Toertocht (20-30-40 km) van SV Herkol te Neerpelt-Herent op donderdag 27-12-2012.

Net als vorig jaar op de derde kerstdag afgezakt naar Neerpelt-Herent om er de toertocht van de plaatselijke voetbalclub SV Herkol te rijden. De GPS stuurde me met de wagen vanuit Antwerpen over de E34 en voorbij Retie en Postel een stukje over Nederland. Ter hoogte van Lommel-Kolonie, bekend geworden van het busongeval in het Zwitserse Sierre, kwam ik weer België binnen om via Overpelt de start te bereiken. Hoe dichter ik die plaats naderde, hoe meer de herinneringen weer bovenkwamen. En inderdaad, enkele mannen verwezen me weer naar het stukje grasveld tegenover de moderne kerk met betonnen klokkentoren om er naast een klein boerenhof te parkeren, haast exact op dezelfde plek als vorig jaar! De kantine van SV Herkol is vlak achter de kerk en de ontvangst aan de bewaakte bikeparking was even vriendelijk als de vorige keer! Me ingeschreven en om 9.45 u was ik op weg. Het vertrek verliep vanaf de kerk om rechts de straat Herent op te rijden. Na enkele straten en asfaltbaantjes bereikte ik na 1,5 km het bos en de eerste singletrack die er goed vettig en kwistig van plassen voorzien bij lag!

Jammer genoeg begon mijn kilometertellertje net zoals gisteren forfait te geven. Even in het natte bos gestopt om het batterijtje te vervangen, want dat had ik in m’n rugzak gestoken. Maar ik had er geen rekening mee gehouden dat alle instellingen dan terug standaard ingesteld worden en ik slaagde er niet in van miles per hour om te zetten in kilometer per uur! Verdekke toch, ik was er beter met mijn fikken af gebleven! Om verder geen tijd te verliezen heb ik dan maar besloten om het zonder tellertje te doen. Want andere bikers vlogen me voorbij, zodat de kans groot was dat ik weer als laatste zou arriveren! Intussen is het weer in orde en heb ik meteen de batterij van de verklikker op de vorkpoot vervangen. Eens het bos weer uit volgden natte veldwegen, paden langsheen bossen, af en toe een stukje geasfalteerde straat en door bomen afgeboorde veldwegen. Dit alles geregeld afgewisseld met mooie, doch met water oververzadigde singletracks. Na vermoedelijk ongeveer vijf kilometer trof ik de splitsing tussen de routes van 20 km en van 30-40 km.

Er volgden singletracks en bredere natte paden doorheen de bossen. Na 9 km passeerde ik de ingang van een groot oorlogskerkhof, te zien aan de vele uniforme kruisbeelden die er op de graven stonden. Arbeiders reden er met een bestelwagen binnen. Er volgden mooie, maar thans zeer natte singletracks en op een bospad stak een andere eenzame biker me voorbij. Eens weer in de open velden bereikte ik een asfaltbaantje waar we linksaf moesten om daarna weer rechtsaf te gaan ter hoogte van een mooi nieuw huis in donkere baksteen in een straat die Riet heet, nog steeds in Neerpelt. Vanaf hier kregen we enkele asfaltbaantjes voor de wielen geschoven. Op een volgende veldweg kreeg ik even het gezelschap van twee bikers die al snel weer uit mijn zicht verdwenen. Omstreeks 10.45 u passeerde ik Café De Puinhoop (sic) en leidde een veldweg me voorbij een kleine sportvliegveld waar geen leven was, om een volgend bos te bereiken. Daar werden we weer vergast op singletracks die er zeer nat en vettig bij lagen. Het kan niet missen nadat er anderhalve keer de normale hoeveelheid maandelijkse neerslag is uitgevallen!

Op een bredere bosweg werd ik aangesproken door een man die me met een kleine bestelwagen tegemoet kwam gereden. Een auto op deze plek? Mijn vermoeden dat het misschien iemand van de organiserende club was, bleek te kloppen. De man sprak me aan en was op zoek naar een pechvogel om deze op te pikken. Neen, ik had niet gebeld en ik was niemand met pech tegengekomen! Na nog een singletrack die tot vlak tegen een asfaltbaantje kwam, zag ik dan toch een biker staan die zijn fiets in een auto aan het laden was. Er stond ook een vrouw bij. Ik vertelde de man dat iemand naar hem op zoek was. Hij had na vergeefs wachten dan maar zijn vrouw opgebeld om hem te komen halen. Weer het bos in om de zoekende man nu te voet weer tegen te komen. Hij kon de pechvogel niet vinden! Ik heb hem dan verteld dat hij niet langer diende te zoeken, want dat de man net opgepikt was en hij zou opbellen om dat te melden. De man stelde net als ik vast dat de bossen er wel erg vettig en nat bij lagen! “Ja”, zei ik, “ik hoop dat de pijltjes lang genoeg zullen blijven hangen, want het ziet er naar uit dat het voor mij een lange dag gaat worden!” Dus snel weer op pad terwijl de mens weer naar zijn auto wandelde. Even later stak hij me op een asfaltbaantje weer voorbij. Intussen had ik toch nog drie even verzopen bikers te zien gekregen.

