar dat die tijd nu voorbij was! Was de rit vrij eenzaam geweest, in het totaal 49 rijders weten inhalen, net op deze voor mij lastiger plek kwamen de bikers uit het niets opzetten. Een zevental reden er op dat ogenblik rond. De laatste kilometers verliepen nog over een grasspoor, enkele smalle servitudenpaadjes en straten. Eens de spoorweg weer over bereikte ik in het zog van Sinterklaas de eindmeet. Met de verplaatsingen heen en terug naar de auto goed voor bijna 63 km.

De fiets was nauwelijks vuil, maar omdat ik nog andere mannen in de weer zag aan de bikewash, heb ik toch de tuinslang eens op mijn vehikel gericht. Met handige spuitlansen zonder hoge druk was de fiets zo weer schoon. Mijn fiets in bewaring gezet en mezelf direct op een lekkere braadworst getrakteerd. De grote sportzaal zat nog tjokvol renners. De braadworst doorgespoeld met een glas donkere. Genoten van de gezellige drukte, tot de ontdekking gekomen dat er rijsttaartjes verkrijgbaar waren, eentje geproefd en doorgespoeld met een frisdrank. Dan werd de prijslijst mij duidelijk en herinnerde ik me van vorig jaar dat alles aangeboden werd aan één euro! Dat compenseerde de iets hogere inschrijvingsprijs die deels aan een goed doel wordt geschonken. Er zijn streken die meer mountainbikewaardig zijn, maar ik heb me op deze Oost-Vlaamse toertocht toch goed geamuseerd. De toer was beter dan deze van vorig jaar, ook al zal hij voor het grootse deel hetzelfde geweest zijn, maar het slot was in elk geval knapper en dat blijft altijd in het geheugen hangen. De organisatie was prima geregeld, zo’n evenement op poten zetten moet veel werk vragen, er zijn een aantal private plaatsen toegankelijk voor de gelegenheid en het was plezant van daar nog eens geweest te zijn.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!