xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

We verlieten de sportterreinen via de straat in heraanleg om even verder het park van Merksplas in te duiken.  Via een brugje en harde assenwegen bereikte ik het grasspoor dat me zoals elk jaar naar een straat voerde.  Rechtsaf en linksaf de Lochtenberg in om na 3,5 km door twee seingevers de baan naar Hoogstraten over te worden geholpen en via een verhard kiezelpad langsheen een strook bos de aan de rand van de bossen gelegen KMO-zone en recreatiedomein Molenzijdse Heide te bereiken.  Daar ging het over het terrein van een mountainbikeminnend bedrijf om via een poortje de singletracks te bereiken in een weinig betreden uitloper van de bossen van Merkplas-Kolonie achter de KMO-zone.  De tracks liggen daar altijd superdroog, alsof men door bladgrond van een bloempot rijdt en ze slingeren zich in grote bochten tussen de bomen over een bruin tapijt van kwistig gevallen bladeren.  Omdat we het terrein via nog een poortje weer verlieten, vermoed ik dat het privaat eigendom is en daarom zo weinig bereden wordt.

Via het poortje kwamen we uit op het mooie pad dat naast de Gracht doorheen de Kolonie loopt.  Er stond weinig water in de gracht en ze was overdekt door gevallen bladeren.  Vanaf 5 km reden we langsheen de Gracht in de richting van de grote baan die Rijkevorsel met Merksplas verbindt.  De kleurrijke herfstbladeren werden beschenen door de laagstaande zon.  Even reden we rakelings langsheen het fietspad van de grote baan om weer het bos in te duiken en het funstukje mee te pikken aan de overzijde van de Gracht en de vijver, zijnde een reeks heuveltjes met enkele uit de kluiten gewassen boomwortels.  De collega waarvan eerder sprake is daar ooit eens ferm tegen de grond gegaan over een onder de bladeren verstopte wortel, net toen hij eens ging tonen hoe het dan wel moest!  Zo in ieder geval dus niet!  Hij heeft dagen nadien nog de pijn gevoeld nadat zijn buik toen kennismaakte met het stuur van zijn fiets!  Na de heuveltjes trof ik midden de bossen de splitsing tussen enerzijds de kidstoer en de 25 km en anderzijds de langere routes van 40 en 50 km.  Dit op 7 km na de start.  Gekozen voor de tweede optie.

Ik werd door twee seingevers de drukke baan van Merksplas naar Rijkevorsel over geholpen om er weer de bossen in te duiken en het vervolg van de track naast de Gracht voor de wielen te krijgen.  Op deze plek maakt dit pad deel uit van de vaste rode route die het grondgebied van Hoogstraten, Wortel en Merksplas aandoet.  Tot 10 km reden we over dit mooie pad tegengesteld aan de richting van het vaste parcours.  Aan de overzijde van de Gracht was een bostuig bezig met het verzagen van gevelde boomstammen.  Even blijven kijken hoe dat machinaal in zijn werk ging.  De singletrack kwam uit in een bredere dreef op de rand van Merksplas-Kolonie met links de terreinen van een grote boomkwekerij.  Even een zijsprongetje gemaakt om te gaan kijken naar het nieuwe huis in aanbouw van een andere collega.  Zij kocht daar enkele jaren geleden een oud huis en heeft daar een tijd gewoond om het nadien te laten slopen en te vervangen door een nieuwbouw.  Een mooie plek om te wonen, zo aan de rand van de bossen.  Terug naar het parcours dat ons verder doorheen de dreef tot aan de Ossenweg leidde om daar even over het dolomieten fietspad te moeten en na de bocht een weidepad in te slaan.  Via een bospad bereikte ik daarna de omgeving van de Blakheide op de grens met Beerse en Rijkevorsel.  De toer was daar uitgestippeld over het enkele jaren geleden aangelegde fietspad in aangestampte aarde.  Even getwijfeld of ik niet het bos in zou rijden om de mooie singletrack die ik daar weet liggen mee te pikken.  Goed dat ik het niet gedaan heb, want aan het einde van het fietspad werden we rechts het bos in gestuurd om deze track te bereiken.  Eigenaardig genoeg kan hij nu bereden worden.  Tot voor enkele jaren stonden er borden die de toegang aan fietsers ontzegden.  Maar ik kende de paadjes om deze borden te omzeilen, zeker nadat dit aan de ene kant na de werkzaamheden aan het fietspad was verdwenen.  Deze track leidde ons over een aantal bultjes en tussen boomstammen aan de rand van het bos naast een manege doorheen de bosstrook achter de camping Breebos.  Dit om 13.40 u en op 13 km na de start.

