Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!
De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland. Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!
Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied. Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!
Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
De Huzarenberg in het Moretusbos! Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos! Met mooie diamontage!
Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal. Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.
Ambachtshuis Woensdrecht. Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt. Mooie foto's inclusief!
De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde. Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.
De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek. Klik om meer te lezen!
Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven. Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!
Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen. Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).
Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen! Vakantiecentrum voor kinderen met astma. Organiseert jaarlijks een toertocht in december.
Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek! Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!
Kasteel Nottebohm in betere tijden. Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen. Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!
Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).
Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.
Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.
De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.
Toertocht van de Dworpse Bikers te Huizingen op zondag 11-11-2012.
Wat deed dat pijn toen de zondagochtend de wekker afliep! Iemand had me gevraagd om de zaterdagavond te willen komen helpen tappen tijdens een teerfeest, deze keer voor de verandering wel tegen betaling. Het feest was deze keer ook voor de kinderen, dus het zou niet te lang duren! Tot drie uur s nachts alstublieft! Het is te zeggen, toen hebben wij het blok er op gelegd en konden ze zelf tappen! Tegen dat ik thuis was en te bed was het vijf uur in de ochtend! Twee uren later begon de wekkerradio te spelen: Strammer, its Dworp-day today! Een zware kluif lag dus op me te wachten! De afgelopen week werden mijn gedachten heen en weer geslingerd tussen twee mogelijke opties: de mooie toertocht in het Nederlandse Ossendrecht, op 17 km van de voordeur, of de uitputtingsslag van de Dworpse Bikers vanuit het Provinciaal Domein te Huizingen, op 80 km van huis. En voor iemand die niet kan kiezen is dat een ramp! De Dworpse Bikers hebben het met hun Wcup-classic, net als vorig jaar, gewonnen. Toen trokken we met verschillende clubgenoten richting Huizingen op vraag van één hunner om eens te komen biken in de streek waar naartoe hij verhuisd was. Ik reed toen de rit van 40 km omdat ik niet wist waaraan ik me kon verwachten. Deze keer wist ik dat wel en stond de route van 53 km op het menu. Weer een parkeerplekje gevonden in de Devillersstraat vlak bij het Provinciaal Domein, dat kort bij de afrit van de snelweg gelegen is.
Het gros van de deelnemers was al onderweg zodat ik me zonder aanschuiven kon inschrijven. Om 9.30 u was ik op weg. Na de controle aan de start ging het al direct over een pittig kasseibaantje in het Provinciaal Domein de hoogte in. Om daarna verder te klimmen over een asfaltbaantje. Daarna off-road over een pad dat op geregelde plaatsen het zich naar boven slingerende asfaltbaantje kruiste. Tot 3 km kroop ik zo langzaam maar zeker naar boven over een afwisseling van paden en strookjes asfalt. Eens boven kwamen we vanuit het domein in een straat, waar een kruispunt door twee seingevers werd beveiligd. Al snel bereikten we van tussen de huizen uit een veldweg vanaf dewelke de bikers een prachtig vergezicht hadden over de landelijke omgeving. 9.45 u na 3,5 km. Er volgde een afdaling over een glibberig aandoende veldweg, maar mijn banden hadden goed grip. Een biker voor me ging er, in een poging om zijn makkers te volgen, wel even in de kant liggen! Er volgde een lang, zacht klimmend, kasseibaantje, gevolgd door een afdaling over een licht modderige veldweg waarin zich enkele haakse bochten aandienden en waar enige voorzichtigheid geboden was. Het zich lekker laten gaan over deze afdaling was al snel weer achter de rug.
We werden verwezen naar een zware klim over asfalt in de Klutsstraat te Alsemberg, net zoals Dworp en Huizingen, een deelgemeente van Beersel. Daar merkte ik aan het huis nummer 24 dat het niet de eerste keer is dat ik hier reed. Op die plek bevindt zich namelijk De Tuin der Onlusten, de bizarre stek van een kunstenaarscollectief uit Alsemberg. Voor het eerst gezien op 10 augustus 2008 tijdens de Hoebelbike vanuit Vlezenbeek. Een zekere Streets wist me dat toen via het forum te vertellen. Niemand kon toen vermoeden dat ik Streets ooit in levenden lijve zou ontmoeten, meer zelfs, dat hij samen met mn mountainbike een constante zou gaan vormen in dit facet van mn leven, samen met de toertocht van diens club Straf in Bergaf en de Boerenbike van de KWB in Opwijk! Hij zou trouwens niet misstaan in deze Tuin der Onlusten! Eens benieuwd of hier reactie op komt! 6 km om 10.00 u. Vele bikers reden de opmerkelijke tuin achteloos voorbij, geen oog hebbend voor de wan- en andere gedrochten die hij rijk is! Onmiddellijk daarna trof ik aan het volgende kruispunt de splitsing tussen de routes 25-50 km en 45-60 km. De richting van de 50 km op gegaan om vrij snel daarna het gemeenschappelijke parcours weer te bereiken.
