De eerste 2,5 km voerde het uitgezette traject ons doorheen enkele straten in het centrum en een nieuwere wijk van Westmalle om het dorp uit te komen, waarbij ook een verharde en onverharde servitude achter huizen en tussen tuinen benut werden. Daarbij kregen we eventjes de Scherpenbergmolen te zien. De huizen maakten plaats voor meer bos, wat we ter hoogte van enkele uit de kluiten gewassen villa’s van rijke mensen in doken over asfaltbaantjes en een bospad in de richting van Huize Walden. Op 4,5 km ging het een grote dreef in waarvan ik wist dat ze in de richting van de Trappistenabdij liep. Die kreeg ik sneller dan verwacht te zien en net ervoor doken we rechtsaf een mooie singletrack onder de bomen in met de abdij aan onze linkerhand. De Trappist moet goed opbrengen, want de paters laten er een kolossale stal bouwen. Waarschijnlijk om koeien te houden en kaas te fabriceren. Van 5 tot 6 km kregen we de typische zandwegen omheen de abdij voor de wielen en konden we vlak naast de abdijmuren rijden op een track die de bikers er in de loop der jaren naast de zandweg hebben gevormd. Daarop volgden tot bijna 7 km twee statige dreven met machtige bomen, weliswaar over asfalt, en asfaltbaantjes in het bos tot voorbij enkele mooi gelegen domeinen met grote huizen. In juni ben ik hier nog voorbijgekomen tijdens een dauwwandeling op een onchristelijk vroeg uur en begin september in het donker tijdens de nightride vanuit Kristus Koning in Sint-Job-in-‘t-Goor. Vanaf hier kregen we een aantal mooie tracks en paadjes in de indrukwekkende bossen voor de wielen. Ondanks mijn late start kreeg ik geregeld nog andere deelnemers te zien. In één van de smalle paden kreeg ik als tegenligger een jogger met grijze baard. Ik durf er voor wedden dat het een pater van de abdij was!

Tot 10,5 km reden we over mooie bospaden en door bredere dreven tot aan de Abdijlaan en tot over de grens met Brecht. Via een kort stukje over het fietspad bereikte ik de eerste splitsing waar de 42 km en de 25 km apart gingen op 11 km na het vertrek om 10.40 u. Van een koppel jonge meisjes in idem dito fietspak, scheidden hier de wegen toen ze elk een andere kant uit reden. Tot 13,5 km reed ik in het zog van een andere biker door de zanderige lange Kleine Vraagstraat waar zich op sommige plaatsen aan de rechterkant achter een strook bomen aparte singeltracks hebben gevormd. Om daarna regelrecht een nog dichter bos in te duiken. Daar werden we links en rechts over een wirwar van bospaadjes gestuurd en werden onze stuurmanskunsten op de proef gesteld bij de passage van een meer open plek met mul zand ter hoogte van een half uitgedroogde bosvijver. Een mooie en rustige zonovergoten plek op deze warme septemberdag. Op 14,5 km verried een straatnaambordje langsheen een zandpad me dat ik aan de Caterskapeldreef in Schilde gearriveerd was. Ik vermoed dat de nachttocht vanuit Sint-Job me ook doorheen deze omgeving gevoerd had. Bij nacht ziet alles er anders uit en heb je meer de indruk van door dichte bossen te rijden. Dat zal wel kloppen want even verder brachten brede dreven me tot aan het zogenaamde Klein Zwitserland tot enkele zandhopen vlak achter de gebouwen van de school Kristus Koning. Hier had mijn kameraad bij het uitpijlen aan de linkerkant wel een mooie singeltrack, evenwijdig lopend met de assenweg, onbenut gelaten! Toen ik deze spotte ben ik op mijn stappen teruggekeerd om deze alsnog te berijden. En ik trof er drie bikende tegenliggers op mijn weg! Zij amuseerden zich op eigen houtje in de bossen. Tijdens de nachtrit van Sint-Job reden we langs hier weer naar af. Ik had 16 km op m’n tellertje om 11.00 u.

