Toertocht (25-45 km) van ATB Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 25-11-2012.

Op zondag nog vroeger uit bed dan tijdens de werkweek!  Om zes uur uit de veren om meteen te weten te komen waarom ik zo’n onrustige nacht achter de rug had.  De wind ging danig fors tekeer!  Waarschijnlijk ben ik een paar keren half wakker geworden door het gerammel van de rolluiken, maar niet wakker genoeg om te beseffen dat het ferm aan het stormen was.  Een ontbijt achter de kiezen en om 07.15 u zat ik op de fiets om de 21 km richting Woensdrecht aan te vatten.  Ik ben al in diverse weersomstandigheden onderweg geweest van thuis uit naar een niet te versmaden toertocht over de grens in Nederland.  Sneeuw, ijs en regen hebben me nooit weten tegen te houden, maar een storm zoals deze heb ik nog niet gehad.  Eens Hoevenen voorbij gaat het voor mij dan door de open polders en kreeg ik af te rekenen met fikse zijwind!  In Stabroek op de Danckerseweg van hetzelfde!  Verder had ik gelukkig de wind meestal in de rug!  Dat beloofde voor de terugweg!  Afgewaaide takken in het Moretusbos.  Ik bereikte de Putseweg in Nederland, waar het wegdek een nieuwe laag asfalt had gekregen en de stukken van het asfalt fietspad die opengebarsten waren door opstuwende wortels, netjes vervangen waren door nieuwe stroken asfalt.  Je voelde niet eens de aanzetting met de oude delen!  Het onderhoud van de fietspaden in Nederland is zo veel beter!  Zelfs de bladeren worden er geruimd.  Tijdens een winterse tocht heb ik er zelfs ooit een sneeuwruimer op aan het werk gezien!

Er waren deze keer geen andere gekken die met de fiets vanuit mijn contreien waren gekomen en slechts één wagen die een bike meevoerde zag ik voorbijrijden.  Toen ik de startplaats naderde zag ik er nog enkelen passeren.  Ik wist nog exact hoe ik vanuit Hoogerheide richting Woensdrecht moest rijden en samen met een man op een stadsfiets werd ik bijna letterlijk onder de brug van de ringweg door geblazen!  Een jonge biker met een rank lijfje waar ik enkel nog van kan dromen begroette me in het voorbijrijden en even later bereikte ik het Café “Non Plus Ultra” aan de rand van het dorp en van de wereld.  “Tot hier en niet verder” is een uitstekende naam voor dit café annex eethuis, want even verder ligt de snelweg en dan niets meer buiten een onmetelijke open vlakte!  Toen ik mijn fiets op slot legde, arriveerde daar de ouderdomsdeken van de bikers van V’lox uit het naburige Kapellen.  En dan bleek dat hij het was waarvoor ik in Kapellen even had ingehouden toen hij in de Essenhoutstraat uit een zijstraat kwam met de auto.  Ik was niet zeker of hij mij gezien had, ondanks de megaverlichting op m’n helm.  Ik had gemerkt dat de wagen twee bikes meevoerde, maar om de chauffeur te zien was het te donker.  Me ingeschreven in het café en om 08.35 u was ik op weg voor de tocht.  Een vijftal V’lox-ers stak me voorbij.  “Waar de Strammer rijdt, rijden wij ook”, zei de ouderdomsdeken.  Het was vriendelijk, maar het is niet waar.  Het ware niet slecht dat ik een hogere snelheid kon ontwikkelen, dan zou ik hen eens kunnen volgen!  Het is niet en het zal ook nooit zijn!

