De eerste 2 km werden we over een lange track gestuurd die naast een met groen eendenkroos bedekte gracht met stilstaand water voerde, luisterend naar de toepasselijke naam “De Gracht”. Daarbij troffen we reeds na 1,8 km de eerste splitsing tussen de routes van 25-35 km en van 45 km. Er waren nog redelijk wat andere bikers die vertrokken, vaak in groepen van eenzelfde club. Tot 2,7 km volgden singletracks doorheen het bos om uit te komen op het fietspad van de Postelsebaan waarlangs ik daarnet per auto was toegekomen. Op 4 km ging het dan rechtsaf de straat in die ik daarnet ook was ingeslagen om naar de start te rijden. Met aan weerskanten een soort geïmproviseerd fietspad met op de grond gespoten afbeeldingen van een fiets en een kleinere versie van de groter-dan-tekens die op snelwegen zijn geschilderd om de afstand in te schatten bij mist.

Er volgden weer singletracks in de strook bos op de oevers van de Zwarte Nete tot we na 5,5 km rechtsaf het bos in sloegen om een weidepaadje tussen de bomen op te gaan. Ik werd er voorbijgestoken door een groep koerskonijnen. Van 6 tot 8 km volgde een pad dat van asfalt overging in een bospad en weerom in asfalt doorheen een wijk waar de straten de namen van bloemen dragen met mooie huizen van rijke mensen. Het ging dan zeer kort even rakelings langsheen het kanaal om een track te berijden die deel uitmaakt van de vaste route Campinapad. We bereikten de Seringenlaan waar nog grotere huizen stonden van nog rijkere mensen! Om daarna het koninginnenstuk van deze toer te bereiken, zijnde een prachtige singeltrack die zich over de smalle kam van een soort natuurlijke dijk in het bos slingert. Er was wat oponthoud aan het einde, waar de track zich op een zanderig paadje weer naar beneden stort. Een meisje dat met haar vader en diens clubmakkers onderweg was, twijfelde om er naar beneden te rijden. En in plaats van even te wachten tot het kind naar beneden reed, zijn er toch altijd die zich er voorbij wringen. Uiteindelijk ging ze dan toch letterlijk de dieperik in, gevolgd door de enkelen die het geduld hadden gehad van eventjes te wachten.

De track gaf uit op het kanaal waar we een grote brede houten brug met dwarse aanloopstroken voor fietsers en wandelaars over reden om het te kruisen. Dit na ongeveer 9 km om 13.40 u. Afwisselend brachten een aantal bospaden en tracks in het bos doorheen hoog gras me tot een splitsing tussen de 25 km en de 35-45 km op 12 km na het vertrek en midden in de bossen. Voor mij ging het voor de route van 45 km linksaf een bospad in dat naast een gracht liep. Het bos weer uit en tot 14 km volgden wegeltjes en leuke paden doorheen de open velden. Rechts van ons kregen we een grote appelboomgaard te zien waar geoogste werd, links van ons zag de hemel prachtig blauw met witte wolken. Op die plek reden nog redelijk veel bikers. Rechtsaf rond de boomgaard waar een vrouw met een tractor in de weer was met pas gevulde houten kisten vol appels. Zij plukte dus nu letterlijk de vruchten van haar werk sinds het begin van de lente! Eens de boomgaard voorbij doken we weer het bos in, waarbij we tot 15 km bredere boswegen langsheen de bosrand voorgeschoteld kregen en een kort stukje asfalt tot aan de Taverne De Witte Haas. Daar kwamen bikers uit de tegenovergestelde richting, wat betekende dat hier een lusje gereden werd. Na 16 km omstreeks 14.00 u.