De 45 km en de 60 km maakten hier dus een extra lusje. De 25 km en de 50 km vervoegden via een afkortend paadje over een servitude opnieuw het parcours. En dat zou zo nog een aantal keren gebeuren. Zo kreeg ik geregeld dezelfde bikers te zien die de routes van 45 km of van 60 km volgden en reed ik zelden alleen. We werden langs de rand van een bos gestuurd over een wortelpaadje. Verderop liep een biker te voet. Toen ik passeerde keek hij achterom en zijn vertrokken gezicht sprak boekdelen. Die man, ik schat een dertiger, was al stervende, zo kort na de start! Allicht een beginnend biker die zich niet aan de vele hellingen verwacht had. Mij ging het tot hiertoe eigenlijk vlot. Maar ik heb geleerd bescheiden te blijven, want het kan snel omslaan wanneer de man met de hamer opdoemt! Er volgden nog meer wortels over een iets vettiger paadje tot we uitkwamen op een grote baan ter hoogte van een gemeentehuis. Even verder doken we aan de andere kant van de weg weer de bossen in na 8 km.
De regen van de afgelopen dagen had een veldweg een vettig karakter gegeven met een slijklaagje dat de kwistig aanwezige stenen verdoezelde. Bovendien kon je moeilijk zien waar je reed, verblind als we werden door de lage herfstzon die door een licht bladerdak recht in de ogen scheen. Er was weer een rijbaan te kruisen om een vettig bospad te bereiken. De vettigheid bleef zoals elders gelukkig beperkt tot spetters, van diep wegzinken was geen sprake en het modderlaagje verhinderde de berijdbaarheid niet. Verderop in het bos trof ik weer een splitsing tussen de 25-50 km en de 45-65 km op 9,75 km van het vertrek. Ik kreeg er een pracht van een track in een machtig bos over een tapijt van gevallen veelkleurige herfstbladeren. Om even verder de andere routes weer te vervoegen die een langere lus doorheen dit prachtige landschap voor de wielen hadden gekregen. De route voerde ons verder tot een landelijke straat. Mijn gedachten aan de beminnelijke Streets waren nog niet koud, of ik werd begroet door twee voorbijstekende bikers van Straf in Bergaf, in hun kenmerkende groene pakkies. Of alles goed ging? Ja, voorlopig wel!
Voorlopig was het inderdaad, want op 12 km volgde na een strook asfalt en een stuk doorheen het bos voor mij de eerste onmogelijke klim op een plek waar de 25 km haar eigen weg op ging, los van de rest. Daar was het kort even te voet. De zware klim werd beloond met een plezante afdaling tussen dicht op elkaar staande boompjes en stammen en over wortels tot aan een rijbaan. Na een uur rijden had ik slechts 12 km overbrugd! Er volgde een zacht klimmende veldweg die eindigde met een dropke. Sommigen sneden de hoek af, de meesten gingen rechtsaf, anderen volgden en misten daardoor het splitsingsbord. Ik had het zelf evenmin zien staan, maar omdat er na elke splitsing herinneringsborden stonden met de gevolgde route, ontdekte ik samen met een andere 50 km-rijder de gemaakte vergissing. Na rechtsomkeer gemaakt te hebben, reed ik voorbij de voormalige Papiermolen van Herisem, Fabrieksstraat 20 te Alsemberg. Op deze plek groeide een 16-de eeuwse papiermolen uit tot een 19-de eeuwse kartonfabriek. Ingeven op Google geeft u de nodige informatie voor een bezoek. De papiermolen was de aanzet van een zware beklimming, eerst over asfalt en dan overgaand in off-road in een mooie holle weg aan de Oude Nijvelsebaan.
Daar volgde ik even in het zog van twee Franssprekende bikers van Team Overbike.be. Na nog eens een splitsing tussen de routes van 25-50 km en 45-65 km trof ik de eerste bevoorrading na de passage van een door zandzakken afgeboord bospad op 15 km van de start. Daar was nog heel wat leven van bikers die zich tegoed deden aan fruit en wafels of hun keuze maakten uit een energiereep of gel die op deze Wcup-classic uiteraard niet ontbraken. Voor de kleine tubes naar citroen smakende gel moet toch eens gedacht worden aan een beter sluitsysteem. Ik had zon dingetje in mn jaszak gestoken voor in geval van uitputting, en de plastiek vleugelmoer is tijdens de rit afgebroken. Na de rit vond ik mn achterzakje vol kleverig spul! Goed dat er buiten een energiereep niets anders bij stak! Ook onder de tent was de schare medewerkers nog volop actief met snijden van fruit en uitgieten van drank. In het zog van de twee Overbike-bikers omstreeks 11.00 u weer vertrokken om vast te stellen dat we in Dworp waren.