De toer vertrok zoals de vorige keren vanuit Non Plus Ultra om de Noordpolder van Woensdrecht in te duiken over een door landbouwvoertuigen met een ferme laag slijk besmeurde asfaltwegel door de open velden.  De wieken van de enorme windmolen in de buurt gingen een gang in de storm.  En alle bikers maar optornen tegen de wind in.  Na een haakse bocht naar links ging asfalt over in doornat zand en kregen we er naast de wind nog een tegenstander bij onder de vorm van een aanzuigende ondergrond vol plassen.  Na 3 km bereikten de slierten bikers het eerste bos op een lage heuvel in de polder om er de eerste singletrack te berijden.  Die was van korte duur en eens het bos weer uit volgde de plek met het gevaarlijke dropke over een uit de kluiten gewassen wortel.  Deze keer was er daar geen filevorming.  Eens het bochtje om was het ploeteren geblazen doorheen een veld om via een singletrack zonder inhaalmogelijkheid, tussen een bos en een prikkeldraad, een klimmend asfaltbaantje te bereiken.  We werden door een seingever een iets drukker baan over geholpen en via een straat bereikten we dan pas echt de bossen om er van 5,5 km tot 6,5 km vergast te worden op de eerste echt leuke singletrack die er toch goed nat bij lag!  Het was een door bikers gesmaakte singletrack met bochtjes tussen de boomstammen en bultjes op en af.  Mijn plezier werd halverwege wel abrupt verstoord toen ik een misrekening maakte bij het willen passeren van twee wel erg dicht op elkaar staande dunne boomstammen.  Ik moet iets geraakt hebben, kon niet snel genoeg uitklikken en lag al snel op de grond tussen de bomen.  Met als gevolgen een pijnlijk bovenbeen en een krom stuur.  Rechtgekrabbeld, goed gekeken of er geen vitale onderdelen van de fiets geraakt waren en of ik geen voorwerpen verloren had en m’n stuur weer rechtgetrokken.  Verderop in het bos nog wat geklungeld om af te geraken van een vervelend tikkend geluid..  Op 7 km na de start volgde de eerste splitsing tussen de trajecten van 25 en van 45 km.

Na een door een bordje als gevaarlijk gemarkeerde put, zijnde de monding van een bosbeek naar een veld toe, en waar ik in tegenstelling tot anders nu toch gewoon ben over en door gereden (ondanks de regen stond er minder water in dan vroeger) leidde een singletrack ons door een bos en over de rand tussen bos en velden.  Op 8 km kruisten we een open plek heide om snel weer de bossen te bereiken.  Tot mijn afgrijzen merkte ik dat ik al een uur onderweg was!  Het oponthoud door de val zat er natuurlijk wel voor iets tussen!  Even paniek, want ik moest om 16.00 u uitzonderlijk op een zondag voor een paar uren op mijn werk zijn!  Ik mocht dus wel een tandje bij steken!  De beschrijving van wat volgde kan kort zijn: hoofdzakelijk bospaden, afgewisseld met singletracks, waarbij we op 12 km de visvijver van hengelsportvereniging ’t Spanjooltje midden in de bossen passeerden.  Op 14,5 km bereikten de treintjes bikers weer een meer open heidelandschap.  MTBiker from Berendrecht en diens bikematen begroetten me bij het inhalen en eens de heide weer voorbij zag ik ook Rubber-12 voorbijkomen, meegezogen door een sneller rijdend groepje.  We reden een bos in waar de zanderige paden geblust waren door de regen.  Na een bospad kregen we een kleurrijke nieuwbouw midden in de bossen te zien, deel uitmakend van het Mollercollege, een school die verscholen ligt tussen de bomen en waarvan vanaf de Putseweg niets te bespeuren valt!  15,5 km om 10.00 u.

Omstreeks 16 km bereikten we de speelbossen met de kleine en hogere bulten, gelegen in de omgeving van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen en het Restaurant De Blauwe Pauw.  Aan één van de hogere zanderige bulten werd ik begroet door een biker terwijl ik het moment voor mijn kans stond af te wachten.  Net zoals de meeste anderen moest ik mijn poging tot beklimming staken toen ik in het losse zand kwam vast te zitten.  Even later bereikten we weer de meer bewoonde wereld, of althans de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan (heb zoiets op je adreskaartje staan!) om op 17 km het rondpunt op de Putseweg ter hoogte van restaurant Jagersrust te bereiken.  Daar stonden seingevers om een veilige overtocht te garanderen.  Het ging recht naar de overkant om de weg richting Huijbergen op te gaan, waar halverwege ook de met de straat evenwijdig lopende singletrack werd aangesneden.  Na bijna 20 km bereikte ik zo omstreeks 10.30 u het rondpunt net voor de bebouwde kom van Huijbergen, alwaar we een bocht van bijna 360 graden maakten om het baantje op te gaan richting camping De Staartse Duinen.  Vlak voor de ingang van de camping was er een splitsing tussen de beide routes.  De 25 km ging links een track in het bos op waaruit ik tijdens de toertocht vanuit Hoogerheide op 14 oktober was gekomen en mijn tocht diende te staken omdat de pijlen al waren opgeruimd.