Het ging kort over de helaas sinds enkele jaren geasfalteerde toegangsweg naar de manege om het bos in te duiken via een smal pad over een eenmalig toegankelijk privaat domein om weer uit te komen op de grote baan van Merksplas naar Rijkevorsel.  Twee seingevers hielpen me na 15 km naar de overkant.  Daar betrad ik het volgende mij bekende terrein.  Er loopt daar een smalle track over een soort heuvelrug of dijk tot aan een militaire gedenksteen die voor een vervallen schuur van de Kolonie staat.  De schuur gaat gerenoveerd worden, maar als dat nog lang duurt, dan ligt ze zo tegen de vlakte!  Het is jammer hoe het patrimonium van de vroegere Rijksweldadigheidskolonie daar overal staat te verkrotten.  Al goed dat de woningen van de Kolonie in erfpacht zijn gegeven en intussen opgesmukt zijn en een tweede leven leiden.  Op de plek aan de schuur stonden de pijltjes wat verwarrend opgesteld, vermoedelijk om een vervaarlijke wortel te ontwijken.  Vanaf de schuur gaat de track weer over de rode vaste route die we nu in tegengestelde richting bereden.  Er volgde een mooie track doorheen de bossen over de gevallen herfstbladeren.  Bij nat weer kan het daar soms een echte zooi zijn.  De track gaf uit op een breder zandpad langs hetwelk we de Zandweg in Rijkevorsel bereikten, dit is een pad dat vanaf Bolk in Rijkevorsel richting Kolonie loopt.  Evenwijdig ermee ligt in het bos een mooie singletrack verstopt.  Van de Zandweg ging het de Steenweg op Wortel op, één van de karakteristieke brede klinkerwegen doorheen de bossen van de Kolonie en die naar de gevangenis leidt ettelijke kilometers verderop.

Door nog eens twee seingevers in fluojasjes werden we de grote baan van Merksplas naar Hoogstraten over geholpen om even verderop de Diepte te bereiken, dat is het beginpunt van weer zo’n klinkerweg die ook naar een gevangenis leidt, maar dan deze in Wortel-Kolonie!  In plaats van de richting van de gevangenis uit te gaan, werden we rechtsaf naast het kapelletje gestuurd naar een betonpad dat overging in verhard zand op de rand van bos en open veld.  Aan het volgende kruispunt van wegen stond op 20 km na de start de bevoorrading opgesteld.  Op een andere plek dan gewoonlijk, want vroeger stond ze midden in het bos op een kruispunt van paden.  Terwijl ik een banaan en een wafel stond door te spoelen met een beker sportdrank, werd ik gespot door een collega die met een bikemaat ook was komen rijden.  Voor hem op zeer goed bekend terrein, want hij woont daar in de omgeving en rijdt hier wekelijks zijn rondjes.  Omstreeks 14.15 u weer vertrokken van aan de stop.

Via een assenweg door de velden met afsteker over een heuveltje aan de linkerkant van het pad, werden de bikers in de richting van de bossen van Wortel-Kolonie gestuurd.  Op een brede bosdreef met midden een paadje als een singletrack kwam de splitsing tussen de 25-40 km en de 50 km rechtdoor.  Gekozen voor de langste route met twee snelle jonge kerels die me voorbij vlogen.  Eén ervan droeg een pak van Rabobank, wat binnen afzienbare tijd een relikwie zal zijn uit het verleden!  Na 23 km ging het de bossen van Wortel in, gevolgd door lange grasdreven om uit te komen recht tegenover het mangrovebos dat eertijds onder water werd gezet en waarvan de meeste bomen thans afgestorven zijn of in het water gevallen.  Het ziet er jaar na jaar steeds kaler uit.  Daar ging het linksaf om even verderop voorbij Bootjesven te rijden.  Deze bosvijver stond thans goed vol water en met de herfstzon erbij was het een idyllisch plekje dat vele wandelaars lokte.  Hopelijk krijgen we tijdens de komende winter ook enkele zeer koude ijsdagen zodat we het ijs van deze vijver nog eens kunnen betreden om te schaatsen en te glijden.  Dan zal ik weer aangesproken worden om tegen een uur of vier naar ginder te komen met hete chocomelk voor het zich amuserende volkje!