Naast de taverne ging het een breed kiezelpad op om aan het huis met zicht op het bos rechtsaf een paadje in te slaan, gevolgd door een wasbord-singletrack met een aantal opeenvolgende bultjes en putten. Na een houten poortje volgde er nog zo’n track om weer uit te komen aan De Witte Haas. Ik heb dat stukje nog eens overgedaan en één van de pijltjes dat aan het houten poortje intussen op de grond was gevallen weer opgehangen om te vermijden dat het stuk zou worden gereden. Ik werd er begroet door een voorbijrijdende biker, maar ik weet niet wie het was. Ik gok op een biker van de club van m’n collega uit Westmalle, alhoewel het me zou verwonderen dat er daar iemand is die me kent. Tot 19 km volgden zeer leuke singletracks op en af door de bossen in de buurt van een kanaal om via de assenweg Groesgoor het kanaal zelf te bereiken. Tot dik 22,5 km volgden mooie tracks en bospaden, omstreeks 20 km kort onderbroken door een stukje van enkele honderden meters over een betonbaantje, om dan weer het bos in te duiken. Even verder passeerden we een wegwijzer naar de pannenkoekenboot aan de voet van een brug. Omdat ik beneden links mensen zag staan en daarnet een bordje “bevoorrading” had gezien, dook ik naar beneden in de richting van het kanaal. Daar lag de pannenkoekenboot. De mensen die er stonden betrof een groep kwetterende dames per fiets die vermoedelijk een pannenkoek achter de kiezen hadden. What a mistake to make! Niks bevoorrading! Eerst nog de brug over om de Sas-4-toren te passeren. Deze hoge uitkijktoren is gelegen in Dessel op het kruispunt van de kanalen Schoten-Dessel, Dessel-Kwaadmechelen en Bocholt-Herentals. Een indrukwekkende plek van waar je recht in de drie kanalen kan kijken! Via een paadje naar beneden langsheen een draadafsluiting bereikte ik dan toch de stop die na 23 km omzeggens aan de voet van de toren opgesteld stond.

Aan de stop stonden twee soorten zoete sportdrank, appelsienen, bananen, wafels en suikerwafels. Twee stukken banaan en van elke soort een wafel doorgespoeld met twee bekers sportdrank. Er arriveerden een vader, moeder en twee kinderen in een pak van MacDonalds, maar de vader wandelde direct met zijn twee kinderen naar de toren om deze te beklimmen. Ik heb vorig jaar aan de stop met mensen in zo’n uitrusting gesproken en ik vermoed dat het om hetzelfde gezin ging. Om 14.45 u weer op weg om direct na de bevoorrading de splitsing te treffen tussen de 25 km en de 35-45 km. De langste routes kregen een lus voorgeschoteld over de privéterreinen van zandwinning Sibelco. Te beginnen met een mooie singletrack tussen de dicht op elkaar staande stammen van de dennenbomen naast een grote visvijver. Even langsheen het kanaal om weer het bos in te duiken. Tot 27 km volgde een zeer lange singletrack die zich met vele bochtjes rond boomstammen doorheen het bos langs de oever van het kanaal slingerde. Er reden daar nog een aantal bikers van de toertocht. Naar het einde van de bochtige track toe stond er laag struikgewas en een vader met zijn twee kleine zonen die daar toen net met gewone fietsen passeerden maakten zich smal om de bikers te laten voorbijrijden. De track eindigde op een veldweg waar het linksaf ging. De vader reed met zijn zoontjes de andere kant uit.

Vanaf de veldweg bereikten we weer de terreinen van Sibelco waar we rondom een stuk vijver en een zandvlakte over een graspad konden rijden. Dit pad loopt er over een soort dijk omheen het domein. Halverwege een diepe put om van de ene naar de volgende dijk te rijden. Met twee bikers in mijn zog. Die speelde ik kwijt nadat ik in het gras terechtkwam omdat ik een aan het zicht onttrokken haakse bocht naar rechts miste en verkeerdelijk rechtdoor reed tussen de hoge graspollen. Na 29 km waren we Sibelco voorbij en reden we over een asfaltbaantje, de Almenstraat, tot aan het kanaal op 30 km. Tot 33 km ging het weer over de tracks langsheen De Gracht, of was het de door eendenkroos bedekte groene Zwarte Nete? Ik kreeg er het gezelschap van een vader en zijn zoon. Ter hoogte van de straat Taaihoek was er even wat twijfel omdat we er naast de gracht weer op onze stappen dienden terug te keren op de andere oever, terwijl er rechtdoor op de linkse oever ook pijltjes hingen. Sommigen reden op de linkse oever gewoon rechtdoor, anderen keerden op hun stappen terug en dan zag ik nog bikers uit de Taaihoek komen. Ik vermoedde hier een lusje en heb er voor gekozen van op mijn stappen terug te keren en de in roze verf op de grond gespoten pijl te volgen. En dat was inderdaad de bedoeling! Er volgde nog een stukje langsheen de gracht om dan bos- en veldwegen te treffen richting Dessel-Heide. Na 35,5 km bereikte ik opnieuw de plek aan de gracht in de Taaihoek waar ik daarnet had staan twijfelen. Degenen die daar rechtdoor gereden zijn hadden dus zo’n 2,5 km minder waar voor hun geld!