Voor de route van 45 km ging het rechtdoor in de bossen op het grensgebied tussen het Nederlandse Woensdrecht en het Belgische Kalmthout in het natuurpark De Zoom – Kalmthoutse Heide, deel uitmakend van de door bikers geliefde Brabantse Wal.  Op 22 km en op 23 km troffen we twee zeer knappe singletracks met speelbultjes en wortels om daarna de vele paden door dit bosgebied aan de Staartse Heide voor de wielen te krijgen.  Op 25 km zag ik een biker van links komen op een kruispunt van smalle bospaadjes waar de korte toer weer het parcours van de lange vervoegde.  Net toen ik even halt wilde houden kwam SilverFokske naast me rijden.  Het was intussen al een tijd geleden dat ik van hem nog wat gehoord of gezien had.  Het zien van de vele bikende streekgenoten is het beste bewijs dat de toertochten hier erg geliefd zijn.  Je moet van je hart een steen maken om deze tochten niet te rijden!  26 km om 10.50 u.  De rit van gisteren in Sint-Job-in-‘t-Goor, met heen en terug goed voor 80 km, nog in de benen, de rit van thuis naar hier en de woeste weersomstandigheden maakten er voor mij een zwaar rondje van!  De bosdreef met de kleurrijke afgevallen herfstbladeren die we bereikten kwam me bekend voor.  En inderdaad, even later passeerden we het beeld van de Heilige Teresia en het bekende groene poortje tegenover het Vijverstraatje in Huijbergen.  Jeetje, dat betekende dat we dadelijk de Tiestenberg over zouden gaan!

In het Vijverstraatje ging het linksaf een singletrack in, maar in plaats van linksaf over de heuvels gejaagd te worden, werden we rechtsaf gestuurd om enkele singletracks aan de voet van de berg mee te pikken.  Op 28 km doemde dan toch de Tiestenberg op.  Even gewacht tot de bikers voor me naar boven geklauterd waren, wat me de kans gaf om even op adem te komen, en dan alle registers opengetrokken om de zanderige helling te beklimmen.  Het lukte nog ook!  Zonder voet aan de grond te moeten zetten, zonder te hoeven wandelen, heb ik deze keer de drie tot vier heuveltoppen al rijdend tot boven gehaald.  Toch een prestatie met reeds bijna 50 km in de benen.  We verlieten het bos om op 29 km de bevoorrading te treffen voor de hoeve op de hoek van het kruispunt van de Weg naar Wouw en de Overbergseweg op het grondgebied van Huijbergen.  Tijdens het knabbelen van een banaan en een suikerwafel, doorgespoeld met een beker warme thee, een kort babbeltje met SilverFokske.  De bevoorradingstafel stond opgesteld in de open poort van de schuur.  De dames die voor de bevoorrading instonden hadden hun handen vol met het vullen van bekertjes. 11.10 u.

Na de stop ging het weer de bossen tegemoet en ik vermoed dat we daar de zijflanken van de Nootjesberg voor de wielen kregen.  Ik heb al zo vaak gevraagd waar nu welke “berg” ligt, ik heb al even vaak antwoord gekregen, maar ik weet het eigenlijk nog altijd niet exact!  Kunnen de organiserende clubs er eens geen naambordjes plaatsen?  Kort na de stop, op 30 km van de start, trof ik weer een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km.  Singletracks en smalle en bredere bospaden werden mijn deel.  Van 32 tot 33 km reden we langs een draad die de omheining is van het beboste gedeelte van het militair domein dat de vlieghaven van Woensdrecht omvat.  Er loopt daar een singletrack vlak naast.  11.35 u.  Van de draad weg en de bossen in om op 35 km weer eventjes langsheen te omheining te rijden.  Gedurende een halve kilometer kregen we dan de plezante track waarop een viertal uit de kluiten gewassen zanderige bulten met wortels liggen en waar je best toch even goed uitkijkt.  Na de track bereikten we de Walsestraat met het eenzame huis in het bos, eerder ex-bos, want het gedeelte van het bos achter en naast het huis is onlangs gerooid.