Kort na de eerste stop kwam daar ineens biker Danny uit Erpe-Mere naast me rijden. Voor de vierde keer op korte tijd kruisten onze wegen na de Oeterdalmarathon te Opoeteren, de Afrit-16-toertocht van de brandweer Leuven vanuit Heverlee en de Bruski-MTB-Toer vanuit Pepingen. Hij had niet verwacht van me hier te treffen op deze zware rit, maar er zijn geen zekerheden meer in dit leven! En op de stukken waar rijden voor mij niet meer kan, gaat wandelen ook! Omdat Danny de 65 km reed kreeg ik hem nogmaals te zien op de tweede en derde stop, zodat ik wat troost kon zoeken bij deze lotgenoot op de ogenblikken dat deze uitputtingsslag zich alsmaar meer deed gevoelen! Samen doken we een veldweg in waar het water zich in de talrijke plassen vermengd had met de bovenlaag. De veldweg ging over in een diepe holle weg waar het stevig klimmen was over een slijkerige bodem. Met halverwege plots opdoemende kamelenbulten met wat rotsen en een onbetrouwbare dikke wortel. Daar gingen de meesten van de fiets om nekbreuk te vermijden en de moedigen die het toch al rijdend probeerden, waren er meestal aan voor hun moeite! Danny verdween een tijdje uit het zicht, want na 16,75 km gingen de 50 km en de 65 km apart.
Intussen hadden we de taalgrens overschreden in de omgeving van Braine lAlleud, Eigenbrakel voor de Vlamingen. Tot 19 km volgde een vrij vlak asfaltbaantje in een open omgeving om weer even op krachten te komen. Om dan de off-road weer op te zoeken met als opener een megabangelijke afdaling doorheen een pracht van een smalle holle weg. Puur genieten van de fiets en de mooie omgeving. Een breed bospad leidde me na 20 km tot aan een rijweg. 11.25 u. Tot 22 km volgden leuke bospaden op het eigen uitgezette vaste parcours van de Bikers de lAlleu, afgesloten met een zware wortelklim. Achter een heuvelrug hoorde ik dichtbij het motorengeronk van racewagens, maar ik kreeg er geen te zien, mijn aandacht toegespitst op het volhouden tot boven. Het pad gaf uit op een open hoogvlakte aan een kapelletje en een oorlogsmonument voor neergeschoten Amerikaanse of Britse vliegeniers. Hier had ik nog al gestaan en deze pek in een verhaaltje vermeld. De zoekfunctie van de tekstverwerker heeft me geholpen om te vinden dat dit tijdens de toer was vanuit Lot op 22 april van dit jaar. Ook daar naartoe gelokt door onze naar Halle uitgeweken en onlangs vader geworden clubmakker van De Papegaai Bike Team uit Stabroek die ons nadien uitgenodigd had voor een broodmaaltijd thuis.
Na de doortocht van de open velden bereikte ik in het spoor van een andere biker een woonkern van Braine lAlleud waar we uitgenodigd werden voor een korte, maar zware klim over asfalt. Daarna ging het een trapje op om een servitude zandwegeltje tussen struiken en bomen te berijden. De woonkern verder door, een grote baan over om een met grof steenpuin bezaaid pad achter een industrieterrein te bereiken. Mijn voorganger keerde op zijn stappen terug omdat hij twijfelde aan de richting van de pijl. De gele pijl wees rechtdoor, terwijl de pijl van de vaste route van de Bikers de lAlleu naar rechts wees. Daar troffen we nogmaals een van grove kiezel voorziene pad. Ik reed er nog steeds in het gezelschap van andere deelnemers. Om 12.00 u was ik na 25 km amper halverwege! Brede weidepaadjes en een zeer smal holle wegeltje leidden me uiteindelijk doorheen een stukje bos waar ik twee wandelende kinderen voorbijstak terwijl hun hond me voorbij stormde. Ik kwam uit aan een bizar poortgebouw in de Chemin du Blanc Caillou, nog steeds in Braine lAlleud.
Eens voorbij de poort reden we over een binnenplaats om het er achter gelegen bos binnen te rijden. Vanaf 26,5 km volgde daar een uitgelezen technisch parcours over een paadje dat zich draaiend en kerend tussen de boomstammen slingerde, soms over bultjes en heuveltjes. Op één plek alle drie de elementen tegelijk wanneer je op een heuveltje een bochtje rond een boom diende te nemen. Daar ben ik toch even onder het lint gekropen, want dat is aan mijn oudere knoken niet meer besteed. Ik was er trouwens niet de enige die een vluchtweg onder de linten zocht, want ik werd gevolg door een jongen en een jongere biker. De biker die van techniek houdt kon hier in ieder geval goed aan zijn trekken komen. Zo was er voor ieder type rijder tijdens deze tocht wel ergens iets te beleven, kon iedereen aan zijn trekken komen en hoefde niemand, van pannenkoek tot superbiker, deze tocht te mijden. Alhoewel ik vermoed dat deze rit wel zeer zwaar moet geweest zijn voor een absolute beginner. Ik had het knap lastig op deze singletrack en diende hier en daar af te stappen, vooral dan naar het einde toe. Want de doortocht van dit stukje bos werd afgesloten met een zware technische klim tot op de plaats van de spitsing tussen de 50 km en de 65 km op 27,5 km na de start. Een technische singletrack van ruim een kilometer lang, waar vind je dat nog in een toertocht! Hiermee had ik om 12.15 u een prachtig, maar zwaar stuk achter de wielen.