Enkele brede bosdreven onder imposante bomen brachten me weer weg van Kristus Koning om te arriveren op een assenweg waar het aan een zitbank rechtsaf naast een maïsveld ging. Daar werd ik door één van een stel passerende bikemakkers aangesproken met de vraag of ik een inbussleutel bij had. Het zadel van z’n fiets stond los! En zo kon ik weer iemand verder helpen met m’n multitool. Het heeft al meer gediend om anderen dan wel mezelf uit de nood te helpen! De twee stoven al snel weer weg maar na afloop kreeg ik hen nog aan de aankomst te zien. Het paadje naast het maïsveld ging over in een leuk minder evident te berijden bospad, op en af over wortels. Ik diende er even aan de kant te gaan voor een tegenliggende koets met paarden die ik al eerder in het bos had zien rijden. Zo amuseert ieder zich op een zonnige zondag met zijn voertuig naar keuze! Ik bereikte twee opeenvolgende dreven van grind, waaronder de Korhoendreef in Brecht, die halverwege weer uit de bossen tevoorschijn komt om daar over te gaan in een zandweg. Door het mooie weer lag alles er droog bij. In de verte kreeg ik in dit open landschap boven de bomen aan de horizon zelfs de gloednieuwe windmolens te zien die ter hoogte van Brecht-Overbroek langsheen de E19 zijn gebouwd. Rechtsaf een zandweg in. Omstreeks 21 km voerden brede veldwegen door ongerepte velden me doorheen een weinig bebouwd open gebied weer tot aan de Abdijlaan. Ik kreeg er de toren van het Trappistinnenklooster van Brecht aan mijn linkerhand te zien. Bekend geworden door de aangrijpende dubbelaflevering uit “In Godsnaam” van Annemie Struyf op de televisie. En waaruit bleek dat de zusters zeker niet zo wereldvreemd zijn als wij zouden kunnen denken.

De Abdijlaan weer over, even naar links en dan linksaf een lange veldweg in om na een bocht van bijna 360 graden de nog nakomende bikers te zien rijden tussen de rijen lage bomen langsheen het pad. Dan ging het over de Oude Liersebaan, een landelijke assenweg, recht op recht naar de bossen van Drieboomkensberg. Daar bereikte ik na 27 km de bevoorrading op de gebruikelijke open plek, op het kruispunt van boswegen, ter hoogte van een kruisbeeld en een achter de rododendrons verstopte bidplaats met Mariabeeldje. 11.45 u, dus tijd voor een hapje. Veel keuze was er niet meer. Ik heb er enkele partjes sinaasappel en een volgens het opschrift op de kartonnen doos twee “artisanale wafels” opgegeten. Alles doorgespoeld met twee bekertjes sportdrank. Er kwamen nog enkele rijders toe, de laatste deelnemers van deze toertocht.

Na de stop volgden uiteraard de leuke smalle technischer tracks van het door de bikers uit de lokale toertochten bekende stukje van Drieboomkensberg. Voor ons werd hier ruim anderhalve kilometer uit de hoge hoed getoverd. Volgens mijn collega liggen achter de plaats van de bevoorrading ook vele mooie paden op en af, gebruikt als trainingsparcours door enkele professionele mountainbikers uit de Kempen, maar krijgen de toertochten geen vergunning om daar te rijden. Een individuele rijder zal er wel zijn gangen kunnen gaan. In ieder geval kregen we hier toch een aantal leuke paden en tracks over de plaatselijke zandpuisten voorgeschoteld. Alles lag er goed droog bij, want bij nat weer is het hier minder gemakkelijk rijden wanneer de putten en greppels vol water staan. Vanaf 28,5 km reden we het zogenaamde Molenbos van Drieboomkensberg weer uit en volgde een veldweg tot ik op het middaguur linksaf de Geuzenstraat, een assenweg in Malle, in reed. Assenwegen en veldwegen leidden me doorheen een meer open omgeving waarbij ik links van me de wieken van de nieuwe windmolens in de verte boven de bomen uit zag steken. Het parcours even verlaten om over een goed van oud bakstenengruis voorziene pad in de richting van een aantal oude fabrieksschoorstenen te rijden, vermoedelijk van een (voormalige?) steenbakkerij. Het paadje liep langzaam klimmend naar boven tot aan een asfaltbaantje. Terug naar het parcours. Een landelijk asfaltbaantje voerde me voorbij oude hoeven met naam tot aan het kruispunt met de grotere baan die Sint-Lenaarts met Westmalle verbindt. De baan gekruist en tegenover een assenweg tussen de weiden in. Ik vreesde ergens een splitsing te hebben gemist omdat ik nog slechts 34,5 km gereden had, terwijl de kerktoren van Westmalle in het zicht kwam. Maar dat bleek na afloop niet zo te zijn! Er volgde nog een lusje rond het dorp.

