Schemertocht Brabantse Wal (30-35 km) van Circus Maximus in Hoogerheide op vrijdag 15-03-2013.

Het was op vrijdagavond haasten geblazen omdat ik mijn zinnen had gezet op de schemertocht van Circus Maximus vanuit het Nederlandse Hoogerheide. Nog op het werk snel een paar boterhammen achter de kiezen gestoken en via de lokale wegen huiswaarts gereden om niet het risico te lopen van in een file op de snelweg te belanden. De kans daarvoor is op vrijdagavond nog groter dan anders! Mijn spullen had ik thuis al klaargelegd, snel m’n fietspak aangetrokken , de bike van stal gehaald en even om 18.40 u kon ik van thuis uit met de fiets naar Hoogerheide vertrekken. Ik had geluk, want de wind stond in de rug. Ik was blij dat er een goede reden was om buiten te komen en ik voelde zo alle spanningen na de zoveelste drukke werkweek op rij verdwijnen in de koude avondlucht. Via de Putseweg, de Postbaan en de Groene Papegaai bereikte ik de plaats van de start. Daar stond een incognito Mellowbiker, de club uit Bergen-op-Zoom, reeds klaar om aan de tocht te beginnen. Me in de schuur ingeschreven alwaar een plaatselijke DJ zich reeds aan het inwerken was voor de afterbike! Even voor 20.00 u was ik op pad.

De tocht voerde me een redelijk eind over het fietspad van de Huijbergseweg om het daar bekende rondpunt te bereiken. De Westerstraat in, dit is de straat die naar het centrum van Huijbergen leidt, en halverwege het Eiland in. Op dit ogenblik kon ik me weer oriënteren op 2 km na de start. Het Eiland ging al snel over in een onverhard paadje en een veldweg waarna een korte singletrack ons tot de molen Johanna voerde. Daar trof ik op drie kilometer een splitsing tussen de routes van 30 km en 35 km. Het ging de Weg naar Wouw op om aan de rand van de bebouwde kom van Huijbergen de Overbergseweg in te slaan aan de Overbergse Hoeve. Daar ging het even verder linksaf in het bekende zandwegeltje en de locals weten dat daar in de buurt de Nootjesberg uitnodigend ligt te wachten. Het ging echter gewoon rechtdoor over het bospad tot aan de Bergstraat om weer uit te komen nabij de molen. Op 4,75 km ging het daar een veldweg in, luisterend naar de naam Vennekensstaat alwaar we een toegang tot de Vliegbasis Woensdrecht passeerden.

In de verte zag ik vele kleine flikkerende lampjes en bij het naderen ook een aantal mensen in fluojasjes. Er was daar in de graskant een tunnel geconstrueerd met hekkens en het was kop in kas geblazen voor grote springballen die in de tunnel waren opgehangen. Eens daar voorbij bereikte ik de Kooiweg in de KMO-zone van Hoogerheide. Ik reed voorbij de manege Stevenshof van waaruit de toertocht deze winter helaas werd afgelast omwille van het barre winterweer. Om daarna de hoofdingang van de Vliegbasis te passeren. Op 6,5 km bereikte ik het nieuwe rondpunt op de Putseweg en ging het aan de overkant verder over de Kooiweg. De gebouwen die ik passeerde herinnerde ik me van eerdere tochten in de streek. Tot 9 km ging het een donker asfaltwegeltje in (Aviolandalaan?) en op een nat zanderig veldpad staken Richard en Lies me voorbij. “Aanpikken”, werd er geroepen, maar dat is sneller gezegd dan gedaan voor ondergetekende! Een omheining en borden daarachter toonden me dat ik rond de vliegbasis aan het rijden was. Er stonden daar een soort enorm grote tanks of containers. Ik ben hier nog ooit al gepasseerd tijdens toertochten overdag. Het tellertje toonde toen 11 km. Een donker slijkpaadje bracht me weer tot in de bewoonde wereld.