Na nog een bospaadje kwamen we uit in een open zanderige vlakte waar de landingslichten van de vlieghaven tot in de heide buiten de omheining staan.  Er was zelfs een strook met nieuwe lichten geplaatst, net op de plaats waar het paadje van wel erg los zand de bocht naast de omheining neemt.  Er was een draad rond geplaatst, maar die had ik niet gezien.  Tegelijk kwam ik vast te zitten in het losse zand.  De kerel die achter me kwam wou voorlangs, maar dat was nogal lastig met die draad die hij duidelijk evenmin had gezien.  Hij was in het gezelschap van een aantal koerskonijnen, waaronder ook jongedames in de groen-gele pakjes die ik wel meer op mijn pad ontmoet op tochten in deze streek.  Er volgde een zanderig pad in de open vlakte naast de omheining van de luchthaven om zo de lastige singletrack met enkele zeer diepe putten tussen bos en afsluiting te bereiken.  Die track ligt er altijd vrij beslijkt bij.  Alleen bij droog weer is hij zonder problemen te berijden.  En uitgerekend hier moet er natuurlijk een hele meute achter me komen rijden, terwijl ik op de betere paadjes meestal alleen onderweg was!  Gelukkig weet ik na meerdere deelnames wel waar ik goed op moet passen!  38,5 km om 12.00 u.

Volgde, hoe zou het ook anders kunnen, weer een aaneenschakeling van bospaden, om omstreeks 41 km weer rakelings langsheen de omheining van de vlieghaven te komen.  Van op deze plek konden we de landings - en taxibanen goed zien liggen en in de verte geparkeerde vliegtuigen zien staan.  Ook al hield je de ogen ook best op het lastige bultige graspaadje dat we er te berijden kregen.  Op 42 km zwol het geluid van de nabijgelegen snelweg langzaam aan en bereikte ik de straat Lange Steen die er daar evenwijdig mee liep.  Links een poort van de vlieghaven van Woensdrecht en in de verte de gebouwen ervan.  De Lange Steen kwam uit in de Antwerpsestraatweg waar aan de linkerkant nog een met bomen begroeide pukkel verstopt ligt.  Daar werden we dus weer het bos in gestuurd om er op een zachte helling naar boven te klimmen en tracks met het nodige bochtenwerk doorheen het bos te treffen.  Ik was er wel over verwonderd dat het er zo druk was en ik hoorde muziek.  Bij nader toezien was daar ook een crosswedstrijd aan de gang.  Ik zag tussen de bomen door kinderen op dat parcours rijden.  Ik passeerde een met graffiti bespoten in onbruik geraakt gebouw, bijna een soort bunker.  Het tellertje klokte 46 km af toen ik weer uit het bos tevoorschijn kwam en woonstraten in Hoogerheide bereikte.  Via de winderige Steenstraat bereikte ik de naast de snelweg gelegen Bossestraat waar het in een kale open vlakte ferm opboksen was tegen de wind in.  Ik kwam er verschillende bikers tegen die hun fietsen in hun auto aan het laden waren.  Na 49 km bereikte ik omstreeks 13.00 u weer het Café Non Plus Ultra.

