Het was even zoeken naar de startplaats en ik had niet verwacht dat het aanschuiven even zou duren. Voor iemand die voor de eerste keer deelnam was het enigszins verwarrend. De rij wachtenden stond tot buiten de loods en binnen passeerde je dan eerst een standje waar je gereserveerde lampen kon afhalen. Die had ik niet nodig. Het was als newbee een beetje onduidelijk hoe het nu verder moest. Van twee jongens kreeg ik een stuurbordje voor “10 jaar lichtjestocht” en dan was het nog een heel eind aanschuiven vooraleer je streepjescode gescand werd. En dan werd ik samen met anderen omstreeks 20.30 u losgelaten op het parcours, zodat ik bij de laatste vertrekkers moet geweest zijn. De omroeper die in de loods al voor de ambiance probeerde te zorgen had namelijk laten weten dat iedereen intussen binnen stond. Het ging al direct richting een landelijke omgeving en na enkele straten bereikte ik een breed bospad op een soort crossparcours waar uit de kluiten gewassen aangelegde heuvels dienden overschreden te worden. In het donker is dat altijd meer spectaculair omdat je door de schaduw van de heuvel niet kan zien wat er achter in de diepte verborgen ligt.

Kort daarna bereikte ik op 2,5 km, na een oversteek met seingever, de Roovertse Heide. Het ging daar de bossen in en daar zouden we pas op 15 km na de start weer uit tevoorschijn komen. Mooie droge paden werden er mijn deel. Het was al vrij rustig op het parcours, maar af en toe reed ik in mijn eigen schaduw omwille van het licht van wie me volgden en voorbijstaken. En zo’n sterke fietslampen kunnen ver dragen! Het duurde altijd een tijd eer de biker me voorbijstak nadat ik zijn licht al gespot had. Ook al is het in een bos geen evidentie om aan elektriciteit te geraken, een lichtjestocht zou zichzelf geen eer aandoen zonder licht. Een eerste blikvanger was al een met theelichtjes gevormde tekst “MTB Esbeek” die langs de kant van het pad was uitgezet. En bijwijlen licht in de bossen dat door grote batterijen werd gevoed. De bordjes met de pijlen die het te volgen parcours markeerden waren in de meeste gevallen voorzien van hel flikkerende rode lichtjes, zoals de achterlichtjes van een fiets. Op een bepaald pad stonden grote oranje knipperende kegels. De bossen waren pikdonker zodat een degelijke fietsverlichting wel nodig bleek. En dan kwam er achter menige bocht weer een verrassing met lichtjes in de donkere bossen. Ik was niet weinig verbaasd dat we zo een lang stuk ons hartje konden ophalen met te rijden door het bos, maar liefst 13 km lang, met als enige asfalt de oversteek van enkele wegen, steeds bewaakt door een seingever, zelfs al was er zo goed als geen verkeer. De paden waren over het algemeen droog, enkele aanzuigende nattere stukjes buiten beschouwing gelaten.

Vanaf halverwege een bospad zag ik in de verte een door een spot verlicht schommelpaard waar een afsluiting het parcours heen en terug van elkaar scheidde. Vanaf die plek was het een mooi schouwspel van tientallen lichtjes van groepen mountainbikers te zien toekomen vanuit de andere richting. Voor mij ging het linksaf de duisternis in. Muziek en gekleurd licht in de verte bevestigden mijn vermoeden: ik naderde de bevoorrading. Die was ondergebracht onder een grote open loods. Er stonden nog heel wat bikes geparkeerd tegen de dranghekkens. Er werd ambiance gemaakt door een DJ, luid genoeg, wat voor mij nu niet persé had gehoeven. Er waren er al verschillenden in de juiste stemming. Zelfs iemand die toekwam en stond te surplacen op de tonen van de muziek! In het gezelschap van een andere man en een vrouw. Ik zou dit drietal later nog een aantal keren te zien krijgen en er zo goed als samen mee toekomen. De bevoorrading was om u tegen te zeggen: bananen, wafels, peperkoek, snoepjes, sportdrank, hete thee en soep. Keuze te over! Een wafel en een snede peperkoek doorgespoeld met twee bekertjes gesuikerde thee en van de gelegenheid gebruik gemaakt om de batterijen van mijn lampen te vervangen. Omstreeks 22.00 u was ik weer op pad, de koude buitenlucht tegemoet, want er stond heel wat wind.