Het feest voor de biker, op zoek naar techniek, was bijlange nog niet achter de rug! Want tot bijna 30 km volgde nog een bospad dat niet zo eenvoudig te berijden was. Op en af, dan weer over uit de kluiten gewassen wortels, door losse moeilijk te berijden bladgrond, gevolgd door de passage van een strook slijk, dan weer over een uit planken en kippengaas opgebouwd brugje, om dan de dieperik in te rijden naar een holle weg, zegge een droge gracht. Net voor ik de droge gracht in reed zag ik verderop Danny nog naar boven rijden. Ik was vooral geïmponeerd door de passage van het pad over een zeer smalle heuvelrug, zelfs goed gemarkeerd met rood-wit lint, waar je links en rechts recht de dieperik in keek! Een prachtig stuk, maar voor mij ruim te zwaar. Ik heb daar lang over gedaan, al rijdend en al wandelend. Des te langer kon ik genieten van het natuurschoon in dit woeste woud. Om 12.35 u arriveerde ik dan toch op een kiezelpad.
Na een smal paadje tussen een bos en de achterzijde van een industrieterrein arriveerde ik in Wauthier-Braine, Woutersbrakel voor wie ten noorden van de taalgrens woont, een deelgemeente van Braine-le-Château, Kasteelbrakel voor de Vlamingen. Alzo bereikte ik weer even de bewoonde wereld. Het was even opletten toen we over het fietspad langsheen een drukke baan dienden te rijden. Aan de overkant zag ik Danny bij een andere biker staan. Hij riep me toe dat deze mens af te rekenen had gehad met een kettingbreuk en hij had een helpende hand geboden. Ik zou hen dadelijk wel te zien krijgen, vermits ik een bordje met de aankondiging van de tweede bevoorrading had zien staan. En alzo geschiedde. De tweede stop stond na 32 km opgesteld op het parkeerterrein voor een grote fietsenzaak. 12.45 u. De Wcup-producten nog eens aan een proefsessie onderworpen, waaronder de kleine tube met een spijs met citroensmaak, en het nodige vocht naar binnen gegoten. De zon die zich vanochtend had laten zien was intussen verdwenen achter een grijze mistige hemel en het was verre van warm als men stil bleef staan.
Na de stop dienden we even op onze stappen terug te keren, de grote baan te kruisen en een vettig paadje op te gaan dat langsheen een draadafsluiting met cipressen naar boven klom. De ondergrond was er zodanig vettig dat mijn achterwiel geen grip kreeg en doorslipte, zodat ik er ondanks mn inspanningen niet vooruit kwam! Dus even te voet, liever dan mij de pleuris te trappen en al mn energie hier te verspelen! Even achterom gekeken naar Danny om te zien hoe hij het er van afbracht. Ik zag hem ook te voet stappen, dus hij zal dezelfde moeilijkheden ondervonden hebben. Eens de vettige strook voorbij haalde hij me al snel in en verdween om het hoekje. Het was nog moeizaam naar boven kruipen, waarna een stukje asfalt volgde, een servitudepaadje en een verder naar boven klimmend bospad tussen twee draaipoortjes tot aan een woonhuis op 34,34 km na de start. Om 13.00 u! Daarna volgde een afdaling over asfalt tot in een woonkern van Woutersbrakel. Omstreeks 36 km volgde een zware bosklim midden een prachtig woud in herfstkleuren. Om eens boven vast te stellen dat we opnieuw de taalgrens overschreden aan de Veertigbundersdreef, een prachtig pad in het Hallerbos. Nazicht op een kaart leert me dat het Hallerbos effectief naast de taalgrens is gelegen. Een mooie plek, waar ik het gezelschap kreeg van wandelaars en joggers.
Aan het einde van de Veertigbundersdreef verlieten we het Hallerbos om een brug over de snelweg te treffen. Een verkeersbord liet daar zien dat de plek op 7 km van Huizingen was gelegen. In de verte zag ik een biker te voet op zijn stappen terugkeren. Een pechvogel. Omdat je een onfortuinlijke biker niet aan zijn lot overlaat, even geïnformeerd naar het probleem, want een lekke band was het al zeker niet. Het was erger dan dat en de man toonde de kaderbreuk van zn mooie fiets! Hij was op weg naar de brug om zich daar te laten oppikken door de Dworpse Bikers. Hij was zinnens van zn fiets vandaag nog naar zn dealer te brengen, de winkel was open. En hij kon met zn maten weer naar huis in Leuven. Hopelijk is de man goed thuisgeraakt, vallen de kosten mee en kan hij snel weer de baan op. Afscheid genomen van deze mens voor wie de tocht daar aan de brug eindigde en weer op pad. Na een asfaltbaantje volgde de doortocht van Kasteelbrakel, waarna we vergast werden op een prachtige afdaling in een zeer smalle holle weg om daarna weer een klim te treffen in het bos op 38,5 km van de start.