Tot 37 km kregen we weer een stuk van de lange singletrack in de smalle strook bos waar de Zwarte Nete zich doorheen slingert. Recht op recht, maar toch mooi. Op 37 km trof ik weer een splitsing tussen de routes van 25-35 km en 45 km. Gelukkig, want ik begon al ongerust te worden en me af te vragen of ik geen splitsing gemist had en op de route van 35 km was terechtgekomen. Ik herinnerde me namelijk van de vorige keer dat we over de track langs die gracht weer naar het Campinastrand waren gereden. En het zou jammer zijn om tien kilometer te moeten missen op zo’n zonnige zaterdag! Samen met nog een biker de richting van de 45 km uitgegaan. Eventjes over het fietspad langsheen een grotere baan, vermoedelijk de Zanddijk, dus niet ver van de start, om dan weer de bossen in te rijden. Tot ruim 39 km volgden leuke bospaden, afgewisseld met mooie singletracks die aan het begin en het einde voorzien waren van uit sprokkelhout opgebouwde poortjes. Daarna kreeg ik zo’n één kilometer asfalt voor de wielen over een rustig baantje om ter hoogte van een voetbalveld een assenweg en veldweg in te duiken.

Op 41 km trof ik onder een tentje een extra drankpost waar nog een vijftal andere bikers stonden om een bekertje sportdrank te lurken. Om daarna een mooie singletrack te treffen van een kilometer lengte die me tot aan het kanaal voerde. Aan de afwerking van de randen te zien was dit het kanaal Schoten-Dessel dat ook door mij beter bekende plaatsen als Sint-Job, Brecht, Sint-Lenaarts, Rijkevorsel en Beerse komt en waar ik een aantal jaren geleden vaak ’s avonds een rondje ging rijden. Ter hoogte van het kanaal stond een bord dat de laatste vijf kilometer aankondigde. Er volgde nog een mooie singletrack om dan weer op de bosrijke oever van het kanaal te arriveren. Tot 45 km werden we over een smal pad langsheen de vaart gestuurd alwaar nog enkele snelle jongens me voorbijstaken. Linksaf ging het weer naar een meer open omgeving toe, waarna enkele veldwegen ons weer naar de Zanddijk brachten om voorbij het chalet van de vissersclub en een pad over de camping de kantine van het Campinastrand weer te bereiken. Met 47,5 km op het tellertje.

De fiets was nauwelijks vuil, dus de bikewash was overbodig. En na dit superdroge parcours zou het kuiswerk dus beperkt blijven! De Free Bikers waren al een deel van de bewaakte parking aan het opruimen. Mijn fiets met een slot vastgelegd. In de kantine met zicht op de vijver viel de zon door de grote ramen naar binnen. Nog twee flesje icetea soldaat gemaakt alvorens de rit huiswaarts weer aan te vatten. Op deze zonnige zaterdag een leuke tocht beleefd met een aantal mooie stroken bos en singletracks. De tocht was geen exacte kopie van deze van vorig jaar, want toen ben ik het huis van een collega in Dessel gepasseerd en dat was deze keer niet het geval. Er loopt een servitudepaadje achter diens huis in de Bergenstraat waar de groene vaste route passeert. De afpijling was duidelijk, op die ene plek aan de Taaihoek in Dessel-Heide na. Een mooie namiddag beleefd en tevreden weer naar huis!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

Toertocht te Dessel op 22-09-12 door Frits Motaar



Toertocht te Dessel op 22-09-12 door ThaDoc Kevin Keyken