Het parcours voerde me nu door een meer open gebied over asfaltwegeltjes, afgewisseld met veldwegeltjes langsheen bomenrijen en struiken doorheen een landelijk gebied. In de verte zag ik de vele lichtjes van bikers die elders op het parcours reden en eerder vertrokken waren. Langsheen sommige paadjes waren kleine lampjes in de bomen gehangen die gevoed werden door batterijen die op de grond lagen. Het moet veel werk gekost hebben om dat allemaal klaar te zetten. Af en toe passeerden zompige stukjes bos onder mijn wielen of was het goed uitkijken en uitwijken voor plassen die in het licht van mijn lampen opdoemden. Van vlak en breder ging het pad plots over in smal en heuvelachtig. En dan kreeg ik daar een groot verkeerslicht in het vizier dat in de bomen was opgehangen. En nog meer licht en gekleurde lampen in de bomen langsheen de singletrack met stevige bulten om te overwinnen. Ik schrok me wel een hoedje van een man die vanaf een hoogte waarschuwde voor een dikke wortel op een plaats waar de track wel erg smal werd naast een diepte! En zo reed ik deze zee van licht voorbij op bijna 20 km na het vertrek. Nadat ik door een seingever naar links werd verwezen op een zandweg met naastliggende asfalt fietsstrook midden in de bossen, leerde een bordje me dat ik me in het natuurgebied Den Utrecht bevond. Dit gebied ligt ten zuiden van Esbeek, nabij Hilvarenbeek en Reusel-De Mierden en vlak nabij de Belgische grens. Ik heb hier nog al gereden tijdens toertochten vanuit het Belgische Ravels, Weelde en Arendonk. Het tellertje klokte 20 km af. Heel lang bleven we niet in dit domein en de doortocht bleef beperkt tot een vrij brede bosweg recht op recht.

Er stopte een auto van een medewerker die een om één of andere onbekende reden midden op de weg achtergebleven “vlammende salami”, een zwaailamp zoals de politie die gebruikt, kwam oprapen. Na een asfaltbaantje ging het op 23 km een pad in doorheen de bossen van de Mispeleindse en de Neterselse Heide. Om enige tijd later uit te komen in meer open veld tegenover de schilderachtige gebouwen van Groepsaccommodatie De Kievit te Esbeek (24 km). Linksaf een asfaltbaantje op en in de verte zag ik de oranje zwaailichten van landbouwvoertuigen. Die stonden daar om me naar het terrein van het landbouwbedrijf te leiden waarop de eigenaar een uit strobalen samengestelde tunnel had opgebouwd. Inclusief de kerstverlichting die voor de gelegenheid nog eens van de zolder was gehaald! In een volgend landbouwbedrijf ging het naar de stal waar een soort van doolhof met korte bochten was opgebouwd, ook met behulp van balen stro. Daar was het kop in kas voor de grote ballen die bovendien boven de gangen waren opgehangen. Via de koeienstal ging het weer naar buiten. Die beesten zullen zelden zoveel bikers op één avond hun onderkomen hebben zien passeren! Ik doorkruiste daarna het terrein van een plantenkwekerij met enkele toeschouwers, vermoedelijk de uitbaters, die van achter glas de passanten gadesloegen. Gezellig bij elkaar in de warmte met een hapje en een drankje! En wij in de kou, ook al heb ik geen kou geleden, zelfs geen last gehad van koude tenen!

Van daar ging het naar een manege. Nooit geweten dat de ruiterhal van een manege zo groot kan zijn! Het pad slingerde zich na 28 km met een aantal brede bochten doorheen de immense hal. Het bleef maar duren! Lichtjes aan de zijkanten en discolampen in de cafetaria die uitkeek in de hal. Het was toen omstreeks 23.00 u. Ik werd er staande gehouden door twee bikers van MTB Esbeek die peilden naar hoe ik de tocht had ervaren. Uniek, dat in ieder geval. En een mooi evenwicht tussen een bosrijke eerste helft en een merkwaardige tweede helft doorheen alle bedrijven. Het tweetal wist me te vertellen dat het einde zo stilaan in zicht kwam, dat ik bij de laatste passanten was en raadde me aan van zeker het dorp niet over te slaan. Want daar viel ook nog moois te beleven!