Het uitgezette parcours voerde me over een zwaar klimmetje, een stukje asfalt, een private servitude en over een pad doorheen Kasteelbrakel. Op exact 40 km bereikte ik via de Rue Landuyt weer de bewoonde wereld. Die naam kwam me bekend voor, vermoedelijk van tijdens de toertocht vanuit Lot of Pepingen. Tijdens een volgende klim krijg ik nog eens twee bikers te zien. Er volgde een zwaar klimmende servitude en een pittig kasseibaantje met als beloning een plezante afdaling doorheen een prachtige holle weg. Een vrij recent mooi aangelegd kasseibaantje voerde me naar de Rue Saint Roch. Een biker die zag dat ik twijfelde riep me toe dat het rechtdoor was. Ik twijfelde omdat ik de plek herkende van tijdens een andere tocht. Op die plek kon je toen kiezen uit de opties extreme en poessies. De echten werden er links vanaf de oprit naar een huis over enkele megabangelijke bosbergen gevoerd. Dat was nog niet zo lang geleden tijdens de tocht van het Bruski Off Road Team vanuit Pepingen op 23 september. Misschien een tip voor de Dworpse Bikers om deze bergen ook op te nemen in hun tocht. De goede klimmers en dalers zullen er met plezier naar boven willen rijden! Het onthouden waard: de Rue Saint Roch in Braine-le-Château! Tijdens de toer van Pepingen werden we van hieruit over een felle afdaling tot aan de Moulin Banal, de Banmolen op het riviertje Le Hain, gevoerd.
Toen ik er even halt hield, kwam er een biker naast me staan. Of ik een kilometertellertje had? Ja! Hij vertelde me dat hij vermoedelijk de tweede bevoorrading had gemist en dat begon hij te voelen! Hij was direct aan de overkant het vervolg van de toer op gereden. Dat kon kloppen, vermits je er even op je stappen diende terug te keren. Aan de stop dachten de bikers dat ze verder de baan dienden te volgen, terwijl het pijltje aan de overkant aan een paal naast de baan weer in de richting wees van waaruit je kwam. Hier hadden de aanduidingen misschien iets meer opvallend moeten gemaakt worden. Ik vertelde hem dat ik de route van 50 km volgde en dat ik er daarvan nu 41 had gereden. Maar de biker had geluk, want een tergend lange zware klim over een kiezelpad in het bos voerde ons naar de derde bevoorrading. Ik merkte in mn ooghoeken dat een andere biker me volgde maar me niet voorbij reed. Dat gaf me de moed om door te zetten tot de top, ik wou niet opgeven in het zicht van deze man. En het is me nog gelukt ook.
Danny stond al klaar om weer te vertrekken, maar de zware klim was toch nog even onderwerp van gesprek. Met trots kon ik zeggen dat ik het volledig rijdend gehaald had. Volgens de dames aan de stop was het voor mij nog 10 km, Danny had er nog meer voor de boeg, want er was nog een splitsing. Afscheid genomen. Allicht komen we elkaar tijdens een volgende uitputtingsslag nog eens tegen. Er was veel ambiance aan de stop. De dames die er onder een tentje voor de knabbeltjes zorgden lieten de koude niet aan hun hart komen en stonden daar duidelijk helemaal niet tegen hun zin. De zakjes van de energierepen werden er netjes met een schaar opengeknipt. Dat had ik eerst niet gemerkt, zodat mijn reep op de grond floepte! Er stonden ook twee glunderende Dworpse Bikers die er duidelijk deugd aan beleefden van te zien hoe al deze liefhebbers hun troetelkind kwamen rijden. Het was duidelijk wat de motivatie van hun initiatief was: een onvergetelijke dag bezorgen aan allen die naar Huizingen waren gekomen. Het uitgelezen parcours en hun enthousiasme waren daar het beste bewijs van. Van een andere biker aan de stop, iemand nog in korte broek, waarvan de forse benen niet misstaan zouden hebben onder mijn romp, teneinde hogere snelheden te scoren, viel de eurocent! Die twee mannen in hun groen-zwarte pakkies waren van de organiserende club! Daarom dat hij onderweg nog zulke specimen was tegengekomen! Zij rijden er hun zondagse ritjes in drie ploegen: de traagsten vertrekken eerst, dan de mediums en tenslotte de snellen, kregen we er te horen! Om allen samen toe te komen! Het gesprek werd plots afgebroken door de komst van een volgende deelnemer. Of het gegaan was, doelend op de fikse klim van daarnet. Het antwoord was neen en de oorzaak werd duidelijk toen de man zijn afgebroken zadel toonde. Het is inderdaad moeilijk klimmen met een zadelpen in je kont! Het duo Dworpers ontfermde zich onmiddellijk over de gehavende fiets en maanden de onfortuinlijke aan om rustig iets te knabbelen. Mannen met klasse, zo veel is duidelijk! Al 14.00 u!