Ik bereikte de Lange Steen, een straat aan de voet van de hoger gelegen snelweg en in de buurt van de vliegbasis. Daar werden we een zijpaadje in gestuurd voor een lusje, uitgezet met flikkerlichtjes en een zwaailicht over een hoop zand. Het was al snel duidelijk dat ik de zandhoop in de verkeerde richting aan het berijden was, omdat ik de flikkerlampjes vanaf de verkeerde kant voorbij reed en ze daardoor niet te zien waren. Het pijltje naar de hoop toe stond eigenlijk iets te vroeg. In plaats van de steile helling over het zand te moeten beklimmen, was het de bedoeling dat je langs daar weer naar beneden kwam! Terug naar de Lange Steen om deze straat naast de snelweg te vervolgen en de bossen van Mattenburgh te bereiken. Met keuze tussen een verharde asfaltstrook (hazenpad) of het naastliggende zandspoor (heldenpad)! Heldenpad was wat overdreven! Een donker pad leidde me recht op recht doorheen de donkere bossen die aansluiten bij de bossen van Wouwse Plantage en Zoomland in Bergen-op-Zoom. Ik bereikte zo Zandven om er de Zuidgeest in te rijden. 15 km om 21.10 u. Intussen was het flink beginnen waaien! De Zuidgeest leidde me naar de drukke Antwerpsestraatweg die daar vlak naast de snelweg naar Bergen-op-Zoom ligt. Een groepje bekenden reed me tegen hoge snelheid voorbij. Bij hen de fervente nachtrijders Patje2, Bulls69, en Jinba Ittai. Deze laatste had ik aan de start al gezien, wachtend op Patje. Ik reed er naast het kasteel dat men vanop de snelweg kan zien staan. Even daar voorbij was er een splitsing tussen de routes van 30 en 35 km. Dit op 16,5 km na de start ter hoogte van een zijstraat die Beukendreef heet. Even een bospaadje in gereden om op het bordje te kunnen lezen waar ik me ergens bevond. Het waren de bossen van het domein Lindonk, zoals alle andere bossen enkel toegankelijk tussen zonsopgang en zonsondergang! Op het ogenblik dat ik vanuit het bos weer het fietspad op reed passeerden daar de Weetabix-boys die zich afvroegen hoe ik er in geslaagd was van uit de bossen te komen! Bossen die we helaas meestal overal gewoon voorbij reden!

Na een lusje over het baantje Lindonk bereikte ik omstreeks 21.30 u na 19 km de bevoorrading in de poort van een garage. De twee groepjes bekenden waren nog present. Er lagen zoute sultanakoekjes en je kon er een bekertje sportdrank naar binnen gieten. De koude wind nodigde niet uit om er lang te blijven staan. De tocht voerde ons naast een spoorweg om een winderige vlakte richting Ossendrecht te bereiken. Zo reed ik omstreeks 21,75 km onder een brugje van de snelweg om dan naast de snelweg de Valkstraat in Woensdrecht te bereiken. Omstreeks 24 km ging de tocht doorheen de verlichte woonstraten van Woensdrecht. We dienden een klein ommetje te maken om op de parking van een bedrijf over een stapel paletten de laadruimte van een vrachtwagen binnen te rijden en er via een andere uit paletten opgebouwde trap er weer uit te komen. Te voet leek me een betere optie dan mijn nek te breken. Want de hoogteverschillen tussen de “treden” waren toch vrij groot! Van Nielsvo (De Kaaimannen, Roosendaal) kreeg ik de zondag nadien te horen dat hij er toch van af was gereden, om de simpele reden dat stoppen geen optie meer was! Ik diende dan op mijn stappen terug te keren en het eerstvolgende pijltje hing wat ongelukkig. Het wees naar de parking van de Albert Heijn, maar het bleek niet de bedoeling te zijn die op te rijden. Even teruggekeerd naar de vrachtwagen om aan de persoon ter plekke te vragen hoe het nu verder moest. Gewoon de straat weer volgen in de richting van waaruit ik gekomen was en de plek waar we ze daarnet ingedraaid waren gewoon voorbij!

Er volgde weer een rondje Woensdrecht om het Café Non Plus Ultra te bereiken. Hola, dat betekende dat er wind op komst was! 27 km om 22.30 u. Van daar ging het over de Grindweg en de Brilseweg in, net zoals de aanvang van de jaarlijkse Sirocco-toertocht vanuit Non Plus Ultra. De Brilseweg is een met modder besmeurd asfaltbaantje door een open vlakte. Met de modder viel het nu goed mee, maar de felle tegenwind was toch weeral present. Ter hoogte van de Braakseweg trof ik een splitsing tussen de routes van 30 en 35 km op 28 km van de start. Voor de langste toer ging het de Braaksweg in doorheen de velden. Dit zandpad lag er super vettig bij. Was de fiets tot dan toe relatief proper gebleven, een rit zonder kuiswerk nadien kon ik nu vergeten! De kleikleurige modder vloog me er rond de oren. Intussen had ik sinds de pauze voortdurend alleen gereden. Ik was weer als laatste onderweg! Op 29 km passeerde ik een plek waar de gemeenten Woensdrecht en Hoogerheide elkaar raken. Om dan tot 33 km te moeten afzien tijdens het rijden over de vettige paden van de Woensdrechtse Noordpolder. Ik kreeg er af te rekenen met slijk, plassen en vooral een stevige wind. Tijdens de laatste kilometers was het dus op de tanden bijten met de gedachte dat alle bekenden die ik daarstraks te zien had gekregen al in de schuur stonden te lurken.