Ter hoogte van een zandgroeve kwam er weer een splitsing tussen de routes van 20 km en van 30-40 km. En begon het te regenen! Gelukkig van korte duur! Samen met vier andere bikers dook ik een door boswerken gehavend pad in. Enkele mannen waren er met machines aan het werk. Ook verderop waren op diverse plaatsen particulieren in de weer met het laden van stukken hout in aanhangwagentjes. Meestal stonden die dan nog op het enige plasvrije stukje van het pad geparkeerd, zodat ik door het water diende te waden. Na enkele singletracks en bospaden volgde een recent verbreed en kwistig met verse kiezel bestrooid bospad, gevolgd door een strook met grote plassen en veel slijk. Eens het bos uit voerde een asfaltbaantje me naar de bevoorrading. En voor ik die bereikte kwam de herinnering aan vorig jaar weer boven. De stop was inderdaad op een open plaats, een kleine onverharde parking, aan een hoge brandtoren naast een asfaltweg aan de rand van het zogenaamde Kolisbos te Neerpelt-Herent. De oude trommel van een wasmachine was er deze keer ook weer bij om als vuurkorf te fungeren! Aan de stop was nog alles voorhanden zoals partjes appelsien, suikerwafels, sportdrank en warme tomatensoep met balletjes. Er stonden op dat ogenblik haast even veel medewerkers als bikers!

Na de stop doken we weer het bos in naast de brandtoren. Kort na de stop stond in de bossen de splitsing tussen enerzijds de 20-30 km en de toer van 40 km. Gekozen voor de langste route. Ik passeerde er een houten jachthut met naastgelegen wc! Daar was zelfs een verluchtingsrooster in voorzien. Joost mag weten met welk nut, want er stond niet eens een deur in het hokje! Je kon er je rug leegschudden in het zicht van alle passanten! Er volgden doornatte singletracks en boswegen, gevolgd door weer een zeer lang grindpad in de richting van een grote baan. Er kwamen singletracks met nadien een wel zeer nat en vettig ploeterstuk met singletracks en boswegen vol brede plassen. Een duo jonge bikers stak me tegen een redelijke snelheid door de modder voorbij, terwijl mijn snelheid niet hoog genoeg was om de modderstrook tot het einde te doorploeteren. Het waren meteen de laatste deelnemers die ik te zien kreeg. De rit werd voortgezet in een verzopen landschap, doorheen bossen en afgewisseld met de passage van enkele meer open plekken. Dit alles tot aan een eenzaam huis aan een asfaltbaantje. Even later kruiste ik op een volgend asfaltwegeltje de Dorperloop. Zelfs de bomen stonden er met hun voeten in het overvloedige water!

Het was zwaar trappen over een natte ondergrond vol modder en plassen om de Broekerheide te bereiken aan de Buskusweg, een zandweg te Kaulille (Bocholt). Hier stonden een bord en paaltjes van een vaste mountainbikeroute. Even Googlen leerde me dat de naam Buskusweg een officieuze naam is van een zandweg die bedacht werd door de elfjarige Silke Kusters die daar woont. Je kan dat hier en hier lezen! Via een zandpaadje ging het verder tot aan de drukkere Zavelstraat in Kaulille. Van het sluikstort met oude kleren en lompen dat er vorig jaar te bewonderen was, was niets meer te zien. We dienden het van de baan gescheiden fietspad te volgen. Op de grens met Neerpelt was het bord dat de gemeentegrens aanduidt in gruizelementen gereden en veranderde de straatnaam in Torenstraat. Deze baan loopt dwars door het Kolisbos.