Bij het afscheid voor de laatste etappe van één van de helpende dames nog een verpakking Wcup-gel meegekregen voor onderweg. Alhoewel ze ons moed had ingesproken door te zeggen dat het vooral nog naar beneden was! De splitsing volgde al snel ter hoogte van het café Les Meurisses chez Thur, volgens Google een Frans restaurant, Rue Veron 2 in Wauthier-Braine. Allen daarheen voor een hap over de taalgrens! De rijders van de 65 km werden er naar links het pad Lembeekbos in gestuurd, voor mij ging het rechtdoor. Er volgde een moeilijke afdaling over een smal en glibberig veldpaadje, goed voorzien van sporen, stenen en wortels, waarna het een geïmproviseerd brugje van houten planken over ging. Voorzichtigheid was hier op zijn plaats. Daarna ging het even het asfalt over en volgden enkele pittige klimmetjes, een afdaling en een klim over een goed van wortels voorziene singletrack. Een grindpad en een veldweg voerden met tot aan de drukkere Nijvelsesteenweg in Halle, pal op de grens tussen Waals- en Vlaams-Brabant en op 46 km na de start. Van hier af reden we door de meer bewoonde wereld van Halle over de plaatselijke landelijke buurtwegen, allen voorzien van een naambordje. Na 49,5 km bereikte ik de grens tussen Dworp (Beersel), Tourneppe pour les phrancophones, en Buizingen (Halle). Servitudes en nog enkele zeer mooie bospaden brachten me doorheen Dworp. Groot was wel mijn verbazing toen ik op 53 km nog een splitsing trof tussen de routes van 25-35 km en de trajecten van 50-65 km.
Er mocht wat mij betrof zo stilaan een einde aan komen, de vermoeidheid begon toe te slaan. Toch werden we gedurende de laatste kilometers nog ongenadig over de Wortelenberg gestuurd. Dat was althans één van de straatnamen die ik tegenkwam. We werden nog over een lusje gezonden om een klimmend paadje tussen twee weiden mee te kunnen pikken en weer te arriveren op het punt waar we daarnet rechtsaf hadden gemoeten. Rechtsaf volgde een geplaveid smal straatje naar boven toe. Aan de omgeving te zien had ik de bossen rondom het Provinciaal Domein van Huizingen weer bereikt. Jammer genoeg had ik daar de pech van het spoor bijster te raken. Ter hoogte van een prieel midden de bossen bleef ik maar in een cirkeltje rijden. Ik vermoed dat één of andere schalkse bezoeker, er liepen daar nogal wat mensen met kinderen rond, een pijltje had verplaatst of weggenomen. Of anders zat er prut in mijn ogen, wat na een ultra korte nacht niet hoefde te verwonderen. Vragen hielp me niet verder, de kerel die ik aansprak wist van toeten noch blazen. Il sagissait probablement dun pannencouque phrancophone qui ne comprennait pas la langue du plat pays qui est le mien! Door een soort golfwagentje te volgen, waarvan ik vermoedde dat het richting de bewoonde wereld reed, vond ik dan toch de tent terug. Ik vermoed dat ik de laatste moet geweest zijn om zich aan te bieden bij de bikewash. Daar was de druk te ondermaats om de smurrie van mn bike te halen. De verantwoordelijke van dienst had anders een megastraal om de wasplaats weer schoon te spuiten, waarvan een andere biker die uit de tent kwam dankbaar gebruik maakte!
Mijn fiets nog in bewaring gegeven bij het meisje dat daar moederziel alleen de kilte trotseerde. Groot was mijn vreugde toen ik vaststelde dat het worsten- en hamburgerkraam van Jos en Nina nog op volle toeren draaide! En deze keer niet de fout gemaakt van in Pepingen. Daar stonden ze ook, maar ben ik verkeerdelijk eerst gaan douchen. Om dan vast te stellen dat ze hun zaakje gesloten hadden! Daar hing toen een flyer van Huizingen tegen het raam met publiciteit voor hun worstenkraam. Daar moest ik dus wezen! Eigenlijk is het dank zij Jos en Nina dat ik hier aanwezig was! Een reuzenbraadworst in een jasje van Frans brood met ajuin en mosterd besteld. En verorberd met een glas La Chouffe er bij, Kabouterbier zoals de Nederlanders van bij mij even over de grens het noemen! En nog een tweede Kabouter doorgespoeld! Man, dat heeft me daar gesmaakt. Zelfs het beloofde presentje was me nog gegund! Een zakje met een buisje vitamine-C-tabletten, een energiereep, poeder voor sportdrank, een klein waterproof zakje om een gsm of centjes in mee op tocht te nemen, een gratis toegangsticket voor het Provinciaal Domein en enkele folders. Ik heb er nog een uur zitten wezen kijken naar de tijdens de toertocht gemaakte opnamen die afgespeeld werden op een plat scherm en de belevenissen van vandaag nog eens overlopen. Dworpse Bikers, waaronder ook enkele zeer jonge snaken, liepen er af en aan.