De beproeving van de doortocht van de Noordpolder eindigde in de Perenbergseweg, een asfaltbaantje op de rand van open vlakte en bossen. Ik passeerde in een bocht de plek waar de Sirocco-toertocht vanuit de weide het asfalt op komt om richting Hoogerheide te rijden. Het ging door de straat waar de mooie woonhuizen iets hoger op de helling liggen, een schilderachtige plek in deze gemeente. Het Kerkepadje in en na enkele straten bereikte ik de Dennenlaan en de Putseweg waarlangs de huizen van meer gefortuneerden gebouwd staan. Via de Groene Papegaai en een veldweg aan de linkerkant bereikte ik de finish aan de achterzijde van de loods.

Jinba Ittai maakt aanstalten om naar huis te keren. Hij had zijn auto op de heide in Kalmthout achtergelaten voor een extra ritje bij nacht. Alle bekenden die ik onderweg gezien had waren binnen nog present. Buiten de Weetabix-boys was het al vrij lang geleden dat ik de anderen nog te zien had gekregen. Nog even staan babbelen met Patje2 en Bulls 69. Deze bikers die van verderaf waren gekomen bleven wat op hun honger zitten. Er zat veel asfalt in de tocht terwijl geweten is dat de streek hier veel potentieel heeft wat bossen betreft. Nu is het zo dat de bossen hier bij nacht verboden terrein zijn. Er zijn hier zo al nachttochten afgeblazen wegens het niet aanvragen van de nodige vergunningen! En de overheden staan niet te wachten op nog een tochtje meer. Alsof bikers alles naar de bliksem helpen! Een paard dat over een bospaadje loopt laat meer sporen achter! De nachtrit van de Mellowbikers in Bergen-op-Zoom heeft meer in petto, maar zij zijn gebonden door de grenzen van de eigen gemeente. De organisatie was verder prima in orde. Het was duidelijk dat er tijd in gestoken was. Ook de DJ was exclusief voor de bikers, er waren geen andere mensen op afgekomen. Er stond een eetkraampje. Men had speciaal voor de gelegenheid pijlen laten maken. Het zou zinvol zijn van deze een volgende keer te voorzien van reflecterende strips, dat is handiger dan te werken met kleine lichtjes die er op sommige plaatsen aan hingen. Die lichtjes zijn in een donkere omgeving van ver te zien, maar in een lichtere omgeving vallen ze minder op. Voor het parcours kan misschien eens nagegaan worden van meer in de richting van de bossen rond de Stayokay in Bergen-op-Zoom te kunnen komen in plaats van in de winderige en natte Noordpolder en de open vlakten in de buurt van Non Plus Ultra. Misschien het oor eens te luisteren leggen bij de Mellowbikers of er daar niets uit de brand kan gesleept worden. Misschien ook proberen van enkele plaatselijke bewoners aan te spreken om voor wat sfeerlicht te zorgen onderweg. Uit een babbel met de organisatoren blijkt in ieder geval dat ze open staan voor suggesties. Ondanks het feit dat dit initiatief enkel bekend gemaakt was via flyers en niet via de sites, daagden zo’n 250 deelnemers op.

Nog tot even over middernacht bij de Weetabix-boys gebleven terwijl de discoman DJ Dave van katoen bleef geven. Mij wachtte nog een rit huiswaarts tegen de wind in. Net toen ik ter hoogte van het Puts Meuleke stil stond om de batterijen van mijn lampen te wisselen, kwamen de Weetabix-boys daar voorbij gereden en stopten, denkend dat ik met pech langs de weg stond. Hun aanbod van mij mee te nemen niet aangenomen. Ik was toch blij van thuis aan te komen. Toen was het al 01.15 u! 36 km verplaatsing en een tocht van 37,5 km om eens goed uit te waaien op een vrijdagavond!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, mtb-you.nl, mountainbike.be, mountainbike.nl en op Stander.info!