Van Bootjesven ging het na 25 km rechtsaf richting het Grenspad, een zanderig pad dat aan de rand van het bos over de grens tussen het Belgische Wortel en Minderhout en het Nederlandse Castelré (Baarle-Nassau)  loopt.  Halverwege het Grenspad richting Minderhout doken we rechts een singletrack in het bos in richting één van de zanderige dreven op Nederlands grondgebied.  Ik heb me laten wijsmaken dat hier de eigenaardige situatie geldt dat de bomen die er destijds geplant zijn eigendom zijn van België!  Tot 29,5 km volgt een lusje over enkele bospaden, gevolgd door enkele kenmerkende zanderige veldwegen die deze streek rijk is, om weer uit te komen aan de plek waar we eerder het Grenspad waren op gereden.  Een grote groep zeer vinnige jonge kerels stak me gezwind voorbij.  Het Grenspad weer op, maar nu linksaf van Minderhout weg in de richting van de Rode Weg, de volkse benaming van de kronkelende gevaarlijke asfaltbaan die van Minderhout naar Baarle-Hertog voert.  Weinig verkeer, maar men durft hier het gaspedaal wel eens te diep induwen omwille van het verlaten karakter van deze streek met weinig bebouwing.

Even voor de Rode Weg rechtsaf een zandpaadje in om zo een lus omheen Bootjesven rond te maken en uit te komen aan het einde van de dreef waarlangs deze bosvijver gelegen is.  Daar gaat het rechtdoor een pad in richting Staakheuvel.  Vroeger was dit een bijna onopvallend smal gehavend graspaadje vol putten en bulten, alleen gekend door de locals, maar het is thans omgetoverd tot een breed pad met grote brokken grind.  Jammer!  Groot was ook mijn verbazing om vast te stellen dat het verzakte kasseibaantje Staakheuvel, aan het einde van één van de grote dreven door Wortel Kolonie, vervangen is door een betonbaantje, glad als een biljartlaken!  De werken in de omgeving waren nog niet voltooid.  Spijtig!  Weer een uitdaging minder!  Maar het bereiken van deze plek maakte duidelijk dat ik zo dadelijk de speeltuin op een stukje van de groene vaste route zou bereiken.  Na 32,5 km om 15.00 u.

Want in het volgende bos ligt een lange singletrack met vele korte bochtjes en heuveltjes op en af.  Ik zou hier toch nog eens moeten komen oefenen, want het ging na zo vele jaren biken minder goed dan verwacht!  Die korte bochtjes en dat draaien en keren zijn toch niet zo m’n ding!  Hier verloor ik vroeger ook altijd meteen terrein toen m’n collega me hier destijds mee op sleeptouw nam.  De vaste route is er gekomen kort nadat ik mij m’n eerste bike had aangeschaft.  En het was daarom des te leuker om al de plekjes van toen nog eens terug te zien.  Veel kom ik hier niet meer, het kan goed al van de vorige toertocht in Merksplas geleden zijn dat mijn wielen de bodem in de buurt van Poeleinde nog beroerden.  De doortocht van deze bijzondere track nam een einde na 35 km, waarna we de verf- en tapijtenhandel Reva, samen met een aantal buitenverblijven en huizen midden in de bossen gelegen, passeerden.  Om aan een villa in aanbouw naast een tuinbouwbedrijf waarvan de uitbaters thans nog in de uit de kluiten gewassen garage wonen, rechtsaf te gaan op een assenweg door de velden tegen de richting van de vaste groene route in.

Enkele verharde veldwegen brachten me dan over het parcours van de groene vaste route in een meer open landschap tussen enkele schaarse landbouwbedrijven naar een volgende stukje bos.  Op 38,5 km dook ik een paadje van de lokale Graafsbossen in om er zo’n kilometer lang doorheen te rijden, met nog steeds andere bikers op pad.  Jammer genoeg begon het even fiks te regenen.  Ik had de bui daarnet in de verte al zien hangen onder de donkere wolken.

Nog een eenzame biker stak me voorbij.  Kreeg ik bij aanvang nog redelijk wat anderen te zien, door mijn trage tempo was ik vermoedelijk nu nog bij de laatsten op het parcours.  Na het bos kregen we op 40 km ter hoogte van een manege de verrassing en nieuwigheid in deze editie van de toertocht.  Meer bepaald een enorme hoop zand waar met een bulldozer een spoor op gegraven was.  Voor mij was het na 40 km wat zwaar om nog fietsend helemaal tot boven te geraken.  Weer naar beneden om nog een bultje over gejaagd te worden.  Om weer naar het parcours te geraken hadden de organiserende clubleden vermoedelijk de zaag en snoeischaar moeten bovenhalen, want we werden een singletrack op gestuurd die vermoedelijk eerst een snoeibeurt had moeten ondergaan om berijdbaar gemaakt te worden.  Het was duidelijk dat hier niet vaak gereden werd en de boomstronkjes midden het pad waren groen gespoten om ze duidelijk te markeren teneinde de bikers te behoeden voor nekbreuk!  Tot 41 km dokkerde ik over deze verse singletrack om kort daarop een splitsing te treffen tussen de 25 km en de 40-50 km.  Alle bikers, uitgezonderd de kids, werden dus over de zandhoop gejaagd!