Het was me wat daar bij die Dworpse binken en hun prachtige, afwisselende, goed uitgepijlde en weldoordachte toertocht met voor elke biker wel hier of daar een stevig stukje naar diens hart, van de klungelende pannenkoek tot de liefhebber van technische paadjes. Ze hebben me murw gekregen, maar ik heb met plezier hun met zorg uitgezette parcours bereden en genoten van de imposante wouden in herfstkleuren. Alles georganiseerd door een kliek gemotiveerde bikers en vrijwilligers met een hart voor bikers, om hen kennis te laten maken met wat hun streek op dat vlak te bieden heeft. Met een grote M van mega en mountainbike! Zeer netjes dat alle pijltjes lang bleven hangen, ook voor de slakken, en dat deze nog even goed van alles konden genieten waarvan er te genieten was. Toen ik mijn fiets weer ging ophalen kreeg ik de nog jonge Dworpse Biker met de twinkelende ogen van aan de derde stop nog te zien. Tot volgend jaar, zei hij. Misschien, zei ik. Een beetje een teleurgestelde blik in diens ogen. De jongen kon natuurlijk niet weten dat ik de eveneens prachtige tocht op 17 km mijner voordeur vandaag links had laten liggen. Maar het alternatief was om duimen en vingers van af te likken! Pech op de snelweg en file gehad even voorbij Halle. Nog de moed gehad om mn bike proper te maken voor volgend weekend! Gegeten, bed in, licht uit en knorren maar
Een filmpje zegt meer dan duizend woorden, klik daarom hier voor een opname van Mr. Stitchen en hier voor een reportage (aan het einde van het nieuws) op Ring-tv.
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you
en op mountainbike.be!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mr. Stitchen maakte een filmpje van deze gesmaakte toertocht:
22 kinderen uit een school in Lommel en een school in Heverlee, 2 buschauffeurs en 4 begeleiders sterven nadat een bus tegen een tunnelwand botst in Zwitserland...
Categorieën
tot de 6de Bike Nightride De Papegaai
Welkom
StrammerMax's newsflashke
Volgende toertochten
Mijn keuze:
(blauw maakt meeste kans)
zondag 03/03/2013:
Kalmthout Van Trier-Bosduin-classic (30-45 km)
zondag 10/03/2013:
Sint-Gillis-Dendermonde (35-55 km)
vrijdag 15/03/2013:
Hoogerheide (NL) nightride (19.00-21.00 u) (37 km)
zondag 17/03/2013:
Roosendaal (NL) City-mtb-tocht Kaaimannen (29-38 km)
zaterdag 23/03/2013:
Esbeek (NL) nightride (19.00-21.00 u) 10de Lichtjestocht (35 km)
zondag 31/03/2013:
Olen (15-30-50 km) of Olmen (26-32-45 km)
maandag 01/04/2013:
Zele (30-40-60 km)
zaterdag 06/04/2013:
Zulte (45-60 km)
zondag 07/04/2013:
Vessem (NL) (25-35-50 km) of Valkenswaard (NL) (25-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 12/04/2013:
Borchtlombeek-Roosdaal nightride (18.30-20.30 u) (25 km)
zaterdag 13/04/2013:
Rillaar nightride (15.00-21.00 u) (26-36-43-62 km)
zondag 14/04/2013:
Rillaar (27-42-57-78 km) of Poederlee (25-45-55 km) of Meise (32 km) of Waasmunster (35-45-55 km)
zaterdag 20/04/2013:
Gentbrugge (20-25-35-50 km)
zondag 21/04/2013:
Tangissart (Court-Saint-Etienne) (14-31-51-70 km) of Lasne (10-20-40 km) of Lot (35-55 km) of Haacht (30-40-50 km) of Dessel (25-40 km) of Nieuwkerken-Waas (32-54 km) of Sint-Truiden (28-45 km)
zondag 28/04/2013:
Opwijk (15-30-50-80-100 km) of Aarschot (15-25-35-40-65 km) of Borgloon (10-20-30-40 km)
dinsdag 30/04/2013:
Overmere nightride (18.00-20.30 u) (30-50 km)
woensdag 01/05/2013:
Deurne-Diest (26-36-48-65 km)
vrijdag 03/05/2013:
Sint-Niklaas nightride (17.00-21.00 u) (35-56 km)
zaterdag 04/05/2013:
Maria-Aalter (25-45-55 km)
zondag 05/05/2013:
Leernes (20-35-50 km) of Hulshout (28-48-68 km) of Tilburg (NL) (25-40-55 km)