De assenweg voerde me effectief weer naar het centrum van de gemeente, maar we werden een servitudeweg tussen een draadafsluiting en een diepe gracht in gestuurd. Om verder het kerkhof in de Oude Molenstraat te passeren (36 km en 12.30 u). De baan gekruist waarin meer naar de dorpskern toe de grote school Mariagaarde gesitueerd is. Aan de andere kant van de baan liggen in een rijkelijk van bomen voorziene omgeving een paar zeer grote statige hoeven waarvan we de grootste passeerden om een stuk bos te bereiken. Daar rechtsaf een ruwe brede bosweg in die er altijd natter bij ligt dan elders om aan het einde ervan een splitsing tussen de routes van 25 km en 42 km te treffen op 37 km na de start. De plek was me bekend uit eerdere edities, ik heb zelfs ooit een keer mee geholpen om dit stuk af te pijlen. Na een asfaltbaantje ging het weer een bos in over een onverharde weg die Guut heet, gevolgd door een weidepaadje met hobbels en overgaand in een veldweg met smalle sporen tussen gras en waarvan de bodem redelijk vol stak met oude stenen. Er reed daar ook een echtpaar oudere mensen met hun gewone stadsfietsen tijdens hun zondagse uitje. Aan een asfaltbaantje met haakse bocht ging het linksaf op bijna 40 km na het vertrek. Er volgde een stukje asfalt, het hoekje om naast enkele hoeven om een hobbelig graspaadje te bereiken. Waarna een veldweg met kiezelsteentjes me weer tot de bewoonde wereld en de sporthal in de Berckhovenstraat bracht met ruim 44 km fietsplezier op het tellertje.

Er zaten buiten nog bikers te genieten van hun après, waaronder vermoedelijk een aantal oudere leiders van de jeugdbeweging die zelfs een oud salon uit hun naastliggende lokalen hadden buitengehaald om in te zitten. Ook een grote groep wielertoeristen had hier de bron van lichte en donkere Westmalle ontdekt en was neergestreken op het zonnige terras. Mijn fiets in bewaring gegeven en de inwendige mens versterkt met twee mokken lekkere witloofsoep en vier pistolets, dit alles goed voor een middagmaal. Met als dessert een kuip donkere Westmalle. Binnen tot de ontdekking gekomen dat mijn naam vermeld was bij de winnaars van een tombolaprijs, met trekking in twee beurten, zodat de vroege vogels niet hoefden te wachten om hun eventuele winst mee naar huis te nemen. Ik heb gekozen voor een sporttas die ik direct in gebruik heb genomen om mee te nemen naar mijn volgende bestemmingen.

In Westmalle heeft men niet de mogelijkheden om een toer aan te bieden die de bikers grote ogen doet opzetten van verbazing, het zijn de Ardennen niet, maar wie tevreden is met minder kan altijd meer genieten van wat hij krijgt. Een zonnige nazomerdag, een plezante degelijk afgepijlde rit door bossen en velden, een lekker biertje na afloop en een broodje om te knabbelen. Begin september waren we aangenaam verrast door het hoge off-road-gehalte van de nachttocht vanuit Sint-Job, terwijl de tocht vanuit Westmalle dezelfde regio aandoet. Een bewijs dat een nachttocht toch een heel andere ervaring is dan een tocht bij daglicht. Het hele parcours werd uitgepijld en weer opgeruimd door slechts drie bikers, waaronder mijn collega, dus hij zal content zijn van in de beoordelingen te lezen dat de afpijling als zeer goed werd bevonden. Tevreden weer naar huis. Onderweg reden er veel mensen per fiets omwille van het mooie weer, de terrassen zaten overal goed vol. Omdat de verplaatsing korter was dan gebruikelijk was ik veel vroeger thuis. Omwille van het mooie weer ben ik nadien nog een lokaal toertje gaan rijden in de bossen op de Nederlandse grens, nog eens goed voor 47 km. Kwestie van de zondag zo lang mogelijk te laten duren en plezier te hebben van de zorgeloze dagen die me in mijn leven gegund zijn!

Het verslag van deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!