Er stonden nog wachtenden aan de bikewash en het had weinig zin van daar gebruik van te maken vermits ik nog met de bike huiswaarts moest.  Toen ik voor het café arriveerde hoorde ik m’n schuilnaam noemen.  Ondanks het feit dat ik half incognito reed, de papegaai op m’n trui verstopt onder een regenjasje, werd ik herkend door Nielsvo van het Nederlandse forum.  Hij stond met een clubmakker van De Kaaimannen klaar om huiswaarts te vertrekken.  Ik zou hem niet meer herkend hebben!  Dat kan ook moeilijk, vermits het de eerste keer was dat ik hem zag!  Ik ben steeds in de waan geweest dat ik Niels ooit gezien had op een bevoorrading tijdens een toertocht (na opzoeken bleek dat de marathon van TC De Markies in Bergen-op-Zoom op 13-02-2011 te zijn), maar dat blijkt een andere Kaaiman geweest te zijn!  Een zekere bikerML!  Sorry Niels, dat ik niet zo veel van zeggen was!  Ik was compleet afgepeigerd!  De natte ondergrond en de felle stormwind hadden hun slopend werk verricht!  En ik maakte me wat zorgen over de terugtocht en of ik wel op tijd terug thuis zou zijn!  Gegarandeerd wind op kop!  Toch nog even een kort babbeltje met de joviale Niels.  Ja, de bike heeft mijn leven ook verrijkt met een aantal sympathieke mensen, langs beiden zijden van de landsgrens, in eigen streek en verderaf, en die ik altijd graag te zien krijg, ook al is het vaak maar even!  En dan vertrok Niels met zijn makker richting Roosendaal.  Als ik er voor zorg van bij de komende streektochten tijdig aan de start te verschijnen, kruisen onze paden allicht nog wel eens!

Toch nog even naar binnen voor een verfrissend drankje.  Met eerst de nodige belangstelling vanwege een aantal bikers voor m’n helmlamp.  Terwijl ik een drankje bestelde, meteen twee tegelijk, kwam de waard de muziek nog wat luider zetten.  “Ik zal ze eens wat opzwepen”, zei hij.  En ik kon hem al nauwelijks verstaan, drie keren moeten vragen wat hij zei!  Maar de Hollandse hoempapamuziek bleef deze keer toch enigszins achterwege, op “Hij was maar een clown” van Ben Cramer na!  Ben Cramer!  Waar is die tijd toch gebleven!  De clan van MTBiker from Berendrecht maakte aanstalten om te vertrekken, zodat er een stoel vrij kwam om nog even bij Rubber-12 en SilverFokske te kunnen zitten.  Iedereen blijkt het relatief goed te stellen op dit ogenblik.  Om 13.30 u ben ik huiswaarts vertrokken.  Het opboksen tegen de wind viel al bij al nog mee.  In de poldervlakten van Stabroek en Hoevenen had ik vooral af te rekenen met zijwind vanuit de Antwerpse haven.  Om 14.45 u was ik thuis na een slopende tocht.  Zelden zo blij geweest dat ik weer thuis was!  Snel onder de douche, m’n plunje in de wasmachine gestopt en naar m’n werk gereden waar ik uitzonderlijk op een zondag nog enkele uren verplicht vrijwilligerswerk diende te doen!  Maar er was ook nog een lekkere maaltijd.  Omstreeks 21.00 u stond ik dan weer thuis m’n fiets schoon te maken in het licht van m’n helmlamp.  “Daar heb je die gek weer”, zullen de buren wel gedacht hebben.  Daarna nog wat zaken voor m’n werk op papier gezet die op maandag hun deadline bereikten!  Dit verhaaltje heeft daarom dus even op zich laten wachten!  Een vroegere buitenlandse makker zei me ooit dat “ik 48 uren in een dag zou moeten leven” om zo meer van het leven te genieten.  De kerel zal misschien nooit weten dat ik dat nu ook doe!

Slotsom: zoals steeds een mooie tocht in eigen streek.  Een knap door ATB Team Sirocco uitgezet parcours, deze keer zwaar door de natte ondergrond en de stormwind.  Naar Nederlandse maatstaven, dus geen bewaakte bikeparking (slotje meebrengen) en douches op enige afstand van de start (niet gebruikt).  Omwille van m’n vroege start als tragere wel wat meer dan anders te maken gehad met koerskonijnen die voorbij willen en dan soms uitgerekend op de iets lastiger stukken!  Na een superdrukke zondag ben ik als een blok in slaap gevallen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!