zondag 09/05/2013:
Mont-Saint-Guibert (25-30-50-65 km) of Wechelderzande (15-27-43-53 km) of Londerzeel (18-32-42-52 km)
zaterdag 11/05/2013:
Stekene (18-35-50-55-60 km)
zondag 12/05/2013:
Overijse (25-35-50-60-65 km) of Herselt (20-30-40 km) of Vlimmeren (40-25 km)
zaterdag 18/05/2013:
Chassepierre (TT van Izel met GPS)
zondag 19/05/2013:
Robelmont (10-25-33-47-60 km)
maandag 20/05/2013:
Harinsart (22-37-42-53 km)
zondag 02/06/2013:
Mont-Saint-Guibert VTT des Hayeffes (15-21-23-36-57 km) of Langdorp (25-40 km) of Oostmalle (29-45 km) of Lommel (25-40 km)
zondag 09/06/2013:
Schaffen-Diest (26-30-41-60 km)
zondag 16/06/2013:
Chaumont-Gistoux (10-30-45 km) of Mol (25-40 km) of Buizingen (30-45-55 km) of Waanrode (24-34-44-64-84 km) of Zemst-Laar (29-37-51-63 km) of Zele (30-48 km)
vrijdag 21/06/2013:
Kalken nightride 17.00 - 21.00 u (30-40-50 km)
zondag 23/06/2013:
Baisy-Thy (12-25-35-45-60 km) of Grobbendonk (20-40-60 km) of Lummen (15-25-45-60 km) of Libin (25-50-100 km) of Kalken (25-40-60 km) of Zele (40-55 km)
zaterdag 29/06/2013:
Maria-Aalter (30-50 km)
zondag 30/06/2013:
Sint-Job-in-'t-Goor (15-25-45 km) of Halle (35-50-85 km) of Redu (20-32-45-55 km)
zondag 07/07/2013:
Oud-Heverlee Meerdael-classic (30-45-62-75-100 km) of Booischot (20-40-60 km) of Lommel-Kattenbos (12-20-30-40-60 km)
zaterdag 13/07/2013:
Pepingen (30-45 km)
zondag 14/07/2013:
Bekkevoort Hagelandse Pijl (20-42-55-70 km) of Hamont-Lo (22-38-45 km)
vrijdag 19/07/2013:
Herfelingen avond- en nightride Waanzinnig Weekend (30-50 km) start: 18.00-22.00 u
zaterdag 20/07/2013:
Zwalm (15-25-40-60 km)
zondag 21/07/2013:
Wijgmaal (25-45-65 km) of Mol (15-24-43-62 km) of Waasmunster (30-40-50 km)
zaterdag 27/07/2013:
Sint-Jan-in-Eremo (30-50-60 km)
zondag 28/07/2013:
Droeshout-Opwijk Boerenbike (30-40-50-60 km) Lichtaart (12-24-48-60 km) of Roosdaal (25-50 km)
vrijdag 02/08/2013:
Maarheeze (NL) Bij de Mijl vertrek: 13.30-16.00 u (24-48 km)
zaterdag 03/08/2013:
Oosterzele Rochustochten (25-35-50 km) of Wiekevorst (25-40 km)
zondag 04/08/2013:
Bekkevoort (15-25-40-50-65 km) of Lille (20-40-60-80 km) of Hamme (32-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 09/08/2013:
Vlezenbeek nightride: 18.00 - 22.00 u (35 km)
zaterdag 10/08/2013:
Knesselare (15-30-55-70 km) of Eeklo (25-40-55 km)
zondag 11/08/2013:
Vlezenbeek (35-50-80 km) of Diest (25-45 km) of Grobbendonk (30-45 km) of Bergen-Op-Zoom (NL) (25-45 km)
donderdag 15/08/2013:
Awenne (28-38-55-72 km) of Herk-De-Stad (25-35-45 km) of Haasrode (18-32-45-55-65 km)
vrijdag 16/08/2013:
Arville nightride: 18.30 - 22.00 u (15-25 km)
zaterdag 17/08/2013:
Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65-85 km)
zondag 18/08/2013:
Erneuville (15-25-35-45-60-75 km) of Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65 km) of Halle-Zoersel (15-25-45-60 km) of Beringen (25-45 km) of Lennik (25-45-55 km)
zaterdag 24/08/2013:
Herzele (15-30-50 km)
zondag 25/08/2013:
Opoeteren Oeterdalmarathon (20-40-75-100-115 km) of Kasterlee (18-25-40-70-100 km) of Anderlues Transsambrienne (20-35-50-65-85 km) of Tielt-Winge Hagelandse Heuvels (25-45-65-95 km) of Villers-La-Ville (15-25-40-60 km) Er is vandaag ook Houffalize Houffamarathon (50-70-100-120 km)
vrijdag 30/08/2013:
Stabroek (15-30-45 km) afgelast!!!
zaterdag 31/08/2013:
Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)
zondag 01/09/2013:
Diest Marathon van de Demervallei (23-40-62-84-103 km) of Olloy-Sur-Viroin (25-35-45-55-65-85-100 km) of Sint-Gillis-Waas Waasland Bike Marathon (30-60-90-120 km) of Gierle-Lille (25-45 km) of Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)