Het ging nog door grote bedrijven, waaronder een in werking zijnde houtzagerij, een loods waarin luide muziek speelde en enkele andere bedrijven waar zo stilaan een aanvang gemaakt werd met de opruim van alle licht en attributen die voor de gelegenheid uit de kast waren gehaald. Daarna ging het door Esbeek-city. Was de verlichting bij intrede nog vrij sober met weer opgediepte kerstverlichting en een met lichtslingers getooide fiets in een voortuin, het pronkstuk moest nog komen. In de straatjes stonden smeulende vuurkorven en tuinkachels waarrond zich daarnet vermoedelijk de bewoners hadden geschaard toen de grote meute bikers passeerde. In tentjes was er nog volop drank en ambiance. En wuifden de mensen zelfs deze laatste eenzame biker toe. Een met een lichtslang geschreven tekst verwelkomde me in “Fata Morgana”, het thema waarrond de versiering in deze straat was opgebouwd! Ik kwam ogen te kort om te zien wat daar allemaal was klaargestoomd met licht en versiering. Een bewoner had zelfs grote kartons gesneden in de vorm van oosterse vensters en die voor de verlichte ramen van zijn huis gezet. Aan de bomen en palen hingen eender uitgedoste poppen. Hoeveel tijd en energie in dit alles gestoken is zullen alleen de ontwerpers zelf weten! Een heel dorp dat uit loopt voor dit evenement!

Samen met het trio dat ik aan de stop had gezien reed ik op een graspaadje naast een diep uitgesneden greppel waarin fakkels stonden te branden. In de verte doemde in de hoogte een reuzengrote verlichte fiets op! Aan een bedrijf met grote kranen waren gekleurde lichtslangen in de vorm van een fiets gemonteerd op een kader dat in de hoogte aan een kraan was opgehangen. Je kon dat al van ver zien! Knap gemaakt! Er was ook een bikewash voorzien, maar hier van een bijzonder kaliber! De rijders werden regelrecht naar een tunnel geloodst die vol schuim stond! Recht door een zee van schuim moest je er rijden, met enkel het hoofd nog boven! Rijder en fiets onder de bubbels. Ook de straat na dit schuimbad zat volledig onder het door de bikers meegesleurde schuim! Niet te schatten. De twee kerels die daar aan de slag waren voor de schuimproductie hadden er zichtbaar plezier in! Zelfs bij aankomst zaten mijn overschoenen en fiets nog onder het schuim! Na 36,25 km was ik omstreeks 23.30 u weer aan de grote loods en kon ik m’n fiets binnen stallen. Er stonden nog heel wat fietsen en bikers na te genieten van de rit.

Een drankje gehaald en gezocht naar de bekenden uit Roosendaal. Zij hadden zelfs aperitiefhapjes meegebracht, want toverden uit hun rugzakjes pakjes met kaasblokjes, worstjes en salamischijfjes! Nog een tijdje staan praten, ook al was elkaar verstaan niet evident tijdens het live zingen en het discogeweld met bijhorende dansact! Omstreeks 00.30 u dan toch maar de auto weer opgezocht. Intussen was de wind nog meer aangewakkerd en het was verdomd koud toen ik m’n fiets weer op de drager monteerde en me klaarmaakte om weer huiswaarts te rijden. Ik was blij dat ik in de auto kon kruipen! Over een droge snelweg via Tilburg richting Breda. Eens de grens over kwamen de eerste sneeuwvlokken en hoe dichter ik Antwerpen naderde, hoe meer sneeuw er viel! Toch veilig en zonder problemen thuis geraakt. Toen ik even voor 2.00 u te bed ging was het buiten fel aan het sneeuwen. Om halfacht weer op om te gaan rijden op de zondagse toertocht in Vorselaar. Maar toen ik buiten het dikke pak sneeuw zag liggen en de radio de raad gaf van niet noodzakelijke verplaatsingen uit te stellen tot later op de dag en de eerste meldingen van ongevallen, heb ik daarvoor gepast. Met de bike door de sneeuw, daar maak ik geen probleem van, al meerdere keren gedaan trouwens, maar met de auto over ijzige wegen rijden, daar pas ik voor. Ik zou het me niet vergeven van auto (en fiets) in de prak te rijden op winterse wegen. Jammer voor de clubs die de tochten van die dag op de kalender hadden gezet! Helaas! Ik ben weer in mijn warme bed gekropen en ben daar tot de middag blijven liggen! Eens lekker lang uitslapen was al een hele tijd geleden en het heeft me deugd gedaan!

De lichtjestocht in Esbeek was een bijzondere belevenis. Degelijk afgepijld en overal seingevers. En lampjes op onverwachte plekken! Met een mooi compromis tussen een nachtrit door de bossen en amusement in een heel dorp dat hier aan meewerkt. Dit voor elkaar krijgen moet heel wat voorbereiding en werk vragen! Weer een tocht die ik bij kan schrijven op mijn palmares van gereden ritten. Hopelijk raak ik volgend jaar nog eens aan een toegangskaartje!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, mtb-you.nl, mountainbike.be, mountainbike.nl en Stander.info!

Tiende lichtjestocht te Esbeek op 23-03-13 door tom666614



Tiende lichtjestocht te Esbeek op 23-03-13 door HDBikeVideo