Ik diende de baan te kruisen waarna een kort maar extreem modderig bospad volgde. Linksaf bereikte ik een breed nieuw grindpad, misschien hetzelfde van daarstraks. Een bospaadje deed me het grindpad verlaten om het daarna in een bocht weer te treffen. Daarna bereikte ik weer een meer bewoonde wereld en trof ik omstreeks 12.35 u enkele asfaltbaantjes. De vermoeidheid na het vele baggeren begon zich te doen voelen toen ik de Dennenstraat in Peer bereikte. Daar werden de vele en gelukkig drogere singletracks in de naastgelegen bossen meegepikt, om af en toe de Dennenstraat weer even terug op te rijden en het bos daarna weer in te duiken. Aan het einde van de Dennenstraat ging het een grotere baan over om vanaf een villa in de Mortelkensstraat linksaf de bossen weer in te rijden. Daar volgden plezante singletracks en paden doorheen een eerder woest bos, goed voorzien van wortels, korte bochtjes en enkele springbultjes en heuveltjes. Een paadje leidde voorbij een soort met bomen begroeide dijk van een meter hoogte midden in het bos. De plek deed me wat denken aan de holle wegen in Vlaams Brabant. Bij mooi weer moet het hier prachtig zijn, nu lag alles er troosteloos nat bij.

Eens het bos weer uit bereikte ik een zandweg doorheen de open velden tot aan een grote baan. Nu reed ik weer door de meer bewoonde wereld, over brede onverharde wegen en asfaltbaantjes. Opnieuw de velden in om een buurtwegel te treffen die luistert naar de naam Schitheuvel! Enkele schapen keken me gaperig aan toen ik ongelovig nog eens naar het naambordje keek! Shit hadden we vandaag genoeg rond onze oren weten vliegen! En ik heb ook even “shit” geroepen omdat ik moe begon te worden en ik nu stilaan genoeg had van het vele baggeren. Er mocht wat mij betrof zo stilaan een punt achter gezet worden! Even verder ging de Schitheuvel over in een smal paadje dat zich tussen dicht op elkaar staande boomstammen slingerde om dezelfde open plek van daarnet te bereiken. Ik vermoedde hier al een lusje omdat ik daarnet aan de overzijde van het pad de rug van een pijltje had opgemorken!

Rechtsaf vond ik dan het verlossende bord dat de laatste drie kilometer aankondigde! Dat had ik daarnet al zien staan zonder te kunnen lezen wat er op stond! Maar de voetballers van SV Herkol wilden ons blijkbaar niet zo snel laten gaan! Want er volgden nog een aantal asfaltbaantjes en een zeer vettig bospad waar aan het einde een groot spandoek in koeien van witte letters “dank u, tot volgend jaar” meldde. Een laatste veldweg leidde me weer tot de straat Herent en de kantine achter de betonnen kerktoren. Ik had er weer mijn tijd voor genomen, want het was intussen 13.30 u! Maar met doorzettingsvermogen bereikte de slak tenslotte ook de ark doorheen een reeds half verzopen landschap!

De bikewash was al opgeruimd. Geen erg, de fiets blijft toch buiten op de drager staan! Gelukkig waren de douches nog niet proper gemaakt, want aan een warme douche had ik wel behoefte en daar heb ik dan ook direct werk van gemaakt, teneinde proper weer in de auto te kunnen zitten! Even over 14.00 u heb ik dan als laatste het grasveldje tegenover de kerk verlaten. Via de lokale wegen over Overpelt en Lommel naar Mol-Rauw gebold om er mijn stamfrietkot Paseo op de Postelsesteenweg met een bezoek te vereren. Via de Baileybrug, Postel en de E34 weer huiswaarts! Het blijft toch een heel eind rijden! De hele toertocht gelukkig droog kunnen rijden. Want van zodra ik met de wagen Lommel bereikte begon het te stortregenen! Ik was dus net op tijd weer binnen! Helaas heb ik m'n fiets proper moeten maken in de gietende regen. Maar liever dat dan er daags nadien nog werk van te moeten maken!

Jammer dat de overvloedige regen het mooie parcours in een grote slijkpoel had omgetoverd en de grijze lucht er een sombere dag van maakte. Dat was enigszins te verwachten. Want ook al zijn hier geen hoogtemeters te rapen, de vele singletracks en bossen zijn een plezier voor vele bikers. De afpijling was overal in orde, evenzo de bevoorrading, de bikeparking en de douches. Of hoe een voetbalclub ook een genietbare tocht in elkaar kan steken. Misschien kunnen de voetballers eens overwegen om deze tocht ook in de zomer te organiseren. Succes verzekerd!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!