Tot 44 km volgden een aantal lange paden door de eenzame bossen die zich uitstrekken langsheen de grote baan die van Merksplas naar Weelde voert.  De lage zon die door het kaler wordende bladerdek scheen verblindde me bij wijlen, zodat ik goed moest opletten om de pijlen te zien.  We reden er in de buurt van de rode vaste route door een omgeving die me minder bekend is wegens al verder af gelegen van de plek van waaruit de tochtjes met m’n collega indertijd begonnen.  Ondanks het reeds latere uur stonden er nog twee seingevers om me naar de overkant van de baan van Merkplas naar Weelde te helpen om via de bizarre poort het domein Zwartgoor binnen te rijden.  Want dit private domein is ook elk jaar weer toegankelijk ter gelegenheid van deze tocht.  Het is een dienstverleningscentrum voor volwassenen met een handicap die niet in aanmerking komen om te werken in een beschutte werkplaats.  Nog een rijder alleen haalt me er in.  Na het passeren van enkele gebouwen van het centrum duik ik een bospad in.  Even verder biedt de vijver Zwart Goor met de lage waterzon en de vele herfstkleuren een mysterieuze aanblik.  Het paadje erlangs ligt er altijd wat natter bij.  Verderop is het draaien en keren over een leuk paadje doorheen een donker bos.

Het gaat een zelfgemaakt bruggetje over om een brede gracht te kruisen om daarna weer gebouwen van het domein te bereiken.  Daarna gaat het na 45,5 km weer de bossen van het Zwart Goor in om er de vele paden te berijden.  Lange paden, recht op recht, met de laagstaande zon in m’n ogen.  Na 48 km kom ik weer uit aan de andere kant van de vijver aan de in onbruik geraakte oude stenen brug.  De laatste bos- en veldwegen brengen me in de buurt van de baan Weelde-Merksplas weer naar het park en de nabijgelegen sporthal.  De twee mannen die elk jaar aan de bikewash staan hadden de brandweerslang al ontmanteld, maar m’n fiets was niet erg vuil en zou straks nog moeten dienen.  De ene die me daarstraks had zien vertrekken stak z’n duim op, de andere die me altijd toeroept met “bedankt om te komen”, was in de weer met het oprollen van de slang en heeft me deze keer dus niet gezien!  Omstreeks 16.30 u was ik weer bij af.

Binnen in het gildelokaal naast de sporthal zaten nog redelijk wat deelnemers te genieten van een kuip gerstenat.  Zelf nog twee blikjes icetea naar binnen gegoten.  Het was weer een mooie toer geweest, voor een groot deel over voor mij bekend terrein.  Geen hoogtemeters, maar ik kan me inbeelden dat iemand die de streek niet kent toch wel geïmponeerd kan raken door de uitgestrekte bossen van Merkplas-Kolonie en Wortel-Kolonie.  Want in deze toer zit beslist heel veel off-road.  En dan zijn er nog mooie stukken meer naar Hoogstraten en Nederland op die niet in deze toer zitten.  In deze streek kan men heel wat kilometers door bossen en velden bollen en tochten uitstippelen doorheen een zeer afwisselend landschap.  Verder was de organisatie zoals elk jaar weer prima in orde.

In Wortel een frietje gaan steken en een curryworst verorberd, want de dag was nog niet voorbij.  Ik ben namelijk linea recta van daar naar Bonheiden gereden om er de tweede editie van de Halloween-nightride van MTB De Wandelaars te gaan rijden!  Net zoals vorig jaar twee tochten op dezelfde dag!  En ik was niet de enige, want bij aankomst aan de inschrijving werd ik direct aangesproken door een biker die me in Merkplas had zien rijden!  Het zijn drukke dagen zo rond Allerheiligen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

Toertocht te Merksplas op 27-10-12 door Mtbsdvd

25-11-2022 om 04:55 geschreven door Maria